Μη βάζεις εμπόδια εκεί που δεν υπάρχουν μοναχά για να υπάρχουν…

Νέα Κρήτη

Λένε πως οι καλύτεροι απολογισμοί γίνονται σε τρένα και σ'  αεροπλάνα. Προσωπικά κάθε φορά που ταξιδεύω είναι μια ευκαιρία συνάντησης με τον εαυτό μου και τα θέλω μου. Αυτοκριτική, επαναπροσδιορισμός και ενδοσκόπηση. Έτσι και σήμερα.

Της Έλλης Αυξεντίου

Καθ 'όλη τη διάρκεια της πτήσης, το μυαλό μου ταξίδευε στο χρόνο. Στις έντονες στιγμές που βίωσα το 2015. Μια χρονιά που ίσως να έγινα ακόμα πιο ευαίσθητη αλλά και πιο δυνατή. Ίσως να μην είμαι στ' αλήθεια πιο δυνατή, απλά να είδα τις δυνατότητες των προσωπικών μου ορίων να αυξάνονται. Και καταλήγω και φέτος να ταξινομώ, να στοχοθετώ… Να καθαρίζω, να ξεκαθαρίζω…

Σε ένα χαρτί γράφω τα ελαττώματα μου, τα προτερήματα μου, τις δυσκολίες που αντιμετώπισα, τους στόχους που κατέκτησα και ότι άλλο επιθυμώ να υλοποιήσω… Με ποιο τρόπο μπορώ να αυτό-βελτιωθώ; Πως ξεπέρασα τις όποιες δυσκολίες συνάντησα; Σε ποια σημεία απέτυχα; Γιατί απέτυχα; Πως έφτασα στην πραγμάτωση των στόχων μου; Που έφταιξα; Γιατί; Ποιους αδίκησα και σε ποιους επέτρεψα να μα αδικήσουν, να με υποτιμήσουν ή με άλλα λόγια να με βλάψουν; Απεγκλωβίστηκα έστω και για λίγο, από το φαύλο κύκλο των ενοχών μου; Πόσα όχι τόλμησα να πω φέτος σε πράγματα που πραγματικά δεν επιθυμώ; Πόσα από τα  ναι που έχω πει  ήταν γιατί τα γούσταρα πραγματικά και όχι από φόβο ή από ενοχές,  μήπως πληγώσω ή εναντιωθώ στα θέλω ενός άλλου ατόμου;

Για μένα προσωπικά,  η κόλαση δεν είναι οι άλλοι, αλλά  ο ίδιος μου ο εαυτός. Εγώ ευθύνομαι αν αδικήσω ή αν πονέσω κάποιον και εγώ ευθύνομαι επίσης αν επιτρέψω να με αδικήσουν… Τα όρια εγώ τα θέτω, όπως τα πρέπει και τα μη. Εγώ σκύβω το κεφάλι μου στον άλλο. «Δε σκύβω το κεφάλι μου στον άλλο , όμως ταυτόχρονα δεν επιτρέπω σε κανέναν να σκύψει το κεφάλι μου σε μένα…»

Απαριθμώ ανθρώπους - μαύρες τρύπες της ζωής μου και έναν - έναν αρχίζω να τους «αποχαιρετώ»…  Ανθρώπους τοξικούς,  που τους  παραχώρησα χώρο και  χρόνο και τους επέτρεψα να λειτουργήσουν σα σύννεφα στη ζωή μου… Σύννεφα - «βρικόλακες» που απομυζούν και ζουν από τη δικιά μου ενέργεια… Και ποιοι είναι αυτοί οι τοξικοί άνθρωποι και πως θα τους αναγνωρίσεις; Είναι πολύ εύκολο. Όχι δε κρατάνε κόκκινο γαρύφαλλο στο χέρι αλλά είναι όλοι αυτοί  που δε χαίρονται ποτέ  με τη δικιά σου επιτυχία, υπερτονίζουν μόνο τη δικιά τους και εμμένουν μόνο στα λάθη σου  και στις αποτυχίες σου. ¨Όσο για τις δικές τους αποτυχίες δε φταίνε αυτοί παρά μόνο οι άλλοι… Επιθυμούν οι άλλοι επίσης να θαυμάζουν τα δικά τους επιτεύγματα, ακόμη και τα πιο απλά.  Δε νοιάζονται ποτέ για τους άλλους, δεν έχουν μπει ούτε για μια στιγμή στη δικιά τους θέση , είναι άπληστοι αναζητούν συνεχώς την προσοχή χωρίς να μπορούν να οριοθετήσουν τον ίσιο τους τον εαυτό.

Τοξικοί είναι επίσης όσοι επιθυμούν να έχουν τον πλήρη έλεγχο της ζωής των άλλων, όσοι δε μοιράζονται, όσοι δεν αντέχουν την αγάπη, όσοι δεν ακούν τον άνθρωπο που έχουν απέναντι τους - το συνομιλητή τους, όσοι αδυνατούν να μη ψεύδονται ακόμα και στην πιο απλή ιστορία και να την παρουσιάσουν όπως αυτοί επιθυμούν,  με άλλα λόγια όπως απλά συμφέρει… Όσοι επίσης αδυνατούν να ευχηθούν «καλή επιτυχία» γιατί πολύ απλά δεν πιστεύουν στο πιο πάνω όρο και οι προβλέψεις τους είναι πάντα δυσοίωνες, χωρίς ρεαλιστικά επιχειρήματα… Όσοι  κατακρίνουν αλλά και όσοι σπέρνουν κενά δαιμόνια αλλά και  όσοι νοσούν από το σύνδρομο της κλειδαρότρυπας…

Τι άλλο αλλάζω όμως ουσιαστικά σε μένα; Σίγουρα αυτά που οφείλω να αλλάξω είναι πολλά.. Ένα από τους στόχους μου είναι να γίνω καλύτερη… Άνθρωπος - συνάνθρωπος,  γυναίκα - σύντροφος, κόρη, φίλη, αδερφή, εγγονή, επαγγελματίας και όποιος άλλος είναι ο ρόλος μου σε αυτή τη γη… Κι αν ακόμη δε γίνω καλύτερα, να μη βλάπτω, να μην προκαλώ πόνο ή κακό στους άλλους…

Να αγαπάω, να εκδηλώνω περισσότερο τα συναισθήματα μου, να τολμώ να ζητάω συγνώμη εκεί που χρειάζεται, να λέω ευχαριστώ στους γύρω μου και στους ανθρώπους γενικότερα, αλλά και στο Θεό για την κάθε μέρα που ξυπνάω και έχω την  υγεία μου τόσο εγώ όσο και τα αγαπημένα μου πρόσωπα.

Να βλέπω το ποτήρι περισσότερο μισογεμάτο.

Να λέω περισσότερα όχι και να σταματήσω να καταπιέζω τα θέλω μου.

Να  λειάνω τις αρνητικές μου γωνίες, να αποβάλω τις ενοχές μου και να σπάσω τους φόβους… Κι όσους δεν μπορώ να σπάσω ας τους μετουσιώσω σε δημιουργικούς. Έτσι κι αλλιώς με τα ελαττώματα μας προχωράμε ως άνθρωποι. Κάποιοι φόβοι  φεύγουν και κάποιοι άλλοι έρχονται, ας είναι τουλάχιστον δημιουργικοί…

Να ακολουθήσω  το απόφθεγμα του Δαλάι Λάμα και να δώσω φτερά σε όλους όσους αγαπώ, φτερά για να πετάξουν και λόγο για να μείνουν…

Να απομονώνω τα μαθήματα από τις ήττες μου, τις αποτυχίες μου, τα λάθη μου… Καιρός είναι να μάθω έστω και από ένα μάθημα. Πολλά είναι τα χρόνια που έχω παραμείνει στην ίδια τάξη.

Να σέβομαι περισσότερο τον εαυτό μου αλλά και τους άλλους. Η μετατόπιση ευθυνών επιβάλλεται να σταματήσει. Μοναδική υπεύθυνη είμαι μόνο εγώ.

Να αφιερώνω  περισσότερες ώρες  στον εαυτό μου αλλά και σε όσους αγαπώ…

Να αποβάλω τη φοβία μου προς το άγνωστο. Έχουν και οι αλλαγές τη γοητεία τους.

Να θυμάμαι πως η σιωπή είναι χρυσός.

Να μην καταπατώ το νόμο της αβλάβειας.

Σε διαφωνίες με αγαπημένα πρόσωπα, να παραμένω στο συγκεκριμένο λόγο και να μην ανατρέχω στο παρελθόν. Καλό είναι βασικά να συζητάς εκείνη την ώρα αυτό που σε ενοχλεί.

Να βρω το θάρρος ,  να ζητώ αυτό που επιθυμώ. Να ελαττώσω τον εγωισμό μου και να αφήνω την πόρτα ανοιχτή στον άλλο που επιθυμεί να με βοηθήσει..

Να μάθω να ταξινομώ το χρόνο μου - προτεραιότητες. Επείγοντα, σημαντικά, ασήμαντα, παρ' όλο που ίσως όλα να είναι σημαντικά.

Να απολαμβάνω τις στιγμές αλλά και να τις εκτιμώ. Να σταματήσω να υπάρχω αλλά να ζω…

Να ρισκάρω περισσότερο

Να αποδεχτώ ότι δεν μπορώ να αλλάξω. Το μόνο που στην τελική μπορώ να αλλάξω είναι τον ίδιο μου τον εαυτό.

Να μην εγκαταλείπω όνειρα και στόχους που είναι εφικτοί αλλά δεν έχουν ακόμα πραγματοποιηθεί… Μ' άλλα λόγια να μην τα παρατώ…

Να σταματήσω να βάζω εμπόδια εκεί που δεν υπάρχουν, μόνο και μόνο γιατί θέλω να υπάρχουν… Εμπόδια που ίσως βοηθούν ή τροφοδοτούν το φόβο ή τους φόβους μου.

Να συνειδητοποιήσω επιτέλους όλα όσα έχω και να σταματήσω να γκρινιάζω γι αυτά που  δεν έχω. Ένα μεγάλο αριθμός των σημερινών κεκτημένων ή και δεδομένων, ήταν όλα αυτά που για νύχτες ολόκληρες είχα  κάποτε προσευχηθεί… Να ευχαριστώ το Θεό για όλα όσα έχω. Να τερματίσω ή να οριοθετήσω την απληστία μου,  πάντα κάτι θα λείπει, πάντα κάτι θα ψάχνω…

Να σταματήσω να κυνηγάω την ευτυχία από όπου την έχω χάσει. Ίσως και να μην υπάρχει και να κρύβεται μοναχά στις στιγμές…

Τα φώτα προσγείωσης άναψαν. Προσδεθείτε. Μια νέα χρονιά φτάνει και μια άλλη φεύγει… Λίγο μετά τη νίκη του φωτός με το σκοτάδι…

Χρόνια πολλά γεμάτα υγεία κι αγάπη σε όλους τους τομείς.

Καλή χρονιά με όλα τα όμορφα που στέρησαν οι προηγούμενες…