Τι δεν έγινε τον Ιούλιο του 1974

Νέα Πολιτική

του Μελέτη Μελετόπουλου*

Α’ ΜΕΡΟΣ 

Mέρες που είναι, οι μεγαλύτεροι θυμόμαστε την Μεταπολίτευση του 1974 και τις δραματικές συνθήκες υπό τις οποίες αυτή πραγματοποιήθηκε. Θυμόμαστε και δεν θα ξεχάσουμε την εγκληματική απόπειρα εναντίον του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου που οργάνωσε η χούντα του Ιωαννίδη, που έδωσε το πρόσχημα στην Τουρκία να εισβάλει και να καταλάβει το βόρειο τμήμα της Κύπρου.

Θυμόμαστε ότι το στρατιωτικό καθεστώς της Αθήνας δεν αντιστάθηκε στους εισβολείς και άφησε την Κύπρο ανυπεράσπιστη στις βαρβαρικές ορδές. 

Και θυμόμαστε ότι κανείς από τους αξιωματικούς που δεν τήρησαν τον όρκο τους, δεν ανέλαβε τις ευθύνες του και δεν έπραξε αυτό που η στρατιωτική τιμή επιτάσσει.

Το αντικείμενο του σημερινού σημειώματος, όμως, είναι να δούμε αν κατά την Μεταπολίτευση έγιναν λάθη και παραλείψεις, που οι συνέπειές τους φτάνουν μέχρι την σημερινή χρεωκοπία της χώρας μας. Αν, δηλαδή, ο τρόπος με τον οποίο εγκαθιδρύθηκε η δημοκρατία του 1974 ευθύνεται για την σημερινή συνολική κατάρρευση.

Η στρατιωτική χούντα, λοιπόν, η ίδια που ανέτρεψε τους πολιτικούς το 1967, τους κάλεσε πίσω έντρομη, μόλις ο Αττίλας εισέβαλε στην Κύπρο στις 20 Ιουλίου του 1974. Μετά από μακρά σύσκεψη υπό την προεδρία του στρατηγού Γκιζίκη, διορισμένου προέδρου του στρατιωτικού καθεστώτος, εκλήθη ο Κ. Καραμανλής από το Παρίσι. 

Στις 24 Ιουλίου την νύχτα, ο Καραμανλής σχημάτισε την κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας, με υπουργούς βασικά πολιτευτές της προδικτατορικής ΕΡΕ (Ράλλης, Αβέρωφ, Στράτος, Παπακωνσταντίνου, Γκίκας, Τσάτσος, Λάσκαρης κλπ.) και κάποιους της Ενώσεως Κέντρου (Μαύρος, Πεσματζόγλου, Αθ. Κανελλόπουλος, Κουλουμπής), μαζί με λίγους αντιστασιακούς (Πρωτοπαππάς, Μαγκάκης) και τεχνοκράτες (Ζολώτας).

Στην συνέχεια, στις εκλογές που ακολούθησαν, τα δύο τότε μεγάλα κόμματα, η ΝΔ και η Ένωση Κέντρου, στελεχώθηκαν από το προ-απριλιανό στελεχιακό δυναμικό τους. Ήταν μία νεκρανάσταση του προδικτατορικού καθεστώτος, και όχι η ριζική πολιτική ανανέωση που απαιτούσε η συγκυρία.

Πίσω από τον Καραμανλή στοιχήθηκε έτσι όλος ο παλαιός πολιτικός κόσμος, που επανήλθε μαζικά στο προσκήνιο. Υπήρχαν ασφαλώς έντιμοι και ικανοί, αλλά μαζί τους επανέκαμψε και ο εσμός των παλαιοκομματικών και των φαύλων, όλων όσων ευθύνονταν για την παρακμή και την εκτροπή του κοινοβουλευτισμού κατά την δεκαετία του ’60, και που τώρα αισθάνονταν «δικαιωμένοι» λόγω της  εθνικής τραγωδίας που προκάλεσαν οι συνταγματάρχες.

(συνεχίζεται)

* Διευθυντής της Νέας Πολιτικής (Δημοσιεύθηκε στο Konntra News)