του Αντώνη Δ. Παπαγιαννίδη
Αν στόχος του Συλλόγων Ελλήνων Αρχαιολόγων, του διαβόητου ΣΕΑ (που οι διαδοχικοί υπουργοί Πολιτισμού – ακόμη και η ατίθαση Μελίνα – το υπολήπτονται αν μη το φοβούνται όσο και το θεσμικό ΚΑΣ/το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο) ήταν να προκαλέσει σάλο με την πλέον πρόσφατη θέση του σχετικά με το διάχυτο αρχαιολογικό ενδιαφέρον στις κάπου 6 χιλιάδες στρέμματα του άλλοτε Αεροδρομίου του Ελληνικού, του Αγίου Κοσμά και της γύρω περιοχής, τότε ασφαλώς και το πέτυχε!
Το αδιοίκητο υπουργείο Πολιτισμού – το πέρασμα της Λυδίας Κονιόρδου ταυτίστηκε με την απουσία: ακόμη κι αν ο επερχόμενος ανασχηματισμός φέρει στο πηδάλιο του υπουργείου ένα πολιτικά υπολογίσιμο μέγεθος όπως π.χ. ο Νίκος Φίλης, οι μήνες χαμένου κύρους δύσκολα θα αναπληρωθούν – έχει τώρα, στα πλαίσια της συμφωνημένης διαβούλευσης για την Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων του Σχεδίου Ολοκληρωμένης Ανάπτυξης (όμορφες, ευρύχωρες διατυπώσεις!) του Ελληνικού να αναμετρηθεί με την συνθλιπτική ετυμηγορία του ΣΕΑ: ολόκληρη η έκταση παρουσιάζει μείζον αρχαιολογικό ενδιαφέρον. Και τούτο «σύμφωνα με αρχαίες πηγές», αλλά και προηγηθείσες, παλαιότερες ανασκαφές.
Ως ένας χώρος που φιλοξενεί από νεκροταφείο προϊστορικών χρόνων (στον Άγιο Κοσμά όπου επρόκειτο να χωροθετηθεί μαρίνα) μέχρι βυζαντινό οικισμό (στον λόφο Χασάνι, που οι παλιότεροι θυμούνται πριν την μερική ισοπέδωση για τις προσγειώσεις των πρώτων αεριωθουμένων), από τα ίχνη του ιστορικού Δήμου Αλιμουσίων του πατέρα της Ιστορίας Θουκυδίδη και του διπλανού του Δήμου Ευωνύμου (από τα χρόνια της Κλεισθένειας Δημοκρατίας) μέχρι το ίχνος των ναυαγίων του Περσικού στόλου (μετά την ναυμαχία της Σαλαμίνας), όλη αυτή η περιοχή οφείλει κατά το ΣΕΑ να αναγνωρισθεί αρχαιολογικού ενδιαφέροντος.
Ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων, σημειωτέον, αποτελεί ταυτόχρονα επιστημονικό σωματείο και συνδικαλιστικό φορέα. Οπότε η γνώμη του, άπαξ και διατυπωθεί, δεν είναι απλή υπόθεση να ανατραπεί. Αν δεν είχε λειτουργήσει όλο αυτό το πινγκ-πονγκ με το Ελληνικό – που βοήθησε πολιτικά τον ΣΥΡΙΖΑ παλαιότερων εποχών να διεκδικήσει πολιτική/τοπική επιρροή στην ευρύτερη περιοχή («όλα εδώ πληρώνονται») - τότε το Μνημόνιο Συνεργασίας μεταξύ του αναδόχου του Ελληνικού και του ΥΠΠΟ, που ακόμη νωπό είναι το επικυρωτικό μελάνι της έγκρισης του ΚΥΣΟΙΠ, θα αρκούσε προκειμένου να απεμπλακεί η κατάσταση. Στο κάτω-κάτω της γραφής, η αντίστοιχη κατάσταση που αντιμετωπίσθηκε από το Ιδρυμα Νιάρχου στο Δέλτα του Φαλήρου οδήγησε στην αληθινά μοναδικού αρχαιολογικού ενδιαφέροντος ανασκαφή του εκεί νεκροταφείου (που μέχρι και τμήματα της ιδεολόγησης των αρχαίων Αθηναίων μπορεί να μεταβάλει: η εκτέλεση ομάδων από σιδηροδέσμιους ομήρους όπως απεκαλύφθη, δεν «γράφει» ωραία…).
Όμως, όπως μας παρατηρούσε παλαίμαχος του μαγικού κόσμου των αρχαιολόγων «το Δέλτα ολόκληρο είναι όσο ένα κτιριακό συγκρότημα στο αυριανό Ελληνικό». Καθώς δε αυτό το μείζον έργο αστικής ανάπλασης που αφορά την Αθήνα των 4 εκατομμυρίων κατοίκων δεν είναι δυνατόν να παγώσει, ο δρόμος είναι γνωστός. Όπως ξεπάγωσε το θέμα των συμβασιούχων, έτσι θα αφεθεί να προχωρήσει και εκείνο του Ελληνικού: το συνδικαλιστικό τμήμα του ΣΕΑ θα διαπραγματευθεί με το επιστημονικό του! Και γενεές αρχαιολόγων θα σκάβουν και θα εποπτεύουν τις ανασκαφές στο Ελληνικό, κατά τα πρότυπα του Νιάρχου στο Δέλτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου