Προσέχτε τους Γάλλους!

του Αντώνη Δ. Παπαγιαννίδη

Με κλειδωμένη κατά τα φαινόμενα για 7-8 Σεπτεμβρίου την εδώ παρουσία του Γάλλου Προέδρου Εμμανουέλ Μακρόν (βέβαια παραβιάστηκαν οι δικοί μας να τον ινδαλματοποιήσουν, θεωρώντας ο καθείς ότι τού μοιάζει στην διεκδίκηση πολιτικής ανατρεπτικότητας – από Κυριάκο Μητσοτάκη μέχρι τις συμπαθείς τάξεις της ΚεντροΑριστεράς-που-κοιτάζει-δεξιά - ενώ ήδη και οι δημοσκοπικές του επιδόσεις χλωμαίνουν και η πολιτική του συμπεριφορά παραξενεύει), δεν ήταν παράξενο που οι κυβερνητικοί ξεκίνησαν γαϊτανάκι προετοιμασίας για την επίσκεψή του, με «ευρεία υπουργική σύσκεψη» στο κλείσιμο της εβδομάδας που πέρασε. Και μάλιστα για την οικονομική πτυχή της: η πολεμική κραυγή «επενδύσεις!» είναι εύλογο να μεγαλώνει τώρα που τα πράγματα έχουν στρώσει. Η αλήθεια, δε, είναι ότι αν μια χώρα Ευρωπαϊκή υπάρχει όπου έχει νόημα να συνεννοείται κανείς με την εκτελεστική εξουσία και να προσδοκά απτό οικονομικό/επενδυτικό αποτέλεσμα, αυτή είναι η Γαλλία!

Ακόμη κι αν αφήσει κατά μέρος κανείς την συνεχώς επανερχόμενη προσδοκία του «Ελλάς-Γαλλία-συμμαχία!», με καραμανλικούς τίτλους τιμής πλην εμβαπτισμένη και στην εγγύτητα Παπανδρέου-Μιττεράν (με ισχυρή δόση Μελίνας, βέβαια) και με πρόσφατη την όποια συμπαράσταση Ολλαντ στην φρίκη του 2015, δεν μπορεί να παραβλέψει ότι την στιγμή αυτή η Γαλλική παρουσία στην περιοχή μας βαραίνει. Αναφερόμαστε ασφαλώς στην παρουσία της TOTAL στην Κυπριακή ΑΟΖ (με ό,τι το γεωπολιτικό συνεφέλκει), και τούτο την στιγμή που κούτσα-κούτσα και η Ελληνική Δημοκρατία πάει να ξαναξαναξεκινήσει – άλλη «ευρεία σύσκεψη» στα πλαίσια ΚΥΣΟΙΠ, αυτή – την υπόθεση των υδρογονανθράκων: έγκαιρη και ουσιώδης Γαλλική παρουσία στα νότια της Κρήτης θα ήταν σωτήρια. (Εδώ μια παρένθεση: η TOTAL στην Κύπρο πάει χέρι-χέρι με την Ιταλική ΕΝΙ. Σ’ εμάς, ΕλληνοΙταλική συνάντηση Κορυφής στην Κέρκυρα, με συμμετοχή του πρωθυπουργού Πάολο Τζεντιλόνι, σχεδιάζεται επίσης για Σεπτέμβριο).

Ωραία αυτά. Ωραίες και κάποιες – διερευνητικές – επαφές που έχουν γίνει με τον , άλλοτε υπουργό Οικονομίας της Κυβέρνησης Ολλάντ αλλ’ ακόμη νωρίτερα και sherpa του Φρανσουά Ολλάντ ανερχόμενο τότε Εμμανουέλ Μακρόν. Σημείωση: καλύτερα από τους σημερινούς γνωρίζει τον Μακρόν ο Γιάννης Στουρνάρας, ο οποίος τον συνάντησε και τον εκτίμησε «επί του πεδίου» την εποχή της δικής του υπουργίας. Όμως, επειδή περί επενδύσεων και προοπτικών και δυνατοτήτων ο λόγος, οι δικοί μας ας έχουν την συνείδηση ότι οι Γάλλοι έχουν καεί από την Ελληνική έκθεση. Έχουν καεί άσχημα!

Δεν είναι ότι έφυγαν – εδώ και πολλά χρόνια – προτροπάδην από την Aluminium de Grèce, την μεγαλύτερη greenfield βιομηχανική επένδυση στην χώρα (της κραταιάς Péchiney: αυτή άλλωστε είναι που “σκόνταψε”). Δεν είναι καν ότι τα σημαντικά τραπεζικά τους εγχειρήματα – Crédit Agricole στην Εμπορική, Société Générale στην Γενική – έληξαν άδοξα, ειδικά της Agricole που «σήκωσε» πελώριο κόστος προκειμένου να απεμπλακεί. Δεν είναι ούτε το ότι μεγάλες μάρκες σαν την Prisunic ή το Carrefour υποχρεώθηκαν να υποστείλουν σημαία. Δεν είναι ότι – την εποχή των ψηφιακών του ΟΤΕ… - η Alcatel αποκλείσθηκε με υπέροχους χειρισμούς από το αχτύπητο δίδυμο Siemens/Intracom. Είναι κυρίως ότι οι Γάλλοι δεν κατάφεραν ποτέ να μάθουν και να εκτελέσουν επιτυχώς τον πλου στους μαιάνδρους των «Ελληνικών πραγμάτων». Τελευταίοι σταθμοί η μη-συμμετοχή της SNCF στην διεκδίκηση ΤΡΑΙΝΟΣΕ, η αποτυχία των προσπαθειών στην ύδρευση, η μη-επιτυχία Bouygues στο Καστέλλι ή Vinci στα Περιφερειακά Αεροδρόμια…

Και, να το έχουμε πει από νωρίς, τίποτε το οικονομικό με Γάλλους δεν θα αποφύγει την συζήτηση για τους εξοπλισμούς – κι ας είμαστε πανί-με-πανί, πλέον: Fremm αντί ΜΕΚΟ σε φρεγάτες, ή Αμερικανικές κορβετοφρεγάτες ειδικά για Αιγαίο. Οι Γάλλοι θέλουν προσοχή. Και στοργή, εν τέλει.

kontranews