Υποψίες

Φίλε Πιτσιρίκο, 

πρόσφατα δημοσιεύτηκε στην Iskra μια δημοσκόπηση της Bridging Europe, η οποία πραγματοποιήθηκε το διάστημα μεταξύ 22 και 24 Ιουλίου. Τα αποτελέσματα της έρευνας αυτής ταιριάζουν πολύ με τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου το οποίο βέβαια δεν έθεσε τα ίδια ερωτήματα που έθεσε η προαναφερθείσα δημοσκόπηση.

Σύμφωνα με αυτήν, το 41% επιθυμεί την παραμονή στο ευρώ, το 36% όχι, και το υπόλοιπο 25% είτε απάντησε δεν ξέρω, είτε αρνήθηκε να απαντήσει.

Λαμβάνοντας υπόψη και όλους όσους διαολοέστειλαν τους ερευνητές -και οι οποίοι πιθανότατα δεν ήταν ευρωλιγούρηδες-, τα συμπεράσματα που εξάγονται μάλλον δεν είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικά για την συμμορία του ευρώ.

Θεωρώντας λοιπόν ότι αντικειμενικά -για τους λόγους που έχουμε επισημάνει και δεν χρειάζεται να αναφέρουμε ξανά τώρα- η χώρα θα επιστρέψει στο εθνικό της νόμισμα, σκέφτομαι ότι το σημαντικό σε αυτήν την περίπτωση δεν είναι παρά οι όροι και οι συνθήκες αυτής της επιστροφής.

Θα γίνει με όρους εξυπηρέτησης των συμφερόντων των δανειστών ή του λαού;

Γιατί είναι πχ εντελώς διαφορετικό πράγμα η επιστροφή της χώρας στην δραχμή με μονομερή διαγραφή του συνόλου του εξωτερικού χρέους κι άλλο πράγμα η αποδοχή από την πλευρά της Αθήνας της αποπληρωμής του 30% ή του 50% του χρέους.

Επίσης, για το ιδιωτικό χρέος είναι αλλιώς να σου μετατρέψει τα μέχρι εκείνη την στιγμή χρέη σου σε δραχμές –αναλογία 1 ευρώ με 1 δραχμή– και να σε καλέσει να συνεχίσεις την αποπληρωμή τους με μηδενικό επιτόκιο, και είναι εντελώς διαφορετικά τα πράγματα αν ζητήσει το επιτόκιο της αγοράς.

Στην πρώτη περίπτωση, σου κουρεύει το χρέος με έμμεσο τρόπο, προωθώντας μια πολιτική σεισάχθειας, ενώ στην δεύτερη περίπτωση διατηρεί την ομηρία του χρέους και ίσως μακροπρόθεσμα να την ισχυροποιεί.

Αφού λοιπόν η έξοδος από την ευρωζώνη θα έρθει αναπόφευκτα και ο λαός χρόνο με τον χρόνο δείχνει περισσότερο πρόθυμος να υποστηρίξει αυτό το ενδεχόμενο, δεν θα ήταν ανόητο από την πλευρά της άρχουσας τάξης να μην επιχειρήσει την δημιουργία ενός «κεντρώου» ή «κεντροαριστερού» κόμματος που να έχει σαφείς -ή σχεδόν σαφείς- θέσεις ενάντια στο ευρώ και υπέρ της επιστροφής στην δραχμή, και το οποίο θα επιδιώξει να εξυπηρετήσει καλύτερα τα συμφέροντα των δανειστών-εταίρων -και φυσικά τα δικά της-, παγιδεύοντας ξανά τον λαό;

Φυσικά και δεν θεωρώ ότι η «Αριστερή Πλατφόρμα» του Παναγιώτη Λαφαζάνη πρόκειται να παίξει αυτόν τον βρώμικο ρόλο.

Το αποκλείω κατηγορηματικά.

Αν ήθελαν, θα είχαν την ευκαιρία να το κάνουν για προσωπικό τους όφελος, διαλέγοντας την σκιά που απλώνει η σημαία της «ενότητας». Δεν φαίνεται, όμως, να είναι έτσι τα πράγματα.

Αντίθετα, βλέπω άλλες δυνάμεις μέσα και γύρω από τον ΣΥΡΙΖΑ που θα μπορούσαν να τραβήξουν τα πράγματα σε αυτή την κατεύθυνση.

Ίσως κι ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ να μπορούσε να το κάνει –αλλάζοντας θέσεις και πορεία μετά την αποτυχία του τρίτου μνημονίου–, αν διατηρούσε κάποια ψήγματος αξιοπιστίας ακόμα μέσα στον λαό.

Προς το παρόν, βέβαια, όλα είναι ρευστά.

Ας διατηρούμε όμως μάτια και αυτιά ανοιχτά, έχοντας κατά νου ότι οι μεταβατικές εποχές είναι και αυτές που γεννούν τέρατα.

Ας προσπαθήσουμε να τα αναγνωρίσουμε, όταν εμφανιστούν.

Φιλιά από την Εσπερία

Ηλίας

(Αγαπητέ Ηλία, δεν έχω εμπιστοσύνη σε κανέναν πολιτικό. Και νομίζω πως δεν είμαι ο μόνος. Επίσης, έχω την υποψία πως δεν υπάρχει σήμερα κοινοβουλευτικό κόμμα που να μην είναι στημένο και ξεπουλημένο. Η Αριστερή Πλατφόρμα τι ακριβώς έκανε πριν τις εκλογές και μετά από αυτές μέχρι το Μνημόνιο του Τσίπρα; Έδινε συνεντεύξεις στο Mega. Όπως έγραψες στο προηγούμενο κείμενο, ο χρόνος τρέχει πολύ γρήγορα και πιστεύω πως οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες και θα ξεπεράσουν όλο το σύστημα. Αν οι Έλληνες πολίτες την ξαναπατήσουν, θα είναι άξιοι της μοίρας τους. Τα τέρατα είναι εδώ. Εγώ τα βλέπω. Να είσαι καλά.)

Πηγή pitsirikos.net