Oι συγγραφές των αυτουργών

του Χρήστου Γιανναρά

Ε​​χει κατακλυσθεί η ελλαδική βιβλιαγορά από «μελετήματα» (καταθέσεις απόψεων) που φιλοδοξούν να αναλύσουν και αιτιολογήσουν τη χρεοκοπία της χώρας, όπως και τη συνακόλουθη παντοδαπή καταστροφή κράτους και κοινωνίας. H πληθώρα των ειδημόνων δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη, είναι γνωστό και από τις ιδιωτικές μας συζητήσεις ότι οι Eλλαδίτες «τα ξέρουμε όλοι όλα»: O καθένας μας έχει την πιο σίγουρη πληροφόρηση, τις πιο έγκυρες ερμηνείες, τις πιο αποτελεσματικές συνταγές λύσεων. Θα άξιζε τον κόπο να μετρήσει κανείς πόσα καινούργια κάθε βράδυ πρόσωπα εμφανίζονται στα σχεδόν απειράριθμα (ευτελών διαφημιστικών φιλοδοξιών) κανάλια, για να καταθέσουν θλιβερής ασημαντότητας κοινοτοπίες σαν βαρύνουσες απόψεις.

Eίναι η «εθνική» μας επιπολαιότητα; Eνα επιπλέον μέτρο για να μετρηθεί η απόσταση που μας χωρίζει από τον ποθούμενο εκδυτικισμό; Mάλλον πρόκειται, το πιθανότερο, για δείχτη πολύ χαμηλής κατά κεφαλήν καλλιέργειας. Για παράγωγο της μικρόνοιας που προκύπτει νομοτελειακά, όταν υποβαθμίζεται επί δεκαετίες η γλώσσα – αποκύημα γενικευμένης αγλωσσίας. Iσως προϊόν και του εγωκεντρικού πρωτογονισμού, τον οποίο γεννάει ο υπερπροστατευτισμός (δηλαδή η ανασφάλεια) στους κόλπους της ελλαδικής οικογένειας.

Γ. Κέντας : Παρασκευή η Κρίσιμη μέρα για το Κυπριακό

Νέα Κρήτη

Η αυριανή μέρα με την παρουσία του Γ.Γ. του ΟΗΕ, θα είναι η κρισιμότερη μέρα για το Κυπριακό, για το αν θα συνεχιστεί με πολιτική εκπροσώπηση ή αν θα πάει σε τεχνικά κλιμάκια, άρα και οι πιέσεις αύριο θα ενταθούν, λέει στον 9.84 ο καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας, Γιώργος Κέντας, αναλύοντας όλα τα δεδομένα και τις ενδείξεις μέχρι στιγμής για τις συνομιλίες στην Ελβετία.

Το ψάρεμα του ξιφία – Τσίπρας και ευρωιερατείο την άνοιξη 2015

του Σταύρου Λυγερού 

Πριν δύο χρόνια τέτοιες ημέρες, άρχιζε η αντίστροφη μέτρηση για την πολιτική της κυβέρνησης Τσίπρα. Στην πραγματικότητα, οι διαπραγματεύσεις του πρώτου εξαμήνου του 2015 με τους δανειστές δεν ήταν τίποτα περισσότερο από το χρονικό ενός προαναγγελθέντος οικονομικού “στραγγαλισμού”.

Στο Μαξίμου δεν διέθεταν ούτε τις αναγκαίες γνώσεις για τις προθέσεις του ευρωιερατείου, ούτε την πολιτική πείρα, ούτε τα διανοητικά εφόδια για να αντιμετωπίσουν μία έτσι κι αλλιώς εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση. Τα σημάδια ήταν πολλά και καθαρά, αλλά το κυβερνητικό επιτελείο ήταν βυθισμένο στη θαλπωρή των αυταπατών, οι οποίες με τη σειρά τους συντηρούσαν μία παντελώς αβάσιμη αισιοδοξία. Το αποτέλεσμα είναι γνωστό.

Για επετειακούς λόγους αναρτώ άρθρο μου που είχε δημοσιευθεί στις 14 Ιουνίου 2015 (Πρώτο Θέμα):

Capital controls

Αντιμέτωπος με σκληρό δίλημμα βρίσκεται τις τελευταίες ημέρες ο πρωθυπουργός. Από τη μία πλευρά η –σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες– προειδοποίηση-απειλή του Ντράγκι ότι εάν δεν υπάρξει άμεσα συμφωνία οι ελληνικές τράπεζες θα υποχρεωθούν να επιβάλουν έλεγχο στις κινήσεις κεφαλαίων. Από την άλλη, το σαφές μήνυμα των δανειστών πως συμφωνία θα έχει μόνο εάν ουσιαστικά αποδεχθεί τον κορμό των απαιτήσεών τους.

Όταν η Μέρκελ δηλώνει πως «όταν υπάρχει βούληση υπάρχει και τρόπος», ουσιαστικά εννοεί ότι η Αθήνα πρέπει να αποκτήσει τη βούληση όχι απλώς για να κάνει βήματα πίσω, αλλά ουσιαστικά για να παραδοθεί. Εξ ου και οι πολλές αναφορές στην ανάγκη ο Τσίπρας να λάβει δύσκολες αποφάσεις.

Μεθοδεύουν τετελεσμένο μέσω οδικού χάρτη

Μπορεί η φόρμουλα μίας ενδιάμεσης συμφωνίας να έχει απορριφθεί από τη Λευκωσία, αλλά το σενάριο αυτό παραμένει ζωντανό, δεδομένου ότι ο Έσπεν Μπαρθ Άιντε και ο βρετανικός παράγοντας, που είναι το πρώτο βιολί στο παρασκήνιο, επιδιώκουν πάση θυσία η τρέχουσα Διάσκεψη της Γενεύης να μην λήξει χωρίς αποτέλεσμα. Επειδή, λοιπόν, θεωρούν δύσκολο να οδηγηθούν οι διαπραγματεύσεις σε μία πλήρη συμφωνία, διατηρούν ως εναλλακτική λύση τη συμφωνία σ’ ένα περίγραμμα λύσης με τον καθορισμό οδικού χάρτη για την επεξεργασία του τελικού σχεδίου λύσης, το οποίο, εάν προκύψει, θα τεθεί σε χωριστά ταυτόχρονα δημοψηφίσματα.

του Κώστα Βενιζέλου

Σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες, εάν επιτευχθεί κάποιου είδους ενδιάμεση συμφωνία δεν αποκλείεται να γίνει Διάσκεψη στις αρχές Σεπτεμβρίου στη Νέα Υόρκη. Τούτο παραπέμπει σε  χρονοδιάγραμμα που επιβάλλεται όχι από τις ανάγκες της διαπραγμάτευσης, αλλά από εξωγενείς παράγοντες. Λόγω των εκλογών στην Κυπριακή Δημοκρατία στις αρχές του 2018, οι Δυτικοί επιδιώκουν να έχουν δημιουργήσει ένα τετελεσμένο το αργότερο μέχρι το φθινόπωρο.

Σ’ αυτή την προσπάθεια πρωτοστατεί το Λονδίνο. Το έγγραφο που είχε καταθέσει ο ‘Αιντε και τελικά το απέσυρε –σύμφωνα με πληροφορίες– φέρει τα «αποτυπώματα» του Βρετανού διπλωμάτη Τζόναθαν Άλαν, ο οποίος χειρίζεται το Κυπριακό στο Φόρεϊν Όφις. Υπενθυμίζεται ότι ο κ. Άλαν είχε, νεαρός διπλωμάτης τότε, θητεύσει δίπλα στον Λόρδο Χάνεϊ.

Οργανωμένο έγκλημα και πολιτική - 5. Τα ναρκωτικά στην υπηρεσία της πολιτικής

Ο επί 32 χρόνια διευθυντής του FBN (1930-1962) Χάρρυ Άνσλιντζερ

Το 1930 οι ΗΠΑ ιδρύουν το Ομοσπονδιακό Γραφείο Ναρκωτικών (Federal Bureau of Narcotics - FBN) με προϊστάμενο τον αμφιλεγόμενο Χάρρυ Άνσλιντζερ, ο οποίος έμεινε σ' αυτή την θέση επί 32 ολόκληρα χρόνια. Οι πράκτορες του FBN άπλωσαν την δράση τους σε ολόκληρο τον κόσμο, μιας και η φιλοσοφία τού Άνσλιντζερ ήταν ότι το εμπόριο ναρκωτικών πρέπει να χτυπηθεί στην ρίζα του, δηλαδή στην παραγωγή και όχι στην διακίνηση. Ο Άνσλιντζερ σημείωσε αρκετές μεγάλες επιτυχίες αλλά η καρριέρα του είναι γεμάτη σκιές. Για παράδειγμα, κατηγορείται ότι κατά τον πόλεμο του Βιετνάμ κυνήγησε με μανία το βιετναμέζικο όπιο αλλά έκλεισε τα μάτια στις πολύ μεγαλύτερες ποσότητες ναρκωτικών που παράγονταν στην διπλανή σύμμαχο των ΗΠΑ Ταϊλάνδη.

Μέσα σε δέκα χρόνια οι πράκτορες του FBN είχαν αποκτήσει τόση εμπειρία ώστε θεωρούνταν οι καταλληλότεροι για να αναλαμβάνουν μυστικές επιχειρήσεις στο εξωτερικό αλλά και στο εσωτερικό της χώρας. Όταν κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ιδρύθηκε το Γραφείο Στρατηγικών Υπηρεσιών (Office of Strategic Services - OSS), ο διοικητής του Ουίλλιαμ Ντόνοβαν ζήτησε από τον Άνσλιντζερ την βοήθειά του τόσο σε ζητήματα οργάνωσης όσο και στην εκπαίδευση των πρακτόρων του. Οι σχέσεις FBN - OSS βάθυναν στο πέρασμα των χρόνων τόσο ώστε οι δυο υπηρεσίες ανέλαβαν από κοινού την διεξαγωγή του μυστικού (δηλαδή, παράνομου) πειράματος "truth drug", σχετικά με την επίδραση της μαριχουάνας στους πολίτες των ΗΠΑ. Το πείραμα πήγε τόσο καλά ώστε μετά τον πόλεμο η CIA αποφάσισε να κάνει κάτι αντίστοιχο με το LSD. Το FBN ανέλαβε την διεξαγωγή του πειράματος, χορηγώντας σε ανυποψίαστους πολίτες LSD μέσω νερού και τροφής. Μόνο που αυτή την φορά το πείραμα δεν έμεινε κρυφό και ξέσπασε πρωτοφανές σκάνδαλο.

Τραμπονόμικς: Βαθύτερη εκμετάλλευση εντός, ανταγωνισμός μέχρι τέλους εκτός των ΗΠΑ

A TRADER WEARS A DONALD TRUMP HAT WHILE WORKING ON THE FLOOR OF THE NEW YORK STOCK EXCHANGE SHORTLY AFTER THE OPENING BELL. REUTERS/LUCAS JACKSON

Οποιαδήποτε προσπάθεια πρόβλεψης, ανάλυσης και τοποθέτησης της οικονομικής πολιτικής του Ντόναλντ Τραμπ στο ιστορικό πλαίσιο αντιμετωπίζει μια δυσκολία.

ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗ

Τη ρητορεία του που ξεχειλίζει από επιθέσεις ενάντια στην αμερικανική επιχειρηματική ελίτ, της οποίας ο ίδιος αποτελεί επίλεκτο μέλος. Αν ο προκάτοχός του στο Λευκό Οίκο μπορεί να υπερηφανεύεται ότι ήταν ο πρώτος μαύρος πρόεδρος στην ιστορία των ΗΠΑ, ο Ντόναλν Τραμπ διεκδικεί το προνόμιο πώς είναι ο πλουσιότερος. Με επενδύσεις κυρίως στην αγορά ακινήτων που υπερβαίνουν ακόμη κι αυτά τα σύνορα των ΗΠΑ ο Τραμπ συνεχίζει στο δρόμο που πρώτος άνοιξε ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Δηλαδή, σε περιόδους σοβαρής οικονομικής κρίσης τμήματα του κεφαλαίου να παίρνουν απ’ ευθείας στα χέρια τους τα ηνία της πολιτικής καταργώντας, πρόσκαιρα, τη σχετική της αυτονομία. Για να κρύψει πιθανότατα αυτήν ακριβώς την ταξική του ένταξη, δεν είναι και λίγες εκείνες οι φορές που οι επιθέσεις του υπερέβησαν το επίπεδο του εντυπωσιασμού κι έγιναν πράξη, όπως για παράδειγμα συνέβη με αφορμή την εγκατάσταση αμερικανικών εργοστασίων παραγωγής στο Μεξικό, όταν απείλησε όχι μόνο τις γερμανικές αλλά και τις αμερικανικές αυτοκινητοβιομηχανίες με επιπλέον φόρους, ακόμη και στο επίπεδο του 35%. Η δυσκολία γίνεται μεγαλύτερη λόγω των επιλεκτικών συμμαχιών που έχει δημιουργήσει με τμήματα της παραδοσιακής λευκής εργατικής τάξης των ΗΠΑ, εκείνη που κατοικεί στις μεσοδυτικές πολιτείες (Ουισκόνσιν, Μίτσιγκαν, Πενσυλβάνια, Οχάιο) κι επλήγη από την κρίση της αυτοκινητοβιομηχανίας, στην οποία ο πρώτος δισεκατομμυριούχος πρόεδρος απευθυνόταν κατά την προεκλογική του εκστρατεία με προνομιακό τρόπο.

Φιλο-επιχειρηματική ατζέντα

Αφαιρώντας τον «θόρυβο» που δημιουργεί η επικοινωνιακή πληθωρικότητα του νέου αμερικανού προέδρου, έργο που γίνεται σημαντικά ευκολότερο όσο απομακρυνόμαστε από τις ήσυχες προεκλογικές μέρες, με ευκολία μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι το οικονομικό πρόγραμμα του Τραμπ, τα Τραμπονόμικς, συμπυκνώνονται σε δύο κατευθύνσεις: Από τη μια, θα γίνουμε μάρτυρες μιας πρωτοφανούς επίθεσης στα λαϊκά εργατικά στρώματα με στόχο την αφαίρεση και των τελευταίων κατακτήσεων τους, είτε εδράζονται στο πεδίο της διανομής (μισθός), είτε της αναδιανομής (εισοδηματικές ενισχύσεις, ασφάλιση). Από την άλλη, η διακυβέρνηση Τραμπ θα επιχειρήσει να υλοποιήσει μια ξεκάθαρα φιλο-επιχειρηματική ατζέντα, καταργώντας κάθε είδους εμπόδιο που περιορίζει την επιχειρηματική δραστηριότητα. Ειδικότερα στις εξής κατευθύνσεις, όπως είχε εξαγγείλει ο ίδιος ο Τραμπ, θα στραφεί η φιλο-επιχειρηματική δράση του: Απορρύθμιση, περικοπές φόρων, μείωση κυβερνητικών δαπανών, διαμόρφωση φιλικών απέναντι στις επιχειρήσεις πολιτικών και η εκπόνηση ενός γενναίου προγράμματος ενίσχυσης των υποδομών, που μπορεί να φτάσει ακόμη και το 1 τρισ. δολ. Η υλοποίηση φυσικά όλων αυτών των πολιτικών και πολύ περισσότερο του προγράμματος χρηματοδότησης των υποδομών περνάει μέσα από τους αυστηρότατους δημοσιονομικούς περιορισμούς. Ο Τραμπ κι η ομάδα του ξέρουν καλά πως άλλα περιθώρια ενίσχυσης του κεφαλαίου υπήρχαν την εποχή που ανέλαβε ο Ρέιγκαν όταν ο λόγος του χρέους προς το ΑΕΠ ήταν 30%, ακόμη κι όταν αναλάμβανε ο Τζορτζ Μπους που ήταν 57%. Σήμερα ξεπερνάει το 75% οπότε η χρηματοδότηση των υποδομών περνάει αναγκαστικά μέσα από σχήματα συμπράξεων δημοσίου και ιδιωτικού τομέα που χρησιμοποιούνται κατά κόρον σε Ηνωμένο Βασίλειο και Καναδά. Εκ των πραγμάτων περιορισμένα θα είναι και τα φορολογικά δώρα που μπορεί να προσφέρει ο Ντόναλντ Τραμπ στους πλουσίους, δεδομένου ότι επί Ρέιγκαν για παράδειγμα ο ανώτερος φορολογικός συντελεστής ανερχόταν στο 70%, για να μειωθεί σε δύο θητείες στο 28%. Σήμερα ωστόσο ο υψηλότερος φορολογικός συντελεστής βρίσκεται στο 39,6%, οπότε το περιθώριο μείωσης είναι σημαντικά μικρότερο.

Το μυστικό του Ερντογάν

Η απομάκρυνση του Ερντογάν από τον ευρωπαϊκό στόχο, οι φιλοδοξίες για ανάδειξη της Τουρκίας σε ηγέτιδα δύναμη του μουσουλμανικού κόσμου δεν είχαν γίνει ακόμη αισθητές. Έλαβαν μεγαλύτερη ώθηση από το 2012 και έπειτα.

Από την έντυπη έκδοση 

Της Νατάσας Στασινού 

nstas@naftemporiki.gr

Στο μακρινό 1994, όταν ο Ταγίπ Ερντογάν εξελέγη δήμαρχος Κωνσταντινούπολης, μερίδα σκληροπυρηνικών οπαδών μιλούσε για τη «δεύτερη άλωση» της πόλης. Τι εννοούσαν; Ο ίδιος ο Ερντογάν έδωσε μία γεύση το 1996.

Όταν προσπάθησε να προωθήσει σχέδια για την ανέγερση μεγάλου τζαμιού στην πλατεία Ταξίμ, βρήκε απέναντί του τους κατοίκους που δεν συμμερίζονταν τη φιλοδοξία του πολιτικού Ισλάμ να αλλάξει το πρόσωπο μίας πόλης-σύμβολο του κεμαλικού εκσυγχρονισμού.

Από το 2002, όταν ανέλαβε τα ηνία της χώρας ως πρωθυπουργός, έως και το 2009, δίπλα σε ουρανοξύστες, μεγάλα εμπορικά κέντρα και νέες οδικές υποδομές «ξεφύτρωσαν» 9.000 νέα, μεγαλοπρεπή τεμένη - όλα στο πλαίσιο του οράματος για τη Νέα Τουρκία.

Τότε όμως τίποτα από αυτά δεν ξένιζε ιδιαίτερα τη διεθνή κοινότητα, ούτε σχολιαζόταν.

Πολύ απλά γιατί η προσοχή ήταν στραμμένη αλλού. Στην ευρεία απήχησή του στην κοινωνία, στις μεταρρυθμίσεις, στην αναζωογόνηση της οικονομίας, στην ευρωπαϊκή προοπτική. Είναι αμφίβολο εάν μία είδηση όπως η τέλεση του εζάν στην Αγία Σοφία θα απασχολούσε τότε τα ευρωπαϊκά Μέσα, στον βαθμό τουλάχιστον που τα απασχόλησε σήμερα.

Η απομάκρυνση του Ερντογάν από τον ευρωπαϊκό στόχο, οι φιλοδοξίες για ανάδειξη της Τουρκίας σε ηγέτιδα δύναμη του μουσουλμανικού κόσμου δεν είχαν γίνει ακόμη αισθητές. Έλαβαν μεγαλύτερη ώθηση από το 2012 και έπειτα.

Τα σκουπίδια, η Ρένα, ο Πάνος και ο Κυριάκος

του Αντώνη Δ. Παπαγιαννίδη

Δεν είναι ούτε η πρώτη, ούτε η δεύτερη φορά που η χώρα, οι πόλεις και οι άνθρωποί της (και, σερνάμενο, το πολιτικό της σύστημα) βρίσκεται μπροστά στην ανάγκη να νομοθετήσει/να "βρει λύση" με βουνά σκουπιδιών να οδηγούν την συζήτηση. Το σκηνικό οικείο. Και, ως σύνηθες φόντο, το ανθρώπινο δράμα των συμβασιούχων στην καθαριότητα - ήδη τους μάθαμε και ως "παρατασιούχους" -, τους οποίους επειδή σταματήσαμε να τους ονομάζουμε σκουπιδιαρέους και τους αποκαλούμε κατά την πολιτική ορθότητα "συμβασιούχους στην καθαριότητα" θεωρούμε ότι κάνουμε το χρέος μας απέναντι τους και καθαρίσαμε! Καταριόμαστε και την εκάστοτε Κυβέρνηση, ή/και την Αυτοδιοίκηση. Τραβάμε κι έναν καυγά περί ρόλου ή μη των ιδιωτών. ή περί χωματερών και ΧΥΤΑ. Και εφησυχάζουμε.

Α. ναι, τα τελευταία χρόνια έχουμε και το διαβόητο άρθρο 103 του πονηρού/κωμικού Συντάγματός μας που αφορά τους δημοσίους υπαλλήλους. Το οποίο στην βαθιά υποκριτική και χαρωπά καταπατημένη παράγραφο 8 εδάφιο γ΄ έχει περιλάβει την φαρισαϊκή απαγόρευση: "Απαγορεύεται η από τον νόμο μονιμοποίηση προσωπικού [ιδιωτικού δικαίου] ή η μετατροπή των συμβάσεών του σε αορίστου χρόνου". Η σχετική απαγορευτική συνταγματική ρήτρα γράφτηκε στον γρανίτη του Συντάγματος με την σχεδόν ομόθυμη αναθεώρηση του 2001 (επί "εκσυγχρονισμού"). Όμως, με μια τριπλέττα αποφάσεων του Γ' Τμήματος του ΣτΕ, το 2006 (επί "επανίδρυσης του Κράτους") κρίθηκε συνταγματικό το γνωστό και ως "Π.Δ. Παυλόπουλου" που άνοιξε όχι παράθυρο αλλά μπαλκονόπορτα μονιμοποιήσεων. Με την ωραία διατύπωση "η βούληση του αναθεωρητικού νομοθέτη δεν ήταν να απαγορεύσει την μετατροπή των συμβάσεων [σε αορίστου χρόνου] εφόσον μάλιστα ανανεώθηκαν αλληλοδιαδόχως με σκοπό να καλυφθούν πάγιες και διαρκείς ανάγκες αλλά αντιθέτως να συμβάλει στην προστασία των εργαζόμενων κοκ.".

Άνθρωποι και σαρίδια

Από την έντυπη έκδοση της Ναυτεμποικής

Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη

ktzor@naftemporiki.gr

Tο πρόβλημα είναι παλιό, αλλά δεν ευώδιασε απ’ την πολλή «αγάπη» για τον ψηφοφόρο-πελάτη. Το πρόβλημα είναι παλιό, δεν το φορτώνεται ούτε η διαπραγμάτευση, ούτε των δανειστών η προσταγή για προσοχή - ανάπαυση.

Οι συμβασιούχοι έχουν τη μικρότερη ευθύνη για τη φάμπρικα που στήθηκε στο ελληνικό καμίνι. Για ποιο λόγο τα σκουπίδια τα μαζεύουν συμβασιούχοι, ούτε στον αριθμό των οποίων δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε; Μήπως κάποιοι μόνιμοι έχουν πάρει μετάθεση σε άλλες, πιο αναπαυτικές θέσεις και κάπως έτσι οι κυλιόμενες συμβάσεις γίνονται μόνιμες υποθέσεις;

Δήμοι, πολιτικά παιχνίδια, στους κάδους τα «στολίδια», ενώ είναι και προϊόν τα σαρίδια, σε χώρες που δεν τρώνε βελανίδια. Τα αξιοποιούν ενεργειακά, όσο εμείς ανακυκλώνουμε παθογένειες. Θάβουμε και σκεπάζουμε, τις χωματερές δοκιμάζουμε.  

Δήμοι, κυβερνήσεις, θολές λύσεις, τρόποι να παρανομήσεις, τις εξελίξεις να κυνηγήσεις, τον κύκλο εργαζόμενοι-δεδουλευμένα-δικαστικές αποφάσεις-Σύνταγμα να τετραγωνίσεις. Μέσα σε αυτήν την παράνοια, στο τέλος και τον Γουίλ Σμιθ να τακτοποιήσεις, που τους Αντίπαξους βάλθηκε να συγυρίσει.

Από τον Ponzi στον Minksy και από εκεί στην Λιτότητα

iskra

του Σπύρου Στάλια

Στην Γιώτα Χατζόγλου

Το θέμα μας είναι πως φτάνουμε από την ’άπληστη αιωνιότητα’ του Ponzi στην θλιβερή στιγμή του Minksy(Minksy Moment) και από εκεί στα μνημόνια και την λιτότητα.

Παραδοσιακά, ας πούμε από το 1933 έως το 2000, οι τράπεζες δάνειζαν με βάση την διαφαινομένη οικονομική εξέλιξη του δανειζομένου, τις υποθήκες που διέθετε για την εξασφάλιση του δανείου και τέλος λαμβάνοντας υπ’ όψη αυτή καθ αυτή την προσωπικότητα του δανειζομένου. Αν αυτά τα στοιχεία, κατά την κρίση της τράπεζας, ήσαν ικανοποιητικά για την αποπληρωμή του δανείου και των τόκων, τότε η τράπεζα προχωρούσε στην εκταμίευση του δανείου.

Αν η οικονομία πηγαίνει καλά, το ΑΕΠ αυξάνεται, η ανεργία μειώνεται, δηλαδή υπάρχει οικονομική ανάπτυξη, τότε οι τιμές των σπιτιών και οι τιμές της πάγιας περιουσίας, αυξάνονται. Παράλληλα αυξάνονται και οι τιμές κινητών αξιών, όπως είναι τα ομόλογα, οι μετοχές και τα άλλα χρηματοοικονομικά εργαλεία.

Αν οι τιμές αυτές αυξάνονται, τότε είναι μια καλή ευκαιρία οι τράπεζες, με υποθήκες αυτές τις αξίες, να δανείσουν ακόμα πιο πολύ τους πολίτες, με στόχο και αυτές, μέσω νέων δανεισμών, να πραγματοποιήσουν κέρδη, και οι πολίτες, το επενδυτικό κοινό, να πραγματοποιήσουν κέρδη βραχυχρονίως και μακροχρονίως.

Ανάπτυξης ιστορία…

Του Στέλιου Κοντέα
Master of Science in Economics, AUEB
konteas.stelios@gmail.com

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο προβλέπει μακροπρόθεσμο ρυθμό ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας 1% – γι’ αυτό και θεωρεί το δημόσιο χρέος της Ελλάδας μη βιώσιμο. Ποιες ήταν, όμως, οι αναπτυξιακές επιδόσεις της οικονομίας αυτής στο παρελθόν; Δικαιολογούν την απαισιόδοξη προβολή για το μέλλον;

Αντλώντας στοιχεία από τη βάση δεδομένων της Παγκόσμιας Τράπεζας, η οποία φτάνει πίσω στον χρόνο μέχρι το 1961, δημιουργήσαμε το κάτωθι διάγραμμα.

ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ: «Οι Ρυθμοί Ανάπτυξης στην Ελλάδα»

• Ο μέσος όρος της 55ετίας 1961-2015 ήταν 2,8%, δηλαδή αισθητά πάνω από το προβλεπόμενο 1% από το ΔΝΤ.
• Το μέγιστο σημειώθηκε το 1961 (ανάπτυξη πάνω από 11%) και το ελάχιστο το 2011 (ύφεση πάνω από 9%). Δηλαδή, κατ’ αντιστοιχία στην αρχή και στο τέλος περίπου της περιόδου.
• Ύφεση καταγράφηκε 13 από τις 55 χρονιές (1974, 1981-1983, 1987, 1993, 2008-2013, 2015). Ανάπτυξη, τις υπόλοιπες (με εξαίρεση το 1990, που είχαμε στασιμότητα).

«Η Ε.Σ.Ε.Ε. επισημαίνει τις παραμέτρους των 2 ετών λειτουργίας της ελληνικής αγοράς υπό καθεστώς Capital Controls»

taxheaven

Αθήνα, 26 Ιουνίου 2017

Δελτίο Τύπου 

«Η ΕΣΕΕ επισημαίνει τις παραμέτρους των 2 ετών λειτουργίας της ελληνικής αγοράς υπό καθεστώς Capital Controls»

Η συμπλήρωση 2 ετών από την επιβολή των Capital Controls στην ελληνική οικονομία έχει επιφέρει σημαντικές διαφοροποιήσεις τόσο στην καθημερινότητα εκατομμυρίων πολιτών αλλά πολύ περισσότερο έχει μεταβάλλει άρδην το τοπίο, αναφορικά με τις ανάγκες, τις προτεραιότητες και τις προοπτικές επιβίωσης των επιχειρήσεων. Η απότομη προσαρμογή σε μία νέα πραγματικότητα, κύρια χαρακτηριστικά της οποίας συνιστούν η μειωμένη ρευστότητα, ο εξαγωγικός προσανατολισμός τον οποίο πρέπει να θέσει σε πρώτο πλάνο το εγχώριο επιχειρείν, αλλά και η αφομοίωση των νέων μεθόδων αποδοχής και διενέργειας πληρωμών, ενέχει αδιαμφισβήτητα σημαντικές δυσκολίες. Άλλωστε, μετά την επανεξέταση της καταθετικής βάσης από την ΤτΕ και τις εποπτικές αρχές, η επικείμενη χαλάρωση των capital controls τον Ιούλιο, θα αφορά κυρίως στις επιχειρήσεις και θα προβλέπει τη διεύρυνση των ορίων για την πραγματοποίηση εισαγωγών. 

Παρακάτω παρατίθενται οι 8 παράμετροι που διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στην έως σήμερα εξέλιξη των Κεφαλαιακών Περιορισμών και επηρέασαν άμεσα τον τρόπο λειτουργίας, αλλά και το σχεδιασμό χιλιάδων επιχειρήσεων.

1. Ρευστότητα: Οι έντονοι περιορισμοί που είχαν επιβληθεί με τη θέσπιση των Capital Controls, τόσο όσον αφορά στο ημερήσιο όριο ανάληψης μετρητών από τα ATMs των τραπεζών όσο και στις συναλλαγές των επιχειρήσεων με το εξωτερικό, έχουν χαλαρώσει σε σημαντικό βαθμό. Η αναγκαία έγκριση από την αρμόδια επιτροπή (Επιτροπής Έγκρισης Τραπεζικών Συναλλαγών) σε όποια επιχείρηση επιθυμούσε να εισαγάγει αγαθά, πρώτες ύλες, μηχανήματα κ.α., προκειμένου να μπορέσει να εξυπηρετήσει τις ανάγκες της, αποδείχθηκε χρονοβόρα και συνάμα καταδικαστική για πολλές εξ’ αυτών. Παράλληλα και με απώτερο στόχο τη διασφάλιση της λειτουργίας της επιχείρησής τους, αρκετοί ελεύθεροι επαγγελματίες αναγκάστηκαν να λάβουν μέτρα όπως η καθυστέρηση των πληρωμών προς τους προμηθευτές και το προσωπικό τους (μισθοδοσίες) ή ακόμη να «παγώσουν» την παραγωγική διαδικασία των μονάδων τους, εξαιτίας της έλλειψης πρώτων υλών. Η επιβολή των περιορισμών στην κίνηση κεφαλαίων προκάλεσε σημαντικές επιπλοκές στην Αγορά και εξαιτίας της διόγκωσης των γραφειοκρατικών διαδικασιών που συνεπάγεται η πληρωμή προμηθευτών στο εξωτερικό, σε μια περίοδο κορύφωσης των αναγκών λόγω της έναρξης της νέας σεζόν.

«Καυτός» έρχεται ο ΕΝΦΙΑ τον Αύγουστο - Σε πόσες δόσεις θα μπορεί να εξοφληθεί

Στο τέλος Αυγούστου θα αναρτηθούν στο Taxisnet τα εκκαθαριστικά του Ενιαίου Φόρου Ιδιοκτησίας Ακινήτων (ΕΝΦΙΑ) όπως προανήγγειλε μιλώντας στον Realfm 97,8 η υφυπουργός Οικονομικών κ. Κατερίνα Παπανάτσιου.

Η εξόφλησή του θα γίνει σε τέσσερις δόσεις, από τον Σεπτέμβριο έως τον Δεκέμβριο αν και μπορεί να υπάρξει και Πέμπτη δόση τον Ιανουάριο του 2018.

Πάνω από 7,4 εκατ. φυσικά και νομικά πρόσωπα θα πληρώσουν και το τρέχον έτος τον φόρο αυτό χωρίς αλλαγές σε σύγκριση με πέρυσι.

Σύμφωνα με νομοθετική ρύθμιση του υπουργείου Οικονομικών, η απαλλαγή των αγροτεμαχίων και των λοιπών εδαφικών εκτάσεων εκτός σχεδίων πόλεων ή οικισμών από τον συμπληρωματικό ΕΝΦΙΑ θα ισχύσει και το 2017.

Ωστόσο φέτος δεν θα ισχύσει τελικά η αύξηση του ποσοστού έκπτωσης από το 50% στο 100% του φόρου για κάθε φορολογούμενο που πληροί τα ακόλουθα περιουσιακά στοιχεία:

- Το συνολικό ετήσιο καθαρό οικογενειακό εισόδημα του προηγούμενου έτους δεν ε΄χει υπερβεί τα 9.000 ευρώ προσαυξημένο κατά 1.000 ευρώ για τον ή τη σύζυγο και για κάθε εξαρτώμενο μέλος της οικογένειας.

Η απόφαση για την παράταση των δηλώσεων έως 17.7.2017

taxheaven

(ΦΕΚ β'223/29.7.2017)
Δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ η απόφαση για την παράταση των δηλώσεων
Αναλυτικά:
Αριθ. ΠΟΛ:1094

Παράταση της προθεσμίας υποβολής των δηλώσεων φορολογίας εισοδήματος φορολογικού έτους 2016 φυσικών προσώπων του άρθρου 3 και νομικών προσώπων και νομικών οντοτήτων του άρθρου 45 του ν. 4172/2013.

Η ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ

Έχοντας υπόψη:

1. Τις διατάξεις των άρθρων 6 και 18 του ν. 4174/2013 (ΦΕΚ Α΄ 1 70) όπως ισχύουν.

2. Τις διατάξεις των άρθρων 3, 44, 45, 67 και 68 του ν. 4172/2013 (ΦΕΚ Α΄ 167) όπως ισχύουν.

3. Το π.δ. 125/2016 (A΄ 210) «Διορισμός Υπουργών, Αναπληρωτών Υπουργών και Υφυπουργών».

4. Την αριθ. ΥΠΟΙΚ 0010218 ΕΞ 2016/14.11.2016 (Β΄ 3696/15.11.2016) απόφαση του Πρωθυπουργού και του Υπουργού Οικονομικών περί «Ανάθεσης αρμοδιοτήτων στην Υφυπουργό Οικονομικών Αικατερίνη Παπανάτσιου».

5. Το π.δ. 111/2014 (Α΄ 178) «Οργανισμός του Υπουργείου Οικονομικών» όπως τροποποιήθηκε και ισχύει.

6. Τις διατάξεις του ν. 4389/2016 (ΦΕΚ Α΄ 94) περί σύστασης Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων, όπως ισχύουν, ιδίως το άρθρο 41.

ΛΑΛΟΝ ΥΔΩΡ - ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΟΥΔΗΣ

ESTIA TV

Η σύνοδος της Γενεύης για το Κυπριακό και η ελληνική στάση

evprattein

Από την εκπομπή του Ανδρέα Μαζαράκη στον σταθμό Παραπολιτικά FM.

Συνεργάτες οι Γιώργος Τσαγκρινός, Λεωνίδας Αποσκίτης.

Καλεσμένος ο Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος, δημοσιογράφος και συγγραφέας.

Απόσπασμα από την εκπομπή "Επί του Πιεστηρίου" της 28ης Ιουνίου 2017

Kontra Channel Hellas

Η «ελεγχόμενη χρεοκοπία» και το «παράθυρο ευκαιρίας»

Το καθεστώς «ελεγχόμενης χρεοκοπίας» που ουσιαστικά έχει επιβάλει από το 2010 το Βερολίνο στην καλύτερη περίπτωση θα μετεξελιχθεί σε καθεστώς «ελεγχόμενης ανάπτυξης». Ουσιαστικά αποτρέπει την δυναμική που θα προσέδιδε στην ελληνική οικονομία ένα θετικό σοκ, το οποίο θα τροφοδοτούσε η ένταξη στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας μέσα στον Ιούλιο.

του Μένιοτ Τασιόπουλου

Στη συνέχεια, η Ελλάδα θα μπορούσε εύκολα, μετά μάλιστα και από ένα «καυτό» ως προς τις τουριστικές αφίξεις, αλλά και ως προς τα έσοδα καλοκαίρι, να προσβλέπει σε θετικές εκθέσεις των διεθνών τραπεζών για την οικονομία της. Η ένταξη στην ποσοτική χαλάρωση θα λειτουργούσε ως «θετικός πολλαπλασιαστής» για την μείωση των επιτοκίων δανεισμού της χώρας, αλλά και για την εξεύρεση του αναγκαίου οικονομικού χώρου που θα επέτρεπε στις ελληνικές επιχειρήσεις να εισέλθουν σε τροχιά ανάπτυξης.

Το «συμπιεσμένο ελατήριο»

Με την βαθμηδόν αποκατάσταση της «κανονικότητας» και την διοχέτευση στην οικονομία επαρκούς ρευστότητας τα capital controls θα μπορούσαν να αρθούν μέχρι το τέλος του 2017. Το επονομαζόμενο «συμπιεσμένο ελατήριο» της ελληνικής οικονομίας θα μπορούσε να απελευθερωθεί.

Άγγελος Συρίγος : Ακρογωνιαίος Λίθος η ύπαρξη Κυπριακής Δημοκρατίας

Νέα Κρήτη

Οι εξελίξεις με την επανέναρξη  των συνομιλιών στην Ελβετία, συνιστούν νέο κύκλο πιέσεων για την Ελλαδική πλευρά και ελπίζω να μην χρειαστεί στο τέλος  με την εμφάνιση μίας προσυμφωνίας  ή ενδιάμεσης λύσης να γίνει χρήση της τελευταίας γραμμής άμυνας , που θα ήταν η καταφυγή σε ένα δημοψήφισμα και πάλι στη Κύπρο. Αυτό σημείωσε μεταξύ άλλων ο καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πάντειο  Πανεπιστήμιο Άγγελος Συρίγος, μιλώντας στον 9.84

Ο ίδιος εξήγησε γιατί και η νέα εμφανιζόμενη ως  προσχέδιο λύσης συμφωνία, δεν είναι παρά νομιμοποίηση της Τουρκικής αδιαλλαξίας και σημείωσε πως κλειδί είναι οι συνομιλίες να συνεχιστούν μέχρι και την έναρξη των νέων γεωτρήσεων στη Κύπρο, που θα βάλουν σε άλλη τροχιά γεωπολιτικής δυνατότητας την Κυπριακή Δημοκρατία.

Έθνος και «εκσυγχρονιστική» νεωτερικότητα

Το 2006 κυκλοφόρησε το βιβλίο μου «Έθνος και “εκσυγχρονιστική” νεωτερικότητα», το οποίο αυτές τις ημέρες επανακυκλοφορεί. Τα γεγονότα που μεσολάβησαν επιβεβαιώνουν με περισσή ακρίβεια τα συμπεράσματά του. Η αιτία της νεοελληνικής κακοδαιμονίας, τις συνέπειες της οποίας βιώνει για μια ακόμη φορά με επώδυνο τρόπο η ελληνική κοινωνία, έχει βαθιές ρίζες στην ιδεολογία της εξάρτησης που έφερε μαζί του το νεοελληνικό κράτος και η οποία δεν είναι απλώς πολιτική.

του Γιώργου Κοντογιώργη

Το διακύβευμά της είναι άμεσα συνδεδεμένο με την ιστορική ανάδυση και τη νομιμοποίηση της ηγεμονίας του Δυτικού Κόσμου στη νεότερη εποχή. Η οποία, διέρχεται ευθέως όχι από τη γενεαλογία της σχέσης του Ελληνισμού με το Νεότερο Κόσμο, αλλά από τη θέση που «όφειλε» να του αποδοθεί στην ταξινομία της κοσμοϊστορίας.

Αποδόμηση του μείζονος Ελληνισμού

Στο πλαίσιο αυτό, το νεοελληνικό κρατικό μόρφωμα εκλήθη να αναλάβει έναν ρόλο αποδόμησης του μείζονος Ελληνισμού, απαξίωσης του ελληνικού παρόντος και αποκοπής του από τα ιστορικά του πεπραγμένα. Ο ρόλος αυτός, καθιστούσε απολύτως αναγκαία τη συγκρότηση μιας κρατικής διανόησης με βαθιά εγχαραγμένη την ιδεολογία μιας παραρτηματικής πρόσδεσης του ίδιου του Ελληνισμού στην Εσπερία. Ιδεολογία απόσχισης των μετα-ρωμαϊκών του πεπραγμένων (του Βυζαντίου και της τουρκοκρατίας) από την «αρχαιότητα».

ΚΑΤΑΛΥΟΥΝ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΣΤΗ ΓΕΝΕΥΗ

Παρέμβαση του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου στην εκπομπή του Λάζαρου Μαύρου στο Ράδιο Πρώτο

www.konstantakopoulos.gr

Οργανωμένο έγκλημα και πολιτική - 4. Η μαφιόζικη δημοκρατία της CIA

Όλος ο γαλλικός σοσιαλισμός σε μια φωτογραφία της 21/4/1977: Αριστερά, ο πρόεδρος του κόμματος και
κατοπινός πρόεδρος Φρανσουά Μιττεράν. Στη μέση, ο δήμαρχος της Λιλ και κατοπινός πρωθυπουργός
(επί προεδρίας Μιττεράν) Πιερ Μωρουά. Δεξιά ο δήμαρχος της Μασσαλίας Γκαστόν Ντεφφέρ.

Πριν καν λήξει ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος, καθώς έβλεπαν τον κόκκινο στρατό να σαρώνει στην ανατολική Ευρώπη, οι ΗΠΑ άρχισαν να ανησυχούν έντονα για την διαφαινόμενη κομμουνιστική επέκταση εκτός Σοβιετικής Ένωσης. Η ανησυχία τους ξεπέρασε τα όρια του πανικού όταν έγινε σαφές ότι οι κομμουνιστές τού Μάο Τσεντούγκ θα επικρατούσαν -αργά ή γρήγορα- και στην Κίνα. Έτσι, το 1947, με τις ευλογίες του Χάρρυ Τρούμαν, οι ΗΠΑ δημιούργησαν την διαβόητη CIA (Central Intelligence Agency, Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών) ως το ισχυρότερο εργαλείο τους στον αντικομμουνιστικό τους αγώνα. Ουσιαστικά, η νεόδμητη υπηρεσία ερχόταν να αντικαταστήσει το OSS (Office of Strategic Services, Γραφείο Στρατηγικών Υπηρεσιών) και να εκσυγχρονίσει τον διπλό του ρόλο: κατασκοπεία και μυστική δράση.

Οι πράκτορες της CIA πήραν πολύ σοβαρά το αντικομμουνιστικό τους καθήκον και πολύ σύντομα άπλωσαν την δράση τους σε ολόκληρο τον κόσμο. Εδώ δεν θα ασχοληθούμε με το σύνολο της πολυσχιδούς δραστηριότητάς τους αλλά θα επικεντρωθούμε στον κυνικό και ανενδοίαστο τρόπο με τον οποίο συμμαχούσαν με οποιαδήποτε εγκληματική συμμορία ή οργάνωση του υποκόσμου, εφ' όσον αυτή η συμμαχία μπορούσε να χρησιμοποιηθεί κατά των κομμουνιστών.

Ας αναρωτηθεί ο αναγνώστης: τι είδους αντάλλαγμα μπορεί να ζητήσει από την CIA για τις υπηρεσίες της μια εγκληματική οργάνωση που κύρια δραστηριότητά της είναι τα ναρκωτικά; Η απάντηση είναι προφανής. Από την στιγμή που η πολιτειακή μυστική υπηρεσία επιθυμούσε την συνεργασία με τέτοιου είδους οργανώσεις, μοιραία έπρεπε να βοηθήσει στην αποτελεσματικώτερη διεξαγωγή του εμπορίου ναρκωτικών. Και η αλήθεια είναι ότι οι πράκτορές της είχαν καθοριστική συμβολή στην ανάπτυξη αυτού του εμπορίου.

Gilad Atzmon: Γιατί έγινε η Κύπρος μια επαρχία του Ισραήλ;

Ινφογνώμων Πολιτικά

Το ισραηλινό βίντεο που ακολουθεί δείχνει μια ισραηλινή ταξιαρχία κομάντο ελίτ σε επιθετική στρατιωτική επιχείρηση ρουτίνας γύρω από το όρος Τρόοδος στη Κύπρο.

Πως μπορούσε να συμβεί αυτό το γεγονός; Πώς οι Κύπριοι, γνωστοί για την παραδοσιακή τους υποστήριξή στη παλαιστινιακή υπόθεση, έγιναν μια επαρχία της ισραηλινής αυτοκρατορίας;

Η απάντηση είναι: μια συμφωνία για έναν αγωγό φυσικού αερίου Ισραήλ-Ευρώπη.

Στις αρχές Απριλίου, μάθαμε για το σχέδιο ενός υποθαλάσσιου αγωγού 2.000 χιλιομέτρων που συνδέει τα κοιτάσματα φυσικού αερίου ανοικτά της Γάζας και της Κύπρου με την Ελλάδα και πιθανώς την Ιταλία (είπαμε ήδη πολύ πρόσφατα ότι αυτά τα κοιτάσματα φυσικού αερίου ήταν στην πραγματικότητα το ίδιο κοίτασμα, κατανεμημένο σε διάφορες θέσεις ... όπου περνούν «θαλάσσια σύνορα» και ναι, υπάρχει πολύ φυσικό αέριο στα ανοικτά της Γάζας, το οποίο, φυσικά, το Ισραήλ θέλει να αρπάξει ...). 

Το σπίτι των 500 εκατ. πολιτών

Η διαχείριση των προσφύγων συνεχίζει να αποτελεί ένα θέμα που διχάζει βαθιά τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με ανατολικά κράτη όπως η Πολωνία και η Ουγγαρία να αρνούνται πεισματικά να δεχθούν περισσότερους αιτούντες άσυλο, ώστε να ανακουφίσουν την Ελλάδα και την Ιταλία που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του προσφυγικού, έχοντας υποδεχθεί το μεγαλύτερο όγκο του 1,7 εκατ. προσφύγων και μεταναστών που έχουν φθάσει στην Ε.Ε. από το 2014.

Από την έντυπη έκδοση της Ναυτεμπορικής

Της Αγγελικής Κοτσοβού

akots@naftemporiki.gr

 

Το 2015 θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως η χρονιά του προσφυγικού. Ιστορίες τραγικές, όπως του μικρού Αϊλάν, ιστορίες απίστευτου θάρρους και ελπίδας, όπως της Γιούσρα Μαρντίνι. Εικόνες ντροπής σε απέραντους καταυλισμούς, όπως το Καλέ και η Ειδομένη. Δύο χρόνια μετά το θέμα των προσφύγων έπαψε πλέον να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας.

Αυτό δεν σημαίνει ότι έχουν σταματήσει οι ροές προς την Ευρώπη. Αντιθέτως, συνεχίζονται με αμείωτο ρυθμό και η Μεσόγειος συνεχίζει να αποτελεί «υγρό τάφο» για πολλούς αθώους που προσπαθούν να ξεφύγουν από τη φρίκη του πολέμου. Η διαχείριση των προσφύγων συνεχίζει να αποτελεί ένα θέμα που διχάζει βαθιά τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με ανατολικά κράτη όπως η Πολωνία και η Ουγγαρία να αρνούνται πεισματικά να δεχθούν περισσότερους αιτούντες άσυλο, ώστε να ανακουφίσουν την Ελλάδα και την Ιταλία που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του προσφυγικού, έχοντας υποδεχθεί το μεγαλύτερο όγκο του 1,7 εκατ. προσφύγων και μεταναστών που έχουν φθάσει στην Ε.Ε. από το 2014.

Παρά τις πολιτικές πιέσεις και τις εκκλήσεις για μεγαλύτερη αλληλεγγύη, η ομάδα του Βίζεγκραντ τήρησε ενιαίο και σκληρό μέτωπο στο ζήτημα του προσφυγικού, βαθαίνοντας το ρήγμα στους κόλπους της Ευρώπης, σε μια εποχή που χρειάζεται την ενότητα περισσότερο από ποτέ, ώστε να αντιμετωπίσει προκλήσεις όπως το Brexit και η τρομοκρατία.

Η διπλή κλιμάκωση στο Κυπριακό

του Αντώνη Δ. Παπαγιαννίδη

Έτσι που έχει έρθει το πράγμα στην Διάσκεψη για το Κυπριακό στην Γενεύη (είμαστε σε απόσταση αναπνοής από την έναρξη των εργασιών στις 28 Ιουνίου, μετά από το δείπνο στις 27, στο αλπικό θέρετρο Crans-Montana γνώριμο από τους Βράχους των Ξωτικών/Roches des Fees, αλλά και από το σαλέ του Ρότζερ Μουρ ή το διαμέρισμα της Σοφίας Λώρεν: οι Ελβετοί πάντα ξέρουν να διαλέγουν "διαφορετικούς" τόπους για φιλοξενία και των πλέον δυσοίωνων διεθνών διασκέψεων...), με την άφιξη των κύριων συντελεστών όπως του Γ.Γ. του ΟΗΕ Αντονιο Γκουττέρες ή το δίδυμο Τίμμερμανς-Μογκερίνι απο πλευράς ΕΕ κάπως αργότερα, "εφόσον σημειωθεί επαρκής πρόοδος", θα ζήσουμε μια κλιμάκωση στην αρνητική διάθεση.

Γιατί το λέμε αυτό; Επειδή η επιλογή της Ελλαδικής και Κυπριακής ηγεσίας να "ξηλώσουν" με διασταυρωμένα δικά τους έγγραφα το διαβόητο "κείμενο Έιντε" , με το οποίο ο Νορβηγός - υπό αποχώρηση - μεσολαβητής του ΟΗΕ υποτίθεται ότι θα λειτουργούσε ως καταλύτης για την συζήτηση του κρίσιμου μετώπου της ασφάλειας/των εγγυήσεων (χωρίς όμως να φθάνουμε σε άρνηση προσέλευσης στην διαδικασία), αφήνει να τρέχει όχι μόνον η φλυαρία περί Συνταγματικής/Εσωτερικής/Εξωτερικής ασφάλειας αλλά και η (ουσιαστική) αναζήτηση τρόπου/μεθόδου για σταδιακή απόσυρση των Τουρκικών στρατευμάτων απο το νησί. Σταδιακή μεν, με ορίζοντα και εγγυήσεις υλοποίησης δε.

Οι διορισμοί είναι η αιτία

Από την έντυπη έκδοση της Ναυτεμπορικής

Του Πάνου Φ. Κακούρη

pkak@naftemporiki.gr

Το πρόβλημα με τους κάδους των σκουπιδιών να ξεχειλίζουν δεν είναι κάτι που συμβαίνει πρώτη φορά, αλλά λαμβάνει χώρα όποτε λήγουν οι συμβάσεις των συμβασιούχων εργαζομένων και ζούμε το θέατρο του παραλόγου στη χώρα.

Εάν είχαμε ως κράτος ένα ακριβοδίκαιο σύστημα διορισμών στο Δημόσιο, προφανώς και δεν θα είχαμε ζήτημα με τα σκουπίδια ούτε και σε άλλους τομείς. Όμως, δεν έχουμε.

Πριν από δεκαετίες ξεκίνησε να εφαρμόζεται ο νόμος Πεπονή, το ΑΣΕΠ, αλλά παρακάμφθηκε μέσω της τακτικής των συμβασιούχων.

Επί του προκειμένου, στους δήμους προκηρύσσονται διαγωνισμοί για την πρόσληψη στον τομέα καθαριότητας με συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Σύμβαση ορισμένου χρόνου σημαίνει πως λήγει μια συγκεκριμένη ημερομηνία. Τελεία και παύλα. Όμως, με τον νέο διαγωνισμό ανανεώνονται οι συμβάσεις των ίδιων προσώπων, όχι μόνο για ένα εξάμηνο ή οκτάμηνο, αλλά για περισσότερα. Και παρατηρείται το φαινόμενο οι ίδιοι εργαζόμενοι να είναι μεν ουσιαστικά μόνιμοι, αλλά τυπικά συμβασιούχοι, αφού δουλεύουν κάποια χρόνια με κυλιόμενες συμβάσεις έργου.

Από την πλευρά τους, ίσως δικαιολογημένα, ζητούν τη μονιμοποίησή τους, κάτι που τους υποσχέθηκε η κυβέρνηση, αλλά εσχάτως έκανε πίσω και απεργούν.

SOFT BREXIT

του Παναγιώτη Πετράκη*

Τα αποτελέσματα των πρόσφατων βουλευτικών εκλογών στην Βρετανία έδειξαν αρκετά καθαρά ότι ο βρετανικός λαός επιδιώκει ένα Soft Brexit. Η απλή επιδίωξη της κυρίαρχης πολιτικής τάξης της Βρετανίας, που ήθελε όχι ελεύθερη μετανάστευση προς την Βρετανία και όχι υψηλές χρηματικές αποζημιωτικές καταβολές της Βρετανίας προς την Ε.Ε., αλλά πρόσβαση στην αγορά της, δε φαίνεται να λειτουργεί. Η ελευθερία διακίνησης προσώπων δεν μπορεί παρά να είναι αμοιβαία και το «αποζημιωτικό κόστος» εξόδου είναι πολύ υψηλό (100 δισ. ευρώ περίπου). Επιπλέον, διακινδυνεύονται απώλειες στον χρηματοδοτικό τομέα του Λονδίνου. Παράλληλα, η μείωση της αξίας της στερλίνας αυξάνει τον πληθωρισμό στην Βρετανία και συρρικνώνει τα εισοδήματα των Βρετανών εργαζομένων, παρόλο που παρουσιάζουν ήδη στασιμότητα τα τελευταία χρόνια.

Φαίνεται, λοιπόν, ότι το όλο ζήτημα της σχέσης Βρετανίας  Ε.Ε. δεν εξελίσσεται όπως το είχαν ονειρευτεί οι λαϊκιστές πολιτικοί, που επιχειρηματολόγησαν και έπεισαν κυρίως τις μεγαλύτερες ηλικίες και τους λιγότερο μορφωμένους ότι υπήρχε η μαγική λύση της επιστροφής στις εποχές της ευημερίας.

Το χειρότερο, όμως, για τους πολιτικούς με τις εύκολες λύσεις είναι ότι απέναντί τους βρίσκονται οι νέοι και οι μορφωμένοι και είναι αυτοί που θα καθορίσουν το μέλλον. Το αριστοκρατικό κεφάλαιο, που υποστήριξε τους brexit, δε φαίνεται να είναι πολιτικά σημαντικός σύμμαχος.

Όμως, τι μπορεί να ελπίζει από εδώ και πέρα η βρετανική οικονομία;

Η συρρίκνωση των εισοδημάτων της μεσαίας τάξης

taxheaven

Η μεσαία τάξη της Ευρώπης που συρρικνώνεται


Ο αντίκτυπος της κρίσης στις κοινωνικές δομές μπορεί να αξιολογηθεί εναλλακτικά διαχωρίζοντας τις διαφορετικές κατηγορίες που καθορίζονται από τα επίπεδα εισοδήματός τους: τη χαμηλότερη, τη μεσαία και την ανώτερη κατηγορία εισοδήματος. Αυτό επιτρέπει σε κάποιον να εκτιμήσει τον αντίκτυπο της κρίσης στο μέγεθος της μεσαίας τάξης.

Το επόμενο σχήμα 1 δείχνει πώς η κρίση ανέτρεψε τις τάσεις στην εξέλιξη της μεσαίας τάξης. Πριν από την κρίση, επεκτάθηκε σε περίπου τα δύο τρίτα των κρατών μελών, ιδίως στην ευρωπαϊκή περιφέρεια (αν και μειώθηκε σημαντικά στην Αυστρία, τη Γερμανία, τη Σουηδία, το Λουξεμβούργο και τη Λετονία). Όμως, η Μεγάλη ύφεση έχει πιέσει τη μεσαία τάξη στα περισσότερα κράτη μέλη της ΕΕ (όλα εκτός από τη Λετονία, το Λουξεμβούργο, την Πολωνία και τη Λιθουανία).

Αυτή η συμπίεση είναι ιδιαίτερα έντονη στις χώρες που πλήττονται περισσότερο από την κρίση στην ευρωπαϊκή περιφέρεια (μεσογειακές χώρες όπως η Κύπρος, η Ελλάδα και η Ισπανία και οι ανατολικές χώρες όπως η Εσθονία, η Ουγγαρία και η Σλοβενία), αλλά είναι επίσης εκπληκτικά σημαντική στις σκανδιναβικές χώρες. Στη Γερμανία, όπου τα μεσαία εισοδήματα έχουν συρρικνωθεί σε όλη τη διάρκεια της περιόδου (όπως στη Σουηδία).