Σάββατο 17 Μαΐου 2014

Τι θα πει, λοιπόν, «αλληλεγγύη»;

protagon

του Αντώνη Παπαγιαννίδη
Το κακό είναι ότι δεν γράφουν και οι Κινέζοι ηγέτες βιβλία -όπως το "Stress Test" του Τίμοθι Γκάιθνερ, εννοούμε -ώστε να μάθουμε αληθινά τι (και πώς) είπε το αληθινά μεγάλο/βαρύ διεθνές σύστημα στην Ευρώπη. Η οποία νόμιζε ότι επειδή βρήκε μια Ελλάδα-συρόμενο πειραματόζωο (ή: μια Ελλάδα-πρόθυμο κλωτσοσκούφι), μπορούσε να επιφέρει στο ως άνω διεθνές σύστημα ένα κατά κυριολεξίαν συστημικό σοκ.
Ο λόγος για την αποκάλυψη εκείνου που όλοι -μα όλοι!- γνωρίζαμε, ότι δηλαδή το Grexit και είχε σχεδιασθεί και είχε υπάρξει και είχε συζητηθεί και είχε προωθηθεί, με τη λογική «τσεπώστε τώρα 30 ή 50 -ακόμη- δισ. ευρώ, καλοί φίλοι και σύμμαχοι Έλληνες, και αμέτε στο καλό!». Οι Αμερικανοί, με πρόσφατη την εμπειρία της χρεοκοπίας της Lehman που συμπαρέσυρε μιαν AIG και μια Citigroup και περίπου έφερε meltdown στο συνολικό χρηματοπιστωτικό σύστημα, εξέδωσαν ευθύτατο απαγορευτικό στους Σόιμπλε του κόσμου τούτου. Οι Κινέζοι, δηλαδή οι άνθρωποι που αγόραζαν όλον εκείνο τον καιρό τα ομόλογα όλων των «παλαιών» (Αμερικανών, Βρετανών, Ευρωπαίων, κ.ο.κ.), αρκέσθηκαν να βήξουν.

Ενώ όμως εμείς τα αξιοποιήσαμε στην ωραία μας προεκλογική Ελλάδα όλα αυτά για να ξαναμαλλιοτραβηχτούμε -ΓΑΠ, Β.Β, Αντ. Σαμ., με εκείνον τον φουσκωμένο διάνο Μπαρόζο σε ρόλο διαμεσολαβητή προκειμένου να «δοθεί πολιτική λύση μετάβασης» το 2011 στους περίεργους Έλληνες- εκείνο που αληθινά αναδείχθηκε ήταν άλλο. Και ήταν πολύτιμο: τι θα πει «αλληλεγγύη» στα πλαίσια της Ευρώπης της εποχής μας.
Όπως όμως θύμιζε και ο πεισματικά απών της πολιτικής σκηνής Αλέκος Παπαδόπουλος, την αλληλεγγύη καθορίζει εκείνος που την παρέχει - όχι εκείνος που την χρειάζεται/εκείνος που την ζητάει: δεν γίνεται να πορεύεσαι με το ένα χέρι υψωμένο μαχητική γροθιά, το άλλο απλωμένο στην ζητιανιά!

Πάμε λοιπόν στις κάλπες μας πλουσιότεροι κατ' αυτήν την επίγνωση. Όμως, κάτι μας λέει ότι η συζήτηση αυτή θα επανέλθει. Μάλλον: η συζήτηση θα επανέρχεται για καιρό. Πάντως η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, ας το πάρουμε απόφαση, είναι η αλληλεγγύη της κακιάς μητριάς: αυτήν έχουμε, σ' αυτήν προστρέχουμε.

(Αλληλεγγύη τι ήταν; Ήταν όταν η νικήτρια Αμερική, χρηματοδότησε την ηττημένη Γερμανία - από δίπλα κι εμείς, ως «νικητές», λησμονώντας τις γερμανικές αποζημιώσεις, το κατοχικό δάνειο, κ.ο.κ. Ήταν όταν οι Δυτικογερμανοί ενσωμάτωσαν 1:1 την Ανατολική. Παλιότερα, όταν η Ανατολική Ακτή των ΗΠΑ χρηματοδότησε την ανάπτυξη της Δύσης. Τώρα, πάλι, όταν η πλούσια ακτή της Κίνας χρηματοδοτεί την ενδοχώρα).

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου