Ο Λαϊκισμός και τα όρια του

analyst

του Σαράντου Λέκκα

Άποψη

Ο λαϊκισμός έχει τα όρια του και κυρίως η εμπάθεια έναντι του κεφαλαίου.

Είτε το θέλουν ορισμένοι είτε όχι ο τραπεζικός τομέας είναι ο βασικός πυλώνας της ελληνικής οικονομίας.

Οι επιθέσεις εναντίων του τραπεζικού συστήματος είναι επιθέσεις εναντίων της ελληνικής οικονομίας ενώ αντίθετα η  προστασία του είναι σαφέστατα προστασία της ίδιας της οικονομίας.

Όταν τα ηγετικά όργανα της ευρωπαϊκής ένωσης αποφάσισαν να στηρίξουν τις ευρωπαϊκές τράπεζες δεν το έκαναν γιατί αρέσκονται να ικανοποιούν όλες τις απαιτήσεις των τραπεζιτών όπως ισχυρίζεται η έρπουσα λαϊκίστικη θεώρηση των πραγμάτων.

Το αντίθετο κατανόησαν έγκαιρα ότι τα προβλήματα ρευστότητας και η έλλειψη εμπιστοσύνης μεταξύ των τραπεζών οδηγούσαν τις οικονομίες σε αδιέξοδο.

Χωρίς χρηματοδότηση η πραγματική οικονομία αδρανοποιείται με αποτέλεσμα την έναρξη μιας σπειροειδούς αλληλουπονόμευσης όπου η κακή κατάσταση νοικοκυριών και επιχειρήσεων αυξάνει τις επισφάλειες των τραπεζών με αποτέλεσμα οι τελευταίες να κλείνουν την στρόφιγγα των χρηματοδοτήσεων και να περιορίζουν περαιτέρω την συνολική ρευστότητα.

Με δεδομένο ότι η ελληνική οικονομία είναι τραπεζοκεντρική η σταθερότητα και η ανάπτυξη των τραπεζών θεωρείτε ως παράγοντας σταθερότητας και ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας.

Σε αυτή την βάση ότι προσκόμματα διαμορφώνονται στην λειτουργία των τραπεζών βασιζόμενα σε λαϊκίστικα πλαίσια στην πράξη μετακινούνται ως προσκόμματα στην ίδια την οικονομία.

Η γενική αρχή επιβάλει το κράτος και τα όργανα της ευρωπαϊκής ένωσης να διαμορφώνουν το πλαίσιο λειτουργίας των πιστωτικών ιδρυμάτων καθορίζοντας τα όρια δράσης και φυσικά τους ελεγκτικούς μηχανισμούς.

Από εκεί και μέχρι του σημείου να στοχοποιούνται οι τράπεζες επειδή έχουν κέρδη, να διασύρονται επειδή χρηματοδοτούν, να επιπλήττονται γιατί αντλούν ρευστότητα από την ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα όπως συνέβαινε στο παρελθόν ή να λοιδορούνται γιατί δεν εφαρμόζουν φιλολαϊκή πολιτική όπως συμβαίνει σήμερα υπάρχει μεγάλη απόσταση.

Οι σημερινές σειρήνες καταφέρονται κατά των τραπεζών ισχυριζόμενες ότι θα μπορούσαν να αυξήσουν την χρηματοδότηση της πραγματικής οικονομίας.

Καταρχήν για να χορηγείς δάνεια θα πρέπει κάποιοι να ζητούν δάνεια και κυρίως εάν ζητούν να έχουν υψηλή πιστοληπτική ικανότητα για να τα αποπληρώσουν.

Οι ίδιες σειρήνες που μέχρι πρόσφατα είχαν θεοποιήσει πρακτικές τύπου δεν πληρώνω με νομοσχέδια επεμβαίνουν στην λειτουργία των τραπεζικών ιδρυμάτων ιδίως σε τομείς που έχουν να κάνουν με την υπερχρέωση νοικοκυριών και επιχειρήσεων και την αποπληρωμή των υποχρεώσεων τους.

Το ελληνικό δημόσιο όταν θέλει να κάνει φιλολαϊκή πολιτική οφείλει να την κάνει με δικά του μέσα και κυρίως αναλαμβάνοντας το κόστος των πρακτικών του.

Είναι αδιανόητο να επιρρίπτεται το κόστος των κυβερνητικών επιλογών στην κερδοφορία των τραπεζικών επιχειρήσεων.

Είναι εξωπραγματικό το κράτος να επεμβαίνει ακόμη και στις ομαλά εξυπηρετούμενες δανειακές συμβάσεις επιχειρήσεων και νοικοκυριών μόνο και μόνο για να κερδίσει πολιτικές εντυπώσεις.

Όποιος θέλει να κάνει κοινωνική πολιτική πρέπει να την πληρώνει με ίδιους πόρους και όχι με πόρους ιδιωτικών φορέων.

Οι λαϊκίστικες προσεγγίσεις πρέπει να σταματήσουν.

Το εγχώριο πιστωτικό σύστημα είναι ο βασικός πυλώνας της ελληνικής οικονομίας και ως τέτοιος θα πρέπει να αντιμετωπίζεται.

Δεν μπορεί να υπάρχουν δυο μέτρα και δυο σταθμά.

Δεν μπορεί από την μια να κατηγορούμε τις τράπεζες ότι δεν χρηματοδοτούν απλόχερα και φθηνά την πραγματική οικονομία και από την άλλη να κάνουμε οτιδήποτε αυξάνει τις επισφάλειες και μειώνει την κερδοφορία τους.

Τα όργανα του λαϊκισμού και των εφήμερων εντυπώσεων αρκετό κακό έκαναν στην χώρα, ας αφήσουν επιτέλους στην ησυχία τούς θεσμούς που προσφέρουν και κυρίως θεσμούς που εξυπηρετούν την ανάπτυξη και την δημιουργία θέσεων εργασίας.