του Σταύρου Χριστακόπουλου
«Στόχος και σκοπός της ελληνικής κυβέρνησης είναι να ολοκληρωθεί η συνταγματική της θητεία», καθώς «υπάρχουν οι πολιτικοί και κοινοβουλευτικοί όροι γι' αυτό».
Με αυτό το «μότο» τοποθετείται σταθερά τις τελευταίες μέρες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημήτρης Τζανακόπουλος στο ερώτημα εάν η συμφωνία των Πρεσπών μπορεί να επηρεάσει τον χρόνο διενέργειας των εκλογών – ζήτημα που έχει προκύψει ύστερα από τη δέσμευση του Πάνου Καμμένου ότι οι ΑΝΕΛΛ θα αποχωρήσουν από την κυβέρνηση πριν φτάσει η συμφωνία των Πρεσπών στη Βουλή.
Στη βάση της δέσμευσης Καμμένου έχουν αναπτυχθεί διάφορα σενάρια περί κυβέρνησης - «κουρελού» με τη συνδρομή προθύμων να προσφέρουν ολιγόμηνη στήριξη. Άλλοι κάνουν λόγο για εξαιρετικά βραχύβια κυβέρνηση μειοψηφίας και κάποιοι άλλοι για συμφωνημένη ρήξη των δύο εταίρων με στόχο την προσφυγή στις κάλπες πριν από την κύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών – με στόχο αυτή να «φορτωθεί» στην επόμενη κυβέρνηση. Τα σενάρια δεν έχουν τελειωμό.
Ωστόσο η παραπάνω επαναλαμβανόμενη τοποθέτηση του Τζανακόπουλου περί ύπαρξης πολιτικών και κοινοβουλευτικών όρων (άρα πολιτικής και κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας) που επιτρέπουν στην κυβέρνηση να φτάσει στον Σεπτέμβριο του 2019 έχει τη σημασία της, καθώς δίπλα στους αυτονόητους «κοινοβουλευτικούς όρους» για εξάντληση της κυβερνητικής θητείας τοποθετεί και τους «πολιτικούς».
Τι σημαίνει αυτό σε πρώτη ανάγνωση; Ότι, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ θα βρεθεί χωρίς τον σημερινό κυβερνητικό εταίρο του, θα έχει την ανάγκη μιας συμπαγούς – έστω και αριθμητικά μικρής – πλειοψηφίας, στην οποία θα συνυπάρχουν βουλευτές συμβατοί με τον κορμό του ΣΥΡΙΖΑ. Ει δυνατόν, περισσότερο συμβατοί από ό,τι π.χ. ο Πάνος Καμμένος και κάποιοι βουλευτές του, οι οποίοι για πολλούς εντός του ΣΥΡΙΖΑ αποτελούν, ιδεολογικά και πολιτικά, «κόκκινο πανί». Υπάρχουν αυτοί;
Υποψήφιοι για βολιδοσκόπηση
Κατ’ αρχάς, πέρα από τους 145 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, ήδη στην κυβέρνηση συμμετέχει η Κατερίνα Παπακώστα, η οποία έχει ενταχθεί μετά την υπογραφή της συμφωνίας των Πρεσπών, άρα δεν θεωρείται καν ύποπτη για μελλοντική διαφωνία. Επίσης πρόκειται για πρόσωπο που εισήλθε στην κυβέρνηση χωρίς να προκληθεί κάποιου είδους ανατάραξη. Άρα 146 έως εδώ.
Υπάρχουν ακόμη δύο βουλευτές των ΑΝΕΛΛ που θα ψηφίσουν τη συμφωνία:
● Ο Θανάσης Παπαχριστόπουλος, ο οποίος ιστορικά προέρχεται από την Κεντροαριστερά και άρα δεν θεωρείται ασύμβατος. Εάν παραιτηθεί λόγω υπερψήφισης της συμφωνίας των Πρεσπών όπως έχει δηλώσει, τη θέση του στη Βουλή καταλαμβάνει ο Τέρενς Κουίκ. Επίσης συμβατός με ένα νέο κυβερνητικό σχήμα.
● Η Έλενα Κουντουρά συγκαταλέγεται επίσης στα στελέχη των ΑΝΕΛΛ που ουδέποτε έχουν απασχολήσει τον σκληρό πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ με ιδεολογικές διαφωνίες ή συγκρούσεις.
Ένας ακόμη βουλευτής των ΑΝΕΛΛ ο οποίος πιθανότατα θα στήριζε την κυβέρνηση – παρότι θα καταψηφίσει τη συμφωνία των Πρεσπών – θεωρείται ότι είναι ο Κώστας Ζουράρις, με ιστορική καταγωγή από το ΚΚΕ εσωτερικού τη δεκαετία του 1970.
Άρα πάμε στους 149, χωρίς να αποκλείεται, σε περίπτωση που υπάρξουν ζυμώσεις, να συμπεριληφθεί κι άλλο όνομα από τους ΑΝΕΛΛ.
Από το Ποτάμι τη συμφωνία αναμένεται να ψηφίσουν οι τέσσερις από τους έξι βουλευτές (δηλαδή πλην Αμυρά και Ψαριανού), αλλά ένας εξ αυτών, ο Σπύρος Δανέλλης, ως καταγόμενος από τον χώρο, θεωρείται ιδεολογικά και πολιτικά συμβατός με μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Άρα πάμε στους 150.
Τέλος, από τη «δεξαμενή» των ανεξάρτητων βουλευτών θα μπορούσε να θεωρηθεί συμβατός ο Χάρης Θεοχάρης, ως ένας χαμηλών τόνων πολιτικός του φιλελεύθερου Κέντρου. Άρα οι υποψήφιοι προς διερεύνηση προθέσεων ανεβαίνουν στους 151, χωρίς να αποκλείεται η ύπαρξη άλλων δύο προσώπων - έκπληξη, στα οποία μέχρι τώρα δεν έχει πέσει «φως» από τα ρεπορτάζ που έχουν προηγηθεί.
Εξαρτάται από τον Τσίπρα
Βεβαίως το ότι υπάρχει επαρκής αριθμός βουλευτών υποψηφίων για βολιδοσκόπηση εν όψει σχηματισμού μιας κυβέρνησης χωρίς τον Καμμένο δεν σημαίνει απαραιτήτως ότι αυτή θα είναι η εξέλιξη, καθώς η τελική πρόθεση του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ θα ξεκαθαριστεί στο μέλλον. Όπως άλλωστε και οι διαθέσεις των εν λόγω βουλευτών, οι οποίοι το επόμενο διάστημα θα υποστούν ποικίλες πιέσεις ώστε να μην συναινέσουν σε μια εξέλιξη αυτού του είδους.
● Ενδέχεται κατ’ αρχάς – παρότι αυτό το ενδεχόμενο εκτιμάται ως εξαιρετικά αδύναμο – ο Τσίπρας να προτιμήσει τις εκλογές πριν από την κύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών.
● Επίσης ενδέχεται να μην θελήσει τη στήριξη εκ μέρους βουλευτών που σήμερα βρίσκονται στους ΑΝΕΛΛ ώστε να μην διαταραχθεί η σχέση του με τον Καμμένο.
● Υπάρχει όμως και η πιθανότητα να προτιμήσει τον σχηματισμό μιας νέας κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας – και κυβέρνησης – πριν καν ο Καμμένος αποσύρει το κόμμα του από την κυβέρνηση. Δηλαδή είτε με αφορμή τον προϋπολογισμό είτε αρχές Ιανουαρίου.
Πώς θα μπορούσε να γίνει αυτό; Εφ’ όσον έχει διασφαλιστεί η νέα πλειοψηφία, να ζητήσει ο πρωθυπουργός ψήφο εμπιστοσύνης συνδεδεμένη με τη συμφωνία των Πρεσπών: όποιος δίνει την ψήφο του, τη δίνει γνωρίζοντας ότι αυτή η κυβέρνηση θα κυρώσει τη συμφωνία. Έτσι όλοι αναγκάζονται να κάνουν καθαρές επιλογές.
Κατά κάποιες εκτιμήσεις ενδέχεται αυτό το σενάριο να «βολεύει» και τον Καμμένο, ο οποίος μπορεί μεν να χάσει βουλευτές, αλλά
● θα απαλλαγεί εγκαίρως ως πρόσωπο από το βάρος της στήριξης μιας κυβέρνησης που χρεώνεται τη συμφωνία για την ΠΓΔΜ και
● θα κερδίσει χρόνο για να δώσει τη μάχη της εκλογικής του επιβίωσης.
Την προοπτική μιας νέας πλειοψηφίας στηρίζουν πολλά ιστορικά και πρωτοκλασάτα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Το ερώτημα είναι αν θα την αποδεχθεί ο πρωθυπουργός, κάτι που παραμένει άγνωστο παρά τις πρόσφατες τοποθετήσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου...
* Δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ, τεύχος 2044 στις 25-10-2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου