του Αντώνη Δ. Παπαγιαννίδη
Η εδώ παρουσία – ακριβώς πριν την παραδοσιακή έναρξη της πολιτικής/οικονομικής σαιζόν στην ΔΕΘ – του νεοεκλεγμένου, «ανατροπέα του πολιτικού κατεστημένου» στην Γαλλία (αν και «παιδιού του αληθινού κατεστημένου»), πλην σε επιταχυνόμενη πτώση της δημοτικότητάς του Προέδρου Εμμανουελ Μακρόν φόρτωσε δουλειές προετοιμασίας στην Κυβέρνηση μεσοκαλόκαιρα. Βλέπαμε προ καιρού τις οικονομικές διαστάσεις αυτής της προετοιμασίας: ήδη προ δυο ημερών μάθαμε ότι στην διαδικασία για την Γραμμή 4 του Μετρό Αθηνών (το μεγαλύτερο κατασκευαστικό που απομένει στην Ελλάδα, με προϋπολογισμό 1,45 δις και ορίζοντα κατασκευής 2019-2026) έχουν προσέλθει Γαλλικές εταιρείες σε 2 από τα 4 κονσόρτσια που έχουν υποβάλει φάκελο – η Vinci με την TΕΡΝΑ και η Alstom με την J+P ABAΞ. ενώ η δραστηριοποιούμενη στο Οικόπεδο 11 της Κυπριακής ΑΟΖ Total έρχεται πλέον, με την Exxon Mobil (και τα ΕΛΠΕ), να παραταχθεί στις έρευνες Νότια της Κρήτης με την προσδοκία ότι «αγγίζεται» η Λεκάνη της Λεβαντίνης…
Καθώς όμως τις προετοιμασίες για την έλευση Μακρόν – μας διαβεβαιώνουν ότι «όλα έχουν δέσει» για τις 7/8 Σεπτεμβρίου – θα οδηγήσουν πολύ περισσότερο τα πολιτικά, και μάλιστα τα Ευρωπαϊκά πολιτικά καθώς η επίσκεψη του Γάλλου Προέδρου γίνει σε απόσταση αναπνοής από τις Γερμανικές εκλογές από τις οποίες (όσο κι αν δεν αρέσει) θα κριθεί η μελλοντική εξέλιξη, ας έχουμε καταγράψει πώς η διπλωματία των Παρισίων αφήνει πίσω τους γενικόλογους Ευρωσχεδιασμούς. Και ήδη προσανατολίζεται προς το συγκεκριμένο. Τι εννοούμε; Ο διάδοχος της εποχής Φρανσουά Ολλάντ (του οποίου υπήρξε sherpa προτού λειτουργήσει και ως υπουργός Οικονομίας/μεταρρυθμίσεων) Μακρόν ξεκίνησε με μεγάλα σχέδια για ανασύνταξη της «Ευρώπης». Τόχουν αυτό οι Γάλλοι Πρόεδροι, από Μιττεράν μέχρι και Ζισκάρ Ντ’ Εστάιν, και οι μεγάλοι σχεδιασμοί τους κάποια στιγμή εμπλέκουν και ολίγην Ελλάδα: από Κοινωνική Ευρώπη (Βασω Παπανδρέου) μέχρι στήσιμο της Ευρωζώνης ή και Ευρωσύνταγμα (άσχετα αν το τελευταίο εκτροχιάσθηκε τελικώς, με την ίδια την Γαλλία να το αδειάζει…).
Έτσι λοιπόν ακούμπησε ο Μακρόν στο τραπέζι νέες προσεγγίσεις σε γνώριμα μοτίβα: ενιαία δημοσιονομική διαχείριση στην Ευρωζώνη (μέχρι και κοινός υπουργός ΟΙκονομικών), αυξημένος και πιο αναδιανεμητικός Κοινοτικός Προϋπολογισμός (την στιγμή που στο Brexit ανοίγει τρύπα, βέβαια…),λαϊκήη νομιμοποίηση των εξελίξεων στην Ευρωζώνη μέσω δημιουργίας Κοινοβουλίου της Ευρωζώνης. Όμως, όταν αντελήφθη ότι αυτοί οι σχεδιασμοί και εμπλέκουν κομβικά το Βερολίνο – με διαφαινόμενο δε όχι Μεγάλο Συνασπισμό εκεί, αλλά ενδεχόμενη ανάμειξη των βιτριολικών Φιλελεύθερων στην επόμενη μέρα – αλλά και παραπέμπουν στον μακρό/μακρότερο ορίζοντα (μετά το 2019, μάλλον) στράφηκε σε πιο άμεσες διεκδικήσεις. Θάθελε πολύ η Γαλλία να διεκδικήσει, όπως επί Ζαν-Κλωντ Τρισέ, την Διοίκηση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, όμως εκεί η Γερμανία/ο ίσκιος της Bundesbank βαραίνει. Αν όχι, τότε ήδη διακινείται επιθυμία για την Προεδρία του Eurogroup (όταν, συντόμως, εκπνεύσει η θητεία του βολικού πλην άθλιου εκείνου Ντάϊσσελμπλουμ) ή/και εκείνη του ακόμη πιο λειτουργικού EuroWorking Group (όπου ο Τόμας Βίζερ επίσης αφυπηρετεί, ομαλότερα), «συμπληρώνοντας» έτσι την παρουσία Πιερ Μοσκοβισί στο οικονομικό χαρτοφυλάκιο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Δηλαδή διεκδικεί ο Μακρόν ρόλο στην διαχείριση των Ευρωπαϊκών: θα μας τα πει αυτά, ζητώντας και κάποια στήριξη.
Καθώς όμως «χρειάζεται» και κάτι θεσμικό/κάτι πιο προχωρημένο, ας προετοιμάζεται η Ελληνική πλευρά – και οι κυβερνητικοί, όμως και στην Ν.Δ. θα λέγαμε – για συζήτηση περί δημιουργίας ΕΝΤ/Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου βάσει του τωρινού ESM του Κλάους Ρέγκλινγκ. Με την Ελλάδα ως πρώτο πειραματόζωο. Το «ας προετοιμάζεται» σημαίνει ένα πράγμα: να ξέρουμε τι θέλουμε/τι αντέχουμε – όχι τι φαντασιωνόμαστε (π.χ. αποπομπή του επάρατου ΔΝΤ;) στην κατάσταση όπου όντως βρισκόμαστε.
kontranews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου