του Γιώργου Καπόπουλου
Αν επιβεβαιωθούν οι Δημοσκοπήσεις η Γερμανία είναι η απόλυτη αντίστιξη τριών μεγάλων ευρωπαϊκών μεγεθών της Ισπανίας, της Ιταλίας και κυρίως της Γαλλίας.
Πριν από ένα χρόνο σενάρια επί σεναρίων έδιναν χαρακτήρα στρατηγικής απειλής στη διόγκωση της «Εναλλακτικής για τη Γερμανία». Σήμερα η Εναλλακτική AfD εμφανίζεται να έχει χάσει το ένα τρίτον της δημοσκοπικά καταγεγραμμένης μέχρι πριν από λίγους μήνες δύναμής της, με την ηγέτη της Πέτρι να ετοιμάζεται να εγκαταλείψει το αξίωμά της εν μέσω προεκλογικής περιόδου, προφανώς για να μη χρεωθεί μια περαιτέρω καθοδική πορεία.
Η Εναλλακτική που ιδρύθηκε την άνοιξη του 2013 ως μόρφωμα σκληρής και αδιάλλακτης γραμμής στη διαχείριση της Κρίσης της Ευρωζώνης εκτοξεύθηκε σε ποσοστά μόνον μετά την προσφυγική κρίση του 2015, με την ξενόφοβη ρητορική να την μεταμορφώνει σε μονοθεματικό κόμμα. Σήμερα δεν υφίσταται προσφυγικό ζήτημα χάρη στην Αυστρία και τους Τέσσερις του Βίζεγκραντ που έκλεισαν τις διόδους προς τη Γερμανία και η Εναλλακτική βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση, με μόνη παρηγοριά την εξασφαλισμένη μέχρι τώρα είσοδό της στο Ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο.
Έτσι και η Μέρκελ παρέμεινε με το φωτοστέφανο των ανοικτών συνόρων ως ηγέτης με αξιακές αναφορές και προσφυγικό πρόβλημα που δεν υφίσταται, καθώς η Βιέννη και η Τετράδα του Βίζεγκραντ για δικούς τους εσωτερικούς λόγους πολιτικής σκοπιμότητας θέλουν να παρουσιάζουν την εικόνα της άτακτης υποχώρησης της καγκελαρίου απέναντι σε μια περιχαράκωση που κατά σύμπτωση άρχισε να εφαρμόζεται μόλις η Γερμανία πήρε τον αριθμό προσφύγων που χρειαζόταν τη συγκεκριμένη στιγμή η οικονομία της.
Δεν είναι όμως μόνον η «Εναλλακτική» που συρρικνώνεται και αποδυναμώνει έτσι την πίεση προς τη Μέρκελ και τη Χριστιανοδημοκρατία από τα Δεξιά. Την ίδια στιγμή καταγράφεται σημαντική φθορά των Πρασίνων που από ό,τι φαίνεται σημαντικό τμήμα της βάσης τους διαρρέει προς τους Σοσιαλδημοκράτες , μια εξέλιξη που αποδυναμώνει, αν δεν ακυρώνει, το σενάριο συγκυβέρνησης Σοσιαλδημοκρατών-Πρασίνων και Αριστεράς, με το διακύβευμα στις εκλογές του Σεπτεμβρίου να περιορίζεται στο ερώτημα ποιο από τα δύο μεγάλα κόμματα θα είναι ο μείζων και ο ήσσων εταίρος του Τρίτου Μεγάλου Συνασπισμού.
Ως προς το κόμμα των Φιλελεύθερων που επανακάμπτει σύμφωνα με τις Δημοσκοπήσεις στην Ομοσπονδιακή Βουλή δεν αποτελεί σοβαρή απειλή για τη Μέρκελ, καθώς μπορεί να το χειραγωγήσει με την είσοδό του στην κυβέρνηση ή να το εργαλειοποιήσει στο πλαίσιο μιας σκληρής μετεκλογικής διαπραγμάτευσης με τον Σουλτς και τους Σοσιαλδημοκράτες.
Τούτων λεχθέντων, ανοικτό παραμένει το ερώτημα πώς μια πολύ πιθανή αποσταθεροποίηση στη Γαλλία και ένα ντόμινο παρενεργειών της σε Ιταλία-Ισπανία που θα οδηγούσε σε πιέσεις των Αγορών στην Ευρωζώνη θα επηρεάζει τους συσχετισμούς ανάμεσα στη Μέρκελ και την CDU-CSU και στον Σουλτς και το SPD;
Θα χρεωνόταν ως αποτυχία των Μέρκελ-Σόιμπλε από τον Σουλτς; Θα είχε αξιοπιστία μια παρόμοια τοποθέτηση στον βαθμό που μέχρι πριν από ένα σχεδόν χρόνο οι Σοσιαλδημοκράτες έστω και σε χαμηλότερους τόνους ταυτίζονταν με την πολιτική της σκληρής δημοσιονομικής λιτότητας του Σόιμπλε για την Ευρωζώνη;
’Η θα μπορούσε να συμβεί το εντελώς αντίθετο, η αποσταθεροποίηση στο Παρίσι, στη Ρώμη και στη Μαδρίτη να καταγραφεί από την κοινή γνώμη ως εκ των υστέρων δικαίωση του Σόιμπλε που κράτησε τη χώρα σε απόσταση ασφαλείας μακριά από τον κοινό δανεισμό και την αμοιβαιοποίηση του ρίσκου, από χώρες που δεν έχουν τη βούληση και τη δυνατότητα δημοσιονομικής εξισορρόπησης και ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητάς τους, όπως έκανε η Γερμανία του Σρέντερ μετά το 2002 με την Ατζέντα 2010;
Σε κάθε περίπτωση η σταθεροποίηση στη Γερμανία είναι υποθηκευμένη από τις εξελίξεις στην υπόλοιπη Ευρωζώνη με ζητούμενο αυτή τη στιγμή αν οι αρνητικές επιπτώσεις τους θα επηρεάσουν τις πολιτικές ισορροπίες στο Βερολίνο εγκαίρως, ώστε να καταγραφούν στα εκλογικά αποτελέσματα του Σεπτεμβρίου.
Ευρώ και προσφυγικό
Η «Εναλλακτική» που ιδρύθηκε την άνοιξη του 2013 ως μόρφωμα σκληρής και αδιάλλακτης γραμμής στη διαχείριση της Κρίσης της Ευρωζώνης εκτοξεύθηκε σε ποσοστά μόνον μετά την προσφυγική κρίση του 2015.
Η «Εναλλακτική» που ιδρύθηκε την άνοιξη του 2013 ως μόρφωμα σκληρής και αδιάλλακτης γραμμής στη διαχείριση της Κρίσης της Ευρωζώνης εκτοξεύθηκε σε ποσοστά μόνον μετά την προσφυγική κρίση του 2015.
Ημερησία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου