Το Ποντίκι
Η ελληνική κυβέρνηση αντιμετωπίζει ακόμη μία κρίσιμη προθεσμία αυτή την εβδομάδα, από τις ατελείωτες που έχει βιώσει κατά τη διάρκεια της διάσωσής της, καθώς ενισχύονται οι φόβοι ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να γίνει η πρώτη ανεπτυγμένη χώρα που αποτυγχάνει να ανταποκριθεί στις διεθνείς υποχρεώσεις της.
Μετά από έναν οδυνηρό Μάρτιο, η Αθήνα που βρίσκεται αντιμέτωπη με πρόβλημα ρευστότητας, πρέπει να πληρώσει 458 εκατ. ευρώ στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο την Πέμπτη 9 Απριλίου, τονίζει δημοσίευμα της βρετανικής εφημερίδας Telegraph και εξετάζει τις συνέπειες από μία άτακτη χρεοκοπία της Ελλάδας.
Η ελληνική κυβέρνηση αντιμετωπίζει ακόμη μία κρίσιμη προθεσμία στο «δράμα της διάσωσης της» την προσεχή εβδομάδα, καθώς αυξάνονται οι φόβοι ότι η χώρα θα γίνει το πρώτο ανεπτυγμένο κράτος στην ιστορία που θα αθετήσει τις διεθνείς του υποχρεώσεις.
«Είμαστε μία αριστερή κυβέρνηση, εάν έχουμε να διαλέξουμε μεταξύ μίας αθέτησης προς το ΔΝΤ ή προς τους πολίτες μας, η επιλογή είναι προφανής» ανέφερε την προηγούμενη εβδομάδα Έλληνας αξιωματούχος στη βρετανική εφημερίδα, η οποία εξετάζει τι θα συμβεί σε περίπτωση που η Αθήνα δεν πληρώσει το ΔΝΤ.
Παρά το γεγονός ότι κανένα κράτος δεν έχει ποτέ αθετήσει επισήμως τις υποχρεώσεις του στην μετά Betton Woods εποχή, η Ελλάδα θα ενταχθεί στην ατιμωτική λίστα των εθνών που σπαράσσονται από τον πόλεμο και στους διεθνείς παρίες που έχουν αποτύχει να αποπληρώσουν το Ταμείο εγκαίρως, αναφέρει η Telegraph.
Ωστόσο, το να χάσει η Αθήνα την προθεσμία πληρωμής της Πέμπτης δεν θα πυροδοτήσει άμεσα μία χρεοκοπία.
Σύμφωνα με το πρωτόκολλο του ΔΝΤ, στην Ελλάδα θα παρασχεθεί μία 30ήμερη περίοδος χάριτος, κατά την οποία θα κληθεί να πληρώσει τα χρήματα το συντομότερο δυνατό και πριν η επικεφαλής του Ταμείου Christine Lagarde ειδοποιήσει το εκτελεστικό συμβούλιο για την καθυστέρηση της πληρωμής.
Μετά από αυτό το κενό, θα μπορούσε να κηρυχτεί μία τεχνική χρεοκοπία ένα μήνα αργότερα, όταν «ένα παράπονο σχετικά με την ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις του μέλους εκδοθεί από τον Διευθύνοντα Σύμβουλο προς το Εκτελεστικό Συμβούλιο».
Στο μεταξύ, η Ελλάδα μπορεί να κάνει την πληρωμή έχοντας τρομάξει τους πιστωτές και τις αγορές για την πιθανότητα μίας μοιραίας παραβίασης της «αγιότητας» της νομισματικής ένωσης, σημειώνει η Telegraph.
Ωστόσο, σε περίπτωση που δεν επίκειται πληρωμή, η διαδικασία υπερημερίας μπορεί να παραταθεί επ' αόριστον.
Ακόμη, το βάρος της Ελλάδας προς το ΔΝΤ θα αρχίσει επίσης να συσσωρεύεται με την κυβέρνηση να οφείλει να καταβάλει επιπλέον 963 εκατ. ευρώ έως τις 12 Μαΐου.
Αν και η ακριβής διαδικασία είναι αβέβαιη, θα μπορούσε να έχει σημαντικές συνέπειες για τη συνέχιση της χρηματοδοτικής βοήθειας από άλλους πιστωτές της Ελλάδας, όπως η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. «Αν η Ελλάδα χρεοκοπήσει και αθετήσει τις υποχρεώσεις της προς το ΔΝΤ, τότε θεωρείται ότι είναι σε χρεοκοπία και για την υπόλοιπη ευρωζώνη», λέει ο Raoul Ruparel, επικεφαλής των οικονομικών ερευνών στο Open Europe.
Οι όροι του υφιστάμενου προγράμματος διάσωσης στην Ελλάδα προβλέπουν ότι μια χρεοκοπία προς το ΔΝΤ συνιστά αυτόματα χρεοκοπία για τα δάνεια που έχουν χορηγηθεί στη χώρα από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
«Ένα τέτοιο σενάριο θα έθετε σε κίνδυνο τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF), ακυρώνοντας το σύνολο ή μέρος των διευκολύνσεων ή ακόμη και δηλώνοντας ότι οι απαιτήσεις των δανείων του θα είναι άμεσα απαιτητές», λένε οι αναλυτές της Bank of America Merrill Lynch.
Σε περίπτωση που το EFSF να λάβει μια τέτοια δραστική απόφαση, αυτό θα μπορούσε στη συνέχεια ενεργοποιήσει μια σειρά από ρήτρες δανειακών συμβάσεων σε ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου που διακρατούνται από ιδιώτες επενδυτές και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Η πολιτική ζημιά και η ζημιά στις αγορές που μπορεί να προκύψει θα είναι σημαντική τονίζει η εφημερίδα. Άλλες πιστώτριες χώρες θα είναι πιθανόν να στραφούν εναντίον των Ελλήνων και να προκαλέσει την αντίδραση της ΕΚΤ η οποία είναι πιθανό να τραβήξει το βύσμα της ρευστότητας που παρέχει στις ελληνικές τράπεζες.
Είτε χρεοκοπήσει η Ελλάδα είτε όχι η Ελλάδα η Ελλάδα χρειάζεται άμεσα μία ένεση ρευστότητας τονίζει η εφημερίδα.
Ανεπανόρθωτη απώλεια του κύρους της Ε.Ε ένα πιθανό Grexit
Πάντως στην ίδια εφημερίδα δημοσιεύθηκε άρθρο σύμφωνα με το οποίο μία χρεοκοπία της Ελλάδας και ένα πιθανό Grexit θα προκαλούσαν ανεπανόρθωτη απώλεια του κύρους της ΕΕ
Δεν υπάρχει καμία αξιόπιστη θεσμική δικαιολογία για την εξώθηση της Ελλάδας εκτός ευρωζώνης μέσω διακοπής της ρευστότητας για τις ελληνικές τράπεζες, εκτιμά ο αναλυτής της Telegraph, Ambros Evans-Prichard, σε εκτενές άρθρο του για την ελληνική κρίση.
«Η διαρκής κριτική στην Ελλάδα είναι πολύ ενοχλητική, δεδομένου του τρόπου που η τρόικα έκλεισε το μάτι σε ιδιωτικοποιήσεις που παραβίαζαν τους κανόνες της ίδιας της Ε.Ε. και στην ουσία έκαναν πλουσιότερη την πολιτικά δικτυωμένη ελίτ», γράφει ο Prichard.
Ο αρθρογράφος παραλληλίζει τη σημερινή συμπεριφορά της Ε.Ε. με την αντίδραση των ΗΠΑ σε αριστερές κυβερνήσεις της Λατινικής Αμερικής τη δεκαετία του 50, οι οποίες έδειχναν ότι οι ΗΠΑ δεν σκόπευαν να αφήσουν δημοκρατικά εκλεγμένους αριστερούς να κυβερνούν τόσο κοντά τους. Μία εξώθηση της Ελλάδας σε Grexit θα εδραίωνε την υποψία ότι τα όργανα της Ε.Ε. δεν είναι τίποτα άλλο από φορείς επιβολής της βούλησης των πιστωτών. Και θα αποκάλυπτε ότι το βασικό πιστεύω της Ε.Ε. για ειρήνη και αλληλεγγύη είναι τελικά απλώς ανοησία.
Στη συνέχεια ο Prichard παραθέτει τον επικεφαλής οικονομικό αναλυτή της Citigroup, ο οποίος δήλωσε ότι:
«Στην περίπτωση που η Ελλάδα επιστρέψει στη δραχμή, θα ζήσει ένα οικονομικό σενάριο τρόμου, ωστόσο το σενάριο αυτό δε θα είναι ευχάριστη υπόθεση ούτε για την Ευρώπη... Οι νομισματικές ενώσεις είναι φτιαγμένες για να είναι αδιάσπαστες και μη-ανακλητές. Αν το ευρώ διασπαστεί, αν ανακληθεί, τότε θα τεθεί το ερώτημα, ποια χώρα είναι η επόμενη. Πολλοί προσπαθούν να μετατρέψουν την Ελλάδα σε ιδιαίτερα εκκεντρικό μέλος της Ευρωζώνης, κατηγορώντας τους ότι δεν κάνουν το ένα ή το άλλο πράγμα, αλλά είναι πολλές χώρες που μοιράζονται τις ίδιες αδυναμίες. Αν νομίζετε ότι η Ελλάδα είναι κλειστή οικονομία... πού να δείτε την Πορτογαλία. Κι αν νομίζετε ότι η κοινωνική συναίνεση είναι μικρή στην Ελλάδα και ότι εκεί δεν υπάρχει εμπιστοσύνη μεταξύ πολιτών και κυβέρνησης... καλωσήρθατε στη νότια Ευρώπη».
O Jean-Claude Juncker, πρόεδρος της ΕΚΤ, γνωρίζει καλά ότι ένα Grexit θα αποτελούσε μία ανεπανόρθωτη απώλεια του κύρους όλης της Ε.Ε. παγκοσμίως. Αντίθετα, όταν ο Warren Buffett ισχυρίζεται ότι η Ευρώπη θα ισχυροποιηθεί από μία ευεργετική εκδίωξη του πιο αδύναμού της κρίκου, απλώς επιβεβαιώνει μια δική του αρχή, ότι δηλαδή δεν πρέπει να ανακατευόμαστε με πράγματα που δεν καταλαβαίνουμε.
Όπως συνεχίζει το δημοσίευμα, εάν η Ελλάδα εξοστρακιζόταν από την νομισματική ένωση κάτω από αυτές τις περιστάσεις, δύσκολα θα έμενε στο ΝΑΤΟ. Θα έμπαινε σε ρωσική τροχιά, εκεί που βρίσκεται και ο Βίκτορ Ορμπάν της Ουγγαρίας. Και η νοτιοανατολική πτέρυγα της ευρωπαϊκής ασφαλείας θα κατέρρεε. Ο κ. Τσίπρας – σωστά ή λανθασμένα – θεωρεί ότι οι δυνάμεις της Ευρώπης δεν θα αφήσουν να συμβεί κάτι τέτοιο, και σηκώνει το γάντι στην Ε.Ε. «Επιζητούμε έναν έντιμο συμβιβασμό, αλλά μην περιμένετε από εμάς άνευ όρων παράδοση», είπε αυτή τη βδομάδα στη βουλή. Την ίδια στιγμή που Έλληνες αξιωματούχοι επισκέπτονται τη Ρωσία, ο Γιάννης Δραγασάκης, υποσχέθηκε να ανοίξει το λιμάνι του Πειραιά στην κινεζική Cosco.
Θα μπορούσε κανείς να αγανακτήσει με τους εκβιασμούς του κ. Τσίπρα ως παραβίαση των κανόνων της Ε.Ε. Όμως δεν πρέπει να παραβλέπει κανείς τι έχει συμβεί στην Ελλάδα τα τελευταία τέσσερα χρόνια και γιατί οι Έλληνες πολίτες είναι τόσο θυμωμένοι.
Διαρροές από τα πρακτικά του 2010 από το ΔΝΤ επιβεβαιώνουν αυτό που πάντα έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ. Η Ελλάδα ήταν ήδη χρεωκοπημένη τότε, και χρειαζόταν ελάφρυνση του χρέους, όχι νέα δάνεια. Αυτό όμως αγνοήθηκε προκειμένου να σωθεί το Ευρώ και το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα, σε χρονικό σημείο που η νομισματική ένωση δεν είχε καμία άμυνα έναντι μιας μετάδοσης του προβλήματος. Οι πολιτικές που ακολουθήθηκαν αύξησαν το χρέος αντί να το μειώσουν.
Οι Έλληνες τα γνωρίζουν αυτά κι έχουν ζήσει δραματική πτώση του εισοδήματός, χειρότερη στην ιστορία των σύγχρονων κρατών, χειρότερη και από την ύφεση της δεκαετίας του '30. Αν αρχίσει κανείς να βλέπει τα γεγονότα από την ελληνική πλευρά – κι όχι μέσα από τα «γυαλιά» των βορειοευρωπαϊκών ΜΜΕ και τους δημοσιογράφους των Βρυξελλών – το ελληνικό δράμα αποκτά άλλη διάσταση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου