Μία ρηξικέλευθη πρόταση για τις συντάξεις

Νέα Πολιτική

του Μελέτη Μελετόπουλου*

Είτε εντός είτε εκτός ευρωζώνης, η Ελλάδα έχει ένα μη βιώσιμο συνταξιοδοτικό σύστημα, αφού ενάμιση εκατομμύριο εργαζόμενοι πληρώνουν τρία εκατομμύρια συνταξιούχους. Θα απαντήσετε και δικαίως (κι εγώ μαζί σας, που πληρώνω ασφαλιστικές εισφορές εδώ και εικοσιπέντε χρόνια), ότι όλα τα τεράστια ποσά που καταβάλλει ένας εργαζόμενος στη διάρκεια της σταδιοδρομίας του αρκούν και υπεραρκούν για να του αποδίδουν εσαεί μία επαρκή σύνταξη. Και μόνον στην τράπεζα να έβαζε κανείς τις ασφαλιστικές του εισφορές, αντί να τις δίνει στο κράτος, θα είχε (με τους τόκους) ένα ποσόν ικανό να ζήσει αξιοπρεπώς τα γεράματά του.

Πού πήγαν, λοιπόν, τα χρήματα που έδιδαν οι εργαζόμενοι στο κράτος όλα αυτά τα χρόνια, και γιατί δεν υπάρχουν σήμερα στα ασφαλιστικά ταμεία; Αφελείς ερωτήσεις, στις οποίες καλούνται να απαντήσουν οι πρωθυπουργοί και οι υπουργοί Κοινωνικών Ασφαλίσεων της τελευταίας τριακονταετίας, που χρησιμοποίησαν τα αποθεματικά των ταμείων για άλλους σκοπούς (και μεταξύ των άλλων τα έπαιξαν και στο χρηματιστήριο για να ανεβάσουν το γενικό δείκτη εν όψει εκλογών, υποθηκεύοντας την αξιοπρέπεια και την ίδια την επιβίωση των σημερινών συνταξιούχων, που τότε ανίδεοι τους ψήφιζαν….).

Και οι μεν φαύλοι και ανίκανοι πολιτικοί έχουν ήδη πάρει την άγουσα για τη δική τους (παχυλή βεβαίως) σύνταξη, αφού μαυρίστηκαν συλλήβδην στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις. Η τιμωρία τους θα είναι (για όσους δεν διωχθούν και ποινικά για όλα αυτά) ότι η Ιστορία θα ονομάσει την περίοδο της διακυβέρνησής τους «η Φαυλοκρατία». Εμείς οι υπόλοιποι πρέπει τώρα να δούμε πώς θα επιβιώσουμε στα ερείπια που άφησαν.

Ιδού μία ρηξικέλευθη πρόταση για τις συντάξεις, με δεδομένα τα άδεια ταμεία που άφησε η Φαυλοκρατία: κατ’ αρχήν να καταργηθούν τελείως οι ασφαλιστικές εισφορές, ώστε να ελαφρυνθούν και οι εργαζόμενοι και οι εργοδότες. Παράδειγμα: ένας εργαζόμενος που λαμβάνει τον κατώτατο μισθό των 586 ευρώ, πληρώνει ο ίδιος 90,85 ευρώ και ο εργοδότης του 144 ευρώ. Αν καταργηθούν οι εισφορές, ο μεν μισθός του εργαζόμενου θα αυξηθεί κατά ένα εκατοστάρικο, ο δε εργοδότης θα γλυτώσει ενάμισυ. 

Το δε κράτος θα αναλάβει να παρέχει (από τα φορολογικά έσοδα) εγγυημένη σύνταξη π.χ. 800 ευρώ σε όλους όσους συμπληρώνουν το 630 έτος της ηλικίας τους και εφ’ όσον έχουν συμπληρώσει 40 χρόνια υπηρεσίας (με δυνατότητα συνυπολογισμού της στρατιωτικής θητείας και σπουδών).

Ταυτόχρονα, ο εργαζόμενος θα μπορεί να ανοίξει ειδικό συνταξιοδοτικό τραπεζικό λογαριασμό προθεσμίας με υψηλό επιτόκιο, βάσει θεσμικού πλαισίου που θα ρυθμιστεί, ή να συνιδρύσει με άλλους εργαζομένους συνταξιοδοτική κοινοπραξία (με πρόβλεψη σχετικού θεσμικού πλαισίου) ή να συμβληθεί με όποια ιδιωτική εταιρεία επιθυμεί. Ή να μαζεύει τις οικονομίες του στο σεντούκι του. Αλλά θα έχει ως ασφάλεια επιβίωσης την εγγυημένη σύνταξη των 800 ευρώ. 

Αυτή η πρόταση θα καταργήσει ολόκληρο το νοσηρό και διεφθαρμένο πλέγμα πρόωρων ή και παράνομων συντάξεων, τη γραφειοκρατία των ταμείων, το βασανιστήριο των συνταξιούχων, αλλά και θα βοηθήσει τους μκρομεσαίους επιχειρηματίες (το μεγάλο πρόβλημα των οποίων είναι τα χρέη προς το ΙΚΑ, που έχουν και ποινικές επιπτώσεις).

Η πρόταση είναι ενδεικτική, και θα μπορούσε να έχει παραλλαγές. Αλλά αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι, αν δεν βρεθεί μια ριζοσπαστική λύση, το σύστημα θα καταρρεύσει εντός συντομοτάτου χρονικού διαστήματος και όσοι πήρανε σύνταξη πήρανε. Οι υπόλοιποι θα ζήσουμε κατά πάσα πιθανότητα τα γεράματά μας ως… τρωγλοδύτες.

* Διευθυντής της Νέας Πολιτικής (Δημοσιεύθηκε στο Kontra News)