Νέα Πολιτική
του Αντώνη Παπαγιαννίδη*
Μετά το σασπένς της συμφωνίας της ΕΕ των “28” και της Τουρκίας για το Προσφυγικό – σασπένς που οφειλόταν στο αν θα κατόρθωναν οι “28” να στήσουν μια κοινή θέση που να μην προσκρούσει σε αντιρρήσεις αρχής και ουσίας ορισμένων Κρατών (η Γαλλία πάντως είχε θέμα με τα ανθρώπινα δικαιώματα, η Κύπρος με το άνοιγμα κεφαλαίων διαπραγμάτευσης για την Τουρκική ένταξη, η Ελλάδα με το ίδιο θέμα σε φόντο casus belli: όλα “παρακάμφθηκαν”), αν επιπλέον θα κατορθωνόταν να συμφωνήσει και η Άγκυρα (τελικά, δέχθηκε να πει ένα “ναι” λαμβάνοντας, πέρα απο χρηματοδότηση, προοπτικές για άρση της βίζας συν κάποια βήματα στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις) – όλο το ενδιαφέρον στρέφεται πλέον στο αν και πώς και κατά πόσον η συμφωνία αυτή θα εφαρμοσθεί. Ακόμη περισσότερο: αν ειναι εφαρμόσιμη.
Να το πούμε απλά: το αν η συμφωνία αυτή – η οποία καταπατάει αρκετά απο τα δικαιώματα προσφύγων/αιτούντων άσυλο, σύμφωνα με το κατ’ ευφημισμόν “ανθρωπιστικό δίκαιο”, το οποίο ήδη γίνεται “αυτά σας δίνουμε, κι αν σας αρέσει!”, όταν όμως έχεις να κάνεις με την Ευρώπη και είσαι Σύριος ή Ιρακινός ή (ό μη γένοιτο!) Αφγανός, δεν έχεις και πολλά να πεις… – θα μπορέσει να περπατήσει, εν πολλοίς να κριθεί από το αν η Ελλάδα του 2016 θα μπορέσει να αποδειχθεί: (α) νομικά, αρκετά υποκριτική και γρήγορη (β) διοικητικά αρκετά οργανωμένη ίσως και με μεγάλες ανοχές σφάλματος (όπου “σφάλματα” =ανθρώπινες τύχες), (γ) χωροφυλακίστικα αρκετά αποτελεσματική και (δ) όχι-και-τόσο-επίμονη στα θέματα της δικης της κυριαρχίας.
Α, ναι, σε όλα αυτά θα έχει την βοήθεια των “εταίρων” της. Και όταν μιλούμε για βοήθεια, μην σκεφτόμαστε τόσο/μόνο την οικονομική στήριξη. Ας σκεφτόμαστε ανθρώπινο/ οργανωτικά δυναμικό: Έλληνες που να ταυτοποιούν “κατά τις απαιτήσεις των Ευρωπαίων” πρόσφυγες και μετανάστες, που να διεκπεραιώνουν σε ατομική βάση τις υποθέσεις αιτούντων άσυλο μέσα σε λίγες μέρες (η αρχική “Ευρωπαϊκή” ιδέα να επαναπροωθούνται ή να μετεγκαθίστανται πρόσφυγες ή μετανάστες σαν αριθμοί ή σαν γελάδια δεν προχώρησε – κάτι τέτοιο ήταν πολύ ακόμη και για τους Ευρωπαίους!) δεν υπάρχουν. Ούτε αρκετοί, ούτε διαθέσιμοι. Θάχουμε λοιπόν πρόσθετη Frontex, συν εκατοντάδες στελεχών των Ευρωπαϊκών χωρών, συν τους Τούρκους ζαπτιέδες στα νησιά. Βέβαια, κάποια στιγμή όταν ολοκληρώνονται κύκλοι διαδικασίας, Έλληνας είναι που θα πατάει την σφραγίδα, όμως κατά τα άλλα η κυριαρχία θα ασκείται έμμεσα…
Πρώτα, βέβαια, με αστραπιαίες κινήσεις η Τουρκία να αναγνωριστεί απο την Ελλάδα “ασφαλής χώρα” με τις διάφορες “ανησυχίες” για την εκεί κατάσταση, τις συνθήκες διαβίωσης, τα ανθρώπινα δικαιώματα να υποχωρούν: αλλιώς, πώς θα γίνονταν οι επαναπροωθήσεις; (Τραγικό: η Γερμανία που τώρα πιέζει την Ελλάδα να θεωρήσει την Τουρκία ασφαλή χώρα, δεν δέχεται να το κάνει η ίδια – άλλωστε ούτε την Ελλάδα αναγνωρίζει σαν τέτοια, για λόγους νομικούς, καθώς απο το 2011 ήδη η εδώ κατάσταση των προσφύγων, των τότε (!) εθεωρείτο κατώτερη των Ευρωπαϊκών στάνταρντς με την βούλα του Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων! Βέβαια, αυτό είναι και βολικό: αλλιώς η Γερμανία θάρχιζε να μας επαναπροωθεί αιτούντες άσυλο (εκεί) τους οποίους απορρίπτει, και οι οποίοι της έφθασαν εκεί μέσω Ελλάδας (πρώτης χώρας άφιξης κατά Σένγκεν και Δουβλίνου-2).
Επιπλέον, θα χρειαστεί στην Ελλάδα να στηθεί – και να λειτουργήσει! – διαδικασία αστραπιαίας κρίσης των αιτήσεων ασύλου, με δυο μάλιστα βαθμούς κρίσης και με … ένδικη σε κάποιο σημείο προστασία. Συν, να βρεθεί τρόπος οι ταυτοποιούμενοι πρόσφυγες/μετανάστες να “κρατούνται” κάπου και κάπως – χωρίς πολλή φρικαλεότητα εικόνας, τώρα που η Ειδομένη εκπλήρωσε τον τρομερό ρόλο της για αποθάρρυνση των προσφυγικών ροών.
Βγαίνει πέρα μια τέτοια λειτουργία; Αντέχονται οι τωρινές συμβολικές διαστάσεις υποχώρησης της κυριαρχίας; Τι θα γίνει όταν η “εικόνα από την Ελλάδα” αρχίσει στα διεθνή μήντια να στρέφεται σε καταγγελίες κατά του παραδοσιακού, πλέον, μαύρου πρόβατου της Ευρώπης;
Γι’ αυτό καταλήγουμε: η συμφωνία αυτή, όπως στήθηκε, κι αν ακόμη αποδειχθεί εφαρμόσιμη θα είναι “στην κόψη του ξυραφιού”. Και θα χρειαστεί, πλέον, διαφορετική διαχειριστική λογική – που ίσως-ίσως να ελευθερώσει και τον Γιάννη Μουζάλα που επετέλεσε τον ρόλο του, επειδή ήδη ξεπερνιέται το προφίλ του. Και όχι επειδή ο όποιος Πάνος Καμμένος διαφωνεί με τις διατυπώσεις του.
*Συνεργάτης της Νέας Πολιτικής (Δημοσιεύθηκε στο Kontra News)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου