Αιχμές από το Φόρουμ των Δελφών

Νέα Πολιτική

του Αντώνη Παπαγιαννίδη*

Βλέπαμε στην KONTRA του Σαββάτου τις φιλοδοξίες της διοργάνωσης στο Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο των Δελφών του Οικονομικού Φόρουμ “Προοπτικές για την Ελλάδα και την Περιοχή: 2020-2030”. Η διοργάνωση και πραγματοποιήθηκε και κίνησε αρκετό ενδιαφέρον. Τόσο με τις προσωπικότητες που συγκέντρωσε όσο και με τις συζητήσεις που έγιναν. (Τα αίματα άναψαν με αφορμή τις τοποθετήσεις Άδωνι Γεωργιάδη και ιδίως το λεκτικό του απέναντι στον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ, που οδήγησαν τον παρευρισκόμενο Γιάννη Αμανατίδη σε αποχώρηση – και το ίδιο το Φόρουμ σε αποστασιοποίηση απο εκφράσεις όπως τυχοδιώκτης, χειρότερος πρωθυπουργός, στα όρια της σχιζοφρένειας). Βέβαια, όπως συχνά συμβαίνει σε παρόμοιες περιπτώσεις οι περισσότερες τοποθετήσεις (πέρα απο την παραπάνω και την αντάρα που προκάλεσε) ήταν “στρογγυλεμένες”, δεν έλειψαν ομως και ορισμένες αιχμές. Συγκεντρώσαμε κάποιες απ’ αυτές:

Η συζήτηση περί διαφθοράς και διαφάνειας. Ο Νίκος Πασσάς, του Northeastern University και της Διεθνούς Ακαδημίας της Βιέννης κατά της Διαφθοράς έδειξε κάποια στιγμή στην εισήγηση του ένα slide: απεικόνιζε ένα καταταλαιπωρημένο ημιφορτηγό, κάπου στην Αφρική σ’ έναν σκονισμένο δρόμο, στην καρότσα του οποίου ήταν ανεβασμένη καμμιά εικοσαριά άνθρωποι. Πρόδηλα καταστρέφουν την ανάρτηση του αυτοκινήτου, ασφαλώς και αποτελούν κίνδυνο όχι μόνο για τον εαυτό τους αλλά και για την κυκλοφορία. “Όμως”, είπε με το αφοπλιστικό ύφος των Αμερικανών πανεπιστημιακών “άμα οι άνθρωποι που ειναι σκαρφαλωμένοι εκεί πηγαίνουν να δουλέψουν στην μακρυνή πόλη, γιατί στην δική τους περιοχή δεν έχει δουλειές και δεν μπορούν αλλιώς να θρέψουν τις οικογένειές τους αλλά και δεν υπάρχει δημόσια συγκοινωνία, δεν έχει νόημα να επιβάλεις απαγόρευση μιας τέτοιας χρήσης του αυτοκινήτου, ακόμη λιγότερο να μιλήσεις για τιμωρία”. Έτσι είναι και με τις ιερεμιάδες κατά της διαφθοράς , ενόσω δεν διαμορφώνονται συνθήκες που να επιτρέπουν αληθινά μορφές λειτουργίας της οικονομίας και συνακόλουθης συμπεριφοράς που να την αποτρέπουν, που να καθιστούν λογική την “ορθή” δραστηριοποίηση, οι καταγγελίες και κατάρες δεν έχουν νόημα… Μόνο με παρέμβαση που καθιστά την διαφθορά μη-αποδοτική επιλογή, έχει η συζήτηση αυτή ουσιαστικό περιεχόμενο.

Η συζήτηση για τις λειτουργίες του πολιτικού συστήματος στην πράξη. Ο Γιώργος Φλωρίδης, παρεμβαίνοντας σε μια λογική κριτικής του πολιτικού συστήματος αλλά και της κοινωνικής ωρίμανσης, περιέγραψε την χαρακτηριστική περίπτωση του εξαντλητικά ενάρετου Συντάγματος, όπως αναθεωρήθηκε και ισχύει. Μερίμνησε να αποκλείσει – με ρητή του διάταξη! – την μονιμοποίηση των έκτακτων και συμβασιούχων του Δημοσίου. Υπέροχα! Όμως, λίγα χρόνια αν όχι μήνες μετά την αναθεώρηση, ένας απο τους βασικούς εμπνευστές (ακόμη και συντάκτες) του Συντάγματος εκεινου όχι μόνο γνωμοδοτούσε υπέρ της μονιμοποίησης – γι’ αυτό υπάρχει το Κοινοτικό Δίκαιο! – αλλά και δικηγορούσε υπέρ των συμβασιούχων. Λίγο αργότερα, από υπουργικό πλέον θώκο προωθούσε το ομώνυμο Προεδρικό Διάταγμα! Ο Φλωρίδης με αινιγματικό ύφος δεν έδωσε το όνομα: πολλοί μάλιστα στο ακροατήριο μουρμούριζαν εκείνο του Βαγγέλη Βενιζέλου – άδικο! επρόκειτο περί του Προκόπη Παυλόπουλου, ο οποίος ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας πλέον είχε κηρύξει την έναρξη του Φόρουμ…. Όμως, και πριν απ’ αυτό, ο πρωτοδίκης που – στην βάση του δικαιϊκού μας συστήματος – “έδωσε” τα ασφαλιστικά μέτρα που παρέτειναν τις συμβάσεις των συμβασιούχων, που (παρά την συνταγματική εντολή… ) οδηγούσαν στην μονιμοποίηση, τι έκανε;

Τέλος, το προσφυγικό με φόντο την γεωπολιτική κατάσταση. Ο άλλοτε Καγκελλάριος της Αυστρίας (2000-2007) Βόλφγκανγκ Σύσσελ έδωσε μιαν εντυπωσιακή όσο και ψύχραιμη περιγραφή για την γεωπολιτική κατάσταση και τις αναπόδραστες επιπτώσεις της – άμεσα, όχι θεωρητικά. Αν υπάρχουν 400 ενεργές συγκρούσεις ανά τον κόσμο (που “γεννούν” πρόσφυγες), στην άμεση γειτονιά μας καταγράφονται 1600 (!) ομάδες αντιπολίτευσης στην Συρία. Πώς βρίσκεις συναινέσεις, πώς κι αν αρχίζεις να διαπραγματεύεσαι; Συνεπώς οι κατά καιρούς εκκλήσεις “πρέπει να υπάρξει άμεση ειρηνευτική παρέμβαση” στην περιοχή, ηχούν σπαρακτικά απλοϊκές. Σε μια άλλη περιοχή της παρέμβασής του, αναφερόμενος στην απόλυτη ανάγκη να φέρει η Ευρώπη την Τουρκία στην διαδικασία διαχείρισης του Προσφυγικού, γνήσια όμως, διερωτήθηκε πόσο είναι λογικό να πιστέψει κανείς ότι οι ντουζίνες πλοιαρίων κάθε λογής που φεύγουν απο τις τουρκικές ακτές μπορεί να ξεκινούν χωρίς την γνώση, την ανοχή, αν μη κάτι περισσότερο απο μέρους των Τουρκικών αρχών.

Λίγο νωρίτερα, ο Θόδωρος Πάγκαλος είχε ξιφουλκίσει με την γνώριμη μαχητικότητά του κατά της τουρκικής ευθύνης για την πολεμική αναταραχή στην Εγγύς Ανατολή. Χαρακτηριστικά αναφερόμενος στον Ερντογάν (γνωστό και ως Σουλτάνο) με την παρατήρηση ότι, όπως και τα χρόνια τα παλιά, διεκδικεί και του Χαλίφη την ιδιότητα – υπό την έννοια ότι ενεργά ενισχύει και κάτι παραπάνω τις συμπεριφορές του Χαλιφάτου…

*Συνεργάτης της Νέας Πολιτικής (Δημοσιεύθηκε στο Kontra News)