Δευτέρα 23 Οκτωβρίου 2017

Ας πούμε ένα 8-8,5/10


του Αντώνη Δ. Παπαγιαννίδη
Παραμένουμε στην άποψη ότι το τι «έτρεξε» τελικά στην συνάντηση Τσίπρα-Τραμπ στον Λευκό Οίκο και τι ίχνος θα μείνει πίσω από την συνολική επίσκεψη Τσίπρα στις ΗΠΑ θα το μάθουμε/θα το συνειδητοποιήσουμε αρκετά αργότερα, αν όχι χρόνια αργότερα. Ιδιαίτατα στο μέτωπο της ασφάλειας/της αμυντικής συνεργασίας, το θέμα είναι τι είδους δεσμεύσεις, ποια undertakings αναλήφθηκαν – και… πώς θα υλοποιηθούν: όσα είπε ο Αλέξης Τσίπρας για την Τουρκική επιθετικότητα όσα ανέφερε ο Τραμπ για τον σταθεροποιητικό ρόλο της Ελλάδας στην περιοχή, ουσιαστικά απετέλεσαν ένα μήνυμα προς Άγκυρα. Πόσο όμως θα επιμείνουν στην σημερινή τους αυτή στάση οι ΗΠΑ; Πόσο  θα «ακούσει» ο Ερντογάν; Πώς θα πορευθούν οι επόμενοι μήνες «επί του πεδίου»;
Πάμε όμως γρήγορα στα άλλα, τα πιο απτά σημεία: η άγαρμπη διαχείριση από πλευράς Τραμπ της συμφωνίας για αναβάθμιση των 120+ F-16  της Lockheed Martin με τον ηλεκτρονικό τους εξοπλισμό και τα ραντάρ νέας γενιάς (να το αναγνωρίσουμε στον Πάνο Καμμένο: τα έχει προαναγγείλει εδώ και μήνες…), με αναβάθμιση επίσης των συστημάτων αυτοπροστασίας ASPIS-I σε ASPIS-II , με έναν νέο εξομοιωτή πτήσεως και δυο αναβαθμισμένους και με ένα JMPS/Κοινό Σχέδιο Σχεδιασμού Αποστολής σχεδιασμού πτήσεως της Northrop Qrumman, συν ένα τσουβάλι ανταλλακτικά, εστίασε την συζήτηση στο κόστος (και… στις θέσεις εργασίας ψηφοφόρων του). Στα 2,4 δις δολάρια ως οροφή όπως ανακοίνωσε η DSCA/ο Οργανισμός Αμυντικής Συνεργασίας των ΗΠΑ, με τον Καμμένο να «διορθώνει» σε οροφή 1,1 δις για την Ελληνική πλευρά, με αντισταθμιστικά και με κονδύλια FMS να καλύπτουν το υπόλοιπο. Πολιτικά, το πράγμα εδώ είναι αρκετά απλό: ποιος ακριβώς στην Ελλάδα του 2017 και της υπερεξοπλιζόμενης Τουρκίας (μέχρι και με F-35 Stealth) θα διατυπώσει αντίρρηση στο βαρύ αυτό πρόγραμμα; Η Ν.Δ.; Ή η ΚεντροΑριστερά;. Άντε το ΚΚΕ, που έχει και την επέτειο της Οκτωβριανής μπροστά του. Ίσως και οι Ευρωπαίοι «εταίροι», άρα κάποια φρεγάτα Fremm ή κάτι από Γερμανικό υλικό στο βάθος. Όμως, η εικόνα που επανέρχεται, της πραγματοποίησης εξοπλιστικών για εξασφάλιση ασπίδας από τους συμμάχους-πωλητές, κάπου τραυματίζει. Χώρια που η λέξη και μόνο «εξοπλιστικά»  ή/και «αντισταθμιστικά» είναι δυσοίωνη στον δημόσιο διάλογο/στην δημόσια εικόνα. Με την πτήση Τσίπα με το F-16 της περασμένης εβδομάδας να “φορτώνει” την όλη κίνηση στον ίδιο…

Πάμε τώρα στα οικονομικά. Εδώ η ουσία ήταν η συνηγορία για «credible debt relief»/αξιόπιστη ελάφρυνση χρέους, προσπερνώντας την παλιότερη δυσπιστία για ανάμειξη του ΔΝΤ στην Ελληνική υπόθεση. Καθώς δε είχε προηγηθεί και η συνάντηση Τσίπρα-Λαγκάρντ, με την αναφορά της Γενικής Διευθύντριας του Ταμείου στην «πλήρη εφαρμογή της συμφωνίας με τους Ευρωπαίους εταίρους για ελάφρυνση του χρέους», καθώς και την εκφρασθείσα πεποίθηση Τσίπρα ότι «στις συζητήσεις για το χρέος, το ΔΝΤ θα διαδραματίσει αποφασιστικό ρόλο», το ερώτημα πλέον μεταφέρεται στο αν αυτές οι τοποθετήσεις θα μετακινήσουν από την πεισματικά αρνητική τους στάση τους Ευρωπαίους «εταίρους».
Θα μας επιτραπεί, στο μέτωπο των επενδυτικών προθέσεων και σχεδιασμών να παραπέμψουμε στο μέλλον. (Το πόσο μακρινό θα είναι αυτό το μέλλον, δηλαδή πού θα αποδειχθεί ότι βρίσκεται ο ορίζοντας ωρίμανσης, αυτό είναι η ουσία τώρα). Εκείνο που ξεχωρίζει είναι ασφαλώς το ενεργειακό: όπου και πάλιν η αναφορά στην διπλωματία των αγωγών έχει γεωστρατηγική λογική, αποκοπής από την Ρωσική επιρροή (για να είμαστε ευθείς). Ενώ η διάσταση τέρμιναλ υγροποιημένου φυσικού αερίου/LNG της Αλεξανδρούπολης - με ΔΕΠΑ/Gastrade-Cheniere Energy από παλιά στο πηδάλιο – περισσότερο είναι εμπορική/trade παρά επενδυτική σε στόχευση από την Αμερικανική πλευρά (λόγω του σχιστολιθικού αερίου της). Οπότε; Οπότε μόνον όταν φανεί η απόληξη των προθέσεων της ExxonMobil για τις γεωτρήσεις σε Ιόνιο και – κυρίως – νότια της Κρήτης, με τον αγωγό EstMed στο βάθος, θα αποκτήσει βαρύ περιεχόμενο η συζήτηση.
Συνολικά, για την επίσκεψη Τσίπρα στις ΗΠΑ, ένα 8-8,5/10.


kontranews

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου