Του Θεόδωρου Σεμερτζίδη
Καθημερινά διαβάζουμε αριθμούς σχετικά με την οικονομία, και ίσως οι περισσότεροι από εμάς να μην αντιλαμβανόμαστε την πραγματική επίπτωση τους στον τρόπο ζωής μας. Για παράδειγμα τι επίπτωση θα έχει μία μείωση του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος κατά 0,1% ή αύξησης της ανεργίας κατά 1%; Πολλές φορές η προσεκτικότερη ανάγνωση των αριθμών οδηγεί στην πρόβλεψη χάριν της οποίας μπορεί να αποφύγει κανείς δυσάρεστες καταστάσεις.
Δυστυχώς οι επιπτώσεις είναι πολύ μεγαλύτερες από ότι φανταζόμαστε στην περίπτωση της χώρας μας όπου από το 2010 έως και σήμερα υπάρχει μία βίαιη δημοσιονομική προσαρμογή. Οι αριθμοί άλλοτε επιδρούν θετικά κι άλλοτε αρνητικά στην ψυχολογία μας, στον τρόπο ζωής μας, στις κοινωνικές μας σχέσεις.
Ας δούμε όμως τον αντίκτυπο της κρίσης πάνω στην ελληνική κοινωνία τόσο στο παρον όσο και στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον.
Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία του Υπουργείου Εσωτερικών οι γεννήσεις στην ελληνική επικράτεια ανήλθαν το 2017 στις 81.850 χιλιάδες έναντι 114,766 χιλιάδων το 2010 (ΕΛΣΤΑΤ) και 118,302 χιλιάδων το 2008 (έτος με τις περισσότερες γεννήσεις). Οι γεννήσεις το 2017 ήταν μειωμένες κατά 28,68% σε σχέση με το 2010 και κατά 30,81% σε σχέση με το 2008, ενώ την διετία 2008-2010 η μείωση των γεννήσεων ήταν 2,99%.
Μέσο-μακροπρόθεσμα υπάρχει πλέον ο ορατός κίνδυνος να γίνει η Ελλάδα χώρα υπερηλίκων ή χώρα όπου ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού θα αποτελείται από αλλοδαπούς. Ουσιαστικά στην εποχή των μνημονίων συντελείται μία σύγχρονη γενοκτονία και αυτό δεν προκύπτει από τις διάφορες θεωρίες συνομωσίας αλλά μέσα από επίσημα στοιχεία. Φυσικά και η δραματική μείωση των γεννήσεων στην χώρα μας είναι αποτέλεσμα της βίαιης δημοσιονομικής προσαρμογής και λιτότητας όπου μείωσε ή εκμηδένισε τα εισοδήματα και συνεχίζει χωρίς κάποια ορατή έξοδο από αυτήν.
Οι επιπτώσεις όμως της κρίσης είναι ακόμη πιο σκληρές όσον αφορά την μετανάστευση, όπου τα τελευταία χρόνια έχει υπέρ διπλασιαστεί κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου για την μελλοντική ανάπτυξη της χώρας.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ (έως το 2013) η μετανάστευση μεταξύ των ετών 2008-2013 αυξήθηκε κατά 172%, με την δραματική εικόνα να βρίσκεται μεταξύ των ηλικιών 25-39 ετών, δηλαδή την πιο παραγωγική ηλικία! Σύμφωνα λοιπόν με τα στοιχεία, στις ηλικίες μεταξύ 25-29 ετών η μετανάστευση αυξήθηκε κατά 128%, μεταξύ 30-34 κατά 200% και μεταξύ 35-39 ετών κατά 235% και όλα αυτά μέχρι το 2013. Αλήθεια ποιος θα υποστηρίξει την ανάπτυξη (όποτε κι αν αυτή έρθει) όταν οι πιο παραγωγικές ηλικίες έχουν εγκαταλείψει την χώρα και μάλιστα με την προοπτική να μην ξανά επιστρέψουν σε αυτήν παρά μόνο όταν αυτές συνταξιοδοτηθούν; Επίσης οι περισσότεροι νέοι που μεταναστεύουν έχουν ανώτατη μόρφωση και πηγαίνουν σε χώρες όπου μπορούν να τους εξασφαλίσουν εργασία και ικανοποιητικές αμοιβές. Τέλος η αύξηση της μετανάστευσης των ηλικιών μεταξύ 25-39 ετών συντελεί και στην υπογεννητικότητα της χώρας.
Αποτέλεσμα της παρατεταμένης ύφεσης και της ανεργίας αποτελεί και η μείωση του ορίου φτώχιας κατά 30%, στα €9,677 για μια τετραμελή οικογένεια (με δύο ανήλικα κάτω των 14 ετών) στην τριετία 2011-2014. Γεγονός που αυξάνει τις εντάσεις στην οικογένεια, οδηγεί σε διαζύγια (με ότι αυτό συνεπάγεται για τα παιδιά) και το κυριότερο επιδρά αρνητικά στην μόρφωση των παιδιών καθώς το όποιο εισόδημα (εάν υπάρχει) δεν επαρκεί για την άρτια εκπαίδευση των παιδιών και την μετέπειτα είσοδο τους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση ή διακοπή αυτής. Ουσιαστικά τα επόμενα χρόνια η Ελλάδα πιθανόν να «γυρίσει» πίσω αρκετές δεκαετίες όσο αφορά την πνευματική κατάρτιση πολιτών της, με αποτέλεσμα την έλλειψη επιστημονικού προσωπικού.
Η πιο τραγική όμως συνέπεια και συνάμα άμεσα ορατή της κρίσης των τελευταίων ετών, κρύβεται στην αύξηση των αυτοκτονιών. Σύμφωνα με το συνέδριο προληπτικής ψυχιατρικής το οποίο πραγματοποιήθηκε στην Αίγλη Ζαππείου από 12-15/11/2015, το ποσοστό αυτοκτονιών στην χώρα μας αυξήθηκε κατά 43,9%. Η διαρκής λιτότητα, η αύξηση της ανεργίας και η παρατεταμένη ύφεση δυστυχώς είχαν τραγική επίπτωση σε αρκετούς συμπολίτες μας οδηγώντας τους στην αυτοκτονία. Ίσως η αξιοπρέπεια ή ευαισθησία τους ή ακόμη και η έλλειψη δύναμης να τους οδήγησε προς αυτήν την απόφαση, αλλά το μόνο σίγουρο είναι πως οδηγήθηκαν σε αυτήν λόγω ανεργίας και οικονομικών προβλημάτων.
Όλα τα παραπάνω έχουν ακόμη μια πιο βαθειά πτυχή πέραν των ορατών συνεπειών τους και σίγουρα είναι μη μετρήσιμο μέγεθος, κι αυτή δεν είναι άλλη από την επίδραση τους στον ψυχισμό του καθενός μας όπου όλοι μας σύμφωνα με τα βιώματα μας και τα ψυχικά μας αποθέματα συμπεριφερόμαστε ή θα συμπεριφερθούμε στο μέλλον.
Ας ελπίσουμε πως η «κρυφή» αλήθεια των αριθμών να μην έχει τόσο δυσάρεστες συνέπειες στο μέλλον για το καλό όλων μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου