Το Προσφυγικό επανέρχεται – αλλά πώς ακριβώς;

του Αντώνη Δ. Παπαγιαννίδη

Εδώ και εβδομάδες καταγράφεται αύξηση των προσφυγικών ροών στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. Οι τοπικές κοινωνίες – και οι υπεύθυνοι του πολιτικού, τυπικά – δυσανασχετούν. Μέχρι και στον Πρωθυπουργό έγιναν έντονες παραστάσεις. Με την ασφαλή μέθοδο των διαρροών μαθαίνουμε ότι ο αρμόδιος, όπως κι να το κάνουμε, Γιάννης Μουζάλας κρούει τον κώδωνα του κινδύνου βλέποντας ότι το δικό του κεφάλι θα είναι στην πρώτη σειρά να πέσει άμα το πράγμα χαλάσει. Σοβαρά.

Όμως ούτε αυτό το στοιχείο, ούτε η επανέναρξη ενδιαφέροντος των διεθνών μηντιακών προβολέων (που, τακτικά, φωτίζουν την πιο δυσάρεστη εικόνα που μπορεί να σκεφθεί κανείς για την τραγική κατάσταση των εγκλωβισμένων στα hotspots που έχουν γίνει μόνιμοι καταυλισμοί οι οποιοι ετοιμάζονται… να ζήσουν έναν ακόμη χειμώνα) ήρκεσαν για να ξεκουνήσουν κάτι σαν ενδιαφέρον. Ενδιαφέρον ουσίας, εννοείται…

Φοβούμαι ότι ούτε του Guardian η συνεχής κάλυψη, ούτε όμως και εντελώς πρόσφατα η αντίστοιχη της Die Welt – προσοχή! της ψύχραιμης Die Welt am Sonntag, όχι κάποιας Bild ή Focus ή βρετανικού tabloid – αλλά πιο διαταρακτική, προσέχθηκε όσο θάπρεπε. Γιατί τονίζουμε την υπόθεση Welt; Διότι, πιάνοντας την άκρια από την πλευρά της συγκάλυψης στοιχείων (μιας νέας φάσης Greek statistics) τόσο για τον συνολικό αριθμό προσφύγων και μεταναστών στην Ελλάδα – που σαφώς και δεν είναι 62.000 , σαφώς και υπάρχει αργή αλλά σταθερή εκροή μέσω της «Βαλκανικής οδού», αλλά δεν έχουν φύγει και 20.000 άνθρωποι! – όσο και για τον κόσμο που βρίσκεται στα νησιά – που δεν είναι ίσως στις 13.600, αλλά δεν έχει πέσει και στις 10.000, που και πάλι δημιουργούν κίνδυνο ανάφλεξης – έρχεται να αναβιώσει μια κακιά υπόθεση. Την καταγγελία ότι η Ελλάδα (και η Βουλγαρία) «συνειδητά φυλάσσουν πλημμελώς τα σύνορα», επιτρέποντας τις ροές να συνεχίζονται προς Κεντρική Ευρώπη. Δηλαδή… προς Γερμανία.

Μπορεί αυτήν την φορά η βαριά αυτή συζήτηση να μην πάει στην κατεύθυνση των push-backs/refoulements των βαρκών που φθάνουν στα νησιά (τουλάχιστον οι «πολιτισμένοι Ευρωπαίοι» κατάλαβαν όχι ότι κάτι τέτοιο είναι εναντίον του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου, αλλά ότι υπό συνθήκες Αιγαίου ισοδυναμεί με θανατική ποινή), όμως η εύκολη μομφή του «δεν φυλάτε σωστά τα Ευρωπαϊκά σύνορα» έρχεται να δέσει με τι; Μα, με το ότι ο νέος και δυναμικός και λαμπρός νικητής των Αυστριακών εκλογών Σεμπάστιαν Κουρτς έχει κάνει ακριβώς καριέρα σ’ αυτό!» Μα, με το ότι η καημένη η Mutti Mέρκελ αναγκάστηκε να πάει στην Βαυαρία για προκαταρκτική συμφωνία με τον Χόρστ Ζέεχοφερ του δρακόντιου CSU με κεντρικό αρμό ακριβώς μιαν αυστηρότερη προσφυγική πολιτική (όριο 200.000 ψυχών τον χρόνο στην Γερμανία, «πλην φάσεως κρίσης»). Και αναμείνατε τις Κυβερνήσεις Συνασπισμού με Ακροδεξιά στην Αυστρία, με Δεξιόστροφους Φιλελεύθερους στην Γερμανία… Απέναντι, δε, από τα νησιά ο Ρετζέπ Ταγγίπ Ερντογάν παρατηρεί. Ζυγιάζει. Αυξομειώνει την πίεση – μέχρι να την ανοίξει τελείως.

Οπότε το προσφυγικό επανέρχεται – αλλά πώς ακριβώς; Με την Ελλάδα στον ρόλο του βολικού πειραματόζωου της «Ευρώπης», που κοιτάζουμε να δούμε πόσο θα αντέξει. που όταν πάει να σκάσει το εντάσσουμε σε μια «συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας» (δηλαδή Ερντογάν-Μέρκελ). που το καταγγέλλουμε ότι δεν μετράει σωστά τα νούμερα όπως και ότι δεν αστυνομεύει σωστά. Σας θυμίζει η εικόνα αυτή την Ελλάδα της κρίσης χρέους; που δεν μετρούσε σωστά τα ελλείμματα; που δεν εφήρμοζε σωστά τα Μνημόνια; που υπήρξαν για χάρη της κίνηση σωτηρίας τα Μνημόνια; που τώρα θα φτιάξουμε και Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο για χάρη της;

Αν ναι, δίκιο έχετε!

kontranews