Η Εξεταστική για το Μνημόνιο και ο κ. Γιώργος Α. Παπανδρέου

Νέα Πολιτική

του Μελέτη Μελετόπουλου*

Ο Γιώργος Α. Παπανδρέου κέρδισε τις εκλογές του Οκτωβρίου 2009 με το σύνθημα «λεφτά υπάρχουν». Όταν όμως ανέλαβε την πρωθυπουργία, έντρομος μπροστά στο «μπούλλινγκ» που του έκαναν οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης και το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα (με τα spreads κλπ.), άτακτα υποχώρησε και προσέφυγε στο ΔΝΤ, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και την Ευρωζώνη για δανεικά.

Προκύπτει, όμως, από ενδελεχέστερη μελέτη των δεδομένων, ότι η προσφυγή σε εξωτερικό δανεισμό υπό σκληρούς μάλιστα όρους, ήταν δυνατόν να αποφευχθεί, εάν γίνονταν οι κατάλληλες κινήσεις. Εδώ, τόσους μήνες η χώρα ζει χωρίς χρηματοδότηση, έστω και υπό ασφυκτική πίεση, με έντοκα γραμμάτια και αποστράγγιση των ταμείων. Καταβλήθηκε κάποια προσπάθεια από την κυβέρνηση του ΓΑΠ να αναζητηθούν εναλλακτικές λύσεις; Το πρώτο, λοιπόν, καίριο ερώτημα στο οποίο πρέπει να απαντήσει ο Γιώργος Παπανδρέου είναι ΕΑΝ ΕΞΑΝΤΛΗΣΕ ΤΗΝ ΔΥΝΑΤΟ­ΤΗΤΑ Η ΧΩΡΑ ΝΑ ΑΠΟ­ΦΥΓΕΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΥΓΗ ΣΤΟΥΣ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ.

Στην συνέχεια, η κυβέρνηση ΓΑΠ δέχθηκε τους όρους που έθεσαν οι δανειστές, δηλαδή ουσιαστικά και για να μην μακρηγορούμε, την πλήρη παράδοση της Εθνικής Κυριαρχίας στους υπαλλήλους των δανειστών, την διαβόητη τρόικα. Η τρόικα υπαγόρευε στους υπουργούς ακόμη και αποφάσεις δευτερεύοντος χαρακτήρα, π.χ. τον αριθμό των… δόσεων αποπληρωμής των φόρων, θέματα δηλαδή για τα οποία αποφασίζει κανονικά ο αρμόδιος τμηματάρχης του υπουργείου Οικονομικών, και δεν ενοχλεί καν τον υπουργό για ένα τόσο δευτερεύον ζήτημα. Η τρόικα ουσιαστικά διοικούσε την χώρα, κάτι αντίθετο όχι μόνον προς το Σύνταγμα της Ελλάδος αλλά και προς το Διεθνές Δίκαιο. Ερώτημα λοιπόν δεύτερο προς τον πρώην πρωθυπουργό Γιώργο Α. Παπανδρέου: ΜΕ ΠΟΙΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΠΑΡΕΔΩΣΕΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΕΣ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΤΗΝ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΣΕ ΜΗ ΑΙΡΕΤΑ ΟΡΓΑΝΑ ΜΕ ΞΕΝΗ ΙΘΑΓΕΝΕΙΑ;

Το τρίτο μείζον ζήτημα είναι, εάν η κυβέρνηση ΓΑΠ διαπραγματεύθηκε στοιχειωδώς τους όρους με τους οποίους οι δανειστές δάνεισαν χρήματα στη χώρα μας. Δηλαδή το διαβόητο «μνημόνιο». Η όλη σύλληψη του μνημονίου εξ αρχής ήταν φανερό ότι ήταν απλούστατα λανθασμένη και ότι θα οδηγούσε σε βαρειά ύφεση. Τόσους οικονομολόγους είχε δίπλα του ο ΓΑΠ, τόσους διάσημους φίλους είχε στις ΗΠΑ, τόσους συμβούλους στο Μαξίμου, κανείς δεν του είπε τίποτα; Εδώ βοούσε η διεθνής επιστημονική κοινότητα των οικονομολόγων ότι οι προβλέψεις του μνημονίου δεν θα οδηγούσαν σε θεραπεία της νοσούσης ελληνικής οικονομίας αλλά στην πλήρη εκθεμελίωσή της. Τίποτα δεν κατάλαβε ο Γιώργος Παπανδρέου; Τρίτο ερώτημα, λοιπόν: ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΗΚΕΣ ΤΟΥΣ ΟΡΟΥΣ ΤΟΥ ΔΑΝΕΙΣΜΟΥ; ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΣ ΝΑ ΑΠΟΦΥΓΕΙΣ ΜΕΤΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΟΔΗΓΟΥΣΑΝ ΣΤΗΝ ΥΦΕΣΗ; ΜΕ ΠΟΙΑ ΛΟΓΙΚΗ ΔΕΧΘΗΚΕΣ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙΣ ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΩΣ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΗ ΣΥΝΤΑΓΗ;

Ας αποφύγουμε, σε πρώτη φάση τουλάχιστον, τις βαρειές κατηγορίες για δόλο που αιωρούνται. Αν υπάρξουν αποδείξεις να τις εξετάσουμε. Αλλά τα τρία ερωτήματα που ετέθησαν παραπάνω αρκούν για να ξεκινήσει μία διαδικασία ουσιαστικής διερεύνησης των αιτίων της τραγικής κατάστασης που βιώνει η πατρίδα και που πιθανώς θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί.

* Διευθυντής της Νέας Πολιτικής (Δημοσιεύθηκε στο Kontra News)