Είναι «φυσική» η ανισότητα;

ardin-rixi

Η απαίτηση για πραγματική ισότητα είναι ένα αίτημα διαρκές

Της Ελένης Προκοπίου

Στις δημοκρατικές καπιταλιστικές κοινωνίες, ο νόμος αναγνωρίζει την δικαιική ισότητα και την ελευθερία των πολιτών ως απόλυτα και απαραβίαστα δικαιώματα, όμως όπως γνωρίζουμε πλέον όλοι η ηθική – δικαιική ισότητα είναι μία ισότητα αφηρημένη, τυπική, «νομική» ισότητα, δεν είναι δηλαδή ισότητα «πραγματική», με κοινωνικό περιεχόμενο.

Το εξισωτικό αίτημα είχε τεθεί από την εποχή του Ρουσό ως οικουμενικό αίτημα της «προσωπικής αξίας», δηλαδή ως απαίτηση της κοινωνικής αναγνώρισης κάθε ατόμου με τις ιδιαιτερότητές του. Η αναγνώριση λοιπόν του κάθε προσώπου ετέθη ως προϋπόθεση της «πραγματικής» ισότητας που είναι κοινωνικής φύσεως: είναι δηλαδή δικαίωμα στην κοινωνική αναγνώριση των προσωπικών ικανοτήτων με σκοπό την κοινωνική εκπλήρωση του ατόμου και της προσωπικότητάς του.

Ο μαρξισμός επισημαίνει την ανάγκη της οικονομικής αναγνώρισης των ανισοτήτων ή διαφορών των ατόμων, ασκώντας κριτική στην αστική αρχή του ίσου δικαιώματος, διότι δεν λαμβάνει υπόψιν τις πραγματικές συνθήκες της παραγωγής, καθώς και τις υποκειμενικές ικανότητες των ατόμων, που είναι άνισες, θεωρεί δε ότι το ίσο δικαίωμα είναι «άνισο δικαίωμα για άνιση εργασία» (βλ. Κριτική του Προγράμματος της Γκότα), γι’ αυτό και η μαρξιστική κριτική στρέφεται εναντίον της αφηρημένης, τυπικής ισότητας των δικαιωμάτων.

«Ζούμε πραγματικά σ’ έναν εφιάλτη της οικονομίας-καζίνο»

Ελευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση

Συνέντευξη στον Τάσο Τσακίρογλου

Η Κάρι Πολάνιι Λέβιτ, στην παράδοση του κοινωνικού κράτους και του ελέγχου της αχαλίνωτης παγκοσμιοποίησης, μιλά για την ευρωζώνη, για τον χρηματοπιστωτικό τομέα και τον αναπτυσσόμενο εθνικισμό στην Ευρώπη. Θεωρεί ότι ο καπιταλισμός-καζίνο υποθηκεύει το παρόν και το μέλλον των κοινωνιών και ευνοεί τα υψηλά εισοδήματα εις βάρος των φτωχών.

• Οπως έχετε πει, το κράτος πρόνοιας και τα συνδικάτα αναδύθηκαν σαν μιαν αυθόρμητη αντίδραση στο δόγμα laissez faire του 19ου αιώνα. Σήμερα που αυτό το κράτος πρόνοιας έχει σχεδόν αποδομηθεί παντού, ποια είναι η προοπτική για τη μεσαία και την εργατική τάξη;

Φυσικά οι προοπτικές δεν είναι καλές. Τι να πω; Βλέπουμε μια ισχυρή τάση για εκλογή δεξιών κυβερνήσεων στην Ευρώπη. Προ ημερών η Δεξιά στην Αυστρία αποφάσισε να συγκροτήσει κυβέρνηση με τους ακροδεξιούς -μια τέτοια κυβέρνηση σε μια χώρα στην οποία το κράτος πρόνοιας ήταν εξαιρετικά επιτυχημένο και η φτώχεια μειώθηκε σημαντικά. Ισως σε κάποιες από τις διχασμένες ευρωπαϊκές κοινωνίες το πρόβλημα να είναι πολιτισμικό και όχι οικονομικό. Τώρα πάντως οι προοπτικές δεν είναι καλές.

• Τι εννοείτε λέγοντας πολιτισμικό πρόβλημα;

Εχουμε δει την αντίδραση στην είσοδο στις ευρωπαϊκές κοινωνίες ενός εξαιρετικά μεγάλου αριθμού προσφύγων και μεταναστών.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτό που δημιουργήθηκε στη Μέση Ανατολή και στην Αφρική, κυρίως μετά το 1990 -και την ευθύνη έχουν σε σημαντικό βαθμό οι Δυτικοί- προκάλεσε μιαν έκρηξη στους πρόσφυγες και τους μετανάστες, οι οποίοι προσπαθούν να έρθουν στην Ευρώπη, αλλά και μια εθνικιστική αντίδραση σε χώρες που ήταν σχετικά ομοιογενείς πολιτισμικά.

Ετσι, κάποιοι στα χαμηλά στρώματα της κοινωνίας ένιωσαν να απειλούνται με κάποιον τρόπο. Αυτό γέννησε και την εθνικιστική πολιτική.

Οι φωνασκούντες Τούρκοι και η εσχάτη πλάνη…

iskra

του Πέτρου Μηλιαράκη*

Οι πρόσφατες προκλήσεις του Τούρκου Προέδρου αλλά και των λοιπών παραγόντων της πολιτικής ζωής της γείτονος (κυβέρνησης –και όποιας αντιπολίτευσης) που αναφέρονται για «επικαιροποίηση της Συνθήκης της Λωζάννης» και για «γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο», επιτρέπουν επιγραμματικώς τα παρακάτω:

Οι φωνασκούντες πολιτικοί της Τουρκίας επισκοπώντας τη Συνθήκη της Λωζάννης, παραλείπουν να αναφερθούν στα παρακάτω πέντε (5) βασικά ζητήματα:

1) Το πρώτο είναι ότι η Συνθήκη αυτή αφορά Συνθήκη Ειρήνης.

2) Το δεύτερο είναι ότι η Συνθήκη αυτή δεν αφορά Συνθήκη μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, αλλά αφορά Διεθνή Συνθήκη, η οποία έχει συνομολογηθεί αφενός μεταξύ της Μεγάλης Βρετανίας, της Γαλλίας, της Ιταλίας, της Ιαπωνίας, της Ελλάδας, της Ρουμανίας, της Σερβίας, της Κροατίας και της Σλοβενίας (παλαιότερα Σέρβοι, Κροάτες και Σλοβένοι αφορούσαν ενιαίο Βασίλειο) και της Τουρκίαςαφετέρου.

3) Το τρίτο είναι ότι τα μόνα που επικαιροποιούνται είναι τα δεδομένα του Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου που αφορούν στο Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας αναφορικώς με τη Σύμβαση του Montego Bay της Ιαμαϊκής του 1982. Υπ’ όψιν ότι το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας επιλύει καθοριστικώς υπέρ της Ελλάδας τις όποιες εξωνομικές αιτιάσεις της τουρκικής πλευράς.

Η αφανής χρησιμότητα της ατομικής λύσης

Ελευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση

Του Αντώνη Ανδρουλιδάκη

Από το «εγώ» στο «εμείς» δεν πας, όσο το «εγώ» μπορεί να πάει και μόνο του! Αυτός θα μπορούσε να είναι ένας «πιασάρικος» αφετηριακός αφορισμός, για να διερευνηθεί το γιατί και οι συνέπειες της «ατομικής λύσης», ομολογούμενης ή ανομολόγητης, που φαίνεται ότι επέλεξαν και επιλέγουν αρκετοί σύντροφοι ή «σύντροφοι» στους καιρούς της κρίσης.

***

Η Θεωρία της Κοινωνικής Ταυτότητας (Tajfel & Turner, 1979), εξεταζόμενη με όρους μαρξιστικής θεωρίας, θα μπορούσε να προτείνει τρεις θεμελιώδεις παράγοντες, ως καθοριστικές συνθήκες, για την ανάληψη συλλογικής δράσης, εκ μέρους των υποτελών τάξεων: (α) Τη διαπερατότητα ή τη στεγανότητα των ορίων μεταξύ των υποτελών και των κυρίαρχων τάξεων, δηλαδή τη δυνατότητα κάποιων μελών των υποτελών τάξεων να μετακινηθούν ατομικά προς τα άνω της κοινωνικής ιεραρχίας, διαφεύγοντας από τις συνέπειες της ταξικής τους θέσης, (β) Το βαθμό νομιμοποίησης της ταξικής κοινωνικής ιεράρχησης, δηλαδή το βαθμό που οι υποτελείς τάξεις αντιλαμβάνονται τη θέση τους ως εύλογη, δίκαιη, θεμιτή και άρα νόμιμη και (γ) Τη σταθερότητα της κοινωνικής ιεραρχίας, δηλαδή το βαθμό που οι υποτελείς τάξεις θεωρούν ότι η κατάσταση μπορεί να αλλάξει με τις δικές τους πρωτοβουλίες.

Φαίνεται όμως, ότι ίσως η περισσότερο αναγκαία και από τις τρεις προϋποθέσεις είναι η συνειδητή επίγνωση, εκ μέρους των μελών των υποτελών τάξεων, ότι η στεγανότητα των διαταξικών ορίων είναι τόσο ισχυρή, ώστε όποια ατομική προσπάθεια και αν καταβάλλει κανείς, με όποια ατομικά ταλέντα, γνώσεις ή δεξιότητες και αν είναι προικισμένο το άτομο, η δια-ταξική ατομική μετακίνηση του είναι ανέφικτη. Κάτω από το πρίσμα αυτό, μπορεί κανείς να αντιληφθεί τη σημαντικότητα ιδεών όπως η «αριστεία» κ.λπ., που ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα προωθούνται από τους κυρίαρχους νεοφιλελεύθερους συστημικούς κύκλους, προφανώς όχι τόσο γιατί οι ιδέες αυτές είναι συμβατές με το αξιακό υπόβαθρο των εκφραστών τους, αλλά γιατί ενεργοποιούν έναν άλλο κρίσιμο μηχανισμό στην προσπάθεια κοινωνικής χειραγώγησης.

Αλλαγές στις μετεγγραφές

Του Στράτου Στρατηγάκη

Μαθηματικού - Ερευνητή

stratig@yahoo.com​

Μία ακόμη αλλαγή στο σύστημα μετεγγραφών εξήγγειλε ο Υπουργός Παιδείας κ. Γαβρόγλου. Πρόκειται για τα αδέλφια που σπουδάζουν σε διαφορετικές πόλεις. Πράγματι έχει δίκιο ο κ. Υπουργός. Δεν μπορεί στις μέρες μας μια οικογένεια να διατηρεί περισσότερα από δύο σπίτια αν το ένα παιδί περάσει σε σχολή σε μία πόλη και το άλλο σε μία πόλη, με την οικογένεια να μένει σε μία τρίτη πόλη. Όμως ενώ αυτή η περίπτωση είναι αρκετά συχνή, δεν είναι η μόνη περίπτωση που χρήζει ιδιαίτερης προσοχής.

Ο νομοθέτης όρισε ως το σημαντικότερο, αλλά όχι το μοναδικό, κριτήριο για μετεγγραφή το κατά κεφαλήν εισόδημα. Σ’ αυτό προστίθενται τα κοινωνικά κριτήρια. Μία τετραμελής οικογένεια με συνολικό εισόδημα 36.000 ευρώ (9.000 ευρώ κατά κεφαλήν) και δύο φοιτητές σε δύο διαφορετικές πόλεις πέρα από την οικογενειακή εστία, παίρνει 4 συνολικά μόρια για μετεγγραφή με το ισχύον σύστημα (3 μόρια από το εισόδημα και 1 μόριο από τον αδελφό που σπουδάζει σε άλλη πόλη). Τα μόρια αυτά μπορεί να δώσουν την πολυπόθητη μετεγγραφή, μπορεί, όμως, και όχι. Δεν υπάρχει καμία εγγύηση. Με το κόστος διαβίωσης σε άλλη πόλη ενδεικτικά στα 650 ευρώ το μήνα τα δύο παιδιά κοστίζουν στην οικογένεια 15.600 ευρώ. Μένουν για τους γονείς 20.400 ευρώ για να ζήσουν όλο το χρόνο.

Μία τριμελής οικογένεια με συνολικό εισόδημα 10.000 ευρώ (3.333 ευρώ κατά κεφαλήν) παίρνει με το ισχύον σύστημα πάλι 4 μόρια, από το εισόδημα. Πάλι δεν υπάρχει καμία εγγύηση μετεγγραφής. Αν, όμως, θεωρήσουμε ότι ένας φοιτητής σε άλλη πόλη χρειάζεται 650 ευρώ το μήνα, συνολικά 7800 ευρώ το χρόνο, από τα 10.000 ευρώ εισοδήματος μένουν 2.200 στους γονείς για να ζήσουν όλο το χρόνο. Αν η οικογένεια είχε συνολικό εισόδημα 17.000 ευρώ θα έπαιρνε πάλι 4 μόρια και θα έμεναν στους γονείς για να ζήσουν 9.200 ευρώ το χρόνο.

Τα καλύτερα του 2017

Ο Νόμος Glass Steagal και οι δραματικές συνέπειες από την κατάργησή του

Στη διάρκεια της μεγάλης ύφεσης του 1929-1933,  δυο πολιτικοί, ο Carter Glass και ο Henry Steagall, πρότειναν το 1933 έναν νόμο που πήρε το όνομα τους ο οποίος πέρασε από την Γερουσία και στη συνέχεια υιοθετήθηκε σαν κομμάτι του γνωστού Νέου Συμβολαίου (New Deal) του προέδρου Franklin Delano Roosevelt. Το Glass Steagall Act έγινε νόμος.

Ο νόμος αυτός δεν εμπλεκόταν στο δικάιωμα της της FED για την κοπή νομίσματος, περιόριζε όμως δραστικά τις κερδοσκοπικές τάσεις της αγοράς.

Συγκεκριμένα ο νόμος Glass Steagal που υιοθέτησε ο μεγάλος ηγέτης τότε των ΗΠΑ Φραγκλίνος Ρούσβελτ,προέβλεπε την εισαγωγή δυο δραστικών μέτρων κατά της κερδοσκοπίας:

!. Τον ξεκάθαρο διαχωρισμό μεταξύ παραδοσιακής τραπεζικής δραστηριότητας(απλές συναλλαγές καταθέσεων που αφορούσαν καταθέτες, συνταξιούχους, μισθωτούς κλπ) και επενδυτικής τραπεζικής δραστηριότητας (επιρρεπείς σε  στοιχήματα σπεκουλαδόρων). Με τον τρόπο αυτό οι τράπεζες χωρίστηκαν σε εμπορικές και επενδυτικές με τα τσανάκια τους σαφώς διαχωρισμένα και συνεπώς κανένας τραπεζίτης δεν μπορούσε να τζογάρει με τα λεφτά μου.

Τι κρύβεται πίσω από τη στρατηγική των υπερπλεονασμάτων

του Μάκη Ανδρονόπουλου  – 

Είναι πράγματι απορίας άξιον, γιατί η κυβέρνηση επιμένει στην στρατηγική των δημοσιονομικών πλεονασμάτων πάνω από τους στόχους που έχει θέσει η Τρόικα. Στο 11μηνο του 2017 το πρωτογενές πλεόνασμα ανήλθε στα 4,658 δισ. ευρώ, έναντι στόχου 3,074 δισ. ευρώ. Το γεγονός αυτό οφείλεται κυρίως στην δραστική συγκράτηση των δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού κατά 1,731 δισ. ευρώ έναντι του στόχου για το ίδιο διάστημα.

Η προφανής απάντηση στο ερώτημα είναι ότι με την υπεραπόδοση των δημοσιονομικών, η κυβέρνηση θέλει να δημιουργήσει εικόνα σταθερότητας και εμπιστοσύνης για τις αγορές. Και αν κρίνουμε από την αντίδραση των αγορών, όπου το επιτόκιο στο 10ετές ομόλογο έχει πέσει στο 3,67%, δηλαδή στο επίπεδο του 2005-2006, το πέτυχε. Είναι όμως μόνο αυτό;

Φαίνεται πως είναι και κάτι άλλο. Και αυτό το άλλο αφορά στα ήδη ψηφισθέντα μέτρα του 2019, δηλαδή τη μείωση του αφορολογήτου και των συντάξεων περίπου κατά 4 δισ. ευρώ. Οι συνταξιούχοι ενδέχεται να υποστούν μειώσεις σε διψήφιο ποσοστό, καθώς το πακέτο προβλέπει μειώσεις 1% του ΑΕΠ, το οποίο υπολογίζεται για το 2019 περίπου στα 200 δισ. ευρώ (από 176 το 2016). Η μείωση του 1%, λοιπόν, ισοδυναμεί με 2 δισ. ευρώ. Σημειωτέον ότι η συνολική δαπάνη των συντάξεων ανέρχεται στα 2,4 δισ. ευρώ τον μήνα ή περί τα 29 δισ. ευρώ σε ετήσια βάση.

Η ανισότητα απειλεί τις δημοκρατίες μας

Συγκλονιστικά τα στοιχεία από τη διεύρυνση των ανισοτήτων στη Δύση. Πώς αναδύθηκαν οι νέες ελίτ και ποια είναι τα μαθήματα από το παρελθόν. Οι τρεις λόγοι (μερικής) αισιοδοξίας και ο κίνδυνος του «πλουτοκρατικού λαϊκισμού».

του Martin Wolf

Από το 1980 ως το 2016, το 1% καρπώθηκε το 28% της συνολικής αύξησης στα πραγματικά εισοδήματα στις ΗΠΑ, στον Καναδά και στη Δυτική Ευρώπη, ενώ το φτωχότερο 50% έλαβε μόλις το 9%. Αλλά αυτά τα γενικά νούμερα υποκρύπτουν τεράστιες διαφορές: στη Δυτική Ευρώπη, το πλουσιότερο 1% καρπώθηκε «μόνο» όσο και το φτωχότερο 51%. Στη Βόρεια Αμερική ωστόσο, το 1% έλαβε όσο και το φτωχότερο 88%. Αυτά τα συγκλονιστικά στοιχεία αποδεικνύουν πως η ανάπτυξη από μόνη της μας λέει πολύ λίγα, στην περίπτωση των ΗΠΑ ουσιαστικά τίποτα, για την έκταση της βελτίωσης της οικονομικής ευημερίας για το σύνολο του πληθυσμού.

Τα εντυπωσιακά αυτά στοιχεία προέρχονται από την έκθεση World Inequality Report 2018 του World Inequality Lab. Η μεγάλη εικόνα είναι αυτή της σύγκλισης μεταξύ χωρών και της απόκλισης στο εσωτερικό τους. Αλλά το τελευταίο δεν έχει συμβεί παντού στον ίδιο βαθμό. Έτσι, «από το 1980, η εισοδηματική ανισότητα έχει αυξηθεί ταχύτατα στη Βόρεια Αμερική και την Ασία, σημείωσε ήπια άνοδο στην Ευρώπη και σταθεροποιήθηκε σε ένα υπερβολικά υψηλό επίπεδο στη Μέση Ανατολή, την υποσαχάρια Αφρική και τη Βραζιλία».

Η έκθεση δείχνει επίσης ότι μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, το μερίδιο του 1% ήταν σχετικά χαμηλό, τουλάχιστον με τα προπολεμικά κριτήρια, σε όλη τη Δύση. Αλλά έκτοτε, τα μερίδια αυτά έχουν πραγματοποιήσει άλμα στις αγγλόφωνες χώρες, ειδικά στις ΗΠΑ, αλλά έχουν αυξηθεί λίγο στη Γαλλία, τη Γερμανία ή την Ιταλία.

Ο Γουόλτερ Σέιντελ, ιστορικός του αρχαίου κόσμου και συγγραφέας του «The Great Leveler», θα έλεγε ότι η αύξηση της ανισότητας είναι απλώς αυτό που θα έπρεπε να περιμένει κανείς. Σε αυτή τη σημαντική μελέτη, υποστηρίζει πως μετά την ανακάλυψη της γεωργίας (και του αγροτικού κράτους), οι ελίτ ήταν εκπληκτικά επιτυχημένες στην απορρόφηση όλου του πλεονάσματος που δημιουργούσε η οικονομία.

Ο δεκάλογος του ελέγχου των μαζών

analyst

Υπάρχουν συνήθως πολλά γιατί: παράδειγμα, γιατί ο πόλεμος του Ιράκ, γιατί της Λιβύης ή της Συρίας, γιατί κατέρρευσε η Βενεζουέλα ή γιατί η Ελλάδα χρεοκόπησε. Η απάντηση όμως είναι πάντοτε η ίδια: για την απόκτηση πλούτου και δύναμης από μία μικρή μειοψηφία, η οποία έχει πάρει τα ηνία.

«Οι ελίτ «αγοράζουν» τις εκλογές, χωρίς σχεδόν κανέναν περιορισμό – ενώ οι μάζες έχουν την ψευδαίσθηση πως επιλέγουν οι ίδιες τις κυβερνήσεις τους, παραπλανημένες από τις σκηνοθετημένες τηλεοπτικές ή άλλες ψεύτικες συγκρούσεις των πολιτικών.

Δυστυχώς δεν κατανοούν ότι, οι «πράξεις» των κομμάτων εξουσίας, από τις οποίες οφείλει να τα κρίνει κανείς και όχι από τα λόγια τους, διαφέρουν ελάχιστα μεταξύ τους – όπως στο παράδειγμα της Ελλάδας, όπου οι δύο μεγάλες παρατάξεις υποστηρίζουν τα μνημόνια, διαφωνώντας μόνο ως προς τις λεπτομέρειες της εφαρμογής τους, με κριτήριο την εκάστοτε κομματική τους πελατεία«.

του Βασίλη Βιλιάρδου 

Ανάλυση

Ο «λαϊκισμός», κυριότερος εκπρόσωπος του οποίου θεωρείται σήμερα ο πρόεδρος Trump με το γνωστό δόγμα του, αποτελεί μία σύγχρονη πολιτική και οικονομική τάση – ενώ αναφέρεται μεταξύ άλλων σε ηγέτες που τάσσονται εναντίον της παγκοσμιοποίησης και των υπερεθνικών συμφωνιών τύπου Ε.Ε. ή TTIP, καθώς επίσης υπέρ του οικονομικού εθνικισμού.

Το τι πραγματικά πιστεύουν αυτοί οι ηγέτες θα φανεί αργότερα, από εκείνες τις πολιτικές που θα υιοθετήσουν – σημειώνοντας πως μία από τις πρώτες αποφάσεις του αμερικανού ήταν η μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων στο 15% από το 35%, ενώ των ιδιωτών μόλις στο 35% από το 39%, όπου όμως διπλασίασε το αφορολόγητο εισόδημα στις 24.000 $, την ίσια στιγμή που το ΔΝΤ απαιτεί τον περιορισμό του στη χώρα μας στα 5.000 €.

Σε γεωπολιτικό βέβαια επίπεδο δεν τήρησε καθόλου τις προεκλογικές του δεσμεύσεις, εν πρώτοις με τον ξαφνικό βομβαρδισμό της Συρίας και του Αφγανιστάν – ενώ ένας από τους σημαντικότερους υποστηρικτές του, ο κ. P.C. Roberts, θεωρεί πως οι Η.Π.Α. προετοιμάζουν μία πυρηνική επίθεση εναντίον της Ρωσίας και της Κίνας (πηγή). Με δεδομένους πάντως τους κινδύνους για το δολάριο, την αναπάντεχη μείωση του ρυθμού ανάπτυξης της αμερικανικής οικονομίας, η οποία θα μπορούσε να επηρεαστεί αρνητικά από το σπάσιμο της φούσκας των ακινήτων στον Καναδά και την τραπεζική επίθεση στη μεγαλύτερη τράπεζα ενυπόθηκων δανείων (πηγή), καθώς επίσης τα υπόλοιπα οικονομικά προβλήματα της υπερδύναμης, τίποτα δεν είναι απίθανο.

Η οικονομία, το παράδοξο της κατανάλωσης και τα ερωτήματα

Γιατί κατεβαίνει συνεχώς ο πήχης των επίσημων προβλέψεων για την πορεία του ΑΕΠ; Τι πρέπει να γίνει για να πιαστούν οι εθνικοί στόχοι; Υπάρχει τελικά λάθος στο μείγμα της οικονομικής πολιτικής ή όχι; 

Γράφει ο Κ. Μελάς.

Οι προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής , του ΔΝΤ και κατά συνέπεια και της ελληνικής κυβέρνησης , το φθινόπωρο του 2016 για τον ρυθμό μεγέθυνσης του ΑΕΠ της ελληνικής οικονομίας ήταν στο 2,7% ή και λίγο μεγαλύτερο. Από τότε έχουμε προβλέψεις που συνεχώς μειώνουν τον ρυθμό μεγέθυνσης του ελληνικού ΑΕΠ.

Οι φθινοπωρινές προβλέψεις για την εξέλιξη των βασικών μακροοικονομικών μεγεθών της ΕΕ που είδαν πρόσφατα (8.11.2017) το φως της δημοσιότητας δείχνουν μια περισσότερο συγκρατημένη εικόνα για τα μεγέθη το έτος 2017 σε σχέση με τις αντίστοιχες εαρινές προβλέψεις της ΕΕ, αλλά και με τον προϋπολογισμό του 2017.

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Κομισιόν, ο ρυθμός μεγέθυνσης για το 2017 θα είναι 1,6%. Αυτό το απέδιδε στο ότι με βάση τα στοιχεία του πρώτου εξαμήνου που είχε στη διάθεσή της, διαπίστωνε μικρότερη επέκταση της ιδιωτικής κατανάλωσης και μια καθυστέρηση, ειδικά το δεύτερο τρίμηνο, των επενδύσεων. Τελικά αυτό τον ρυθμό μεγέθυνσης ενέγραψε και η ελληνική κυβέρνηση στον Προϋπολογισμό του 2018.

Η προηγούμενη πρόβλεψή της, τον Μάρτιο του 2017, ήταν 2,1%. Αν κρίνουμε τις εξελίξεις με το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα που κατέθεσε η κυβέρνηση έως το 2020, είναι πιο κοντά οι προβλέψεις τους.

Το 2017 τελειώνει

του Κώστα Μελά

Τα βασικά συμπεράσματα για τις οικονομικές εξελίξεις το 2017 , είναι τα ακόλουθα:

·                     Ο ρυθμός μεγέθυνσης του ΑΕΠ υπολογίζεται να κινηθεί γύρω από την περιοχή του 1,5% μακριά από το στόχο του 2,7% που είχε τεθεί στον προϋπολογισμό του 2017. Το Υπουργείο Οικονομικών θα πρέπει να δώσει κάποια  εξήγηση για τους λόγους που παρατηρήθηκε αυτή η μείωση . Λόγους όχι περιγραφικούς αλλά αξιολογικούς. Τι δεν πήγε καλά; Υπάρχει λάθος στο μίγμα της οικονομικής πολιτικής ή όχι; Η δική του συμμετοχή αξιολογείται ως σωστή ; Η «ταξική» (sic) πολιτική που ακολουθεί μήπως έχει επιπτώσεις στη μεγέθυνση του ΑΕΠ; Τέλος πάντων κάτι πρέπει να μας πει σε σχέση με την απτή πραγματικότητα.

·                     Ο σαφώς μικρότερος ρυθμός μεγέθυνσης οφείλεται στους μειωμένους ρυθμούς μεγέθυνσης όλων των συνιστωσών του ΑΕΠ (ιδιωτική και δημόσια κατανάλωση, επενδύσεις , εξαγωγές ) και αύξησης των εισαγωγών σε σχέση με τους στόχους του προϋπολογισμού 2017. Ιδιαίτερη ανησυχία προκαλεί τόσο η µείωση των επενδύσεων (στον βαθμό που δεν αντανακλά, αποκλειστικά, υστερήσεις στην εκτέλεση του ΠΔΕ), όσο και η αύξηση των εισαγωγών στο Γ΄ τρίμηνο του 2017.

·                     Το 2017 η οικονομία εξέρχεται από μακρά αποπληθωριστική περίοδο. Ο Δείκτης Τιµών Καταναλωτή καταγράφει άνοδο της τάξης του 1,1%, το Νοέμβριο.

·                     Το ποσοστό της ανεργίας μειώθηκε σταθερά καθ΄ όλη τη διάρκεια του 2017 και διαμορφώθηκε, τον Σεπτέμβριο, σε 20,5%. Το ισοζύγιο των ροών μισθωτής απασχόλησης παρέμεινε θετικό για το διάστημα Ιανουαρίου-Οκτωβρίου, µε την πλειονότητα, ωστόσο, των προσλήψεων να αφορά θέσεις μερικής ή εκ περιτροπής απασχόλησης («ελαστικές» μορφές απασχόλησης).

Το BREXIT οδηγεί σε έκρηξη βιομηχανικής παραγωγής στη Βρετανία!

του Κωνσταντίνου Βέργου

Το αφήγημα ότι το Brexit οδηγεί σε υποανάπτυξη δεν φαίνεται να επιβεβαιώνεται ως τώρα από τους ρυθμούς ανάπτυξης της Βρετανικής οικονομίας που είναι ισχυροί, παρά τις απαισιόδοξες εκτιμήσεις κάποιων οικονομολόγων. Ομως τα νέα στοιχεία για την βιομηχανική παραγωγή της Βρετανίας που προκύπτουν απο την ένωση των Βρετανών Βιομηχάνων (Confederation of British Industry,CBI) ειναι κάτι παραπάνω απο ενθαρρυντικά. Ειναι εκρηκτικά!

Πρωτοφανής έκρηξη Παραγωγής

Σύμφωνα με δημοσίευμα της έγκυρης Βρετανικής εφημερίδας Telegraph, που δημοσιεύει τα στατιστικά, στη σχετική μελέτη, 42% των εταιριών αύξησαν παραγωγή κατα το τελευταίο τρίμηνο, ενω μόλις το 11% τη μείωσαν. Οι βιομηχανικές παραγγελίες δείχνουν εντονότερη δραστηριότητα στο μέλλον, καθώς 28% των εταιριών είχαν υψηλότερες παραγγελίες, εναντι 11% των εταιριών που είχαν λιγότερες. Εδω να σημειωθεί ότι οι παραγγελίες είναι ασφαλής ενδειξη της παραγωγής για την επόμενη περίοδο, και για την ανάπτυξη του ΑΕΠ για το μεθεπόμενο εξάμηνο! Αλλες, ετήσιες ερευνες τόσο της CBI όσο και της Pertemps Network Group βρηκαν οτι οι βρετανικές εταιρίες σκοπεύουν να προσλάβουν περισσότερο κόσμο στην επόμενη περίοδο. Περισσότερες απο τις μισές, συγκεκριμένα το 51% των εταιριών (!!!) σχεδιάζουν να προσλάβουν επιπλέον εργαζόμενους στην Βρετανία. Να σημειώσουμε εδώ οτι η ανεργία ειναι ηδη στα χαμηλότερα επίπεδα των τελευταίων… 40 ετων!

Οι 10 «προφητείες» των αγορών για το 2018

Τι θα γίνει το 2018 κανείς δεν ξέρει, όμως όπως κάθε χρονιά, έτσι και φέτος οι αναλυτές προσπαθούν να δουν το μέλλον, καθώς το άγνωστο πάντα γοητεύει. Με τη βοήθεια των αναλυτών της Capital Economics, σας παρουσιάζουμε τις βασικές «προφητείες» για το έτος που έρχεται.

1.Η Fed θα αυξήσει τέσσερις φορές τα επιτόκια μέσα στο 2018

Οι βασικοί παράγοντες της ανάπτυξης των ΗΠΑ παραμένουν σε ισχύ, ενώ θα συνοδευτούν από μέτρα ενίσχυσης της τάξης του 0,8% του ΑΕΠ, γεγονός που θα ωθήσει την ανάπτυξη προς το 2,5% τον επόμενο χρόνο. Με το ποσοστό ανεργίας να εκτιμάται ότι θα υποχωρήσει κάτω από 4%, η μέση αύξηση των κερδών θα πρέπει να αυξηθεί σταδιακά. Ως αποτέλεσμα,η Capital Economics εκτιμά ότι ο πληθωρισμός θα ενισχυθεί πάνω από τον στόχο της Fed έως το τέλος του έτους, την ώρα που οι συγκλίνουσες εκτιμήσεις τον τοποθετούν μόλις στο 2%.

2.Η ΕΚΤ θα συνεχίσει την ποσοτική χαλάρωση όλο το χρόνο

Αρκετοί παράγοντες εξελίσσονται θετικά για την Ευρωζώνη, μεταξύ των οποίων η αύξηση της απασχόλησης και η καλύτερη κατάσταση του τραπεζικού κλάδου. Επιπλέον, η δημοσιονομική πολιτική θα είναι σε γενικές γραμμές ουδέτερη και η αβεβαιότητα έχει περιοριστεί. Το πολιτικό αδιέξοδο στη Γερμανία δεν πρέπει να έχει σημαντικές οικονομικές επιπτώσεις και το ευρωσκεπτικιστικό Κίνημα των Πέντε Αστέρων έχει λίγες ελπίδες να κερδίσει τις εκλογές στην Ιταλία. Παρ' όλα αυτά, με τον πληθωρισμό σε χαμηλά επίπεδα, η Capital Economics βλέπει την ΕΚΤ να κινείται επιφυλακτικά και να συνεχίζει το QE καθ' όλη τη διάρκεια του έτους.

Γ. Κοντογιώργης - Ο Θουκυδίδης και η εποχή μας 1/5 10/01/17

Ο Γιώργος Κοντογιώργης συνομιλεί με καίριες πτυχές του κορυφαίου έργου του Θουκυδίδη και επιχειρεί μια ανάγνωση της εποχής μας μέσα από αυτό.

Η σειρά αυτή των διαλέξεων πραγματοποιήθηκε στο Ίδρυμα Β. & Μ. Θεοχαράκη (Ιανουάριο-Φεβρουάριο 2017).

Το σκληρό μάθημα του ευρώ, της χρεοκοπίας και των μνημονίων

Το Ποντίκι

του Σταύρου Χριστακόπουλου

Το... «πνεύμα των Χριστουγέννων» φαίνεται να άγγιξε τούτες τις μέρες αρκετούς διαμορφωτές της κοινής γνώμης, ιδιαίτερα αυτούς που το τελευταίο διάστημα έχουν αποδυθεί στον υπέρ Κυριάκου και Ν.Δ. αγώνα. Το... πνεύμα φαίνεται ότι σκόρπισε τις άναρθρες κραυγές περί σκανδάλων και, ω του θαύματος, το έριξαν σε μια πολύ πιο ενδιαφέρουσα αντιπαράθεση επί των πολιτικών σχεδίων («αφηγημάτων», όπως επιμένουν να τα αποκαλούν). Τι συνέβη; Άγνωστο. Ίσως αντελήφθησαν ότι η αντιπολίτευση με κραυγές ελάχιστα αποδίδει.

Ίσως πάλι συνειδητοποίησαν πως αυτά που έρχονται τους επόμενους μήνες δεν αφορούν μόνο την πολιτική μοίρα της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛΛ, αλλά και αυτήν της Ν.Δ., η οποία φιλοδοξεί να τη διαδεχτεί. Ενδεχομένως αντελήφθησαν ότι ο «αέρας» των δημοσκοπήσεων ρίχνει τις εντάσεις του και, εν πάση περιπτώσει, δεν αρκεί για να φουσκώνουν τα πανιά της Ν.Δ., τουλάχιστον όσο χρειάζεται για να τη φέρουν στα σκαλιά της εξουσίας.

Ό,τι κι αν αντελήφθησαν, σημασία έχει ότι καταλήγουν στο αυτονόητο συμπέρασμα: όταν ο ΣΥΡΙΖΑ βγαίνει μπροστά για να πουλήσει σχέδιο για την επομένη των μνημονίων, η αξιωματική αντιπολίτευση δεν μπορεί απλώς να σκούζει σαν τους γάτους στα κεραμίδια. Αυτή η στρατηγική, εφαρμοζόμενη επί πολλούς μήνες, ουδέν απέδωσε.

Αν, λοιπόν, έχουμε πράγματι μπροστά μας μια αλλαγή στρατηγικής – και όχι απλώς μια ανάπαυλα λόγω χριστουγεννιάτικης βαρεμάρας – τότε πράγματι θα πρέπει να γίνει, όσο είναι καιρός, μια πολύ μεγάλη συζήτηση για πολλά και σοβαρά ζητήματα:

Προεκλογική περίοδος

iskra

του Απόστολου Αποστολόπουλου

Ο νέος χρόνος, παρά τα λεγόμενα, θα είναι έτος εκλογών και έχουμε ήδη μπει σε προεκλογική περίοδο. Ο κόσμος σχηματίζει άποψη αργά αλλά πολύ νωρίτερα από την τυπική ή την εικαζόμενη πρόωρη ημερομηνία διεξαγωγής των εκλογών. Και μετά δύσκολα μετακινείται. Ο κόσμος έχει πια σχηματίσει άποψη για τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αλλά και για το πολιτικό τοπίο. Κυριαρχεί η απογοήτευση και για τα δυο.

Η απόπειρα ανασυγκρότησης της κεντροαριστεράς περιορίζεται στην ανασύνθεση φθαρμένων υλικών. Ούτε δυναμισμός ούτε φρέσκιες ιδέες. Τα ΜΜΕ φούσκωσαν τη λεγόμενη κεντροαριστερά αλλά η συνέχεια είναι γεμάτη ερωτηματικά. Ήδη η ηγεσία της κινήθηκε καιροσκοπικά με βάση τις δημοσκοπήσεις και προσεγγίζει τη ΝΔ. Με προφανή στόχο να «τακτοποιηθούν» στην επόμενη Βουλή. Δίνουν την εντύπωση ότι αν αλλάξουν οι δημοσκοπήσεις θα ψάξουν αλλού στέγη. Η κυβέρνηση για να αλλάξει τη σταθερή εικόνα ότι υπολείπεται της ΝΔ έχει αποδυθεί σε σαρωτική προπαγάνδα με συνεχείς ενέσεις αισιοδοξίας, αθεμελίωτες. Ο έλεγχος των δημοσκοπήσεων και των ΜΜΕ έχει αποδειχθεί ότι δεν αρκεί.

Η Θράκη στο σταυροδρόμι γεωπολιτικών εξελίξεων

Δημήτρης Γαρούφας

Η Θράκη ως γεωγραφικός όρος συμπεριλαμβάνει την Ανατολική Θράκη, που ανήκει στην Τουρκία, την ελληνική Δυτική Θράκη και τη Βόρεια Θράκη, που ανήκει στη Βουλγαρία. Η σημερινή κατάσταση γεωγραφικά και πληθυσμιακά διαμορφώθηκε μετά τη Συνθήκη του Νευγύ το 1919, με βάση την οποία έγιναν και ανταλλαγές πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Βουλγαρίας και κατακυρώθηκε η Δ. Θράκη στην Ελλάδα, και κυρίως με τη Συνθήκη της Λωζάννης του 1923, που πέραν των εδαφικών ρυθμίσεων μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας καθιέρωσε κάποιες άλλες αρχές, με στόχο την οριστική ρύθμιση των ελληνοτουρκικών διαφορών μεταξύ των οποίων επέβαλλε:

Α) Υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών με βάση το θρήσκευμα για το σύνολο της επικράτειας των δύο χωρών με εξαίρεση τις Κων/πολη, Ιμβρο και Τένεδο, από όπου η αποχώρηση του ελληνικού πληθυσμού θα ήταν προαιρετική, και τις περιοχές Ροδόπης και Ξάνθης, όπου επίσης η αποχώρηση των μουσουλμανικών πληθυσμών θα ήταν προαιρετική.

 Β) Οι Ελληνες της Κων/πολης, της Ιμβρου και της Τενέδου θα είχαν τουρκική υπηκοότητα, ενώ την ελληνική υπηκοότητα θα είχαν οι μουσουλμάνοι Ξάνθης και Ροδόπης.

Με απλά λόγια, καθιερώθηκε σε σημαντικό βαθμό η «εθνική καθαρότητα» του συνόλου της επικράτειας των δύο χωρών με τις εξαιρέσεις που προαναφέρθηκαν, για τις οποίες καθιερώθηκε η αρχή της αμοιβαιότητας. Από την προαιρετική ανταλλαγή εξαιρέθηκαν ο νομός Εβρου αλλά και όλη η Ανατολική Θράκη, πλην Κων/πολης, με στόχο στα σύνορα να υπάρχει εθνική καθαρότητα.

Έξοδος από το μνημόνιο;

Ελευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση

του Ρ.Ρινάλντι

Πώς στήνεται το πολιτικό σκηνικό του 2018

Ολοένα και περισσότερο αντιλαμβανόμαστε ότι ο κυρίαρχος κυβερνητικός λόγος θα περιστραφεί γύρω από την έξοδο από το μνημόνιο τον Αύγουστο του 2018. Για όποιον δεν το έχει αντιληφθεί, γύρω απ’ αυτό το ζήτημα θα στηθεί σχεδόν ολόκληρο το πολιτικό σκηνικό στις αρχές της νέας χρονιάς. Ήδη, παράγεται μια αναγκαία σύγχυση γύρω από όρους και νοήματα που ίσως μπερδέψει πολλούς και διευκολύνει το πέρασμα του κυβερνητικού αφηγήματος. Οι λέξεις «πρόγραμμα», «τρίτη δανειακή σύμβαση», «μνημόνιο» θα εναλλάσσονται και άλλοι θα υποστηρίζουν ότι βγαίνουμε από το πρόγραμμα αλλά παραμένουμε στα μνημόνια, ενώ άλλοι θα τονίζουν ότι όλα αυτά είναι απάτη αφού μέχρι το 2060 ισχύουν όσα έχουμε ήδη υπογράψει. Άλλοι, πονηρότεροι, θα υπογραμμίσουν πως με Τσίπρα δεν είναι δυνατή μια «καθαρή έξοδος».

Τον Αύγουστο του 2018 λήγει η Δανειακή Σύμβαση. Λήγει το πρόγραμμα χρηματοδότησης, έναντι δημοσιονομικής προσαρμογής και προαπαιτούμενων, και οι «θεσμοί» λέγουν ότι είναι στο χέρι της Ελλάδας αν θα ζητήσει νέο πρόγραμμα (4^ο μνημόνιο) ή θα βρει χρήματα μέσω των αγορών με πιο σκληρά επιτόκια. Η αλήθεια είναι πως τα μεγάλα ποσά αποπληρωμής για την χώρα τοποθετούνται στο έτος 2022 (33 δισ.) ενώ μέχρι τότε πρέπει να πληρώνουμε για τόκους και χρεολύσια περίπου 14-17 δισ. ετησίως.

Επομένως, τα ερωτήματα που τίθενται αφορούν κυρίως την περίοδο 2018-2022 και το τι περιθώρια θα υπάρχουν σε μια χώρα χωρίς την σκληρή και ασφυκτική επιτροπεία που ασκούν προγράμματα και μνημόνια (όπως τα γνωρίσαμε από το 2010 έως σήμερα). Η εξ αρχής τοποθέτηση ότι τα μνημόνια θα είναι μια διαρκής κατάσταση, περίπου όπως και ο καπιταλισμός, δεν βοηθά τη σκέψη και τη νόηση ώστε να χαραχτούν πολιτικές ικανές να δίνουν απάντηση στο ερώτημα «πόση και ποια Ελλάδα» μπορεί να σωθεί.

ΚΥΒΕΡΝΟΕΚΦΟΒΙΣΜΟΣ: ΜΙΑ ΝΕΑ ΜΟΡΦΗ ΒΙΑΣ

Θεώνη Γ. Σπαθή

Υπ. Διδάκτωρ | Τμήμα Ποινικών Επιστημών Νομικής Σχολής ΕΚΠΑ

Ο Διαδικτυακός εκφοβισμός ή Κυβερνοεκφοβισμός (ΚΕ) (Cyberbullying) αποτελεί εξέλιξη του παραδοσιακού εκφοβισμού σε τεχνολογικό επίπεδο, και αφορά «οποιαδήποτε πράξη εκφοβισμού, ψυχολογικής κακοποίησης, επιθετικότητας, απειλής, ταπείνωσης, παρενόχλησης, τρομοκρατικής ή αυταρχικής συμπεριφοράς παιδιών, προ εφήβων και εφήβων που πραγματοποιείται μέσω του Διαδικτύου, κινητών τηλεφώνων είτε άλλων ψηφιακών τεχνολογιών από ομηλίκους τους και η οποία επαναλαμβάνεται σε βάθος χρόνου ανά τακτά ή άτακτα χρονικά διαστήματα» (stopcyberbullying.org, 2010). Ο όρος πρωτοεμφανίστηκε από τον Καναδό παιδαγωγό Bill Belsey (2004) και εντάσσεται, σύμφωνα με τους Αντωνιάδου και Κόκκινο (2013), στις συμπεριφορές προληπτικής επιθετικότητας, οι οποίες και δύναται να διεξάγονται από άτομο ή ομάδα ατόμων με απώτερο στόχο την πρόκληση συναισθηματικής ή/και σωματικής βλάβης στο εκάστοτε θύμα.

Ο Κυβερνοεκφοβισμός, όπως προαναφέρθηκε, αποτελεί τη συνέχεια του παραδοσιακού εκφοβισμού, με συγκεκριμένες διαφοροποιήσεις οι οποίες και εστιάζονται στα ακόλουθα σημεία (bullyingandcyber.net, 2016; saferline.gr,2016):

-       Δυνατότητα άμεσης και ταυτόχρονης θυματοποίηση των χρηστών του διαδικτύου μέσα στο προσωπικό τους χώρο, σε παγκόσμιο επίπεδο, με χαμηλό κόστος και εικοσιτετράωρη πρόσβαση από πλευράς θυτών

-       Παροχή «ανωνυμίας» από πλευράς διαδικτύου, η οποία και δημιουργεί μια αίσθηση ελευθερίας και ασφάλειας. Ο εκάστοτε θύτης κρυμμένος πίσω από μια ψεύτικη ταυτότητα, μπορεί να διαπράξει την εν λόγω εγκληματική συμπεριφορά, παραμένοντας αόρατος και αφήνοντας ελάχιστα ή και καθόλου ψηφιακά ίχνη με αποτέλεσμα όχι μόνο να γίνεται πιο δύσκολος ο εντοπισμός τους από πλευράς διωκτικών αρχών, αλλά και να αίρονται οι όποιες αρχικές αναστολές τέλεσης του εγκλήματος.

Η θεωρία της Μεγάλης Εκρήξεως (“Big Bang”) και ο Λεμαίτρ

iskra

του Χρήστου Καπούτση

Η επιστήμη και η τεχνολογία, παρά τα εντυπωσιακά άλματα σε δυσπρόσιτους εννοιολογικά τομείς όπως η κβαντομηχανική, η νανοτεχνολογία και τα εξελιγμένα μαθηματικά , δεν έχουν ακόμη ξεπεράσει το μυστήριο της γέννησης του Σύμπαντος. Τι έγινε την ώρα μηδέν και τι υπήρχε πριν ή και ποιος το προκάλεσε. Η επικρατέστερη θεωρία είναι: Περίπου πριν από 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια, ολόκληρο το σύμπαν ήταν συμπιεσμένο στα όρια ενός ατομικού πυρήνα. Σε έκταση κατά πολύ μικρότερη από το κεφάλι μιας καρφίτσας, με άπειρη πυκνότητα και θερμοκρασία, ήταν συγκεντρωμένη ολόκληρη η υλη του Σύμπαντος. 

Μια φυσική κατάσταση ανθρωπίνως «αδιανόητη». Είναι η «στιγμή» , γνωστή και ως ιδιομορφία, πριν από τη δημιουργία, όταν δεν υπήρχε ούτε χώρος, ούτε χρόνος. Σύμφωνα με το καθιερωμένο κοσμολογικό μοντέλο, που εξηγεί τον Κόσμο μας, μια απίστευτη έκρηξη, θερμοκρασίας τρισεκατομμυρίων βαθμών και απείρως πυκνή, δημιούργησε όχι μόνο τα θεμελιώδη υποατομικά σωματίδια και από εκεί την υπόλοιπη ύλη, αλλά και τον ίδιο τον χώρο και χρόνο. Είναι η θεωρία της «Μεγάλης Έκρηξης». Σταδιακά δημιουργήθηκε ο Ήλιος οι πλανήτες, οι Γαλαξίες και όλη η παρατηρούμενη ύλη του «γνωστού» ΣΎΜΠΑΝΤΟΣ. Οι πρόσφατες παρατηρήσεις των φυσικών , των Κοσμολόγων και των αστρονόμων, που επιβεβαιώνουν τα υπερσυμπαντικά μαθηματικά, συγκλίνουν στην άποψη ότι το ΣΥΜΠΑΝ διαστέλλεται και μάλιστα με ιλιγγιώδεις ταχύτητες.

Φρενοκομείο «Η Τουρκία»

analyst

Tramp: Να πάρει! Μισώ του δημοσιογράφους! Erdogan: Κάνε ότι κάνω εγώ… φυλάκισε τους!

Σκίτσο του Latuf από την Globepost

«Ο κόσμος άλλαξε. Η λογική του «είμαι ισχυρός, επομένως έχω δίκιο» άλλαξε.

Πλέον, ο κόσμος επαναστατεί εναντίον της αδικίας.

Πλέον, κανένα έθνος µε τιμή, κανένα έθνος µε σεβασμό, δεν υποκύπτει σε αυτού του είδους τις πιέσεις» 

Μεβλούτ Τσαβούσογλου, Υπουργός Εξωτερικών Τουρκίας, 20 Δεκεμβρίου 2017

του Λεωνίδα Κουμάκη

Στο φρενοκομείο «Η Τουρκία» το καθημερινό «μενού» περιλαμβάνει τα πάντα: Από τις πρόσφατες εισβολές στην Συρία και στο Ιράκ (καλόμαθαν με την εκ του ασφαλούς εισβολή στην Κύπρο το 1974), την πρακτικά «εμπόλεμη» κατάσταση με την Ελλάδα με τις καθημερινές παραβιάσεις του Ελληνικού εναέριου χώρου, τις συνεχείς εκδόσεις NAVTEX που έχουν πλέον την αξία ενός απλού χαρτιού τουαλέτας και την αμφισβήτηση της Ελληνικής εθνικής κυριαρχίας με κάθε τρόπο, την πλέον θεαματική κολοτούμπα απέναντι στην Ρωσία μετά την κατάρριψη του Ρωσικού αεροσκάφους, τις συνεχείς απροκάλυπτες  απειλές προς την Κυπριακή Δημοκρατία για «επιβολή του δίκαιου του ισχυρότερου», την ανελέητη γενοκτονία Κουρδικών πληθυσμών στην νοτιοανατολική Τουρκία, τις διώξεις και τις φυλακίσεις κάθε κατηγορίας «αντιφρονούντα» προς το κυβερνών κόμμα και τον αρχηγό του κ.α.π.

Περιλαμβάνει ακόμα απειλές και νταηλίκια από κάτι απίθανους τύπους που έχουν απλωθεί όχι μόνο στον χώρο των Γκρίζων Λύκων, αλλά ευδοκιμούν και στο κυβερνητικό στρατόπεδο, στην αξιωματική αντιπολίτευση καθώς και στο νέο-εμφανιζόμενο «Δημοκρατικό Κόμμα Κέντρου» της Μεράλ Ακσενέρ.

Δείκτες για... προχωρημένους επενδυτές. Οι γραμμες παλινδρόμησης και οι διακυμάνσεις. Τι πρέπει να γνωρίζουν οι επενδυτές.

Υπάρχουν πολυάριθμες μέθοδοι για τον καθορισμό της τάσης ενός οικονομικού εργαλείου. Ίσως η πιο δημοφιλής μέθοδος στην τεχνική ανάλυση είναι αυτή του κινητού μέσου όρου. Επιπλέον, ωστόσο, συχνά χρησιμοποιείται και η μέθοδος της γραμμικής παλινδρόμησης. Επομένως, σήμερα θέλουμε να επεκτείνουμε την εργαλειοθήκη των δεικτών μας με αυτό το εξαιρετικά χρήσιμο εργαλείο.

Στην οικονομετρία και τα χρηματοοικονομικά, η γραμμική παλινδρόμηση - γνωστή και ως μέθοδος των ελαχίστων τετραγώνων (least squares) - είναι απαραίτητη. Η διαδικασία αναπτύχθηκε στα τέλη του 18ου αιώνα από τον μόλις 19 ετών τότε C.F. Gauss. Θα σκιαγραφήσουμε εν συντομία τις βασικές αρχές του υπολογισμού χωρίς να χαθούμε στις λεπτομέρειες. Στη συνέχεια, θα παρουσιάσουμε πρακτικές εφαρμογές.

Τα βασικά

Στον υπολογισμό κινητών μέσων όρων, υπολογίζεται μια μέση αξία για ένα προηγουμένως καθορισμένο μήκος περιόδου. Η γραμμική παλινδρόμηση ακολουθεί διαφορετική οδό. Εδώ υπολογίζεται μια γραμμή για το δεδομένο διάστημα έτσι ώστε να οδηγεί υπολογιστικά ακριβώς μέσω του μέσου των τιμών. Αυτό επιτυγχάνεται με την ελαχιστοποίηση του αθροίσματος των τετραγωνισμένων αποστάσεων των τιμών κλεισίματος στην ευθεία γραμμή. Η μέθοδος υπολογισμού σκιαγραφείται στο διάγραμμα. Συνολικά συνδέσαμε 20 σημεία δεδομένων με μια κυανή γραμμή. Οι αποστάσεις έως τη γραμμή παλινδρόμησης (πράσινη γραμμή) – στην τεχνική ορολογία καλείται και error correction line - σημειώνονται αλφαβητικά με αύξουσα πορεία. Προτού μπορέσουμε να σχεδιάσουμε τη γραμμή παλινδρόμησης, έπρεπε να καθοριστεί η εξίσωση ευθειών γραμμών με μια ρουτίνα βελτιστοποίησης, έτσι ώστε το άθροισμα των τετραγωνισμένων αποκλίσεων a2 + b2 +… + t2 να δίνει ένα ελάχιστο.