Παρασκευή 18 Αυγούστου 2017

ΕΙΝΑΙ Ο ΥΠΕΡΠΛΗΘΥΣΜΟΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟ ΑΙΤΙΟ; (Μέρος Α΄)




Το σύμπαν γερνά και μαζί με αυτό και η γη. Με τα δεδομένα που ως τώρα γνωρίζουμε, ο πλανήτης όλων μας κάποτε θα σταματήσει να υπάρχει (αν και εφ’ όσον δεν συμβεί εν τω μεταξύ κάποιο αναπάντεχο –ευχάριστο ή δυσάρεστο– γεγονός) όταν θα …σβήσει ο ήλιος1Η αυτοκαταστροφική τάση του ανθρώπου ίσως να οφείλεται στην διαίσθησή του ότι τελικά, όχι μόνον ο ίδιος δεν μπορεί να είναι αιώνιος, αλλά ούτε και η γη θα παραμένει άφθαρτη και αθάνατη.
Ο πλανήτης σήμερα εκδηλώνει ολοένα και πιο ανησυχητικά σημάδια ότι σταδιακά πεθαίνει. Αν και μερικοί υπεραισιόδοξοι υποστηρίζουν ότι θα τα καταφέρει και πως αναγεννάται κάθε τόσο, η οικολογική κρίση είναι μια αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα. Βρισκόμαστε ξανά στο παρά τρία του ολέθρου σύμφωνα με το ρολόι της καταστροφής των επιστημόνων2 (Ιανουάριος 2015).
Τί οδήγησε σε αυτήν την κατάσταση που μάλλον είναι μη αναστρέψιμη; Ποιοι παράγοντες συνέβαλλαν σε αυτό;
Πρώτα και κύρια η καταστροφική μανία των εξουσιαστών που οδήγησε σε ολοένα αυξανόμενες πλαστές ανάγκες με αποτέλεσμα την υπερκατανάλωση στις «ανεπτυγμένες» χώρες (από πολύχρωμα σνακ ως… πυρηνικά όπλα), αλλά και που οδήγησε στην περεταίρω φτωχοποίηση των «αναπτυσσόμενων» χωρών, όπου σαν αντανακλαστικό για την επιβίωση (αλλά και εξ’ αιτίας της ελλιπούς εκπαίδευσης και ενημέρωσης για την αντισύλληψη ή της απαγόρευσής της για θρησκευτικούς λόγους, αλλά και της γενικότερης μείωσης του ρόλου της γυναίκας, της καταστροφής υγιών παραδόσεων ή της εμμονής σε σκοταδιστικές παραδόσεις αναλόγως) υπήρξε κατακόρυφη αύξηση των γεννήσεων. Παράδοξο μεν, πραγματικό δε.

Κατά δεύτερο λόγο οι άνθρωποι που δεν μπόρεσαν να σπάσουν τις αλυσίδες τους.
Συχνά παρουσιάζεται ο υπερπληθυσμός σαν να είναι η «κατάρα» για το μέλλον και την ευημερία του ανθρώπου. Οι φτωχοί παρουσιάζονται ως ανίκανοι να ελέγξουν τις ορμές τους, που δεν έχουν άλλο τρόπο διασκεδάσεως εκτός από την σεξουαλική ικανοποίησή τους, με αποτέλεσμα να επιβαρύνουν σε όλα τα επίπεδα τους σοφιστικέ πλούσιους που δεν γεννοβολάνε σαν κουνέλια. Μερικοί φθάνουν σε ρατσιστικά συμπεράσματα, όπως ότι η αποστολή τροφίμων στους δύστυχους πεινασμένους είναι μια παράλογη τακτική, λες και αν τους αφήσουμε να πεθάνουν θα λυθεί το πρόβλημα (βλέπε δηλώσεις του Σερ Ρίτσαρντ Αττένμπορο στο ζήτημα του υπερπληθυσμού)3. Ουσιαστικά, ο μύθος του υπερπληθυσμού δεν είναι παρά ένα αποτέλεσμα άλλων παραγόντων. Οπότε η λύση δεν έγκειται στην προσπάθεια μείωσης του πληθυσμού με διάφορα μέτρα, αλλά με ένα δίκαια οργανωμένο τρόπο ζωής με ισοτιμία και σεβασμό στην φύση.
Πριν από 40.000 χρόνια ο πληθυσμός ολόκληρης της Γης αριθμούσε μόλις μισό εκατομμύριο. Είναι σαφές ότι δεν υπήρχε καμία …απειλή υπερπληθυσμού. Για να τραφεί, όμως, μια ομάδα ανθρώπων από το κυνήγι χρειαζόταν ζωτικό χώρο από 10 έως 25 τετραγωνικά χιλιόμετρα ανά άτομο. Έτσι, όταν μια ομάδα κυνηγών-τροφοσυλλεκτών ξεπερνούσε τα 25 με 50 άτομα, ριψοκινδύνευε την πιθανότητα ανεφοδιασμού της σε τρόφιμα. Συμπεραίνουμε, λοιπόν, ότι ο υπερπληθυσμός, είναι μια έννοια μεταβλητής γεωμετρίας, η οποία συνδέεται στενά με το ζήτημα των διαθέσιμων πόρων, αλλά και την δυνατότητα επιβίωσης των άλλων ειδών (ζώα, φυτά) παράλληλα με τον άνθρωπο. Μια εξίσωση για δυνατούς λύτες.
Ήδη από τον 4ο αιώνα π.Χ. –όπου ο πληθυσμός του πλανήτη δεν ξεπερνούσε τα διακόσια εκατομμύρια– στην Αρχαία Ελλάδα, οι φιλόσοφοι Πλάτωνας και Αριστοτέλης συνιστούσαν στις πόλεις-κράτη να ελέγξουν αυστηρά τον πληθυσμό τους. Υπήρχε συνειδητοποίηση του δημογραφικού παράγοντα και επικρατούσε πολιτικό κλίμα που δεν ευνοούσε την προώθηση της αύξησης των γεννήσεων.
Αντίθετα, με την εξάπλωση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, η πολιτική των αρχών προωθεί την αύξηση των γεννήσεων. Παρ’ όλα αυτά η γονιμότητα των Ρωμαίων θα κυμαίνεται πάντα σε χαμηλότερα επίπεδα από εκείνα των γειτονικών πολιτισμών.
Στην εποχή του βιβλικού «αυξάνεσθαι και πληθύνεσθαι» αρχίζει η πολεμική ανάμεσα στους υπερασπιστές της πληθυσμιακής αύξησης και σε εκείνους που προειδοποιούν για τον κίνδυνο που ελλοχεύει. Με την εδραίωση τού χριστιανισμού, (από τον 3ο ως τον 5ο αιώνα), οι αρχές εγκαταλείπουν κάθε παρέμβαση στο θέμα. Η τεκνοποίηση, από ζήτημα πολιτικής, μετατρέπεται σε θρησκευτικοηθικοπλαστικό ζήτημα. Η αποχή από τις σαρκικές απολαύσεις και ο ασκητισμός, θα θεωρηθούν από ορισμένους ως η υπέρτατη αρετή. Στα πλαίσια αυτής της αυστηρής ατμόσφαιρας, η μόνη λύση που μπορεί να δοθεί σε τέτοια ζητήματα δεν μπορεί παρά να βασίζεται στον λόγο του Θεού, με τα κείμενα της Βίβλου, όμως, να αντιφάσκουν…
Στη διάρκεια του Μεσαίωνα κυριαρχούσε το θανατικό λόγω επιδημιών και πολλοί ήταν οι νεκροί από πολέμους ή εξ αιτίας της παιδικής θνησιμότητας. Παρά ταύτα υπήρξαν και περίοδοι όπου παρατηρήθηκε υπερπληθυσμός (δηλαδή έλλειψη δυνατότητας να εξασφαλιστεί τροφή για τον πληθυσμό): αυτό οδήγησε ακόμα και τους θεολόγους να έχουν λιγότερο άκαμπτες θέσεις. Ήδη από τα τέλη του 9ου αιώνα, το πληθυσμιακό πλεόνασμα στις χριστιανικές χώρες οδήγησε σε σταυροφορίες προς Ανατολάς. (Ενώ στις μέρες μας, η ροή ανθρώπων συμβαίνει με την ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση.) Αυτή θα είναι η πορεία του δυτικού κόσμου μέχρι τις αρχές του 18ου αιώνα. Στην εναλλαγή του 18ου με τον 19ο αιώνα ο Μάλθους διατυπώνει μια νέα θεωρία4.
Ο βρετανός οικονομολόγος και ιερέας Τόμας Ρόμπερτ Μάλθους (13 Φεβ. 1766 – 29 Δεκ. 1834), στο Δοκίμιο για την Αρχή του Πληθυσμού5πρώτος κατακεραύνωσε τους φτωχούς και την …φτώχεια τους για την δημογραφική έκρηξη του πλανήτη. Με λίγα λόγια, εξάγει το συμπέρασμα ότι η φτώχεια είναι ένα αποτέλεσμα του Νόμου της Φύσης.
Το έργο αυτό γράφτηκε σαν αντίδραση στα έργα των Γκόντγουιν (1756-1836) και Μαρκήσιου ντε Κοντορσέ (1743-1794)6.
Ήταν το 1798, έξι χρόνια πριν συμπληρωθεί το πρώτο ανθρώπινο δις, όπου ο Μάλθους διατύπωσε την θεωρία ότι ο πληθυσμός αυξάνεται με ρυθμό ταχύτερο από τον ρυθμό παραγωγής τροφίμων, γεγονός που οδηγεί σε υπερπληθυσμό και λιμό μεγάλης κλίμακας. Προτείνει δύο λύσεις: είτε να αφήσουμε την κατάσταση να εξελιχθεί, ώσπου η φύση να αναλάβει την εξόντωση του «ανθρώπινου πλεονάσματος», είτε να ελέγξουμε τις γεννήσεις με την κατάργηση κάθε βοηθήματος7 που χορηγείται στους φτωχούς, έτσι ώστε να τους καταστήσουμε περισσότερο «υπεύθυνους», δηλαδή να αποκτούν απογόνους μόνον εφ’ όσον έχουν τα χρήματα που απαιτούνται για την ανατροφή και την εκπαίδευσή τους8. Μάλιστα σε μεταγενέστερες εκδόσεις του βιβλίου του, δίνει έμφαση στην ηθική συγκράτηση (αναβολή γάμου και αγαμία) εκτιμώντας ότι θα βοηθούσε τα φτωχά κοινωνικά στρώματα.
Η καταστροφολογία του Μάλθους9 ακόμη δεν έχει βγει αληθινή (στις 31 Οκτωβρίου του 2011, ο πληθυσμός της γης έφθασε τα 7 δις, σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη, ξεπερνώντας κατά πολύ το ένα δις της εποχής του Μάλθους), χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν αναγνωρίζουμε τον κίνδυνο που απορρέει από μια ανισσοροπία στον πλανήτη, είτε αυτό αφορά τον άνθρωπο, είτε… τις ακρίδες.
Αργότερα εμφανίζεται η «νέο-Μαλθουσιανή» θεωρία10, με πολλούς εκφραστές μεταξύ των οποίων και άνθρωποι που αγωνίζονται υπέρ του δικαιώματος της επιλογής του χρόνου τεκνοποίησης από τη γυναίκα11.
Ώσπου, το 1910, η Universal League of Human Regeneration ίδρυσε το International Neo-Malthusian Bureau of Correspondence and Defence μετά το τρίτο συνέδριο για τον νέο-Μαλθουσιανισμό στην Χάγη, με πρόεδρο τον Charles Drysdale, γραμματέα τον Dr. J. Rutgers και ταμία τον Gabriel Giroud. Η δομή αυτή παρείχε καθοριστικής φύσης νομική και πολιτική υποστήριξη σε διώξεις κατά του νέο-μαλθουσιανισμού στην Ισπανία, την Ιταλία, ακόμη και τις ΗΠΑ μεταξύ 1910 και 1927(?).
Ένας άλλος οπαδός του Μάλθους είναι ο Αμερικανός εντομολόγος και καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Στάνφορντ της Καλιφόρνια Πολ Έλριχ. Το 1968, δημοσίευσε το εκρηκτικό βιβλίο «Πληθυσμιακή Βόμβα». Ο Έλριχ και η σύζυγός του Άννα προειδοποιούσαν: «Η μάχη για να θρέψουμε όλη την ανθρωπότητα έχει τελειώσει», «Στις δεκαετίες του ’70 και του ’80, εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι θα πεινάσουν μέχρι θανάτου. Εκείνη την τελευταία μέρα, τίποτα δεν θα μπορεί να αποτρέψει τη δραματική αύξηση των ποσοστών θανάτου…». Την επομένη της δημοσίευσης του βιβλίου, όπου μεταξύ άλλων ο Έλριχ έλεγε ότι οι κοινωνίες οφείλουν να βρουν τρόπους περιορισμού της πληθυσμιακής αύξησης, ξέσπασαν διαμαρτυρίες12.
Το 1972, η Λέσχη της Ρώμης δημοσιοποίησε την πολύκροτη έκθεση «Τα Όρια της Ανάπτυξης», που επανέφερε τα θέματα: υπερπληθυσμός, «εξάντληση» των φυσικών πόρων, κίνδυνοι κοινωνικών ταραχών και μεταναστευτικών κυμάτων13.
Η πιο «νέο-εποχιακή» θεωρία που αναμασά τις ιδέες του Μάλθους, στην οποία συνδέεται το δημογραφικό και η οικονομία με μία τρίτη παράμετρο, την πολιτική αλλαγή και την βία, εκφράστηκε από θεωρητικούς όπως ο Τζέιμς Γκόλντστοουν και ο Ντέιβιντ Λέμπερτ και αναζήτησε τον δημογραφικό παράγοντα πίσω από την αγγλική και τη ρωσική επανάσταση ή και την ισραηλινο-αραβική διένεξη.
Ένας προβληματισμός πρέπει να υπάρχει και σε σχέση με τους Πράσινους, που θεωρούν ότι μια πιο οικολογική στροφή θα λύσει τα προβλήματα του πλανήτη, λες και το ζήτημα είναι μόνο η εκβιομηχανοποίηση. Στις εξαγγελίες τους πάντα υπάρχει ο όρος έλεγχος του πληθυσμού. Επιθυμούν, δηλαδή, έλεγχο στη φυσική ελευθερία του ανθρώπου όσον αφορά την ενσυνείδητη βούληση για αναπαραγωγή, κάτι που ομοιάζει με εφιαλτικό έργο επιστημονικής φαντασίας. Επί πλέον, η καταστροφή του περιβάλλοντοςσυνδέθηκε και με το θέμα της ασφάλειας των εθνών-κρατών.
Τη δεκαετία του 1960 η Ραχήλ Ρ. Κάρσον (Rachel Carson) εξέθεσε το πρόβληµα της περιβαλλοντικής καταστροφής που οφείλεται στον άνθρωπο. Το βιβλίο της «Σιωπηλή Άνοιξη» (1962) ήταν το πρώτο λιθαράκι σ’ αυτό που στη συνέχεια ονομάσαμε σύγχρονη περιβαλλοντική συνείδηση. Επίσης, κατά τη δεκαετία του 1970, το Συνέδριο της Στοκχόλµης έθεσε το ζήτηµα σε παγκόσµιο επίπεδο και δηµιούργησε το Περιβαλλοντικό Πρόγραµµα των Ηνωµένων Εθνών (UNEP- United Nation Environment Programme). Το 1983, ο Barry Buzan υποστήριξε την ενσωµάτωση των περιβαλλοντικών ζητημάτων στα ζητήματα εθνικής ασφάλειας καθώς, κατά την άποψη του, οι απειλές για την εθνική ασφάλεια μπορούν να έχουν οικολογική μορφή που θα µπορούσε να φθείρει αυτό που θεωρείται ως η φυσική βάση του κράτους, και πιθανά σε τέτοιο βαθµό που να απειλήσουν την ιδέα του κράτους και των κρατικών θεσµών. Η περίοδος ως το τέλος της δεκαετίας του 1980 αποτέλεσε την πρώτη γενιά της «περιβαλλοντικής ασφάλειας», κατά την οποία ο όρος αυτός έλαβε διεθνή υπόσταση, με πυρήνα της την περιβαλλοντική καταστροφή, που είναι αποτέλεσµα κυρίως της ανθρώπινης φύσης, και που αποτελεί απειλή για την φυσική ασφάλεια των ατόµων, των κοινωνιών, των κρατών, και κατά επέκταση του διεθνούς συστήματος.
Κ.
———————————————————
  1. http://www.scienceillustrated.gr
  2. Ο κόσμος βρίσκεται στο παρά 3. Την επιστημονική ανακοίνωση ότι η ώρα στο ρολόι της «ημέρας της καταστροφής» άλλαξε για πρώτη φορά από το 2012, και πλέον δείχνει 23:57, με τις 00:00 να αποτελούν τη στιγμή της… κρίσης. «Ο κίνδυνος είναι τεράστιος, αλλά το μήνυμά μας είναι ότι υπάρχει ελπίδα, αφού υπάρχει χρόνος για δράση, αρκεί να ληφθούν οι αναγκαίες αποφάσεις», δήλωσε το απόγευμα της Πέμπτης η Kennette Benedict, διευθύνων σύμβουλος στο Συμβούλιο των Πυρηνικών Επιστημόνων, που δημιούργησε το ρολόι. «Οι συνθήκες είναι τόσο απειλητικές, που αποφασίσαμε να μετακινήσουμε τους δείκτες από τις 23:55 όπου βρίσκονταν το 2012, στις 23:57» συμπλήρωσε.
3. http://www.independent.co.uk/voices/comment/sorry-sir-david-attenborough-this-isnt-the-way-to-tackle-overpopulation-8824385.html
  1. Πηγή στοιχείων: http://www.monde-diplomatique.gr/spip.php?article337
  2. “An Essay on the Principle of Population”
  3. en.wikipedia.org/wiki/Malthusianism
  4. Όπως εξάλλου και ο Ντέιβιντ Ρικάρντο. (http://web.stanford.edu/~ranabr/Malthusian%20and%20Neo%20Malthusian1%20for%20webpage%20040731.pdf)
  5. http://www.monde-diplomatique.gr/spip.php?article337
  6. Η θεωρία του είναι γνωστή και ως Μαλθουσιανή καταστροφή.
  7. Και μετά μαλθουσιανή.
  8. http://isecoeco.org/pdf/Neo-malthusianism.pdf
12. http://www.kathimerini.gr/710531/opinion/epikairothta/arxeio-monimes-sthles/proswpa
13. http://www.kathimerini.gr/321663/article/epikairothta/kosmos/to-proswpo-tomas-rompert-mal8oys
Από την ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ. 147. Μάρτιος 2015

2 σχόλια:

  1. ΞΕΚΑΘΑΡΑ ΌΧΙ! Ο "ΥΠΕΡΠΛΗΘΥΣΜΟΣ" ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟ ΑΙΤΙΟ!

    Αντιθέτως Είναι μια "Παλιά" ανανεωμένη ιδεολογία της Ελιτοναζιστικοφασιστικής Ιδεοληψίες του σήμερα!

    Για περισσότερες πληροφορίες συνιστούμε το "Απαγορευμένο" βιβλίο του Αχιλλέα Θεομηνίδη "Φωτιές Στις Καρδιές Ενάντια στο New Age"!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΞΕΚΑΘΑΡΑ ΌΧΙ! Ο "ΥΠΕΡΠΛΗΘΥΣΜΟΣ" ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟ ΑΙΤΙΟ!

    Αντιθέτως Είναι μια "Παλιά" ανανεωμένη ιδεολογία της Ελιτοναζιστικοφασιστικής Ιδεοληψίες του σήμερα!

    Για περισσότερες πληροφορίες συνιστούμε το "Απαγορευμένο" βιβλίο του Αχιλλέα Θεομηνίδη "Φωτιές Στις Καρδιές Ενάντια στο New Age"!

    ΑπάντησηΔιαγραφή