Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
O συνομιλητής μου ήταν ένα επιχειρηματίας που διατηρεί στενούς δεσμούς με την ηγεσία της ΝΔ. Μούλεγε χτες:
«Ελπίζω να νικήσει ο Τσίπρας, να εφαρμόσει όλα όσα υπέγραψε και να εξευτελιστεί. Αυτός είναι ο μόνος για να καταστραφεί και να τον ξεφορτωθούμε.
Αυτός δεν είναι μόνο τρόπος για να καταστραφεί ο Τσίπρας, πρόσθεσα από μέσα μου, αλλά για να καταστραφεί και όλη η ελληνική, αν όχι η Ευρωπαϊκή Αριστερά. Αν υπάρξει κάποια αριστερά στο μέλλον, στην Ελλάδα ή στην Ευρώπη, θα είναι κάτι πολύ διαφορετικό από αυτό που έχουμε τώρα.
Το πιο πιθανό είναι ότι ο Τσίπρας θα βρίσκεται σαφώς μπροστά από το Μεϊμαράκη σήμερα. Κατάφερε να μετατρέψει την ερώτηση «Ναι ή Όχι» στο Μνημόνιο στην ερώτηση «Προτιμάτε τα παλιά κόμματα που σας κατέστρεψαν ή θα δώσετε μια δεύτερη ευκαιρία σε μένα;»
Φυσικά διευκολύνθηκε σε μεγάλο βαθμό από την μεγάλη ανεπάρκεια και τα εξίσου μεγάλα πολιτικά λάθη που διέπραξαν οι αντίπαλοί του εντός ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή είναι όμως μια συζήτηση που πρέπει οπωσδήποτε να γίνει, από αύριο.
Πολλοί Έλληνες, εκτιμώντας ότι έχουν ήδη ηττηθεί στο ζήτημα του μνημόνιου, εξακολουθούν να πιστεύουν ότι ο Τσίπρας ίσως μπορέσει με κάποιο τρόπο να μετριάσει τις συνέπειες του Τρίτου Μνημονίου που έχει υπογράψει. Δεν έχουν τίποτα να περιμένουν από τη Νέα Δημοκρατία, έτσι θα ψηφίσουν Τσίπρα. Δικαίως φοβούνται για το τι περιμένει τις οικογένειές τους, τους ίδιους και τη χώρα. Προτιμούν να διατηρήσουν ακόμη κάποια ελπίδα ότι ο Τσίπρας μπορεί να τους προστατεύσει. Είναι ψευδαίσθηση, αλλά το μυαλό αργεί να κατανοήσει την πραγματικότητα. Ειδικά, όταν η πραγματικότητα που πρέπει να γίνει αντιληπτή είναι απολύτως τραγική, χωρίς πιθανή ορατή διέξοδο σε ατομικό και σε εθνικό επίπεδο. Όταν πιστεύεις ότι δεν μπορείς να κάνεις τίποτα με την πραγματικότητα, μοιάζει μερικές φορές καλύτερο να μένεις με τις αυταπάτες σου.
Ο φίλος μου ο Βαγγέλης μου λέει «Είναι αδιανόητο. Δεν μπορούμε να επανεκλέξουμε έναν τύπο που μας εξαπάτησε με τέτοιο τρόπο. Πιστεύω ότι κάτι θα συμβεί, μια έκπληξη της τελευταίας στιγμής. Όταν άκουσα τον Τσίπρα, με τέτοια αυτοπεποίθηση, την Παρασκευή, όλα αυτά τα ψέματα που είπε στην πλατεία Συντάγματος, προσπαθώντας να μιμηθεί το στυλ του Ανδρέα Παπανδρέου, κατάλαβα ότι αυτός είναι ο πιο επικίνδυνος άνθρωπος στην Ελλάδα. Αποφάσισα να ψηφίσω Λαφαζάνη». ( Ο Βαγγέλης είναι ένας πολύ αποφασιστικός άνθρωπος. Μερικές μέρες πριν, μου είχε πει ότι αισθάνεται ντροπή που δεν ξέρει τι να κάνει στις εκλογές και αλλάζει γνώμη κάθε μέρα).
Κοίταζα με απορία την οθόνη της τηλεόρασής μου την περασμένη Παρασκευή. Ο Pablo Iglesias, ο Gregor Gysi και ο Pierre Laurent στο βάθρο στην πλατεία Συντάγματος, να χαιρετίζουν τον Τσίπρα και να τον στηρίζουν. Αναρωτήθηκα τι ακριβώς υποστηρίζουν. Τη συνθηκολόγηση; Την μετατροπή της Ελλάδας σε προτεκτοράτο (με τη βοήθεια των κυβερνήσεων της Ισπανίας, της Γερμανίας και της Γαλλίας); Την κοινωνική σφαγή των Ελλήνων που εξασφαλίζεται σε κάθε λεπτομέρεια με το τρίτο μνημόνιο; Ή την ακραία φιλο-αμερικανική και φιλο-ισραηλινή πολιτική και σχέδια της κυβέρνησης Τσίπρα; Τι πραγματικά επικροτούν;
Δεν ξέρω αν θεωρούν ότι υποστηρίζουν έτσι την ελληνική αριστερά ή τον ελληνικό λαό. Αυτό που ξέρω είναι ότι ενισχύουν έμμεσα, αλλά πολύ σημαντικά, την Χρυσή Αυγή και τη Marine Le Pen, συνηγορώντας με το παράδειγμά τους στον ισχυρισμό ότι η Αριστερά είναι ανίκανη ή απρόθυμη να υπερασπίσει μέχρι τέλος τους ανθρώπους και τους λαούς που στρέφονται σε αυτή για να προστατεύσουν τα πλέον στοιχειώδη πολιτικά, κοινωνικά και εθνικά τους δικαιώματα, καθώς και την αξιοπρέπειά τους.
Ήμουν ακόμα θυμωμένος όταν ένιωσα μια αναλαμπή ελπίδας να γεννιέται πάλι μέσα μου, διαβάζοντας το μήνυμα στήριξης και αλληλεγγύης στην Ελλάδα και το σύμβολο της αντίστασής της, τον Μανώλη Γλέζο, από τον Oscar Lafontaine, τον πρώην Πρόεδρο του γερμανικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος και του Λίνκε αργότερα, πρώην Υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας, που προτίμησε να παραιτηθεί αντί να καταπατήσει τις αρχές του. Ο Λαφονταίν παραμένει ακόμα η ζωντανή φωνή της συνείδησης της ευρωπαϊκής Αριστεράς. Και για να έχει οποιοδήποτε μέλλον, μια τέτοια Αριστερά θα πρέπει πρώτα-πρώτα να ξαναγίνει και πάλι Αριστερά, αντί να προσπαθεί να ικανοποιήσει τις πιο αντιδραστικές δυνάμεις που έχει παράγει ποτέ η ευρωπαϊκή ιστορία. Και αυτό δεν ισχύει μόνο για την Ελλάδα, ισχύει και για κάθε μια ξεχωριστά ευρωπαϊκή χώρα.
Αθήνα, 20 Σεπτεμβρίου, 2015
konstantakopoulosd@yahoo.gr
konstantakopoulosd@yahoo.gr
www.konstantakopoulos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου