Το ελληνικό ασφαλιστικό σύστημα λειτούργησε, εδώ και 35 χρόνια τουλάχιστον, με την λογική του παπατζή. Οι αφελείς που πλησίαζαν τον παπατζή κράτος (πολιτικό σύστημα) και έβαζαν τις εισφορές τους κάτω από το τραπουλόχαρτο που ονομαζόταν ασφαλιστικό ταμείο έχαναν πολύ γρήγορα την μπάλα. Εδώ παπάς, εκεί παπάς, οι εισφορές εξανεμίζονταν και κατέληγαν στα χέρια των επιτήδειων πολιτικών και συνδικαλιστών που έπαιζαν τον ρόλο του κράχτη με διάφορες ψευτιές και απάτες περί κοινωνικής δικαιοσύνης ισότητας κ.λπ.
Πώς ξεγελούσαν τους αφελείς; Σε αντίθεση με τους κανονικους παπατζήδες, που σέβονται τη δουλειά τους και κρατούν και κάποια επαγγελματικά μυστικά, τα κόλπα που χρησιμοποιούσαν οι παπατζήδες του ασφαλιστικού ήταν γνωστά σε όλους.
Πρώτο και σημαντικότερο ότι δεν έκαναν ποτέ αναλογιστικές μελέτες. Το περίφημο αναδιανεμητικό σύστημα είναι σύστημα ορισμένων παροχών και χωρίς διαρκώς επικαιροποιούμενες αναλογιστικές μελέτες, που να εξασφαλίζουν ότι η παρούσα γενεά δεν απομυζά τις μελλοντικές κι ότι οι συνταξιοδοτικές εισφορές μιας κατηγορίας δεν θα λεηλατηθούν προς όφελος κάποιας άλλης, το σύστημα μετατρέπεται αυτόματα σε εργαλείο μαζικού ρουσφετιού και συνταξιοδοτικής κραιπάλης.
Πότε έγιναν αναλογιστικές μελέτες; Η απάντηση είναι σχεδόν ποτέ. Κάποιες έγιναν πριν την μεταρρύθμιση του 1992, κάποιες επί Σπραου, στις οποίες στηρίχθηκε η μη μεταρρύθμιση Γιαννίτση και οι τελευταίες επί μνημονίου, τις οποίες όμως κυβερνήσεις και τρόικα τις καθυστέρησαν και τις έθαψαν, για να μπορέσουν να τακτοποιήσουν τους πελάτες του συστήματος στο δημόσιο και τις συντεχνίες μέσω εκατοντάδων χιλιάδων πρόωρων συνταξιοδοτήσεων, την ώρα που ο ιδιωτικός τομέας οδηγείτο μαζικά στην ανεργία. Αν οι αναλογιστικές είχαν γίνει εγκαίρως και είχαν εγκαίρως γνωστοποιηθεί, η γιγάντια αυτή επιχείρηση τακτοποίησης ημετέρων με σύνταξη 900 ευρώ στα 50, δεν θα είχε ποτέ υλοποιηθεί.
Το δεύτερο μεγάλο κόλπο των παπατζήδων ήταν η λεηλασία του κρατικού προϋπολογισμού με όρους βέβαια συντεχνιακής ισχύος. Πάνω από 200 δις δόθηκαν από την γενική φορολογία τα τελευταία 15 χρόνια στα ταμεία (6-8 φορές περισσότερα δηλαδή από τις απώλειες του psi), με τη μερίδα του λέοντος κατά οικογένεια να πηγαίνει στους αγαπημένους του πολιτικού συστήματος. Ταμεία ΔΕΗ και ΟΤΕ (13 δις), δημόσιο, αγρότες (73 δις) κ.λπ. Αν κανείς μετρούσε το ύψος της επιδότησης τότε θα ανακάλυπτε ότι πολλοί μισθωτοί του ΙΚΑ –ιδίως από ένα επίπεδο και πάνω- λάμβαναν μηδέν ή αρνητική επιδότηση ενώ στο άλλο άκρο (π.χ. ΟΤΕ, Βουλή κα) η επιδότηση σύνταξης και εφάπαξ με χρήματα του φορολογούμενου μπορεί να ξεπερνούσε αθροιστικά τις 500.000 ευρώ κατά κεφαλήν.
Τρίτο κόλπο των παπατζήδων ήταν, την ώρα που γινόταν αυτή η λεηλασία, όσοι τα άρπαζαν να σκούζουν ταυτόχρονα σαν να τους έσφαζαν. Εκεί τον καθοριστικό ρόλο έπαιζε η αριστερά (και τα αριστερόστροφα ΜΜΕ), που είχε εργολαβικά αναλάβει τον ρόλο του κράχτη με την απάτη περί «διαρκούς λιτότητας», την ώρα που οι ΠΑΣΟΚΟ-δέξιοι κυβερνώντες πραγματοποιούσαν την μεγαλύτερη σπατάλη δημοσίου χρήματος που έγινε σε αναπτυγμένη χώρα από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και μετά.
Θα φανταζόταν κανείς ότι με την αμείλικτη πραγματικότητα να μην αφήνει καμία διέξοδο και μετά από 35 χρόνια σκληρής δουλειάς, οι παπατζήδες του συνταξιοδοτικού θα είχαν αποκάμει. Κι όμως, είναι όλοι εδώ παρόντες. Σκούζουν για τις μειώσεις στις συντάξεις λες και δεν ήταν αυτοί που πρωταγωνίστησαν στην κατασπατάληση και την καταλήστευση του ασφαλιστικού συστήματος.
Υπονομεύουν τη πιο σοβαρή μεταρρύθμιση που προτάθηκε όλα αυτά τα χρόνια του μνημονίου (τη μετάβαση στο σουηδικό σύστημα, με ατομικές μερίδες στις οποίες ο καθένας θα λαμβάνει ότι εισφορές έβαλε συν την εθνική σύνταξη που είναι κοινή για όλους). Μια μεταρρύθμιση που αν γίνει θα μειώσει δραματικά τα κίνητρα για εισφοροδιαφυγή και θα πολλαπλασιάσει την εθνική αποταμίευση. Είναι έτοιμοι να σπαταλήσουν άλλη μια ευκαιρία για να επικρατήσει ο ορθολογισμός και η δικαιοσύνη στο μεγαλύτερο κονδύλι που διαχειρίζεται το κράτος.
Οι παπατζήδες του ασφαλιστικού έκλεισαν 35ετία, αλλά δεν έχουν δυστυχώς καμία διάθεση να συνταξιοδοτηθούν.
liberal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου