Πότε (και πόσο) μας δουλεύουν

kontranews

του Αντώνη Παπαγιαννίδη

Το Γραφείο Προϋπολογισμού του Κράτους της Βουλής των Ελλήνων, όσοι το δημιούργησαν και του έδωσαν στοιχεία ανεξαρτησίας και το στελέχωσαν όπως το στελέχωσαν (Συντονιστής: Παν. Λιαργκόβας, μέλη: Π. Καζάκος, Σπ. Παπατσιώρας, Ναπ. Μαραβέγιας, Μιχ. Ρηγίνος) δικαίως έχουν μετανιώσει - αν και ουδέποτε θα το πουν ανοιχτά! - με το δημιούργημά τους.

Διότι, ήρεμα και τεχνοκρατικά αλλλά χωρίς “πολιτική ευαισθησία” (=κάλυψη των νώτων, να μην ενοχλήσουμε τα πολιτικά αφεντικά...), το Γραφείο Προϋπολογισμού πήρε από νωρίς την συνήθεια να λέει αλήθειες. Ήρθε, για παράδειγμα, και μάλιστα νωρίς και τεκμηριωμένα και μίλησε για το πόσο μη βιώσιμο είναι το ελληνικό χρέος, κι ας διακηρύσσεται σταθερά το ακριβώς αντίθετο. Ακόμη νωρίτερα, είχε εξηγήσει πόσο λανθασμένη είναι η άποψη ότι –άπαξ και “βγούμε απο τα Μνημόνια”– δεν θα υπάρχουν για την ωραία μας χώρα (και για το ατίθασο, δήθεν, πολιτικό της σύστημα) δεσμεύσεις και περιορισμοί απο το ΔΝΤ και Βρυξέλλες: η εντελώς γενική ρύθμιση για τις χώρες της Ευρωζώνης αλλά και απλώς της ΕΕ περιλαμβάνει και παρακολούθηση και περιορισμούς και όλα τα καλά! (Μάλιστα, κάποια στιγμή είχε κοντραριστεί με το Γραφείο Προϋπολογισμού ο συνήθως χαμηλών τόνων Αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Χρήστος Σταϊκούρας, ύστερα μάλλον τα μάζεψε).

Ήρθε, λοιπόν, τώρα το ίδιο Γραφείο Προϋπολογισμού - Έκθεση για Ιούλιο/Σεπτέμβριο 2014, αληθινά καυτό διάστημα - και επισημαίνει/περιγράφει “έλλειμμα σχεδιασμού για την μεταΜνημονιακή εποχή. “Συμπτωματικό της ρευστής κατάστασης (sic) είναι ότι δεν έχει ακόμη διαμορφωθεί Εθνικό Πρόγραμμα για την εποχή μετά το Μνημόνιο”. Σπεύδει, δε, να απαντήσει στην εύλογη απορία, ότι σε κάθε στροφή υπουργοί και πρωθυπουργός και αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και ανακοίνωσαν και υμνούν τον εθνικό μας σχεδιασμό, παρατηρώντας ότι “όσα έχουν αναγγελθεί έως τώρα για ένα τέτοιο σχέδιο επαναλαμβάνουν γενικούς στόχους (ανταγωνιστικότητας, εξωστρέφειας κλπ.) χωρίς να συνοδεύονται απο συγκεκριμένα μέτρα, χρονοδιαγράμματα, αιτιολογήσεις”. Θα στεκόμασταν ιδιαίτερα στο τελευταίο: αιτιολογήσεις δεν δίνονται διότι ουδείς -ΟΥΔΕΙΣ- πιστεύει σε κάτι το συγκεκριμένο που να αποδέχεται κόστος, άρα να είναι ρεαλιστικό, πειστικό, εφαρμόσιμο!

Αντίθετα, κανείς δεν θέλει να παραδεχθεί ότι “η ελληνική οικονομία βαρύνεται από σοβαρά διαρθρωτικά προβλήματα, ούτε ότι υπάρχει εξίσου μεγάλο κοινωνικό πρόβλημα”.

Βρείτε την, την Εκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού. Και... διαβάσε την. Ώστε να καταλαβαίνετε πότε σας δουλεύουν και πόσο σας δουλεύουν. (Συχνά. Και πολύ).