του Αντώνη Δ. Παπαγιαννίδη
Ο Γιάννης Μουζάλας, που έδωσε χθες διεξοδική συνέντευξη για το πού βρισκόμαστε με το Προσφυγικό/Μεταναστευτικό, στην κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στο κλείσιμο του 2016 (και την παραμονή, κυριολεκτικά, του μεγάλου χιονιά!), είναι το καλύτερο που έχει συμβεί στην Ελλάδα/στην κυβέρνηση στο ζήτημα αυτό. Όμως, η συνέντευξή του –ή μάλλον η εικόνα που έδωσε, αλλά και η προτεραιότητα που της δόθηκε από τα Μέσα Ενημέρωσης– δεν τιμά ιδιαίτερα. Κανένα.
Τι εννοούμε; Τα σημεία που "έπιασαν" την κοινή προσοχή ήταν: η καθιέρωση κάρτας για τον προσφυγικό/μεταναστευτικό πληθυσμό (με όχι απόλυτα ξεκαθαρισμένο το αν αυτό αφορά μόνον όσους έχουν οριστικοποιήσει το status διαμονής τους στη χώρα: δηλαδή οι άλλοι;...) με την οποία θα είναι, πλέον, διαφανώς ταυτοποιημένοι. Να το δούμε να λειτουργεί αυτό. Και να μην έχουμε παρατράγουδα με την έννοια "ταυτοποίηση". Ύστερα, η καθιέρωση πάλι "κέντρων κλειστού τύπου", δηλαδή κράτησης, για όσους δείχνουν παραβατική συμπεριφορά. Ο Μουζάλας ξεκαθάρισε ότι θα "φιλοξενούν" περιορισμένους μόνον πληθυσμούς, στα νησιά. Αντιλαμβανόμαστε, με τη λογική να πεισθούν οι ντόπιοι ότι θα κινδυνεύουν: μένει όμως το θέμα ότι οι μέλλοντες να βρεθούν σε κλειστού τύπου ("κατά την λογική της Αμυγδαλέζας", όπως όχι αδικαιολόγητα παρευθύς είπε η Αντιπολίτευση...) δεν θα είναι εκεί μετά από δικαστική απόφαση (αλλιώς θα κρατούνταν ως φυλακισμένοι, σωστά; ή θα κυκλοφορούσαν ως δικαστικά απαλλαγμένοι) αλλά με βάση την αξιολόγηση της Αστυνομίας. Ολισθηρό, αυτό. Προσοχή! Κατά Μουζάλα για την κράτηση εκεί το κριτήριο ΔΕΝ είναι η παράνομη –διοικητικά– είσοδος στην χώρα. Να το δούμε κι αυτό.
Από εκεί και πέρα, λυπόμαστε να σημειώσουμε ότι δεν δόθηκε όση προσοχή θα ’πρεπε στη δημόσια συζήτηση στην αντικατάσταση των συσσιτίων από τη χορήγηση βοηθήματος 400 ευρώ/οικογένεια (κοινοτικοί βέβαια οι πόροι). Αυτό βοηθάει να αισθανθούν οι τοπικές κοινωνίες ότι ωφελούνται οικονομικά από την παρουσία εκεί του προσφυγικού/μεταναστευτικού πληθυσμού. Μένει όμως το βαρύ πρόβλημα, τι γίνεται με τις αληθινά μεγάλες οικογένειες: των 5,6 ή και 10 παιδιών . (Εδώ, πάλι, γεννιέται το θέμα τι είναι "οικογένεια" – το δηλωμένο, το πιστοποιημένο, ή τι;). Το να λέμε ότι το επίδομα των 400 ευρώ είναι ανάλογο με τα επιδόματα που λαμβάνουν οι δικές μας φτωχότερες οικογένειες δεν σημαίνει και πολλά πράγματα, άμα αληθινά υπάρχουν μεγάλες οικογένειες – και άμα, σταδιακά, καταργηθούν τα συσσίτια. Επίσης όχι πολύ τιμητικό είναι –ιδίως με τον χιονιά, πλέον, παρόντα σ' όλη την Ελλάδα– ότι συνεχίζουν να υπάρχουν σκηνές, ακόμη και "χειμερινού τύπου" κατά δήλωσιν Μουζάλα. Και τούτο παρά τη διεύρυνση των μισθωμένων διαμερισμάτων για 20.000 άτομα από την Ύπατη Αρμοστεία.
Ενώ το να αναλογισθούμε τι ακριβώς αδιέξοδα δημιουργούνται (εμείς αλλά και η "πολιτισμένη Ευρώπη") γίνεται απαραίτητο με την αφήγηση/επεξήγηση Μουζάλα για το συνεχιζόμενο μείζον ζήτημα των ασυνόδευτων ανηλίκων. Αλλά και για την ιδιαίτερη –πλην όχι σπάνια– περίπτωση των ανήλικων κοριτσιών που έρχονται παντρεμένα με μεγαλύτερούς τους. Ο "νομικός πολιτισμός" της Δύσης, δεν δέχεται τέτοιες σχέσεις – όμως τα ζευγάρια τέτοιου τύπου καταφθάνουν. Σε αξιόλογους αριθμούς. Μόνος προορισμός καταφυγίου η Ελλάδα!
economia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου