Στην άλλη άκρια του χάρτη

του Αντώνη Δ. Παπαγιαννίδη

Ενώ όλοι ετοιμάζονται – ακόμη και όσοι βιάζονται λιγάκι να θεωρήσουν ότι «τελικά με την ονοματολογία περί Μακεδονίας» δεν θα προχωρήσει τίποτε» - να υποδεχθούν και κρίνουν τις προτάσεις Νίμιτς, κυρίως όμως να παρακολουθήσουν το (πρώτο) συλλαλητήριο στην Θεσσαλονίκη, να μετρήσουν τον κόσμο, να καταγράψουν παρουσίες και απουσίες και ονόματα και ύφος ομιλητών, ενώ θα αποτιμώνται «κέρδη και ζημίες» για κάθε πολιτικό χώρο από την ανάδυση του Μακεδονικού και για τις ισορροπίες της εξωτερικής πολιτικής της χώρας (γνωστή η πίεση ΗΠΑ και Γερμανίας, η διάσταση ΝΑΤΟ, οι πρωτοβουλίες ΕΕ-Δυτικών Βαλκανίων, ήδη προσοχή στην τοποθέτηση Λαβρόφ αλλά και στις κινήσεις Άγκυρας στην ίδια σκακιέρα!), είναι απαραίτητο να μην φύγουν τα μάτια μας από την άλλη άκρια του χάρτη.

Ήταν πριν λίγες μέρες που ταλαιπωρήσαμε τον αναγνώστη με μια σειρά από επισημάνσεις που αφορούσαν τις εξελίξεις περί την Κυπριακή ΑΟΖ: την έναρξη των γεωτρήσεων ΕΝΙ-Total στο Οικόπεδο 6/ «Καλυψώ» με επόμενο το 3 («Σουπιά»), τις απειλές της Άγκυρας για έναρξη αντίστοιχων γεωτρήσεων υπέρ των Τουρκοκυπρίων συμφερόντων (με το πλωτό γεωτρύπανο DeepSea Metro-II, της κρατικής ΤΡΑΟ, να αρμενίζει), την τοποθέτηση του Προέδρου Αναστασιάδη – ευρισκόμενου σε προεκλογική τελική ευθεία – ότι «εάν επιλέγουν [οι Τούρκοι] να προστατεύουν τα δικαιώματα των Τ/Κ σε μια ξεχωριστή, ανεξάρτητη οντότητα τότε θα πρέπει να περιορισθούν εις όσα αναλογούν στην ΑΟΖ της εν λόγω παράνομης οντότητας»,την είδηση τέλος για επικείμενη κατάθεση συντεταγμένων στον ΟΗΕ και για το υπόλοιπο της Κυπριακής ΑΟΖ (Δυτικά και Βόρεια, δηλαδή) σε συντονισμό με την Ελλάδα. Και μάλιστα είχαμε συσχετίσει την συζήτηση αυτή με την χλωμή πλην υπαρκτή Ελλαδική συζήτηση (Αγγελου Συρίγου-Χρήστου Ροζάκη) σχετικά με την σκοπιμότητα ή μη κινήσεων σε επίπεδο Ελλαδικής ΑΟΖ.

Απ’ όλη την συζήτηση έλλειπε – και αυτό παρατηρήθηκε, όχι όσο θάπρεπε – η άμεση Τουρκοκυπριακή τοποθέτηση. Τώρα, μετά και τις βουλευτικές εκλογές στα Κατεχόμενα που έγειραν την πλάστιγγα προς την απορριπτική κάθε λύσης του Κυπριακού πλευρά, αυτό το κενό/missing link συμπληρώθηκε. Με ανακοινωθέν του εκπροσώπου της Προεδρίας, εν ονόματι του Μουσταφά Ακιντζή – ο οποίος μέχρι και το Crans-Montana καταγραφόταν στους διαλλακτικούς/εποικοδομητικούς - «αξιοποιείται» η θέση του ΓΓ του ΟΗΕ ότι «οι φυσικοί πόροι που βρίσκονται στα περίχωρα της Κύπρου είναι κοινός πλούτος [των δυο Κοινοτήτων]» πώς; Όχι απλώς για να επαναφερθεί το αυτονόητο «ο πλούτος αυτός πρέπει να χρησιμοποιηθεί με τρόπο που να εξυπηρετεί και τις δυο πλευρές»,αλλά και για να τονισθεί η άποψη ότι αυτό θα πρέπει να γινόταν “στα πλαίσια της συνεργασίας”. Με αυτό σαν βάση, η Τ/Κ θέση είναι ότι η δήλωση περί «μονομερούς καθορισμού συντεταγμένων» της ΑΟΖ στο βόρειο τμήμα της Κύπρου, σε συνεργασία με την Ελλάδα» παρασύρει «το νησί μας» σε νέες εντάσεις. Και «θα μπορούσε να προκαλέσει ανεπανόρθωτες ζημίες». Μάλιστα επισημαίνεται με σκοτεινό τρόπο πρόθεση της Ε/Κ πλευράς «να δημιουργήσει τετελεσμένα γεγονότα» σε fora όπως της Τετάρτης Συνόδου των Med7 της ΕΕ προ ημερών. (Όπου παρευρίσκονταν η Κυπριακή Δημοκρατία, η Ελλάδα, η Ιταλία/ΕΝΙ και η Γαλλία/Total). Αυτό το ανέβασμα τόνων από πλευράς Ακιντζή ούτε τυχαίο είναι, ούτε χωρίς υπόσχεση/απειλή συνέχειας…

 Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής χρεώνεται το δηλητηριαστικό – ακριβές, πλην εξόχως δηλητηριαστικό – «η Κύπρος κείται μακράν». Όμως, τα μάτια δεν είναι καλό να φεύγουν απ’ αυτήν την άκρια του χάρτη επειδή και μόνο ο βυθός των συναισθημάτων αναταράσσεται πιο εύκολα με το Μακεδονικό.

kontranews