Ντόναλντ Τραμπ

Νέα Πολιτική

του Μελέτη Μελετόπουλου*

Είναι αφελές να πιστεύει κανείς ότι ο πανευφυέστατος, επιτυχημένος επιχειρηματίας Ντόναλντ Τραμπ είναι απλά λόγω χαρακτήρος ένας άξεστος και αναιδής βωμολόχος, ένας σωβινιστής και ρατσιστής, που υβρίζει σκαιά τους πάντες και τα πάντα. Αντιθέτως, ο Τραμπ επέλεξε αυτήν την στάση ως οργανωμένη και σχεδιασμένη επιμελώς μέθοδο πολιτικής επικοινωνίας και αυτοπροβολής, διότι κατανόησε πρώτος απ’ όλους ότι το αμερικανικό πολιτικό σύστημα εμφανίζει υστέρηση προσαρμογής στην ραγδαίως εξελισσόμενη διεθνή πραγματικότητα.

Αυτή η νέα διεθνής πραγματικότητα είναι η τρομοκρατία των φονταμενταλιστών και η εισέλευση στις δυτικές κοινωνίες ακραίων στοιχείων, που δρουν απροειδοποίητα και αιφνιδιαστικά, λειτουργώντας ως παράγοντες ασύμμετρου πολέμου. Ο Τραμπ, λοιπόν, βλέποντας ότι τα δυτικά πολιτικά συστήματα παραμένουν εγκλωβισμένα στην πολιτική ορθότητα, στην πολυ-πολιτισμικότητα και γενικά στα δεδομένα άλλων, πιο ήσυχων εποχών, και διαπιστώνοντας την αδυναμία προσαρμογής του κυρίαρχου πολιτικού λόγου της Δύσης στο μείζον πρόβλημα ασφαλείας που προκύπτει, εξαγγέλλει αίφνης απαγόρευση εισόδου όλων των μουσουλμάνων συλλήβδην στις ΗΠΑ, αιφνιδιάζοντας τους πάντες αλλά βρίσκοντας ευήκοον ούς στην αμερικανική κοινή γνώμη.

Ταυτόχρονα, ο Τραμπ αξιοποιεί και άλλα κενά της αμερικανικής πολιτικής. Η άνοδος της οικογενειοκρατίας έφερε στο προσκήνιο μη αυτοδημιούργητους ηγέτες όπως η σύζυγος του Κλίντον ή ο δευτερότοκος γυιός του Μπους, σε μια κοινωνία όπου η αξιοκρατία και η αυταξία θεωρούνται βασικές αξίες. Αυτός, με την αυτοπεποίθηση του επιτυχημένου στην ελεύθερη αγορά και όχι του προϊόντος εσωτερικών ισορροπιών του κατεστημένου, επιτίθεται λαύρος εναντίον της Χίλλαρυ, του Τζεμπ Μπους κλπ., με γλώσσα πολιτικώς μη ορθή και ανοίκεια, που όμως τον διαφοροποιεί από αυτούς.

Οι αγανακτούντες με τον λαϊκισμό και τα εκφυλιστικά φαινόμενα της αμερικανικής πολιτικής ζωής, ας αναρωτηθούν μήπως κατά βάθος υπαίτια είναι η τάση προώθησης στην εξουσία γόνων των δυναστειών Μπους, Κλίντον και ευνοουμένων του κατεστημένου με την κατάλληλη επικοινωνιακή συσκευασία. Που στην πράξη αποδεικνύονται ανεπαρκείς να εκφράσουν τις πραγματικές ανάγκες της αμερικανικής κοινωνίας. Και μήπως τελικά αυτή η τάση είναι η πραγματική αιτία εκφυλισμού, και όχι οι ευφυείς τυχοδιώκτες που οσμίζονται και εκμεταλλεύονται τις ευκαιρίες.

*Διδάκτωρ Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών Πανεπιστημίου Γενεύης