Η Ελλάδα τους χρειάζεται όλους

Το Ποντίκι

του Σταύρου Χριστακόπουλου

Το ταξίδι στη Μόσχα πήγε όπως έπρεπε. Όσοι περίμεναν είτε θρίαμβο είτε καταστροφή ήταν – και παραμένουν – εκτός θέματος.

Η πίεση ήταν δεδομένη – και το «Ποντίκι» την έκανε πρωτοσέλιδο την Τετάρτη. Σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα ξέφυγε από το όριο της διπλωματικής αβρότητας και κατέληξε – εντός και εκτός Ελλάδος – σε τραμπουκισμούς και ηλιθιότητες, ιδίως από τους γερμανολάγνους. Συνηθισμένα τα βουνά στα χιόνια.

Ωστόσο η κατάληξη της επίσκεψης δεν ανησύχησε σοβαρά κανέναν από τους εξωτερικούς παράγοντες, κάτι που ομολόγησε ακόμη και ο απερίγραπτος Σουλτς.

Από την άλλη πλευρά τίποτε θεαματικά θετικό δεν προέκυψε στον βραχυπρόθεσμο ορίζοντα, παρότι αρκετοί στην Ελλάδα – στο πλαίσιο της παραδοσιακής ρωσολαγνίας τους – είχαν σπεύσει να προεξοφλήσουν μεγάλα οικονομικά και διπλωματικά κέρδη.

Το πρακτικό αποτέλεσμα της συνάντησης έχει ήδη αναλυθεί πληρέστατα, επομένως δεν υπάρχει κάτι ουσιώδες για να προσθέσουμε επ’ αυτού. Ας ρίξουμε μόνο μια ματιά στο στρατηγικό μέρος της.

Κατ’ αρχάς το σημαντικό για την Ελλάδα ήταν – και θα είναι στο μέλλον – η επανεκκίνηση των διπλωματικών και εμπορικών σχέσεων με τη Ρωσία, οι οποίες είχαν καλυφθεί από πάγο την περίοδο της διακυβέρνησης Παπανδρέου και Σαμαρά. Ορθώς η επανεκκίνηση δεν δημιουργεί προστριβές με συμμάχους και εταίρους, κάτι το οποίο απέφυγαν φραστικά και ο Τσίπρας και ο Πούτιν.

Οι σχέσεις με τη Ρωσία – όπως διδάσκει η πείρα του παρελθόντος – είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν θα αποδώσουν εντυπωσιακά ωφελήματα στο μέλλον για τη χώρα μας, ιδίως σε ζητήματα μεγάλης γεωστρατηγικής σημασίας (ενεργειακοί αγωγοί κ.λπ.), δεδομένης της ψυχροπολεμικής κατάστασης που επικρατεί μεταξύ Ρωσίας και Δύσης.

Είναι άλλωστε γνωστό το αποτέλεσμα της αμερικανικής πίεσης στο θέμα του αγωγού Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολης ύστερα από πολλά χρόνια «φαγούρας».

Υπ’ αυτές τις συνθήκες δεν είναι, για παράδειγμα, βέβαιο ότι θα υλοποιηθεί ο Νότιος Διάδρομος φυσικού αερίου, είναι όμως υποχρέωση της Ελλάδας να συμμετέχει στις συζητήσεις, ώστε, αν σε βάθος χρόνου ξεπεραστούν οι μεγάλες στρατηγικού τύπου δυσκολίες και καταστεί εφικτή η κατασκευή του, να μην έχει απομονωθεί.

Ποιο είναι το σημαντικό για τη χώρα μας; Οι ανοιχτές διπλωματικές πόρτες – προς κάθε κατεύθυνση. Όσο αυτές παραμένουν ανοιχτές, τόσο θα μπορούν να αναβαθμίζονται οι οικονομικές σχέσεις και να υπηρετείται η πολιτική ασφάλειας και άμυνας. Καθώς κανείς δεν μπορεί με βεβαιότητα να προβλέψει την εξέλιξη των σχέσεων Δύσης - Ρωσίας τα επόμενα χρόνια, το σημαντικό είναι να παραμένει ανοιχτή η επικοινωνία χωρίς να καεί κανένα άλλο χαρτί.

Η Ελλάδα, στο σημείο στο οποίο βρίσκεται, τους χρειάζεται όλους και οφείλει να τους προσελκύει όλους, χωρίς άτσαλες και βιαστικές κινήσεις. Η χώρα μας χρειάζεται περισσότερους φίλους και συμμάχους και όχι νέους αντιπάλους – της αρκεί η Τουρκία.

Αυτό οφείλουν να υπηρετούν όλοι όσοι κυβερνούν τη χώρα. Ο διπλωματικός χρόνος είναι βασανιστικά αργόσυρτος και χρειάζεται ανοιχτά μάτια, καθαρό μυαλό και στρατηγική ευελιξία. Και κυρίως αποστάσεις από τους αρλεκίνους και τους καραγκιόζηδες κάθε απόχρωσης, οι οποίοι αφθονούν στο ελληνικό πολιτικό θερμοκήπιο...