Εκτός ελέγχου

analyst

του Βασίλη Βιλιάρδου 

Η Ελλάδα, σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης από πολιτικής, οικονομικής και μεταναστευτικής πλευράς, στα σύνορα μίας τρομοκρατημένης, εχθρικής Ευρώπης, απειλείται με τη μετατροπή της σε ένα αποτυχημένο, άναρχο κράτος – με εμφυλιοπολεμικές συνθήκες Λιβάνου

.«Οι προοπτικές είναι σκοτεινές….Η Πολιτική έχει αποτύχει….Οδηγούμαστε σε συνθήκες αναρχίας» (υπουργός εξωτερικών του Λουξεμβούργου). «Η Ελλάδα δεν θα δεχτεί να μετατραπεί στο Λίβανο της Ευρώπης, σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης χιλιάδων απελπισμένων ανθρώπων, ακόμη και αν χρηματοδοτούταν γενναιόδωρα από την ΕΕ» (υπουργός μετανάστευσης).

«Πάνω από 52 περιοχές στη Σουηδία ελέγχονται πλήρως από εξτρεμιστές μουσουλμάνους, από εγκληματικές συμμορίες μεταναστών ή και από τα δύο. Η αστυνομία δεν μπορεί να πλησιάσει αυτές τις περιοχές χωρίς να δεχθεί επιθέσεις, ενώ για να εισέλθουν εκεί τα ασθενοφόρα, πρέπει οι τραυματιοφορείς να φορέσουν αλεξίσφαιρα.

Οι Σουηδοί στις μεγάλες πόλεις σιωπούν, αρνούμενοι να δουν την πραγματικότητα, όπου τόσο ο εγχώριος ακροδεξιός και εθνικιστικός εξτρεμισμός, όσο και ο εισαγόμενος μουσουλμανικός, διευρύνονται συνεχώς. Οι μουσουλμάνοι όχι μόνο δεν εντάσσονται στη σουηδική κοινωνία αλλά, αντίθετα, δημιουργούν γκέτο και διεκδικούν την αυτονομία τους – ενώ στο μέλλον ίσως διεκδικήσουν ολόκληρη τη χώρα» (πηγή).

«Εξτρεμιστές νεαροί μουσουλμάνοι έχουν καταλάβει το κέντρο του Bielefeld στρατολογώντας οπαδούς και καλωσορίζοντας τους νέους μετανάστες (φωτογραφία κάτω). Από τους Γερμανούς κατοίκους της πόλης, χρησιμοποιείται μία νέα έννοια του θρησκευτικού φανατισμού που χαρακτηρίζει ορισμένες από αυτές τις ομάδες: σαλαφασισμός» (πηγή).

Δεν είμαστε απαισιόδοξοι όσον αφορά τα προβλήματα της Ελλάδας και της Ευρώπης, αφού ασφαλώς μπορούν να λυθούν, ενώ η ήπειρος μας ευρίσκεται σε καλύτερη οικονομική κατάσταση, συγκριτικά με ολόκληρο τον πλανήτη – έχοντας τη δυνατότητα να καταλάβει την ηγεμονική θέση που της αξίζει (ανάλυση).

Δεν είμαστε όμως καθόλου αισιόδοξοι, όσον αφορά τη διαχείριση των πολλαπλών κρίσεων, από τις οποίες μαστίζεται τόσο η Ελλάδα, όσο και η ΕΕ στο σύνολο της. Στο σημείο αυτό συμφωνούμε με τον πρωθυπουργό του Λουξεμβούργου, όσον αφορά την πλήρη αποτυχία της Πολιτικής, καθώς επίσης με τον Έλληνα ομόλογο του, με κριτήριο τη φράση του «Μόνο τον ήλιο δεν μπορούν να μας πάρουν» – η οποία μεταφράζεται στον κίνδυνο να μη μας αφήσουν τίποτα, λεηλατώντας την πατρίδα μας και μετατρέποντας την πράγματι στο Λίβανο της Ευρώπης.

Ειδικότερα, η Ευρώπη των 500 εκ. κατοίκων μπορεί ασφαλώς να ανταπεξέλθει με τα μεταναστευτικά κύματα, τα οποία υπολογίζεται πως θα φτάσουν στα 4 εκ. ανθρώπων που αναζητούν μία νέα πατρίδα – αφού αντιστοιχούν μόλις στο 0,8% του πληθυσμού της. Εκτός αυτού, είναι υποχρεωμένη να το κάνει, αφού συμμετέχει στο βομβαρδισμό της Συρίας (Γαλλία, Γερμανία, Βρετανία), ο οποίος προκάλεσε τη μαζική μετανάστευση – ένα πρόβλημα που μπορεί να λυθεί μόνο στην «πηγή» του, αφενός μεν με το σταμάτημα των βομβαρδισμών, αφετέρου με την παροχή βοήθειας στις πληγείσες περιοχές.

Όσον αφορά την τρομοκρατία, είναι γνωστά τα αίτια της – τα οποία δεν είναι άλλα από την πείνα, την εξαθλίωση, το φόβο, την οργή και την ανάγκη εκδίκησης όλων αυτών των ανθρώπων που κατανοούν ότι, οι χώρες τους βομβαρδίζονται λόγω του ενεργειακού πολέμου που διεξάγει η Δύση. Προφανώς όχι για την καταπολέμηση της ISIS, η οποία άλλωστε δημιουργήθηκε από την ίδια τη Δύση, με αιτία επίσης τα πετρέλαια της περιοχής – ενώ θα ακολουθήσουν οι επόμενοι «μετανάστες-τρομοκράτες» από τη Β. Αφρική και ιδιαίτερα από τη Λιβύη, στα παράλια της οποίας συγκεντρώνονται εκατοντάδες χιλιάδες πεινασμένοι και τρομοκρατημένοι.

Σε κάθε περίπτωση, το γεγονός αυτό ήταν προβλεπόμενο – αφού ακόμη και εμείς το είχαμε τονίσει στις αρχές του 2014, με το άρθρο μας «Βιβλική εισβολή στην Ευρώπη». Το ίδιο προβλεπόμενη ήταν η κατάρρευση της Ελλάδας, ως αποτέλεσμα των τεράστιων λαθών όλων των κυβερνήσεων της, καθώς επίσης των δανειστών της, στο θέμα της οικονομικής κρίσης – η οποία πλέον, σε συνδυασμό με την πολιτική, κοινωνική και μεταναστευτική κρίση, απειλεί να μας μετατρέψει σε ένα πλήρως αποτυχημένο κράτος (ερμηνεία), το οποίο σύντομα θα είναι μη κυβερνήσιμο, με τελική κατάληξη το χάος και την αναρχία.

Αργά ή γρήγορα θα αυξηθούν τα ακροδεξιά κινήματα στην Ελλάδα και στην Ευρώπη (ήδη στην Αυστρία συνιστούν την πρώτη πολιτική δύναμη), αντίστοιχα τα εξτρεμιστικά των μεταναστών, μεταξύ άλλων λόγω του ότι θα προσπαθήσουν να αντισταθούν αμυνόμενα, οπότε θα προκληθούν αιματηρές μάχες των πόλεων – όπως στο παράδειγμα της Σουηδίας, στην επαρχιακές περιοχές της οποίας μαίνονται οι συμμορίες, χωρίς να μπορεί να κάνει τίποτα η αστυνομία.

Όταν δε ακόμη και η γειτονική της Νορβηγία απειλεί με το κλείσιμο των συνόρων της, για να εμποδίσει την είσοδο των ξένων που θα εκδιωχθούν από τη Σουηδία, στην οποία επικρατεί ένα μεταναστευτικό σοκ και χάος, τότε κατανοεί κανείς πως ο έλεγχος έχει χαθεί – ενώ τέτοιου είδους ενέργειες δεν καταπολεμούν τον εξτρεμισμό και την εγκληματικότητα αλλά, αντίθετα, τα εκτρέφουν.

Δυστυχώς για όλους μας η Ελλάδα, η οποία έχει την ατυχία να αποτελεί την πύλη εισόδου των μεταναστών όντας πολλαπλά χρεοκοπημένη, κινδυνεύει να βρεθεί στο επίκεντρο όλων αυτών των εξελίξεων, στη δίνη του κυκλώνα – ενώ διαθέτει το χειρότερο δυνατόν πολιτικό προσωπικό στην ιστορία της, κρίνοντας από το θλιβερό γεγονός ότι, εκλείπει εντελώς η συναίνεση, ακόμη και στο χείλος του γκρεμού. Έχουμε δε την άποψη πως σύντομα θα τεθεί το δίλημμα της επέμβασης του στρατού – το οποίο δεν θεωρούμε φυσικά λύση, αλλά ως την υποτροπή μίας θανατηφόρου ασθενείας που δεν καταφέραμε να θεραπεύουμε.

Ποιός ωφελείται αλήθεια από την κατάσταση στην Ευρώπη; Μα ασφαλώς οι Η.Π.Α., οι οποίες δημιούργησαν αρχικά το ευρώ (άρθρο) για να έχει μία δική του «ρεζέρβα» το δολάριο, απόλυτα ελεγχόμενη. Στη συνέχεια όμως φαίνεται πως αποφάσισαν να το διαλύσουν, φυσικά μαζί με την Ευρωζώνη και την ΕΕ – διαισθανόμενοι πως η Γερμανία έχει πλέον άλλες επιδιώξεις, οι οποίες δεν συμφωνούν καθόλου με τις δικές τους. Διακρίνουν άλλωστε πολύ καθαρά την ύψιστη απειλή για την ηγεμονία τους στον πλανήτη: τη σύμπλευση, εάν όχι την ένωση της ΕΕ με τη Ρωσία.