analyst
Βιώνουμε προφανώς την εποχή της κυριαρχίας των κεντρικών τραπεζών – έναν καπιταλιστικό κεντρικό σχεδιασμό κατά κάποιον τρόπο, όπου η οικονομία δεν λειτουργεί ελεύθερα, αλλά χειραγωγείται. Στα πλαίσια αυτά πολλοί πιστεύουν ότι, η δύναμη του καθορισμού της ποσότητας χρήματος και των βασικών επιτοκίων, είναι αρκετή για να εξασφαλίσει τη διαρκή επιτυχία του συστήματος.
Είναι όμως πράγματι έτσι ή μήπως θα συμβεί κάτι ανάλογο με την κατάρρευση του άλλου συστήματος κεντρικού σχεδιασμού της οικονομίας, το οποίο είχε υιοθετηθεί από τη σοβιετική ένωση; Δεν είναι εύλογο πως η αύξηση της ποσότητας χρήματος έχει ημερομηνία λήξης; Πόσο μάλλον ότι, η ημερομηνία αυτή πλησιάζει επικίνδυνα, τουλάχιστον όσον αφορά τις Η.Π.Α.; Ποια είναι τα αβίαστα συμπεράσματα, από το γράφημα που ακολουθεί;
.
.
Όπως φαίνεται, στην εποχή του κ.Bernanke η ποσότητα χρήματος έχει σχεδόν διπλασιαστεί – γεγονός που χωρίς καμία αμφιβολία θα δημιουργήσει στην διάδοχο του, στην κυρία Yellen, τεράστια προβλήματα. Σε κάθε περίπτωση, η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να συνεχιστεί στο διηνεκές – ενώ η συνεχής χειραγώγηση των αγορών, με τη βοήθεια πλασματικών στατιστικών στοιχείων, όσον αφορά την οικονομία της υπερδύναμης, δεν θα έχει αίσιο τέλος.
Συμπερασματικά λοιπόν, ο πλούτος που φαίνεται πως δημιουργήθηκε στις Η.Π.Α. μετά την κρίση του 2008 δεν ήταν πραγματικός, αλλά λογιστικός – οπότε μπορεί και πρέπει να χαρακτηρισθεί ως μία χίμαιρα, η οποία θα έχει δυσάρεστα αποτελέσματα για την πλειοψηφία των Αμερικανών.
Στην άλλη πλευρά του πλανήτη τώρα, η Κίνα αντιμετωπίζει σήμερα μία πολύ μεγάλη πρόκληση – αφού απειλείται από την πρώτη αθέτηση πληρωμής ενός μεγάλου επενδυτικού κεφαλαίου.
Ειδικότερα, το «China Credit Trust», το οποίο είναι μέρος του σκιώδους τραπεζικού συστήματος της χώρας, αδυνατεί να πληρώσει στους επενδυτές του το ποσόν των 3 δις γουάν (375 εκ €), το οποίο λήγει στις 31 Ιανουαρίου – κάτι που, εφόσον συμβεί, θα μπορούσε να κλονίσει την εμπιστοσύνη της αγοράς και να οδηγήσει σε μία αλυσιδωτή έκρηξη, η οποία θα ήταν καταστροφική για ολόκληρο το χρηματοπιστωτικό σύστημα της χώρας.
Πολλοί βέβαια πιστεύουν πως θα επέμβει η κυβέρνηση της Κίνας, για να μην καταρρεύσει το σκιώδες τραπεζικό σύστημα, το οποίο υπολογίζεται στο 69% του ΑΕΠ της χώρας – αποτελούμενο κυρίως από τοπικές τράπεζες, από επενδυτικά κεφάλαια, από ιδιώτες δανειστές, καθώς επίσης από διάφορους άλλους.
Υπενθυμίζουμε ότι τα επιτόκια στη κινεζική διατραπεζική αγορά, από την οποία δανείζονται οι τράπεζες, είχαν φτάσει στο 10% το Δεκέμβρη – γεγονός που σημαίνει ότι, οι τράπεζες δεν εμπιστεύονται η μία την άλλη. Για να μειωθεί το συγκεκριμένο επιτόκιο και να αποφευχθεί ο πανικός από τυχόν κατάρρευση κάποιας τράπεζας, είχε επέμβει η κεντρική τράπεζα της Κίνας, αυξάνοντας τη βραχυπρόθεσμη ρευστότητα. Το πρόβλημα όμως δεν είχε λυθεί, οπότε σήμερα επιστρέφει μεγαλύτερο.
Στην άλλη μεγάλη οικονομία, στην Ιαπωνία, τα δυσοίωνα γεγονότα συνεχίζονται – τελευταία με τη μεγάλη μείωση των πωλήσεων αυτοκινήτων, λόγω των οποίων επέστρεψαν οι φόβοι ολοκληρωτικής αποτυχίας του μεγαλύτερου νομισματικού πειράματος στον πλανήτη που διεξάγεται από τη χώρα.
Όπως ήταν φυσικό, ο χρηματιστηριακός δείκτης ακολούθησε πτωτική πορεία, χάνοντας τα αρχικά κέρδη του – ακολουθούμενος από τη Wall Street (διάγραμμα).
.
.
Ολοκληρώνοντας, οφείλουμε να σημειώσουμε ότι, η συνέχιση της καθοδικής πορείας του ναυτιλιακού δείκτη Baltic Dry (άρθρο), έχει φέρει σε απόγνωση πολλούς Γερμανούς τραπεζίτες – επειδή είναι εκτεθειμένοι σε ναυτιλιακά δάνεια, τα οποία κατά πολλούς φτάνουν τα 200 δις €.
Όπως λέγεται, αρκετοί από αυτούς τους τραπεζίτες έχουν τάσεις αυτοκτονίας – αφού είναι αδύνατον να καλύψουν τα συγκεκριμένα δάνεια, εάν αθετηθούν πληρωμές και δεν βοηθηθούν από την κυβέρνηση της χώρας. Τίποτα λοιπόν δεν είναι όπως φαίνεται – ούτε και η Οικονομία της Γερμανίας, εντός της οποίας ελλοχεύουν πολύ μεγάλοι κίνδυνοι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου