Σάββατο 19 Αυγούστου 2017

Μία ιδιαίτερη μονομαχία

Πολεμικές Τέχνες 


Μία μέρα, στη φεουδαρχική Ιαπωνία, ένας βαθύς γνώστης της τελετής του τσαγιού είχε κατέβει στην αγορά και συγκρούστηκε, κατά λάθος, με έναν ευέξαπτο σαμουράι. Αμέσως, ο ξιφομάχος απαίτησε συγνώμη για την «προσβολή», καλώντας τον γνώστη τσαγιού σε μονομαχία μέχρι θανάτου. Ο δεύτερος δεν μπορούσε να αρνηθεί, παρόλο που δεν είχε καμία εμπειρία με τα σπαθιά. Ρώτησε το σαμουράι, αν γίνεται να ολοκληρώσει τις δουλειές της ημέρας προτού τον συναντούσε σε μονομαχία. Συμφώνησαν τελικά να συναντηθούν σε έναν κοντινό δενδρόκηπο, αργότερα το ίδιο απόγευμα.
Αφού τελείωσε γρήγορα τις δουλειές του, ο γνώστης της τελετουργίας του τσαγιού επισκέφθηκε το σπίτι του Μιγιαμότο Μουσάσι, ενός διάσημου ξιφομάχου και ζωγράφου. Του περιέγραψε τη θέση του και τον ρώτησε αν μπορούσε να τον διδάξει πώς να φερθεί, έτσι ώστε να πεθάνει τιμημένα. «Μου ζητάς κάτι ασυνήθιστο» του απάντησε ο Μιγιαμότο «αλλά θα προσπαθήσω να σε βοηθήσω». Νιώθωντας τη γαλήνια αύρα, που περιέβαλε τον μικροκαμωμένο άντρα, ο Μιγιαμότο τον ρώτησε ποια τέχνη εξασκούσε. «Σερβίρω τσάι» του απάντησε εκείνος. «Έξοχα! Τότε σέρβιρέ μου τσάι» είπε ο Μιγιαμότο.

Δίχως να καθυστερήσει, ο γνώστης του τσαγιού έβγαλε τα σκεύη του από το πουγκί και άρχισε, με ύψιστη ηρεμία και συγκέντρωση, να εκτελεί το γεμάτο χάρη διαλογικό τελετουργικό της ετοιμασίας του σερβιρίσματος. Ο Μιγιαμότο εντυπωσιάστηκε από την τόση μεγάλη ηρεμία που επιδείκνυε ο άντρας λίγο πριν το θάνατό του. Φαινομενικά, ήταν απελευθερωμένος από κάθε σκέψη σχετικά με τη μοίρα που τον περίμενε λίγες ώρες αργότερα. Αδιαφορώντας για κάθε συναίσθημα φόβου, είχε εστιάσει την προσοχή του στην παρούσα όμορφη στιγμή. «Ήδη γνωρίζεις πώς να πεθάνεις περήφανα» είπε ο Μιγιαμότο «αλλά μπορείς να κάνεις αυτό…». Τότε ο Μιγιαμότο τον δίδαξε πώς να πεθάνει με τιμή, τελειώνοντας με τη φράση «μάλλον θα σκοτωθείτε και οι δύο». Ο γνώστης του τσαγιού υποκλίθηκε και ευχαρίστησε τον ξιφομάχο.
Με προσοχή, τύλιξε τα σκεύη του και ξεκίνησε για τη μονομαχία. Είδε το σαμουράι να τον περιμένει, δείχνοντας ανυπόμονος να ξεμπερδέψει με αυτόν τον ασήμαντο σκοτωμό. Πλησίασε τον πολεμιστή και ακούμπησε τα σκεύη του κάτω, με τις λεπτές κινήσεις μικρού παιδιού, σαν να περίμενε ότι σε μερικά λεπτά θα ξαναμάζευε τα αντικείμενα από το έδαφος. Τότε, όπως τον είχε συμβουλέψει ο Μιγιαμότο, υποκλίθηκε με χάρη στο σαμουράι, τόσο ήρεμα σαν να ετοιμαζόταν να τον σερβίρει τσάι. Έπειτα ύψωσε το ξίφος του, έχοντας μια και μοναδική σκέψη στο μυαλό του: να χτυπήσει το σαμουράι ό,τι κι να γινόταν.
Καθώς στεκόταν εκεί με το ξίφος ψηλά και το μυαλό συγκεντρωμένο, είδε τα μάτια του σαμουράι να γουρλώνουν με απορία, έπειτα με αμηχανία, έπειτα με σεβασμό, έπειτα με φόβο. Τώρα πια ο σαμουράι δεν έβλεπε μπροστά του έναν άτολμο μικρόσωμο άντρα, έβλεπε έναν ατρόμητο πολεμιστή, έναν ανίκητο αντίπαλο που είχε νικήσει το φόβο του θανάτου. Υψωμένο πάνω από το κεφάλι του γνώστη του τσαγιού, βγάζοντας κόκκινες, σαν αίμα, λάμψεις πάνω από τις τελευταίες αχτίδες του ηλίου, ο σαμουράι είδε τον δικό του θάνατο. Για μία στιγμή δίστασε, αλλά έπειτα χαμήλωσε το σπαθί του κα το κεφάλι του. Ικετεύοντας τον μικρόσωμο δάσκαλο του τσαγιού, ζήτησε συγνώμη.

Αυτός ο αδύναμος άντρας είχε γίνει δάσκαλος στην τέχνη του να ζει χωρίς φόβους. Ο Μιγιαμότο βγήκε από τους θάμνους, μέσα στους οποίους είχε κρυφτεί, τεντώθηκε με ικανοποίηση και χουρχούρισε σαν γάτα. Χαμογελώντας, έξυσε την πλάτη του, γύρισε και πήρε το δρόμο για το σπίτι του, όπου τον περίμενε ένα ζεστό μπάνιο, ένα πιάτο ρύζι και ένας ύπνος δίχως όνειρα. Όσοι έχουν καταφέρει να γίνουν κύριοι των βαθύτερων μυστικών κάποιας τέχνης, έχουν γίνει κύριοι των μυστικών όλων των τεχνών, γιατί έχουν γίνει κύριοι του εαυτού τους. Με πλήρη κυριαρχία στο νου και τους μύες, επιδεικνύουν δύναμη, γαλήνη και πνευματικότητα.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου