του Αντώνη Δ. Παπαγιαννίδη
Επτά ήταν οι πόλεις της Αρχαιότητας που διεκδικούσαν , η καθεμία, την τιμή να είναι πατρίδα του Ομήρου – Κύμη, Χίος, Κολοφών, Σμύρνη, Πύλος, Άργος, Αθήνη. «Επτά επί Θήβας» είναι το τελευταίο μέρος της τριλογίας του Αισχύλου, του Θηβαϊκού Κύκλου, το μόνο άλλωστε σωζόμενο, που δείχνει την τραγωδία του εναγκαλισμού με την εξουσία. Επτά οι λόφοι της παραδοσιακής Αθήνας – Ακρόπολη, Άρειος Πάγος, Φιλοπάππου, λόφος Νυμφών, Πνύκα, Λυκαβηττός, Τουρκοβούνια – αλλά και της Ρώμης ή και της Κωνσταντινούπολης. Επτάφωτη η λυχνία που έκαιγε στα άγια της Σκηνής του Μαρτυρίου των Εβραίων, εν συνεχεία στον Ναό του Σολωμώντα. Αλλά επτά και τα μυστήρια της Χριστιανικής Εκκλησίας…
Όλος αυτός ο συνδυασμός παραδοσιακότητας και ιερότητας, δεν είναι δυνατόν να μην δίνει διαφορετικό χρώμα στην απόφανση του ΕΣΡ, μετά από μακρά χρονοτριβή (και συνεπώς βαθύ διαλογισμό, όχι;), για τον αριθμό των μελλουσών να αποτελέσουν αντικείμενο του επικείμενου διαγωνισμού για τις επί δεκαετίες μη-χορηγηθείσες τηλεοπτικές άδειες! Βέβαια, εν προκειμένω ο αριθμός «7» μας προέκυψε λίγο πιο λαϊκά, ως προϊόν συμβιβασμού/συμπαθούς αλογοπάζαρου αφού τα 6 μέλη του Συμβουλίου τάχθηκαν υπέρ 6 αδειών, 4 μέλη υπέρ 9 αδειών και ένα μέλος – ο και Πρόεδρος του ΕΣΡ συμπαθέστατος Αθ. Κουτρουμάνος –υπέρ 7 αδειών: γύρω από τον τελευταίο, διαμορφώθηκε συναίνεση καθώς το ΕΣΡ έκρινε (σωστά!) ότι κι άλλη παρέλκυση θα το εξέθετε ανεπανόρθωτα στην κοινή γνώμη. (Υπάρχει και η σιτεμένη απόφαση του ΣτΕ περί παρανόμου αντισυνταγματικού καθεστώτος της λειτουργίας των καναλιών χωρίς άδεια, η (Ολ) 3578/2010 που καταδίκαζε απερίφραστα την «επ’ αόριστον ανοχή» της λειτουργίας μη-αδειοδοτημένων καναλιών. Μετά την «εν κρυπτώ νομιμοποίηση» του 1995 και τέσσερεις ή πέντε παρατάσεις μέχρι το 2015. Που ήδη είχε κατακριθεί με την ΣτΕ (Δ΄) 2784/2007. Αυτά όμως είναι λεπτομέρειες).
Το «7» είναι σαφώς μεγαλύτερο του «4», που ήταν η καταρριφθείσα – εμμέσως - με την απόφαση ΣτΕ (Ολ) 95/2017 επιλογή του Νόμου Παππά (και η εισήγηση/μελέτη του Ινστιτούτου της Φλωρεντίας). Όπως είδαμε, είναι πολλαπλά ιερός αριθμός οπότε ίσως… βοηθήσει να στεριώνει ο μέλλων να προχωρήσει – τώρα, σ’ αυτήν την στροφή του χρόνου – ο νέος διαγωνισμός με ευθύνη του ίδιου του ΕΣΡ. Ψάξαμε και δεν βρήκαμε ιερότητα του αριθμού 246 (43,6+52, 6+75,6+73,9), που είναι η συνολική απόδοση σε εκατομμύρια του καταργηθέντος διαγωνισμού του 2016. Άλλωστε, μην το ξεχνάμε, η διενέργεια διαγωνισμού και η επίτευξη τιμήματος για την διάθεση των συχνοτήτων είναι (και) μνημονιακή δέσμευση. Λεπτομέρειες, και αυτό. Πάντως, πολιτικά, δύσκολα θα οδηγηθεί η απόδοση του νέου διαγωνισμού πολύ κάτω από εκείνο το επίπεδο – πράγμα που θέτει τους ώμους του καημένου του ΕΣΡ δυσάρεστο βάρος, έτσι μάλιστα όπως (αυτο)περιγράφεται υποστελεχωμένο. Και με μέλη, το ίδιο, αξιόλογα αλλ’ επί της διαγωνιστικής τεχνικής – άσε καλύτερα!
Τώρα πάντως, που τέλειωσε κι αυτός ο γύρος κολοκυθιάς για τον αριθμό των τηλεοπτικών αδειών – «πόσες να είναι;» «να είναι τέσσερεις!» «και γιατί να είναι τέσσερεις; Να είναι έξη!» «και γιατί να είναι έξη, να είναι εννιά!» - με την κατάληξη στις ιερές 7 – ας μας επιτραπεί μια ταπεινή κατάθεση. ΟΥΤΕ τεχνικό ήταν ποτέ το ζήτημα του αριθμού των αδειών, ΟΥΤΕ νομικό: ήταν εξ αρχής – 1989/90 – ζήτημα ευθέως οικονομικό. Η αρχική τηλεοπτική αγορά «σήκωνε» ούτε καν 3 άδειες! Όπως εξελίχθηκε η άναρχη τηλεοπτική μας αγορά τα χρόνια των παχειών αγελάδων – αλλά και του αλόγιστού , «με το έτσι θέλω!» δανεισμού - μπορεί να άντεχε και 5 και 6 και 7 κανάλια. Τώρα, και για καιρό, είναι ζήτημα αν και τα 4 του Νόμου Παππά θα μπορούσαν να επιπλεύσουν. Χωρίς υπόγεια ρεύματα, εννοείται. Αλλά… το 7 είναι ιερός αριθμός.
kontranews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου