Το κιτς στη Βουλή

Από τον ταξίαρχο Θεοχάρη και την Άννα Νταλάρα στον Παύλο Χαϊκάλη και την (αδικημένη) Αφροδίτη Αλ Σαλέχ. Η διατριβή του Κώστα Καίσαρη σχετικά με το κιτς στη πολιτική.

Στη Δημοκρατία εκλέγονται, υποτίθεται, οι καλύτεροι. Υποτίθεται οι άριστοι. Οι πλέον ικανοί. Οι πλέον έντιμοι. Ο κυρίαρχος λαός, έχει το ιερό δικαίωμα της επιλογής: Να κρίνει, να συγκρίνει, να διαλέξει και να επιλέξει: Αυτούς που θα τον κυβερνήσουν: Κόμματα και πρόσωπα. Αυτά τη φορά, ωστόσο, δεν υπάρχει ο αποκαλούμενος σταυρός προτίμησης. Η επιλογή γίνεται από τον Αρχηγό. Αντί του σταυρού, υπάρχει η λίστα. Οπως ο προπονητής, επιλέγει στο ποδόσφαιρο τους έντεκα που θα ξεκινήσουν, έτσι κι ο Αρχηγός επιλέγει ποιοι και με ποια σειρά θα εκλεγούν.

Ακόμα και σ αυτές τις περιπτώσεις ,όμως ,και πάλι το πρώτο λόγο τον έχει ο κυρίαρχος λαός. Οσοι έχουν εκλεγεί δηλαδή στις αμέσως προηγούμενες εκλογές, προηγούνται. Ποια είναι λοιπόν τα κριτήρια του κυρίαρχου λαού στις επιλογές του αυτές; Και δεν μιλάμε ότι η κυρία Κομπρέσα προβληματίζεται αν θα μαγειρέψει μπάμιες η φασολάκια; Λέμε ότι αποφασίζει για το μέλλον τη χώρας. Για την ίδια της τη ζωή. Ποιους στέλνει, λοιπόν, κάθε φορά στη Βουλή ο λαός ν αποφασίζουν για λογαριασμό του; Τους άριστους, τους ικανούς και τους έντιμους που λέγαμε; Προφανώς και όχι. Κριτήριο, δεν είναι η ικανότητα. Κριτήριο είναι η αναγνωρισιμότητα. Δεν επιλέγονται οι ικανοί.

Επιλέγονται οι γνωστοί: Ψηφίζω αυτόν που ξέρω. Ούτε όμως ο γιος του φούρναρη βάζει για βουλευτής, ούτε η γυναίκα του μανάβη, ούτε ο κουρέα, ούτε αυτός που έχει το απέναντι περίπτερο. Κάποιος γνωστός σου δηλαδή, από τη γειτονιά, τη δουλειά ή το καφενείο. Η κάποια γνωστή της κυρίας Κομπρέσας, που λέγαμε, από το κομμωτήριο, το γυμναστήριο ή το σύλλογο γονέων και κηδεμόνων. Ο γνωστός λοιπόν θα προκύψει από τη τηλεόραση. Ο μέσος Έλληνας αυτόν που εμφανίζεται συχνά στην τηλεόραση τον θεωρεί δικό του άνθρωπο. Μέλος της οικογένειας του. Πόσες ώρες βλέπει η μέση νοικοκυρά τον άντρα της και πόσες την Ελένη Μενεγάκη και τη Τατιάνα Στεφανίδου;

Πόσες ώρες έχει φάει ο μέσος Έλληνας για να χαζεύει τον Μάκη Τριανταφυλλόπουλο και τον Σταύρο Θεοδωράκη; Αυτές είναι οι ηρωίδες και οι ήρωες της καθημερινότητας τους. Δεύτερη γενιά ακροατών και τηλεθεατών μεγαλώνει ο Γιώργος Τράγκας. Δεν ήταν καθόλου δύσκολο το φθηνό κιτς και καλκ της καθημερινότητας να μεταπηδήσει από την τηλεόραση στην Βουλή. Κατ εικόνα και καθ ομοίωση είναι οι επιλογές του ψηφοφόρου. Στο πρόσωπο της Άννας Καραμανλή που διάβαζε τη βαθμολογία στην "Αθλητική Κυριακή" και μπερδευόταν, ο μέσος Έλληνας βλέπει την κορούλα του. Και την σταυρώνει. Πολύ περισσότερο όταν φέρει το όνομα Καραμανλή.

Με τα ίδια ακριβώς  κριτήρια, επιλέχθηκε ο φαλακρός ποδηλάτης, (επίσης γνωστός από την ΕΡΤ) Γιώργος Αμυράς. Εχει καμία σημασία δηλαδή που όταν ανοίγει το στόμα του, μιλάει για "φοροδιαφυγάδες"; Δεν ψάχνουμε για μορφωμένους. Για βουλευτές ψάχνουμε. Οι μορφωμένοι είναι στην Ακαδημία Αθηνών. Δεν είναι στη Βουλή. Στη Βουλή έχει μπει μέχρι και ο Γιώργος Ανατολάκης. Ποιον, θα σταύρωνε δηλαδή ο Ολυμπιακάρας ψηφοφόρος στο Πειραιά; Τόσες κλωτσιές είχε ρίξει ο Ανατολάκης στα αντίπαλα σέντερ-φορ. Δεν θα έπρεπε να ανταμειφθεί; Η προσπάθειά του μάλιστα όταν συλλάβιζε διαβάζοντας τις κόλλες που του είχαν γράψει, ήταν συγκινητική. Τόσο ιδρώτα δεν είχε χύσει  ούτε όταν όργωνε τα γήπεδα. Δεν ήταν μόνο όμως ο Γιώργος Ανατολάκης στον κοινοβουλευτικό θίασο του πάλαι ποτέ Λάος.

Ήταν κι ο Αλέξανδρος Χρυσανθακόπουλος που τον είχε πιάσει στα πράσα ο Τριανταφυλλόπουλος να παίζει φρουτάκια. Ήταν ο μειλίχιος σεξολόγος και διάσημος πανελίστας Βαΐτσης Αποστολάτος με το κομοδινί μαλλί. Ήταν ο Γιώργος Βασιλείου γνωστός από το σήριαλ "καλημέρα ζωή" σαν Ταξίαρχος Στάθης Θεοχάρης, που είχε προηγηθεί. Δεν εμφανίστηκε έτσι ξαφνικά το φαινόμενο Παύλος Χαϊκαλης. Με ποια κριτήρια μπήκε στη Βουλή κι έγινε και Υπουργός μάλιστα ο Γιάννης Ιωαννίδης; Αρκούσε ότι ήταν γνωστός και διάσημος σαν προπονητής. Κι αυτό ήταν το προεκλογικό σλόγκαν του: "Ψηφίζω κόουτς." Από το παρκέ στη Βουλή. Κανένα πρόβλημα. Όπως κανένα πρόβλημα για να μεταπηδήσουν οι κομψές και ωραίες κύριες από το σανίδι ή τη πασαρέλα στη Βουλή. Με ποια κριτήρια έκανε πολιτική καριέρα ο Άντζελα Γκερέκου; Η Έλενα Κουντουρά; Ποια ήταν η κοινωνική τους παρουσία και δραστηριότητα; Τι άλλο είχαν κάνει στη ζωή τους πέρα από το επάγγελμά τους που τους έκανε γνωστούς και αναγνωρίσιμους;

Τι άλλο διέθετε η Άννα Ραγκούση Νταλάρα πέρα από το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του συζύγου της; Και που είναι όλοι αυτοί σήμερα; Ποια είναι η κοινωνική τους δράση εν καιρώ Μνημονίων; Η διάθεση τους για "προσφορά" στο κοινωνικό σύνολο τελειώνει ατόματα με τη κοινοβουλευτική της θητεία. Να μην είμαστε όμως άδικοι και υπερβολικοί. Οι εν λόγω κυρίες και κύριοι, ουδεμία ευθύνη φέρουν. Δεν υπέκλεψε τους σταυρούς προτίμησης με το πιστόλι στο χέρι ο Παύλος Χαϊκάλης. Ο ελληνικός λαός του τους έδωσε απλόχερα. Ουδεμία ευθύνη φέρει ο Γιώργος Ανατολάκης που δηλώνει τέως ποδοσφαιριστής και βουλευτής. Ουδεμία ευθύνη φέρουν όλοι αυτοί όταν υποδύονται τους πολιτικούς. Ο ελληνικός λαός είναι που ψηφίζει κατ εικόνα και κατ ομοίωση. Και γι αυτό ακριβώς δεν θέλει λύπηση.

Κανένας οίκτος γι αυτόν τον λαό. Και λίγα είναι αυτά που τραβάει. Λίγα είναι αυτά που του κάνουνε. Κι άλλα αντέχει, πολλά περισσότερα. Όταν τον στραγγαλίζουν με τα Μνημόνια και στέλνει στη Βουλή Χαϊκάληδες δεν θέλει λύπηση. Αφήνοντας μάλιστα έξω την Αφροδίτη Αλ Σαλέχ. Το πνευματικό πουλέν του Βενιζέλου. Μία ακόμα απόδειξη πόσο κόβει το μάτι του Ευάγγελου. Από πολιτική σκέψη το κορίτσι κορμάρα. Σκίζει χασέδες. Να μπει στη Βουλή η Αφροδίτη και κάποιες σαν την Αννούλα την Καραμανλή και την Όλγα Κεφαλογιάννη να μην μπορούνε να κυκλοφορήσουν.

Για ακόμα μία φορά υποψήφια με το ΠΑΣΟΚ η Αφροδίτη (που έχει και το όνομα, αλλά και τη χάρη) αλλά σε μη εκλόγιμη θέση. Κουκούτσι μυαλό αυτός ο λαός. Αφού έτσι ή αλλιώς ψηφίζει και σταυρώνει κουτουρού μπουγάτσα ας κάνει αυτή τη κωλοδουλειά σωστά. Με την Αλ Σαλέχ στη Βουλή θα χορταίνει τουλάχιστον το μάτι. Θα έχει μία γλύκα το Μνημόνιο. Αν το εφαρμόζουνε και στον φερμάρουν τύποι σαν τον Χαϊκάλη, δεν αντέχεται με τίποτα.

Πηγή sport24