του Αντώνη Δ. Παπαγιαννίδη
Σε έξη εβδομάδες από τώρα – με 3 βδομάδες θερινές διακοπές, αληθινές και όχι «γερμανικές» - έχουν στην Γερμανία εκλογές. Πορεύονται στις εκλογές αυτές με τον αναμενόμενο συντεταγμένο τρόπο, συν με δημοσκοπήσεις που δείχνουν άνετη και μη-ανατρέψιμη επικράτηση των Χριστιανοδημοκρατών στις κάλπες (αλλά και ανάγκη σχηματισμου Κυβέρνησης Συνασπισμού).
Και όμως, ακόμη και οι Γερμανοί έχουν προβλήματα! Έτσι, για παράδειγμα, οι πληγές που έχει ανοίξει η υπόθεση της ανοιχτής απάτης – δεν είναι ευγενική η περιγραφή, αλλά όταν σε κυνηγάνε οι Αμερικάνοι με μεγάλες κραυγές, η ευπρέπεια και η υποκρισία δεν αρκούν! – στο θέμα των καυσαερίων των Γερμανικών αυτοκινήτων δεν λένε να κλείσουν. Υπάρχει μια διπλή διάσταση, εν προκειμένω, στην οποία ήρθε προεκλογικά και προστέθηκε μια τρίτη, ακόμη χειρότερη. Η πρώτη είναι η γνωστή εδώ και καιρό παραποίηση στοιχείων των μετρήσεων από τις εκπομπές καυσαερίων. Προστέθηκε η διάσταση καρτέλ, στο οποίο μετέχουν όλοι οι μεγάλοι του κλάδου: από VW και BMW μέχρι Daimler και Porsche – υπέροχα! (Επιπλέον, η υπόθεση των καρτέλ των αυτοκινητοβιομηχανιών ήρθε και απέκτησε άλλη διάσταση – πέραν, δηλαδή, της συνεργασίας στην εξαπάτηση των καταναλωτών αλλά και των ελεγκτικών αρχών: οι ισχυρές αυτοκινητοβιομηχανίες είχαν καταρτίσει σύμπραξη και για τις προμήθειες ανταλλακτικών. Οι Βρυξέλλες ερευνούν. Και εδώ δεν πρόκειται για περιβαλλοντισμό, αλλά για business model).
Σ’ αυτόν όμως τον δυσάρεστο κόμπο προστίθεται, στην τελευταία στροφή προς την κάλπη, η τραυματιστική ιστορία της απαγόρευσης των ντηζελοκίνητων. Δεδομένη ήδη – βέβαια με ορίζοντα 15ετίας… - η συνολική απαγόρευση σε Γαλλία και Μεγ. Βρετανία, όμως η υπόθεση της απαγόρευσης κυκλοφορίας στις πόλεις έχει αποκτήσει εκρηκτική διάσταση στην ίδια την Γερμανία. Δεν βράδυνε να αποκτήσει το θέμα πολιτική διάσταση: «υπέρ των αυτοκινητοβιομηχανιών (τα ντήζελ, εξελιγμένα, υπήρξαν ατμομηχανή των Γερμανικών παραγωγών) ή υπέρ του περιβάλλοντος;». Με την απόγνωση της απόστασης στις δημοσκοπήσεις, οι Σοσιαλδημοκράτες ανεβάζουν κατακόρυφα το ζήτημα – με Μάρτιν Σουλτς στα οδοφράγματα! Η Ανγκελα Μέρκελ «χρειάζεται» να το κρατήσει χαμηλά, ώστε να μην βρεθεί «άνθρωπος της αυτοκινητοβιομηχανίας». Δύσκολος ο χειρισμός.
Ένα εντελώς διαφορετικό μέτωπο, όμως πολύ βαθύτερο, είναι η μεγάλη δίκη για τους Νεοναζί της NSU που διεξάγεται εδώ και μήνες – ατελείωτη, σαν την δική μας των Χρυσαυγιτών – στο Μόναχο. Θύματα 8 Τούρκοι μετανάστες, 1 Έλληνας (ο Θ. Βουλγαρίδης) και μια Γερμανίδα αστυνομικός. Μετά από σχεδόν 400 ημέρες διαδικασίας – χωρίς «Ελληνικού τύπου» αναβολές και διακοπές – με 815 μάρτυρες και 43 εμπειρογνώμονες, η υπόθεση που συγκλόνισε την Γερμανία έφθασε στην αγόρευση της Εισαγγελίας. Όμως, τώρα βρισκόμαστε στις θερινές δικαστικές διακοπές: η αίσθηση της βαριάς ηθικής εκκρεμότητας μιας υπόθεσης που δεν είναι ακόμη βέβαιο ότι αφορά έναν νεοναζί πυρήνα ή κάτι ευρύτερο «με πλοκάμια στην κοινωνία», έρχεται να συμπλακεί και με τις δικαστικές διακοπές αλλά και με τις κάλπες. Δυσάρεστο…
Και μια τελευταία, πιο άμεσα πολιτική διάσταση. Η ανάγκη για Κυβέρνηση Συνασπισμού μετά την ετυμηγορία της κάλπης θα φέρει την ισχυρή Άνγκελα Μέρκελ μπροστά στην επιλογή Κυβερνητικού εταίρου. Οι Σοσιαλδημοκράτες/SPD ποθούν όσο τίποτε να μείνουν στην Αντιπολίτευση. Οι Φιλελεύθεροι/FDP πολύ θα ήθελαν έναν Μικρό Συνασπισμό, που τον ορέγονται αρκετοί στο κυρίαρχο CDU. Όμως η Μέρκελ δεν την καλοβλέπει μια τέτοια λύση (που θάταν επικίνδυνη και για μας, άλλωστε). Πώς υποσκάπτεις, στην τελική ευθεία προς τις εκλογές, τον ανεπιθύμητο αυριανό εταίρο ώστε να … υποχρεωθείς σε λύση Μεγάλου Συνασπισμού, πάλι;
kontranews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου