του Αντώνη Δ. Παπαγιαννίδη
Aλλη είναι η θέση (και συνεπώς η στάση) του εθνικού μας ιντερνετικού καυγατζή Παύλου Πολάκη – ελπίζουμε να μην κακοκαρδίζουμε με την απονομή του τίτλου τον Άδωνι Γεωργιάδη, ο οποίος παλιότερα τον διεκδικούσε επάξια/θεμελιωμένα. Άλλη είναι η τοποθέτηση (και τα εκφραστικά μέσα) ενός mainstream/ «έγκυρου» λέγαμε παλιότερα μέσου όπως το Politico. Άλλη είναι, πάντως άλλη θάπρεπε να είναι, η προσέγγιση στην δημοσιότητα ενός θεσμικού (ή πάντως με ένδυμα θεσμικό) οργάνου όπως – ας πούμε – η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων.
Δεν θα σταθούμε για πολύ στον Παύλο Πολάκη, καθώς είναι τόσο πιεστικά παραγωγικός ώστε να μην ξέρουμε πού να πρωτοσταθουμε, σε ποιο τουίτ ή ποια φεησμπουκική του καταχώριση: εκείνο που συνιστά το «φάνε τα σκώτια τους» όσοι βλέπουν τώρα την δόξα της εξόδου στις αγορές ή το άλλο απέναντι σε όσους θεωρούν ότι η νομολογία των Δικαστηρίων χρειάζεται να είναι σεβαστή (ακόμη κι όταν κανείς την κρίνει , την κατακρίνει ή και τραβάει τα μαλλιά του με αυτήν: «καλύτερα αστοιχείωτος παρά να με στοιχειώνει η απαλλαγή όσων είναι σε λίστες»). Ξεκινούμε λοιπόν από το Politico, που προ ημερών φιλοξένησε ένα οξύτατα καταγγελτικό άρθρο κατα των Γερμανικών αυτοκινητοβιομηχανιών - Daimler/Volkswagen/BMW/ Porsche/Audi – αλλά και της πάντα παρούσης Siemens –θεωρώντας την συμπεριφορά τους όχι απλώς ως καρτέλ, αλλά και βαρυνόμενη με ηθική απαξία. Τιτλοφορεί το Politico «The dishonest Germans»/ «Οι ανέντιμοι Γερμανοί», και παρακαλεί τους «ηθικολογούντες Τεύτονες» να το ξανασκεφτούν προτού κατακεραυνώνουν πλέον άλλους για τον «ηθικό κίνδυνο» ή να ζητούν από τους Νότιους να πάψουν να είναι «ενδημικά διεφθαρμένοι». Καθώς οι ίδιοι οι Γερμανοί βρίσκονται «βυθισμένοι σε βόθρο» / «mired in a cesspit”. Βαραίνει το πράγμα όχι;
Όταν όμως μια Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων, όπως η προσφάτως ανελθούσα στα οδοφράγματα, έρχεται και αποφαίνεται ότι «συστηματικά και μεθοδικά επιχειρείται η πλήρης υποταγή και χειραγώγηση της Δικαιοσύνης, ώστε να λειτουργεί όχι ως ανεξάρτητη εξουσία, αλλά ως κυβερνητικός μηχανισμός» δεν δικαιούνται απλώς αλλά... υποχρεούται να προσέξει! Και όταν αληθινά προσέξει, βλέπει το επόμενο θέσφατο, το «ακολουθώντας το παράδειγμα της Τουρκίας και της Πολωνίας» - και καλά να επιχειρούμε παραλληλισμούς με την Ανατολική Ευρώπη (αν και νομοθέτηση για την ανάδειξη των δικαστών με Diktak, παρ’ ημίν, δεν θυμόμαστε), αλλά το να βλέπουμε τις χιλιάδες διώξεις συλλήψεις, ή και απολύσεις δικαστικών λειτουργών όπως στην γείτονα Τουρκία, δεν πάει λίγο μακριά;
Ειλικρινά, η περαιτέρω των θεμιστοπόλων μας αναφορά στους «πιο βρώμικους μηχανισμούς που διαθέτει το Κράτος: το παρακράτος ευτυχώς ελάχιστων διαθέσιμων «δημοσιογράφων» - έμμισθων κονδυλοφόρων» δίπλα σ’ αυτά, δείχνει πταίσμα!… Το να βρίζει κανείς τον Τύπο είναι άλλωστε της μόδας, στην ωραία μας χώρα.
Κι άντε ύστερα να συμμαζέψει κανείς την νυν προϊσταμένη του Νομικού Γραφείου του Πρωθυπουργού, μέχρι προχθές Πρόεδρο του Αρείου Πάγου, πρωτύτερα ex officio υπηρεσιακή Πρωθυπουργό και (αν η μνήμη μου δεν απατά) μέλος του Δ.Σ. της ίδιας Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων να αποφαίνεται ότι «δίνουν την εντύπωση ότι εμπλέκονται δικαστές σε κομματικά παιχνίδια». Α, ναι, και «ορισμένες από τις μεγάλες [δικαστικές] υποθέσεις καθυστέρησαν ηθελημένα […] αυτό ελέγχεται πειθαρχικά».
Άντε να τις μαζέψεις, ύστερα, τέτοιες διατυπώσεις.
kontranews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου