Ποιός είναι καταλληλότερος να διαπραγματευθεί

του Αντώνη Δ. Παπαγιαννίδη

Όταν στην Bild γράφεται ότι στην Γερμανία υπάρχει ήδη και τυγχάνει πρόσθετης επεξεργασίας σχέδιο Β για συνέχιση του Ελληνικού Προγράμματος Προσαρμογής/Μνημονίου-3 ακόμη και  χωρίς το ΔΝΤ, όμως περίπου αμέσως σηκώνεται επισήμως το Γερμανικό ΥΠΟΙΚ και - επισήμως - διαψεύδει, εμμένοντας ότι βρίσκονται/βρισκόμαστε προσηλωμένοι (πάτε στην ετυμολογία της λέξης: "καρφωμένοι" σημαίνει....) στο σχέδιο Α, δηλαδή στην παραμονή του ΔΝΤ όπως εξαρχής είχε γραφτεί στην συμφωνία του Ιουλίου 2015, έχει κάποια λογική να θεωρήσει κανείς ότι επρόκειτο για άστοχη διαρροή, ή φήμη, ή έστω πληροφορία. Όμως, όταν στην τοποθέτηση της πελώριας απήχησης, καθοδηγητικής για την Γερμανική πολιτική πραγματικότητα αλλά λαϊκής (όσο παίρνει!) Bild έρχεται και προστίθεται η απολύτως κατεστημένη οικονομική Handelsblatt και ξαναφέρνει την ίδια συζήτηση σε απόσταση δυο μόλις 24ωρων, σίγουρα "κάτι" τρέχει. Βέβαια, εν συνεχεία απευθυνόμενος στο διεθνές Bloomberg (στα πλαίσια Νταβός), ο ίδιος Σόιμπλε επανήλθε στην αρχική, δική του, τοποθέτηση ότι Ελληνικό Πρόγραμμα χωρίς ΔΝΤ δεν υπάρχει... Τρέχα γύρευε...

Όπως έγινε γνωστό διεθνώς με αστραπιαία ταχύτητα, η Handelsblatt (που αποτελεί σημείο αναφοράς για τα δεθνή πρακτορεία, όταν η συζήτηση είναι οικονομική και όταν η συζήτηση αφορά Γερμανία...) καταγράφει μεν προσεκτικά το ότι η θέση Σόιμπλε εμμένει στην παραμονή του ΔΝΤ - όμως ψύχραιμα καταγράφει και ότι το Ταμείο είναι όλο και πιο πιθανόν να θελήσει να απεμπλακεί και "να την κάνει". Οπότε;

Οπότε - ακριβώς  επειδή οι Γερμανικές εκλογές αληθινά πλησιάζουν, αλλά η "αξιοποίηση" των εκλογών ως απειλής προκειμένου να πεισθεί είτε το Ταμείο είτε η Ελλάδα να συμβιβασθούν  δεν δείχνει να περπατάει - γι αυτό και συζητιέται η συνέχιση/κάποια συνέχιση με Ευρωπαϊκούς μόνο πόρους και με Ευρωπαϊκή μόνον ευθύνη. Επειδή, δε, η παρουσία του αυστηρού, πεπειραμένου κοκ ΔΝΤ εθεωρείτο ακριβώς εγγύηση μη-χαλάρωσης, αναφέρεται όλο και συχνότερα ένας κεντρικός ρόλος για τον ESM. Που και ο μεγάλος δανειστής της Ελλάδας είναι σήμερα, αλλά και υποτίθεται ότι πρόκειται να παραλάβει τον ρόλο Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου. (Αρα, ευκαιρία να προβληθεί αυτό το "πέρασμα" - από EFSF σε ESM και από ESM σε EFM/"ΕΝΤ" θα το λέμε εμείς - ως μεγάλη θεσμική τομή. Και όχι απλώς σαν μετάβαση σε ένα νέο Ελληνικό Πρόγραμμα Προσαρμογής, ένα Μνημόνιο-4 ή Μνημόνιο 3,5 ή Μνημόνιο 3+, όπως κι αν αυτό ονοματισθεί προκειμένου να ικανοποιηθεί η ανάγκη ονοματολογικής σκίασης της ουσίας).

Όπως κι αν πάει το πράγμα, αν - λέμε: ΑΝ - απόφαση των "εταίρων" της Ελλάδας δεν είναι να το ρίξουν το καράβι (δηλαδή εμάς) στα βράχια, και αν η ανάγνωση των δημοσκοπήσεων δεν τους έχει πείσει ότι η περίοδος χρησιμότητας του ΣΥΡΙΖΑ έχει πλέον τελειώσει (όπως του Αντώνη Σαμαρά το 2014, μετά τον Σεπτέμβριο), αυτή η οποιαδήποτε εκδοχή νέου Προγράμματος Προσαρμογής θα χρειαστεί νέα διαπραγμάτευση. Και, συνεπώς, νέους διαπραγματευτές.

Εκεί, λοιπόν, μπορεί να προκύψει και η νέα αιχμή της συζήτησης ενώπιον των τυχόν πρόωρων εκλογών - εκεί και όχι στο "ποιος φταίει" ή στο ποιος είπε περισσότερα ψέματα ή έκανε μεγαλύτερες μεταστροφές/"κωλοτούμπες".

Δηλαδή στο ποιος είναι καταλληλότερος να διαπραγματευθεί, υπό τις σημερινές συνθήκες και με αντίληψη των αληθινών συσχετισμών, ένα νέο Πρόγραμμα.

Που όλοι το αποκηρύσσουν, αλλά που φαίνεται ότι εκείνοι που μετράνε το προετοιμάζουν.΄Ηδη.

kontranews