Έξοδος στις αγορές ή «εμβληματικές αποκρατικοποιήσεις»;

του Αντώνη Δ. Παπαγιαννίδη

Το μαντεύουμε: θα τις περάσουμε τις επόμενες μέρες, περιμένοντας να δούμε αν οι – τακτικές πλέον - διαρροές/πληροφορίες/εκτιμήσεις περί καλοκαιρινής, δοκιμαστικής εξόδου στις αγορές θα γίνει πραγματικότητα ή όχι. Αν δηλαδή οι συνθήκες υπερπληθώρας κεφαλαίων στις διεθνείς αγορές κεφαλαίων που αποζητούν με κάθε τρόπο μιαν απόδοση/ένα επιτοκιάκι (σε σημείο να «καταπίνουν» 100ετή ομόλογα Αργεντινής, χθες-προχθές χρεοκοπημένης), συν η τεχνική βοήθεια των νέων μας συμβούλων Rothschild (του Γαλλικού κλάδου: Ροσσίλντ, όχι Ροθστσάϊλντ για όσους προσέχουν την λεπτομέρεια), θα κάνουν την Κυβέρνηση να πάρει τώρα το ρίσκο μιας προ-δοκιμαστικής εξόδου, ή μάλλον επανόδου στις αγορές. Ή αν, αντιθέτως, θα το φοβηθεί και θα ακολουθήσει την πιο προσεκτική/σταδιακή προσέγγιση (the path of caution, που λέγαν οι παλιοί των αγορών: οι πιο καινούργιοι τα θεωρούν αυτά αραχνιασμένα…) την οποία φάνηκε να υποδεικνύει ο Κλάους Ρέγκλινγκ του ESM – αλλά και ο ημέτερος Γιάννης Στουρνάρας, ο οποίος χθες-προχθές συνιστούσε/συμβούλευε να προηγηθούν μερικές «εμβληματικές αποκρατικοποιήσεις»;

Δεν θα μπούμε στην λογική της μέχρι τέλους μαντεψιάς. Παίζει το πολιτικό, παίζει ήδη και η πορεία για έξοδο από την διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος, παίζουν και οι σύμβουλοι! Μένουμε σε δυο παρατηρήσεις για το ενδεχόμενο να πατηθεί το κουμπί «έξοδος στις αγορές». Και σε δυο αντίστοιχες για την προσέγγιση «πρώτα εμβληματικές αποκρατικοποιήσεις» (ως ζαχαρίτσα/sweetener της όρεξης των αγορών για μετά κάποιους μήνες).

Λοιπον: άμα προχωρήσει μια τέτοια πρωτοβουλία, μην – ΜΗΝ! – μπείτε στην παραπλανητική συζήτηση αν θα είναι «με συμφέρον επιτόκιο» ή όχι. Κανείς και πουθενά δεν θα δώσει στην Ελλάδα επιτόκια επιπέδου 1,35% που είναι ο μέσος όρος που μας χρεώνουν σήμερα οι «εταίροι» (μέσος όρος, είπαμε) ή το ενδιαφέρον για κάτω του 3% για 5ετές της Κύπρου. Ούτε η σύγκριση με τα επιτόκια των «ομολόγων Σαμαρά» του 2014 (το καλούτσικο του Απριλίου και το άτυχο του Ιουλίου) έχει νόημα, γιατί άλλες οι τότε συνθήκες των αγορών – που μέτρησαν οι Lazard και μας έβγαλαν - και άλλες τώρα. Περισσότερο κοιτάξτε τι ποσό θα αποτολμηθεί, τι προσφορές («υπερκάλυψη») θα έρθουν. α, ναι, και τι fees θα έχουν συμφωνηθεί, έτσι; Το δεύτερο που σημειώνουμε: αν ξεκινήσουμε να βγαίνουμε, προσευχηθείτε να μην στραβώσει κάτι – όπως π.χ. με την δεύτερη έκδοση Σαμαρά – στις αγορές, ακόμη και τυχαία.

Πάμε τώρα μια στιγμή στις «εμβληματικές αποκρατικοποιήσεις» κατά την σύσταση Στουρνάρα (που μάλλον μπουρίνιασε τους κυβερνητικούς). Εκείνο που θα δημιουργούσε ρίγη ενθουσιασμού στους «εταίρους» θα ήταν κάτι στα ενεργειακά. Όμως αυτά δεν τρέχουν γρήγορα – πλην της επαναπροκήρυξης και σοβαρής, αυτήν την φορά διάθεσης πλειοψηφικού πακέτου ΔΕΣΦΑ όπου ατύχησε η Αζέρικη Socar, ακόμη κι όταν προσήλθε η Ιταλική Snam να στηρίξει. Αίσθηση κινητικότητας θα δημιουργούσε και το (γνήσιο) ξεκόλλημα του Ελληνικού: αυτό όμως κυρίως θα ήταν ορατό στα «εντός» στα ΕλληνοΕλληνικά.

Να πούμε ότι άμα προχωρούσε τώρα – άμεσα ! – η διαδικασία για πώληση του 30% του ΔΑΑ/Ελ. Βενιζέλος (αφού ήδη, καλά πήγε η παράταση της διαρκείας του) θα είχαμε κάτι διεθνώς αντιληπτό; Όπως συνέβη με τα 14 Περιφερειακά στην Fraport. Αντίστοιχα μεγάλο το αν ξεκολλούσε η νέα γραμμή του Μετρό Αθηνών (γραμμή 4 ή γραμμή «U»), που με τα 1,4 δις προϋπολογισμό που πάει για 1,8 κάνει πολλούς να ονειρεύονται – αλλά πάει από παράταση σε παράταση.

Όμως και το greenfield project  του Αεροδρομίου στο Καστέλλι, με τους Ινδούς της GRM να βάζουν «αλλιώς» την Ελλάδα στον χάρτη (μαζί με ΓEK/TEPNA): εδώ, μια σύντμηση των διαδικασιών και σοβάρεμά τους θα μπορούσε να φέρει την σύμβαση παραχώρησης στην Βουλή μέχρι και τον Οκτώβριο…

kontranews