ΕΛευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση
Του Νίκου Μπελογιάννη
«Οταν συζητάς μαζί τους οικονομικά, έχεις την εντύπωση ότι περισσότερο συζητάς Θεολογία».
Εχει γίνει ιστορική η παραπάνω ρήση οικονομικού παράγοντα της κυβέρνησης Ομπάμα σε σχέση με τους Ενάρετους Προτεστάντες της Γερμανίας (προφανώς και των δορυφόρων της). Βέβαια, μάλλον ο Αμερικάνος εκόμισε γλαύκ’ Αθήναζε, αφού από χρόνια στην Ελλάδα έχουμε εμπεδώσει την τιμωρητική κοσμοθεωρία των επιγόνων του Λούθηρου και του Καλβίνου. Το άσωτο, το κακό εν γένει (σύμφωνα με δικά μας αυθαίρετα κριτήρια) παιδί, το τιμωρούμε μέχρι θανάτου, προς παραδειγματισμόν των υπολοίπων. Αμεση εφαρμογή, ο επιδιωκόμενος οικονομικός και γενικότερος θάνατος της Ελλάδας, που τόλμησε και ψήφισε αντίθετα προς τις εντολές μας, ώστε έτσι να παραδειγματιστούν μην κάνουν κάτι παρόμοιο (κυρίως) οι Ισπανοί. Τι διάβολο, τόσο κόπο έκανε ο Αδόλφος να τούς φορτώσει στη ράχη τον Φράνκο, αυτοί οι αχρείοι θα τολμήσουν να ρίξουν τους φρανκιστές από την εξουσία και από την ακατάσχετη άγρια μάσα;
Ως εδώ, καμία πρωτοτυπία. Το κίνητρο, πιο σωστά την Αγία Επιφοίτηση για την αναφορά στο συγκεκριμένο θέμα, έδωσε μια άκρως διασκεδαστική ανάλυση στον «Γκάρντιαν» του (ορθόδοξου) Μεγάλου Σαββάτου. Αναφερόταν στην τεράστια διαφορά στην συνολική αντιμετώπιση των Αγίων Ημερών μεταξύ των εκκλησιών, Ανατολικής και Δυτικής (περισσότερο των Προτεσταντών και λιγότερο του Βατικανού).
Σύμφωνα με την παραπάνω ανάλυση λοιπόν, το 1089 (τριάντα πέντε χρόνια μετά το οριστικό σχίσμα του 1054), ο Βενεδικτίνος (μετέπειτα άγιος) Άνσελμος από τη Σαβοΐα, με την ιδιότητα του επισκόπου της Caen στη Νορμανδία, συνέγραψε το θεολογικό κείμενο «Cur Deus Homo» (=Γιατί ο Θεός έγινε άνθρωπος), όπου υποστήριξε ότι η λύτρωση του ανθρώπου επέρχεται μέσω της Σταύρωσης, του μαρτυρίου, των βασανιστηρίων, του αίματος κλπ. κλπ. Το απαιτούμενο μαρτύριο είναι ευθέως ανάλογο με το διαπραχθέν αμάρτημα. Κατά κάποιον τρόπο γίνεται φανερό γιατί στους Δυτικούς η Μεγάλη Παρασκευή θεωρείται πιο σημαντική γιορτή από την Ανάσταση. Ας θυμηθούμε πόσοι Γολγοθάδες έχουν κατά καιρούς στηθεί σε διάφορες, τουριστικές και μη, τοποθεσίες ανά την Ευρώπη (παρ’ ημίν χαρακτηριστικός στην Φιλέρημο της Ρόδου) ας αναλογιστούμε πόσες σταυρώσεις, κυρίως αιμορραγούντων Φιλιππινέζων, βλέπουμε κάθε χρόνο στην τιβί, ας θυμηθούμε και μια ανεπανάληπτη σκηνή από τους «Εντιμότατους Φίλους» του Μονιτσέλλι.
Στην ταινία αυτή, ο αρχιτέκτονας της παρέας, προκειμένου να «ρίξει» μια ωραία θεούσα, κουβαλούσε μεγαλοπαρασκευιάτικα τον σταυρό, χωρίς να περιμένει ότι οι κολλητοί του θα προχωρήσουν παραπέρα την αναπαράσταση και θ’ αρχίσουν να τον μαστιγώνουν και να τον λιθοβολούν. Η ενάρετος πάντως ενέδωσε και, πάνω που ξεμοναχιάστηκαν, ακούστηκαν φωνές πανικού «Πλημμύρισε ο Αρνος!» «Είναι σημάδι του Θεού, που θέλει να μείνω παρθένα», έπιασαν φοβερές τύψεις τη θεούσα, για να πάρει την απάντηση από τον αρχιτέκτονα «Ηλίθια, νομίζεις ότι για να μείνεις εσύ παρθένα θα’ πνιγε ο Θεός ολόκληρη τη Φλωρεντία;»
Μετά το ασεβέστατο διάλειμμα, πίσω στην θεολογική μας πραγματεία. Χάρη στο Σχίσμα που είχε προηγηθεί, η Ορθόδοξη εκκλησία δεν επηρεάστηκε από το κήρυγμα (να γίνουμε πάλι ασεβείς και να το χαρακτηρίσουμε παραλήρημα;) του Αγίου Ανσέλμου. Για τους Ορθόδοξους πιστούς, η λύτρωση επέρχεται τελικά μέσω της Ανάστασης.
Αναρωτιέται κανείς πού ήθελε να καταλήξει το άρθρο του «Γκάρντιαν». Τελικά λοιπόν, η διαφορά Προτεσταντών και Ορθοδόξων βρίσκει εφαρμογή στην αντιμετώπιση του ελληνικού χρέους. Οι ενάρετοι απαιτούν τη Σταύρωση, τη μέγιστη (μέχρι θανάτου) τιμωρία της Ελλάδας, ενώ οι Ελληνες απαιτούν μια Ανάσταση, άρση του μαρτυρίου μέσω οιασδήποτε ελάφρυνσης του χρέους. Αυτό ισχύει ανεξαρτήτως εμπλεκομένων προσώπων, στη συγκεκριμένη περίπτωση μίας θυγατέρας προτεστάντη ιερωμένου και ενός αθέου Ελληνος πολιτικού μηχανικού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου