Tου Mohamed El-Erian
Η υποτίμηση του δολαρίου ήταν μια από τις εκπλήξεις της αγοράς το 2017, καθώς αψήφησε τις προβλέψεις που έκαναν πολλοί αναλυτές και οικονομολόγοι στην αρχή του έτους.
Η συνεχιζόμενη αδυναμία του αμερικανικού νομίσματος το 2018 έχει οδηγήσει ορισμένους, συμπεριλαμβανομένων Ευρωπαίων αξιωματούχων, να προειδοποιήσουν για πιθανές επιζήμιες επιπτώσεις στην ανάπτυξη. Επισημαίνουν αυτό που προβάλλει ως η "καυτή πατάτα" της αγοράς συναλλάγματος -κανείς δεν φαίνεται ικανός ή πρόθυμος να χειριστεί τις επιπτώσεις την ανάπτυξη και το εμπόριο μιας σημαντικής και διαρκούς ανατίμησης του νομίσματος.
Παρόλο που αυτές οι ανησυχίες είναι κατανοητές και είναι απίθανο να διαλυθούν σύντομα, η σημαντική περαιτέρω υποτίμηση του δολαρίου κάθε άλλο παρά δεδομένη είναι. Επιπρόσθετα, είναι στο χέρι της Ευρώπης και της Ιαπωνίας να αντιμετωπίσουν τις δευτερογενείς επιπτώσεις των πρόσφατων κινήσεων στις ισοτιμίες, αν και η κατάσταση περιπλέκει τα άμεσα ζητήματα πολιτικής που αντιμετωπίζει τόσο η Τράπεζα της Ιαπωνίας όσο και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Όπως μετράται με το δείκτη DXY, η αξία του δολαρίου σε σχέση με άλλα νομίσματα μειώθηκε κατά 10% το 2017, ενώ φέτος το αμερικανικό νόμισμα έχει χάσει επιπλέον 1,5%. Αυτές οι κινήσεις έχουν προκαλέσει σύγχυση σε πολλούς αναλυτές, ιδιαίτερα εκείνους που επικεντρώνονται κυρίως στις εξελίξεις στην οικονομία και τις πολιτικές των ΗΠΑ. Εξάλλου, η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ κατέληξε να αυξήσει τα επιτόκια περισσότερο από όσο προέβλεπαν οι αγορές πριν από ένα χρόνο και η οικονομία αναπτύχθηκε ταχύτερα από ό,τι ανέμεναν οι περισσότεροι -εξελίξεις που κανονικά θα οδηγούσαν σε ανατίμηση του νομίσματος.
Πράγματι, πριν από ένα χρόνο, ο Πρόεδρος Donald Trump προειδοποίησε ότι ένα πολύ ισχυρό δολάριο θα είχε αρνητικές επιπτώσεις στην ανάπτυξη, το εμπόριο και τις θέσεις εργασίας στις ΗΠΑ. Τα σχόλια αυτά προκάλεσαν άμεση υποτίμηση. Αλλά ένας άλλος παράγοντας για την απρόσμενη πορεία του νομίσματος είναι αυτό που συμβαίνει στο εξωτερικό, συμπεριλαμβανομένης της Ευρώπης.
Με οδηγό τη Γερμανία, οι επιδόσεις της Ευρώπης στον τομέα της ανάπτυξης έχουν ξεπεράσει τις προσδοκίες, ωθώντας πολλούς να αναμένουν νωρίτερα τον περιορισμό των έκτακτων μέτρων τόνωσης της οικονομίας από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Από τις γαλλικές εκλογές έως τον αντίκτυπο των γερμανικών εκλογών και το καταλανικό δημοψήφισμα, οι πολιτικές διατάραξαν λιγότερο την ανάπτυξη και τις ροές κεφαλαίων από όσο ανέμεναν πολλοί.
Επιπλέον, η ανάδειξη μιας πιθανής συνεργασίας Emmanuel Macron-Angela Merkel στην καρδιά της ευρωζώνης έχει αυξήσει τις ελπίδες για μια πιο τολμηρή και πιο συντονισμένη οικονομική ηγεσία συνολικά στην ήπειρο. Παράλληλα, τα βασανιστικά διαδικαστικά ζητήματα έχουν καθυστερήσει τις οικονομικές και χρηματοοικονομικές επιπτώσεις του Brexit (συμπεριλαμβανομένων αυτών στη λίρα που νωρίτερα αυτή την εβδομάδα διαπραγματευόταν έναντι του δολαρίου σε επίπεδο που είχαμε να δούμε από πριν το δημοψήφισμα του Ιουνίου του 2016).
Παρόλο που αρχικά εξεπλάγησαν, οι αγορές έχουν τώρα προεξοφλήσει αυτό το σύνολο ευρωπαϊκών συνθηκών που ευνοούν το ευρώ. Κάτι παρόμοιο συνέβη και με την Ιαπωνία, καθώς και με τις αναδυόμενες χώρες, όπου οι ανησυχίες για ενδεχόμενες διαταραχές του εμπορίου και για το χρέος έχουν γεννήσει, σε πολλές περιπτώσεις, μεγαλύτερη αισιοδοξία για την ανάπτυξη και την οικονομική βιωσιμότητα. Πράγματι, η ισορροπία πιθανών ανοδικών οικονομικών εκπλήξεων και η σύσφιξη της νομισματικής πολιτικής (πέρα από τις τρέχουσες προσδοκίες της αγοράς) που θα ακολουθούσε, είναι πιθανό να ευνοήσουν περισσότερο τις ΗΠΑ.
Αυτός είναι ένας λόγος για τον οποίο το πιο αδύναμο δολάριο δεν αποτελεί και τόσο μεγάλο εμπόδιο για την συγχρονισμένη παγκόσμια ανάκαμψη, όπως κάποιοι ανησυχούσαν. Ο αρνητικός αντίκτυπος στην ανάπτυξη θα ελαχιστοποιηθεί εάν και η Ευρώπη και η Ιαπωνία κινηθούν πιο επιθετικά στο πεδίο των καθυστερημένων διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων. Ωστόσο, αυτό δεν αναιρεί τις άμεσες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι κεντρικές τράπεζες.
Ένα ισχυρότερο ευρώ και γεν μεταφράζονται σε περαιτέρω άμβλυνση των πληθωριστικών πιέσεων, παρότι τόσο η Τράπεζα της Ιαπωνίας όσο και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν έχουν ξεπεράσει εντελώς τις ανησυχίες τους για έναν επιζήμιο αποπληθωρισμό. Με άλλα λόγια, οι ανησυχίες σχετικά με τον συνολικό χαμηλό ρυθμό πληθωρισμού επισκιάζουν, τουλάχιστον προς το παρόν, την πιθανή διάκριση μεταξύ των καλών και των κακών αιτιών αποπληθωρισμού. Αυτό θα ενισχύσει την επιφυλακτική στάση αυτών των κεντρικών τραπεζών, διατηρώντας την εξάρτησή τους από τα οικονομικά στοιχεία και πιθανότατα αφήνοντας τες στο μονοπάτι της αργής, σταδιακής μετάβασης, παρά την ουσιαστική ανάκαμψη της πραγματικής ανάπτυξης αλλά και των αναπτυξιακών προοπτικών.
Bloomberg View
capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου