Του Δημήτρη Τσαγκάρη
Από ετών είναι γνωστή η “λίστα Lagarde” και από την δημοσιοποίηση της εμφανίζονται ή και “παράγονται” συνεχώς και νέες (καταθεσιολόγιο).
Όλες διαβιβάζονται προς έλεγχο και συγχρόνως προσβάλλονται (από τους καταχωρημένους) είτε ως προς την νομιμότητα χρήσης τους είτε ως έγκυρο στοιχείο για την αξιοποίηση του περιεχομένου των ανεξάρτητα από την κτήση τους. Το ζήτημα αυτό διχάζει περαιτέρω και τους αρμόδιους στα διάφορα στάδια των διαδικασιών.
Μετά από μια, 6ετη πια, “ελληνική” πρακτική στο θέμα, διαμορφώνεται μια κατάσταση πολυετούς ομηρίας των εμπλεκομένων, απολύτως αναποτελεσματικής και αντιαναπτυξιακής.
Εμείς, συνεχίζουμε να κοινοποιούμε φύλλα ελέγχου και για υποθέσεις που έχουν ήδη παραγραφεί, παρότι αυτό “…αντίκειται στις αρχές την νομικής ασφάλειας, της εμπιστοσύνης αφού ρυθμίζει αναδρομικώς και κατά τρόπο επαχθή ήδη περατωθείσες βιοτικές σχέσεις..” (ΔεφΑθ 29/2015).
Υπάρχουν ήδη συγκρούσεις με το “αυτονόητο” όπως το εκλαμβάνει ο καθένας από την μεριά του, γι’ αυτό ίσως η λύση της εξίσωσης να είναι η απλή λογική, τμήμα των “ελαχίστων” μαθηματικών που διαθέτει ο καθένας μας.
Κτήση λίστας
Νόμιμη ή παράνομη, έχει σημασία; Η απάντηση δεν είναι μονολεκτική. Εξαρτάται από το εάν είναι νόμιμο ή παράνομο το ποσό ανά καταθέτη, έμβασμα- κατάθεση και κατά προέλευση δηλαδή από την αφετηρία και το πρόσωπο που εμβάζει (από πού) και πριν από αυτήν από την γένεση του (πόθεν) και γιατί.
Όλα τα σταθερά πραγματικά στοιχεία θα υπαχθούν και θα αξιολογηθούν σε συνάρτηση με τον χρόνο της κατάθεσης ώστε να μπορεί να γίνει εφαρμογή όλων των ευχερειών του ελεγχόμενου με προέχουσα την άσκηση των δικαιωμάτων του. Μεταξύ αυτών μπορεί να είναι και η παραγραφή ή ακόμη και η ανυπαρξία φορολογικής υποχρέωσης ή αντίστοιχης διάταξης κατά τον χρόνο της κάθε κατάθεσης (ως πχ η νόμιμη απόκτηση κεφαλαίου ή εισοδημάτων στο εξωτερικό που δεν αποτελούσαν φορολογητέα υλη κατά την φορολογία εισοδήματος στην Ελλάδα κλπ).
Συνεπώς για όσους καλύπτονται από την νομιμότητα του “πόθεν” και έχουν νόμιμη βάση αφετηρίας καταθέσεων και καταθέτη, η χρήση της όποιας λίστας είναι παράνομη και αθέμιτη.
Για τους λοιπούς, θεμιτή αυτονόητα.
Το όπλο ή το μαχαίρι του φονιά είναι “τεκμήριο” και συνοδεύει όλες τις δικογραφίες και λαμβάνεται υπόψη από τις έρευνες, για τις έρευνες και στην τελική κρίση του γεγονότος.
Ασχολήθηκε ποτέ κανείς, εάν ο δράστης το απέκτησε νόμιμα ή παράνομα ώστε να είναι επιτρεπτή, ή μη, η χρήση του ως πειστηρίου εγκλήματος;
Περιεχόμενο λίστας
Η απλή αναφορά σε αυτή με τα προσωπικά στοιχεία εκάστου καταγεγραμμένου καθώς και το αντικείμενο των καταθέσεων από μόνη της δεν δημιουργεί διαφορά με το κράτος και τους μηχανισμούς του διότι η κατάθεση χρημάτων σε τράπεζα, εξ υπαρχής και προορισμό, είναι νόμιμη.
Έτσι, προγραμματικά και προκαταρκτικά, επικρατεί η άποψη της κατ’ αρχήν νομιμότητας των καταθέσεων και με αυτήν την αντίληψη επιβάλλεται ο ελεγκτικός μηχανισμός να προσδιορίσει αιτιολογημένα τυχόν παρεκκλίσεις, να εντοπίσει όλα τα προσδιοριστικά στοιχεία που συνηγορούν η αποδεικνύουν τις παρεκκλίσεις, να διατυπώσει συνοπτικά την σύγκρουση των ευρημάτων με την νομιμότητα και εν συνεχεία να πράξει ότι προβλέπεται για την αποκατάσταση της φορολογικής, και όχι μόνο, “δημόσιας τάξης”.
Οι διαδικασίες
Αντί να αντιμαχόμαστε την εκάστοτε θεωρία σχετικά με τις λίστες και την νομιμότητά τους ίσως πρέπει να ασχοληθούμε με την ουσία της κάθε λίστας και την σκοπιμότητα των ελέγχων. Να χρησιμοποιούμε την κατάλληλη αναφορά διότι όποιος είναι στην λίστα δεν είναι υποχρεωτικά παράνομος και αντιθέτως η διαπίστωση της παρανομίας δεν διαπιστώνεται δια παραλείψεως αιτιολογήσεως των ποσών που φέρονται να υπάρχουν ή να έχουν μεταφερθεί σε ξένες τράπεζες αλλά από τον έλεγχο νομιμότητας της γενέσεως, της αφετηρίας / προέλευσης τους όπως και ο προορισμός τους, εφόσον τούτο είναι εφικτό.
Το αντίστροφο, που συμβαίνει σήμερα, ότι δηλαδή σταθερός παράγων στην εξίσωση είναι ότι όλοι οι καταθέτες και οι καταθέσεις είναι παράνομες, εκτός από αυτές που ο ελεγχόμενος αποδείξει ότι είναι νόμιμες, οδηγεί σε άτοπο συμπέρασμα που προκαλεί αδικίες και στρεβλώσεις.
Τα ζητήματα των λιστών απαιτούν δυνατούς και ειδικούς λύτες τόσον από την πλευρά των πληττομένων, όσον και από την πλευρά των ελεγκτών και κρινόντων.
Ήδη επί των ζητημάτων αυτών τόσον η θεωρία όσον και η νομολογία των δικαστηρίων λαμβάνουν τα ως άνω -με κατάλληλη νομική, φορολογική και οικονομική επεξεργασία – υπόψη τους, εφόσον βεβαίως νομίμως προταθούν και αποδειχτούν, ώστε οι λίστες και μην εμφανίζονται ως “μέσα” ληστείας.
Σε κάθε περίπτωση μας προσβάλει όλους, και ιδιαίτερα τους ελέγχοντες, η Γερμανική πρόταση για “φροντιστήρια” σε ελέγχους λιστών, 6 χρόνια μετά την τόση, πολιτική και διαδικαστική, φλυαρία επί του θέματος !
mignatiou.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου