ΕΛευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση
Του Γιώργου Αναγνώστου
Ήταν πριν έξι χρόνια όταν από το Καστελόριζο ξεκινούσε η μεγάλη περιπέτεια του πολιτικού συστήματος στα έλη της ύφεσης και τις ζούγκλες της ανεργίας, ανάμεσα σε κροκοδείλους από ξένα συμφέροντα, πεινασμένα λιοντάρια ψηφοφόρων και κεφάλαια όρνεα.
Για κάθε πολιτικό που ήξερε το τι και πώς, μία ήταν η λύση: να φύγει σαν μοναχικός ιππότης αλλοτινών καιρών, να περιπλανηθεί μες σε επικίνδυνα δάση γραφειοκρατίας, να διασχίσει ποταμούς εγγράφων και λίμνες από data και να είναι εκείνος που θα ανακαλύψει πρώτος τον θησαυρό, το άγιο δισκοπότηρο, το θρυλικό «σχέδιο ανασυγκρότησης της χώρας».
Όμως, όσο κι αν οι Έλληνες πολιτικοί, οπλισμένοι με θάρρος και σύνεση έβαζαν πλώρη για την μεγάλη περιπέτεια, οι μάγισσες των πολιτικών δασών, η Ρεμούλα, η Τεμπελοσύνη και η μεγάλη κακιά αδερφή τους η Ιδιοτέλεια, δεν άφηναν τα παλληκάρια να δούνε προκοπή.
Στην αρχή ξεκίνησε ο Γιώργος ο Καλόκαρδος από το Καστελόριζο. Όσο κι αν προσπάθησε όμως να βρει «απάνεμο λιμάνι», ταξιδεύοντας με το προεδρικό σκάφος σε δύση και ανατολή, όσο κι αν έπαιρνε δυνάμεις με την βοήθεια του μαγικού φίλτρου της πράσινης ανάπτυξης, δεν μπόρεσε να πετύχει στην περιπέτειά του και μάλιστα υπέστη θανάσιμο πολιτικό τραυματισμό σε μια ξιφομαχία με κοντά και ψηλότερα τέρατα που ανέβαιναν πάνω σε τραπέζια στις μακρινές Κάννες.
Ύστερα για τη φοβερή περιπέτεια κίνησε κι άλλος γενναίος ιππότης, ο Αντώνης από το Ζάππειο. Όσο κι αν πλησίασε στον στόχο του, εξευμενίζοντας με θυσίες τους θεούς των μνημονίων, την Μουέργκελ και τον Σόϊμπλιαχ και χρησιμοποιώντας επτασφράγιστες τεχνικές των Μαύρων Ιπποτών της Στρογγυλής Τραπέζης της ΕΚΤ, στο στενό πέρασμα πριν από το Μέγα Όρος της Πιστοληπτικής Γραμμής, έχασε την ισορροπία του και γκρεμοτσακίστηκε στο περιβόητο βάραθρο «Του Πρόεδρου τ’ απήδημα».
Μες την απελπισία τους όλοι τότε πίστεψαν πως ο μικρότερος ιππότης όλων, ο έξυπνος Αλέξης ο Κοκκινογένης, παρά την απειρία του, ήταν ο μόνος που είχε απομείνει για να εκπληρώσει την αποστολή και όλη η πόλη μαζεύτηκε και του έδωσε πολλά εφόδια, μια τούφα από τα μαλλιά της Ελπίδας, το μαγικό σπαθί της Δημοκρατίας και όσα πυρομαχικά είχαν συγκεντρωθεί τα τελευταία χρόνια από τους πολλούς ανώνυμους πολεμιστές απέναντι στα θεριά της οικονομικής κολάσεως, όπως ο Κέρβερος του ΔΝΤ, η Λερναία Ύδρα της Τρόικας και η Μέδουσα της Task Force, που μαρμάρωνε κάθε υπουργό που ύψωνε το βλέμμα του στα στελέχη της.
Οϊμέ όμως τι συμφορά, μόνο 7 μήνες κατάφερε ο έξυπνος Αλέξης να πολεμήσει στα Μαρμαρένια Αλώνια των Διαπραγματεύσεων, χάνοντας συμπολεμιστές από τις αριστερές του φάλαγγες και θυσιάζοντας θεληματικούς αξιωματικούς όπως τον Γιάνη Αγιάνη. Μηδέν εις το πηλίκον, μες τις κακουχίες αδυνάτισε ο οργανισμός του και κόλλησε πολλές βαριές παιδικές ασθένειες όπως την ευλογιά της υποκρισίας και μαγουλάδες ψέμματος. Κανείς από τους γιατρούς του βασιλείου δεν μπόρεσαν να τον συνεφέρουν κι έτσι στο τέλος έπαθε και εκλογές, μια επιδημία που σάρωνε κάθε τόσο τους κατάφτωχους πλέον υπηκόους του κράτους και μετέφερε δια μαγείας προς το ιπποτικό τάγμα τα λιγοστά περιεχόμενα του εθνικού θησαυροφυλακίου.
Μεγάλη περίσκεψη έπεσε μετά την αποτυχία του ιππότη Αλέξη να πάρει στα χέρια τον πολυπόθητο θησαυρό, το «σχέδιο ανασυγκρότησης της χώρας». Κάποιοι σκεπτικιστές άρχισαν να διαδίδουν ότι το σχέδιο είναι μια φενάκη και ποτέ δεν υπήρξε, άλλοι πάλι το έριξαν στο πιοτό για να ξεχάσουν, άλλοι έφυγαν για μέρη μακρινά κι ονειρεμένα… Ο τίτλος του ιππότη είχε χάσει πια κάθε αίγλη και διάφοροι που εμφανίζονταν ως επίδοξοι διεκδικητές του ρόλου αντιμετωπίζονταν με χλεύη και αγανάκτηση από τον κόσμο.
Ήταν σκοτεινές εποχές και γεμάτες από μαύρη μαγεία. Ευρώ έπιανες ρουπία Ινδίας γινόταν. Και το πράγμα πήγαινε από το κακό στο χειρότερο. Οι μνημονιακοί θεοί μες την οργή τους έστειλαν τα ποντίκια με τον τύφο του ΦΠΑ που κατέφαγαν τις σοδειές, κι ύστερα κρυμμένα μέσα σε θαλαμηγούς φτάσανε ως τα απόμακρα νησιά και μόλυναν και τα ψάρια. Μεγάλη πείνα έπεσε παντού κι οι μόνοι που παρέμειναν χορτάτοι ήταν όσοι πριν χρόνια είχαν φύγει για τις πολύ μακρινές και αραιοκατοικημένες αποικίες των νησιών οφσόρ.
Κάποιοι πιστοί όμως συνέχιζαν να ελπίζουν. Και ένα πρωί του Σεπτέμβρη, έφτασε στην πόλη με την φλογέρα και το λάσο του ο Ιντιάνα Τζόουνς. Εξολόθρευσε τα ποντίκια σε τρεις νύχτες και κέρδισε την εμπιστοσύνη του κόσμου. Και μετά καβάλησε το τζιπ του και χάθηκε σαν μοναχικός καβαλάρης στο ηλιοβασίλεμα στο νέο quest για το «σχέδιο ανασυγκρότησης της χώρας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου