του Ηλία Κονοφάγου
Είναι πλέον γνωστό ότι ότι με νομοθετική ρύθμιση έχει ιδρυθεί στην Ελλάδα «Το Ταμείο Αλληλεγγύης Γενεών» που σκοπό έχει να συγκεντρώσει -με βάση το Νορβηγικό πρότυπο- τα έσοδα από την αξιοποίηση των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων (κυρίως φυσικό αέριο) προς όφελος των ασφαλιστικών ταμείων συντάξεων των επερχόμενων γενεών. Δυστυχώς, το ταμείο αυτό ως συνήθως ιδρύθηκε στο πρόσφατο παρελθόν με λαϊκίστικο ψηφοθηρικό τρόπο πριν κaν ανακαλυφθεί το πρώτο νέο ελληνικό κοίτασμα υδρογονανθράκων.
Στη Νορβηγία το Ταμείο Υδρογονανθράκων δημιουργήθηκε 20 χρόνια μετά την ανακάλυψη του πρώτου γιγαγαντιαίου κοιτάσματος πετρελαίου στην Βόρεια θάλασσα που ήταν το γιγαντιαίο κοίτασμα «Εκοφίσκ». Στην συνέχεια, επί 20 χρόνια τα έσοδα από τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων επαναχρησιμοποιήθηκαν για επενδύσεις στην περαιτέρω ανάδειξη του ορυκτού πλούτου κοιτασμάτων υδρογονανθράκων μέσω της κρατικής νορβηγικής εταιρείας Statoil έτσι ώστε να πολλαπλασιάσουν περαιτέρω τα έσοδα του κράτους. Μετά τη λήξη της πρώτης 20ετίας εκμεταλλεύσεων ιδρύθηκε και καθιερώθηκε το νορβηγικό μοντέλο του ταμείου αλληλεγγύης γενεών.
Όσον αφορά την Ελλάδα, η περιπέτεια ανάδειξης του ορυκτού της πλούτου κοιτασμάτων υδρογονανθράκων μέσω ερευνητικών επενδύσεων πετρελαϊκών εταιρειών μόλις τώρα αρχίζει. Σήμερα η Ελλάδα σε συνδυασμό με την Κύπρο την Αίγυπτο και το Ισραήλ έχει θέσει ως προτεραιότητα την ανάδειξη το συντομότερο δυνατόν του ορυκτού πλούτου -ιδιαίτερα κοιτασμάτων φυσικού αερίου- ώστε να εξασφαλιστεί η ασφάλεια εφοδιασμού της Ευρώπης τις επόμενες δεκαετίες (Εικ.1).
Ήδη οι πρώτες ενδείξεις δείχνουν ότι ο αναμενόμενος πλούτος καθαρών κρατικών εσόδων θα μπορούσε με 50% πιθανότητα (που σημαίνει ότι ο πλούτος αυτός θα μπορούσε να αποδειχθεί μικρότερος ή και ακόμη μεγαλύτερος) σε ορίζοντα 40ετίας να φθάσει στο επίπεδο των 250 δισ. ευρώ. Παράλληλα η ΕΕ και η Ελλάδα έχει θέσει ως κύριο ενεργειακό στόχο την καθιέρωση το έτος 2050 ενός μείγματος παραγωγής ενέργειας που θα εξασφαλίζει μηδενικές εκπομπές αερίων διοξειδίου του άνθρακα.
Τα ερωτήματα
Το πρώτο ερώτημα που τίθεται για την επίτευξη του παραπάνω στόχου είναι από που θα αντλήσει η Ελλάδα τους αναγκαίους πόρους για την πραγματοποίηση των αναγκαίων διαρθρωτικών αλλαγών (αναβάθμιση ΑΠΕ στις μεταφορές, αναβάθμιση κατοικιών & κτιρίων, αναβάθμιση ενεργειακού μείγματος μέσω & της αντικατάστασης των μονάδων στερεών καυσίμων λιγνίτη με φυσικό αέριο, κ.λ.π., κ.λ.π.) ώστε να επιτευχθεί ο πολυπόθητος στόχος ύπαρξης μηδενικών εκπομπών άνθρακα.
Το δεύτερο ερώτημα είναι εάν ο στόχος αυτός είναι πράγματι πραγματοποιήσιμος τόσο σε ευρωπαϊκό επίπεδο όσο και σε ελληνικό. Οι περισσότεροι ανά τον κόσμο αναλυτές συμφωνούν ότι η στήριξη της μεταβλητότητας παραγωγής ενέργειας από ΑΠΕ είτε από ενεργειακές πηγές φυσικού αερίου είτε από άλλες μορφές παραγωγής καθαρής ενέργειας (π.χ. Πυρηνικής Ενέργειας όπως στην Γαλλία) διαφαίνεται απαραίτητη για τις επόμενες δεκαετίες. Αυτό βέβαια έχοντας ως δεδομένο ότι το πρόβλημα μιας μαζικής μεσοπρόθεσμα αποθήκευσης ενέργειας από ΑΠΕ (π.χ. μέσω μπαταριών) δεν φαίνεται προς το παρόν πραγματοποιήσιμο.
Επίσης πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι η ανάγκη χρηματοδότησης της αναβάθμισης των ΑΠΕ στην ΕΕ έχει οδηγήσει ορισμένες χώρες σε πρωτόγνωρες καταστάσεις, όπως αυτή της εξέγερσης των «Κίτρινων Γιλέκων» στην Γαλλία, η οποία ως γνωστόν προκλήθηκε από την επιβολή «Φορολογίας Άνθρακα» στη Βενζίνη, στο πετρέλαιο κίνησης, στο φυσικό αέριο κ.λ.π. Η εξέγερση αυτή δημιούργησε σοβαρά προβλήματα στη γαλλική οικονομία επί αρκετούς μήνες, παρότι η πρόθεση της γαλλικης Κυβέρνησης είχε αποκλειστικό στόχο την εξασφάλιση των απαραίτητων πόρων για μία συντομότερη μετάβαση σε καθαρότερο ενεργειακό μείγμα μέσω των ΑΠΕ.
Είναι φανερό ότι στην Ελλάδα, που μαστίζεται ακόμη από την οικονομική λιτότητα και την υψηλή φορολογία του επιχειρηματικού κόσμου, το παραπάνω παράδειγμα εξασφάλισης πόρων μέσω περαιτέρω φορολογίας για τη βελτίωση του εσωτερικού ενεργειακού μείγματος κατανάλωσης δεν είναι εφικτό.
Για τους παραπάνω λόγους θεωρούμε ότι στην Ελλάδα υπάρχει σήμερα η δυνατότητα ενός ιστορικού συμβιβασμού μεταξύ των οικολογικών οργανώσεων που τάσσονται δυναμικά εναντίον των ελληνικών εξορύξεων υδρογονανθράκων και των αντίστοιχων κρατικών φορέων που προωθούν τις επενδύσεις ανάδειξης του ελληνικού ορυκτού πλούτου μέσω πετρελαϊκών εταιρειών. Αυτός ο συμβιβασμός νομίζουμε ότι θα μπορούσε να επιτευχθεί εάν ένα μεγάλο μέρος από τα αναμενόμενα κρατικά έσοδα από την εκμετάλλευση κοιτασμάτων υδρογονανθράκων (ιδιαίτερα κοιτασμάτων καθαρού οικολογικά βιογενούς φυσικού αερίου) διοχετευθούν στην ανάδειξη μαζικότερα της χρήσης των ΑΠΕ σε εθνικό επίπεδο.
- Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του SLpress.gr
Πηγή slpress
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου