Γιατί θα λείψει η Ντόρα

protagon

photo: Panayiotis Tzamaros@fosphotos.com

του Αντώνη Παπαγιαννίδη

Η Ντόρα Μπακογιάννη δεν είναι από τις φιγούρες οι οποίες δημιουργούν εύκολα εκείνο το πολύτιμο για τον πολιτικό (της εποχής) που λέγεται «συμπαθητικότητα». Ασφαλώς δεν περνά απαρατήρητη -ούτε ποτέ της συνέβη αυτό! Κυρίως, όμως, έχει το άλλο γνώρισμα: του χρήσιμου.

Υπ’ αυτήν την έννοια, είναι κρίμα που -στην Κυριακάτικη Καθημερινή- έκανε ανάποδο κουπί, προκειμένου να αποστασιοποιηθεί από το ενδεχόμενο συμμετοχής της στις ευρωεκλογές, ενώ ειδικά σ’ αυτή την συγκυρία θα εισέφερε το πολύτιμο στοιχείο της ψύχραιμης έκφρασης και της ζυγιασμένης θέσης, συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς μαζί της.

Και είναι κρίμα, όχι για την ίδια ή για τον πολιτικό χώρο της -ας πούμε της Ν.Δ., ή μάλλον της πλευράς του πολιτικού φάσματος που θάθελε να συνεχιστεί η μέχρι τώρα προσπάθεια με κάποια λογική συνέχειας- αλλά πολύ περισσότερο για το περίεργο εκείνο πράγμα που λέγεται «δημόσια συζήτηση» κατά την πορεία προς τις ευρωεκλογές.

Γιατί το λέμε αυτό; Διότι στην πορεία προς τις ευρωεκλογές, η αντιπαράθεση θα έχει -έτσι όπως στήθηκαν οι κάλπες- την τάση να προσλάβει τη μορφή του γνώριμού μας μαλλιοτραβήγματος. Με τις πλέον ακραίες και απλουστευτικές θέσεις να έχουν την τιμητική τους. Ύστερα, ο ρόλος των διαμεσολαβητικών μηχανισμών των media -αυτό άλλωστε θα πει media: είναι κάποιος/κάποιοι/κάτι που βρίσκεται στο μέσον-, αν παιχτεί με την γνώριμη έως τώρα αγαρμποσύνη, αν μη όχι ιδιοτέλεια, θα δώσει σκηνές απείρου κάλλους. (Υπάρχει ένας πρόσθετος, σε σχέση με το παρελθόν, λόγος: όσο θα γίνεται αισθητό ότι η σημερινή κατάσταση ισορροπιών διακυβεύεται, τόσο οι μηντιακοί φορείς, αλλά και τα προβεβλημένα πρόσωπα του χώρου, θα προβαίνουν στις -ας το πούμε ευγενικά- «επανατοποθετήσεις» τους). Η μεν αντιμνημονιακότητα υπόσχεται να απογειωθεί. Η δε ευρωπαϊκότητα θα προσλάβει τις πλέον απλοϊκές εκδοχές της. Και τα δυο θα στραβώσουν, ακόμη περισσότερο, τη δημόσια πρόσληψη της πραγματικότητας. Που βρίσκεται εκεί, έξω.

Υπ’ αυτές τις συνθήκες, σ’ αυτή την πραγματικότητα, άμα δοκιμασμένες και -κυρίως- ψύχραιμες φιγούρες δεν σηκώσουν το κύριο βάρος (έχουμε και την Ρένα Δούρου «παγιδευμένη» στην Περιφέρεια Αττικής, δεν πολυβλέπουμε Γιώργο Σταθάκη σ’ αυτό το μετερίζι, οπότε το απέναντι ψηφοδέλτιο θάχει να ψάχνει για ξεκάθαρη, αλλά μη κραυγαλέα κεντρική φωνή), προβλέπουμε ότι η ζημιά βάθους που θα αφήσουν πίσω τους αυτές οι ευρωεκλογές στην Ελλάδα -λεπτομέρεια: θα μας παρακολουθούν στο μικροσκόπιο και «οι έξω», όχι δε με την καλύτερη προαίρεση κατ’ ανάγκη- κινδυνεύει να αποβεί επικών διαστάσεων.