Infowar
του Άρη Χατζηστεφάνου
Ποιά θα είναι τελικά η εικόνα που θα καταγραφεί στο συλλογικό υποσυνείδητο από τις εκλογές της 6ης Μάη; Η σύναξη των τελευταίων πραιτοριανών του Βενιζέλου στο Σύνταγμα αποτελεί αναμφίβολα μια εικόνα εξίσου γεμάτη σε νοήματα όσο ήταν τα πλάνα από την Τιεν αν Μεν για τους Κινέζους ή η εκτέλεση του Τσαουσέσκου για τους Ρουμάνους. Είναι το τέλος μιας εποχής.
Η ισχυρότερη εικόνα της προεκλογικής περιόδου, όμως, ήταν αυτή που δεν κυκλοφόρησε. Η στιγμή, όπως την περιέγραψαν αρκετοί συνάδελφοι, όπου οι οροθετικές ιερόδουλες μεταφέρονται σιδηροδέσμιες με νοσοκομειακές μάσκες. Είναι περιττό να μιλήσει κανείς για τα ανθρωπόμορφα κτήνη, τους υπουργούς του ΠΑΣΟΚ που πίστεψαν ότι αυτή η εικόνα μπορεί να αυξήσει τα ποσοστά τους πριν από τον οριστικό, πολιτικό τους θάνατο. Ακόμη και τα πιο αντιδραστικά καθεστώτα που πέρασαν από το πρόσωπο της γης δεν τόλμησαν ποτέ να διαπομπεύσουν με τέτοιο τρόπο τα θύματα ενός σκλαβοπάζαρου για να προστατεύσουν τους θύτες - χωρίς να προσφέρουν ούτε ένα ηθικό άλλοθι για την πράξη τους. Μόνο οι πρώην ομόσταυλοι του Μπεν Αλί και του Μπουμπάρακ στη Σοσιαλιστική Διεθνή το επιχείρησαν.
Κρίνοντας από τη σημερινή στάση τους μπορούμε με βεβαιότητα να υποθέσουμε ποιά θα ήταν η συμπεριφορά αυτών των στελεχών σε προηγούμενες ιστορικές περιόδους. Στη κατοχή θα ήταν μαυραγορίτες και κουκουλοφόροι συνεργάτες των ναζί, στη χούντα θα ήταν βασανιστές. Το ΠΑΣΟΚ είναι πλέον ένα βαθια ακροδεξιό και αντιδραστικό κόμμα, αρκετά στελέχη του οποίου έχουν φασίζουσες τάσεις. Πρέπει να τσακιστεί με την ίδια πολιτική και ιδεολογική αποφασιστικότητα με την οποία τσακίστηκε ο φασισμός σε κάθε περίοδο της ιστορίας.
Θα ήταν όμως τραγικό λάθος να υποθέσει κανείς ότι οι κινήσεις της «σοσιαλιστικής παράταξης» αποτελούν απλώς τις σπασμωδικές αντιδράσεις ενός κτήνους που πεθαίνει. Τα κομματικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, σε συνεργασία με τη ΝΔ και το ΛΑΟΣ έφεραν είς πέρας μια από τις πιο δύσκολες αποστολές στην ιστορία του ελληνικού κράτους. Μέσα σε δυο χρόνια έσβησαν εργασιακά δικαιώματα που χρονολογούνταν από τα τέλη του 19ου αιώνα. Καταπάτησαν ατομικά και συλλογικά δικαιώματα που κερδήθηκαν στην Ευρώπη από την εποχή της γαλλικής επανάστασης. Έφτασαν στο σημείο να προσάγουν, χωρίς καμία δικαιολογία, αντιφρονούντες και να ανέχονται τις προσπάθειες φυσικής εξόντωσης δημοσιογράφων (βλ. ανακοίνωση ΠΟΕΣΥ). Έκαναν ακριβώς ότι τους ζήτησαν οι δανειστές της χώρας και οι εγχώριες οικονομικές ελίτ - και το έκαναν με τρομακτική επιδεξιότητα και ταχύτητα.
Η φρικιαστική εικόνα των πάλαι ποτέ μεγάλων κομμάτων αποτελεί το πραγματικό πρόσωπο του σημερινού οικονομικού συστήματος.
Τώρα, καθώς ο μηχανισμός τους καταρρέει, το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και οι ακροδεξιοί δορυφόροι τους επιχειρούν ως ύστατη λύση τον εκφασισμό ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας. Η συντονισμένη ανάδειξη του μεταναστευτικού από τα μέσα ενημέρωσης (δηλαδή από συγκεκριμένους διευθυντές και αρχισυντάκτες) και η ναζιστικού τύπου δημόσια διαπόμπευση οροθετικών σκλάβων είναι μερικές μόνο από τις εκφάνσεις αυτής της επιχείρησης σκοταδισμού.
Μπήκαμε λοιπόν σε ένα νέο μεσαίωνα; Αναμφίβολα, αλλά ποτέ δεν ήμασταν και τόσο έτοιμοι για μια νέα Αναγέννηση. Παρά τη συντονισμένη προσπάθεια των μέσων ενημέρωσης να παρουσιάσουν σαν διακύβευμα των εκλογών την άνοδο της Χρυσής Αυγής η ουσία βρίσκεται στην πρωτοφανή άνοδο της Αριστεράς. Οι νεοναζιστές, δολοφόνοι της Χρυσής Αυγής δεν έχουν ρίζες στην ελληνική κοινωνία. Δεν υπήρξαμε και δεν θα υπάρξουμε ποτέ Ουγγαρία για να ανακηρύξουμε μια ακροδεξιά κυβέρνηση και μια φιλοφασιστική αντιπολίτευση. Το γεγονός ότι ποσοστό των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ μετακινήθηκε προς τη Χ.Α δείχνει απλώς ότι το νεοφιλελεύθερο μοντέλο του Παπανδρέου και του Βενιζέλου μπορεί να ανοίξει τα συγκοινωνούντα δοχεία με το φασισμό. Εκλογικά όμως είναι ασήμαντο. Χωρίς τη συντονισμένη στήριξη των ΜΜΕ και τις κοινές επιχειρήσεις με την ελληνική αστυνομία αυτή η εγκληματική συμμορία θα ήταν ανύπαρκτη.
Οι εκλογές της 6ης Μάη δεν θα σώσουν την Ελλάδα (αν μπορούσαν να το κάνουν θα ήταν παράνομες) είναι όμως μια μάχη που πρέπει να δοθεί μέχρις εσχάτων. Η ελληνική Αριστερά ίσως κατηγορηθεί από τους ιστορικούς του μέλλοντος για μια «ιδεολογική Βάρκιζα» γιατί εγκατέλειψε τους πολίτες και αναλώθηκε σε μικροπολιτικά παιχνίδια. Πρέπει όμως όλα τα κόμματα αριστερότερα της Δημοκρατικής Αριστεράς να κερδίσουν μια ισχυρή παρουσία στη Βουλή. Αυτά δεν ξέρουν γιατί. Οι ψηφοφόροι τους ξέρουν.
Προσωπικά μπορεί να θεωρώ την φιλοευρωζωνική πολιτική του Σύριζα σαν τη βασική αιτία της διάσπασης της Ελληνικής Αριστεράς. Θα χαρώ όμως με την ψυχή μου να τον δω στη δεύτερη θέση. Οι ψηφοφόροι του βγαίνουν από την καλύτερη πάστα που έχει δημιουργήσει αυτός ο τόπος, έχουν τα ισχυρότερα κινηματικά αντανακλαστικά και δεν θα επιτρέψουν τη δεξιά στροφή της ηγεσίας τους.
Η ηγεσία του ΚΚΕ μπορεί να κατηγορηθεί ότι ήταν απούσα αν όχι επιθεατικά αντίθετη σε όλες τις φάσεις της ελληνικής ιστορίας που ο λαός ήταν έτοιμος για μια μεγάλη ανατροπή. Οι ψηφοφόροι του όμως έχουν δώσει και συνεχίζουν να δίνουν τις μεγαλύτερες μάχες για τα δικαιώματα του πολίτη και του εργαζόμενου. Είναι οι καθημερινοί ήρωες που θα σύρουν το κόμμα (απ το μανίκι) στη σωστή κατεύθυνση.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είχε πιθανότατα την πιο συνεπή στάση απέναντι στην κρίση μιλώντας από την πρώτη στιγμή για στάση πληρωμών και έξοδο από το Ευρώ και δικαιουτε όσο κανένας τη στήριξή μας για την είσοδο και στο κοινοβούλιο. Μαζί με ορισμένες από τις αριστερές συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να αλλάξει με τις ιδέες της το δημόσιο διάλογο - και ας έμεινε στην αφάνεια από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης. Ίσως γιατί έντυσε αυτές τις ριζοσπαστικές ιδέες με ξύλινο λόγο ενώ δεν ξέφυγε ούτε αυτή από το σεχταρισμό που κατατρύχει όλα τα κόμματα του συγκεκριμένου χώρου. Και πάλι όμως οι ψηφοφόροι της θα είναι εκεί για να τη συνετίσουν.
Αυτά τα τρία κόμματα μπορούν να ανατρέψουν τις ισορροπίες όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε ολόκληρη την Ευρώπη. Ο πλανήτης περιμένει με κομμένη την ανάσα την επόμενη κίνηση της Ελλάδας. Αν πει ένα ηχηρό όχι στη δικτατορία των τραπεζών θα πυροδοτήσει αλυσιδωτές αντιδράσεις σε όλη την ευρωπαϊκή περιφέρεια μέσα σε λίγα 24ωρα. Και αυτό δεν αφορά μόνο τις αυριανές εκλογές. Οι κάλπες είναι μια ελάχιστη μάχη σε έναν τεράστιο πόλεμο. Θα σηματοδοτήσουν την κατάρρευση του δικομματισμού και θα δημιουργήσουν τις συνθήκες για να γεννηθεί το καινούργιο.
Δεν θέλω να σας αγχώσω... αλλά γράφετε ιστορία.
Ποιά θα είναι τελικά η εικόνα που θα καταγραφεί στο συλλογικό υποσυνείδητο από τις εκλογές της 6ης Μάη; Η σύναξη των τελευταίων πραιτοριανών του Βενιζέλου στο Σύνταγμα αποτελεί αναμφίβολα μια εικόνα εξίσου γεμάτη σε νοήματα όσο ήταν τα πλάνα από την Τιεν αν Μεν για τους Κινέζους ή η εκτέλεση του Τσαουσέσκου για τους Ρουμάνους. Είναι το τέλος μιας εποχής.
Η ισχυρότερη εικόνα της προεκλογικής περιόδου, όμως, ήταν αυτή που δεν κυκλοφόρησε. Η στιγμή, όπως την περιέγραψαν αρκετοί συνάδελφοι, όπου οι οροθετικές ιερόδουλες μεταφέρονται σιδηροδέσμιες με νοσοκομειακές μάσκες. Είναι περιττό να μιλήσει κανείς για τα ανθρωπόμορφα κτήνη, τους υπουργούς του ΠΑΣΟΚ που πίστεψαν ότι αυτή η εικόνα μπορεί να αυξήσει τα ποσοστά τους πριν από τον οριστικό, πολιτικό τους θάνατο. Ακόμη και τα πιο αντιδραστικά καθεστώτα που πέρασαν από το πρόσωπο της γης δεν τόλμησαν ποτέ να διαπομπεύσουν με τέτοιο τρόπο τα θύματα ενός σκλαβοπάζαρου για να προστατεύσουν τους θύτες - χωρίς να προσφέρουν ούτε ένα ηθικό άλλοθι για την πράξη τους. Μόνο οι πρώην ομόσταυλοι του Μπεν Αλί και του Μπουμπάρακ στη Σοσιαλιστική Διεθνή το επιχείρησαν.
Κρίνοντας από τη σημερινή στάση τους μπορούμε με βεβαιότητα να υποθέσουμε ποιά θα ήταν η συμπεριφορά αυτών των στελεχών σε προηγούμενες ιστορικές περιόδους. Στη κατοχή θα ήταν μαυραγορίτες και κουκουλοφόροι συνεργάτες των ναζί, στη χούντα θα ήταν βασανιστές. Το ΠΑΣΟΚ είναι πλέον ένα βαθια ακροδεξιό και αντιδραστικό κόμμα, αρκετά στελέχη του οποίου έχουν φασίζουσες τάσεις. Πρέπει να τσακιστεί με την ίδια πολιτική και ιδεολογική αποφασιστικότητα με την οποία τσακίστηκε ο φασισμός σε κάθε περίοδο της ιστορίας.
Θα ήταν όμως τραγικό λάθος να υποθέσει κανείς ότι οι κινήσεις της «σοσιαλιστικής παράταξης» αποτελούν απλώς τις σπασμωδικές αντιδράσεις ενός κτήνους που πεθαίνει. Τα κομματικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, σε συνεργασία με τη ΝΔ και το ΛΑΟΣ έφεραν είς πέρας μια από τις πιο δύσκολες αποστολές στην ιστορία του ελληνικού κράτους. Μέσα σε δυο χρόνια έσβησαν εργασιακά δικαιώματα που χρονολογούνταν από τα τέλη του 19ου αιώνα. Καταπάτησαν ατομικά και συλλογικά δικαιώματα που κερδήθηκαν στην Ευρώπη από την εποχή της γαλλικής επανάστασης. Έφτασαν στο σημείο να προσάγουν, χωρίς καμία δικαιολογία, αντιφρονούντες και να ανέχονται τις προσπάθειες φυσικής εξόντωσης δημοσιογράφων (βλ. ανακοίνωση ΠΟΕΣΥ). Έκαναν ακριβώς ότι τους ζήτησαν οι δανειστές της χώρας και οι εγχώριες οικονομικές ελίτ - και το έκαναν με τρομακτική επιδεξιότητα και ταχύτητα.
Η φρικιαστική εικόνα των πάλαι ποτέ μεγάλων κομμάτων αποτελεί το πραγματικό πρόσωπο του σημερινού οικονομικού συστήματος.
Τώρα, καθώς ο μηχανισμός τους καταρρέει, το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και οι ακροδεξιοί δορυφόροι τους επιχειρούν ως ύστατη λύση τον εκφασισμό ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας. Η συντονισμένη ανάδειξη του μεταναστευτικού από τα μέσα ενημέρωσης (δηλαδή από συγκεκριμένους διευθυντές και αρχισυντάκτες) και η ναζιστικού τύπου δημόσια διαπόμπευση οροθετικών σκλάβων είναι μερικές μόνο από τις εκφάνσεις αυτής της επιχείρησης σκοταδισμού.
Μπήκαμε λοιπόν σε ένα νέο μεσαίωνα; Αναμφίβολα, αλλά ποτέ δεν ήμασταν και τόσο έτοιμοι για μια νέα Αναγέννηση. Παρά τη συντονισμένη προσπάθεια των μέσων ενημέρωσης να παρουσιάσουν σαν διακύβευμα των εκλογών την άνοδο της Χρυσής Αυγής η ουσία βρίσκεται στην πρωτοφανή άνοδο της Αριστεράς. Οι νεοναζιστές, δολοφόνοι της Χρυσής Αυγής δεν έχουν ρίζες στην ελληνική κοινωνία. Δεν υπήρξαμε και δεν θα υπάρξουμε ποτέ Ουγγαρία για να ανακηρύξουμε μια ακροδεξιά κυβέρνηση και μια φιλοφασιστική αντιπολίτευση. Το γεγονός ότι ποσοστό των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ μετακινήθηκε προς τη Χ.Α δείχνει απλώς ότι το νεοφιλελεύθερο μοντέλο του Παπανδρέου και του Βενιζέλου μπορεί να ανοίξει τα συγκοινωνούντα δοχεία με το φασισμό. Εκλογικά όμως είναι ασήμαντο. Χωρίς τη συντονισμένη στήριξη των ΜΜΕ και τις κοινές επιχειρήσεις με την ελληνική αστυνομία αυτή η εγκληματική συμμορία θα ήταν ανύπαρκτη.
Οι εκλογές της 6ης Μάη δεν θα σώσουν την Ελλάδα (αν μπορούσαν να το κάνουν θα ήταν παράνομες) είναι όμως μια μάχη που πρέπει να δοθεί μέχρις εσχάτων. Η ελληνική Αριστερά ίσως κατηγορηθεί από τους ιστορικούς του μέλλοντος για μια «ιδεολογική Βάρκιζα» γιατί εγκατέλειψε τους πολίτες και αναλώθηκε σε μικροπολιτικά παιχνίδια. Πρέπει όμως όλα τα κόμματα αριστερότερα της Δημοκρατικής Αριστεράς να κερδίσουν μια ισχυρή παρουσία στη Βουλή. Αυτά δεν ξέρουν γιατί. Οι ψηφοφόροι τους ξέρουν.
Προσωπικά μπορεί να θεωρώ την φιλοευρωζωνική πολιτική του Σύριζα σαν τη βασική αιτία της διάσπασης της Ελληνικής Αριστεράς. Θα χαρώ όμως με την ψυχή μου να τον δω στη δεύτερη θέση. Οι ψηφοφόροι του βγαίνουν από την καλύτερη πάστα που έχει δημιουργήσει αυτός ο τόπος, έχουν τα ισχυρότερα κινηματικά αντανακλαστικά και δεν θα επιτρέψουν τη δεξιά στροφή της ηγεσίας τους.
Η ηγεσία του ΚΚΕ μπορεί να κατηγορηθεί ότι ήταν απούσα αν όχι επιθεατικά αντίθετη σε όλες τις φάσεις της ελληνικής ιστορίας που ο λαός ήταν έτοιμος για μια μεγάλη ανατροπή. Οι ψηφοφόροι του όμως έχουν δώσει και συνεχίζουν να δίνουν τις μεγαλύτερες μάχες για τα δικαιώματα του πολίτη και του εργαζόμενου. Είναι οι καθημερινοί ήρωες που θα σύρουν το κόμμα (απ το μανίκι) στη σωστή κατεύθυνση.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είχε πιθανότατα την πιο συνεπή στάση απέναντι στην κρίση μιλώντας από την πρώτη στιγμή για στάση πληρωμών και έξοδο από το Ευρώ και δικαιουτε όσο κανένας τη στήριξή μας για την είσοδο και στο κοινοβούλιο. Μαζί με ορισμένες από τις αριστερές συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να αλλάξει με τις ιδέες της το δημόσιο διάλογο - και ας έμεινε στην αφάνεια από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης. Ίσως γιατί έντυσε αυτές τις ριζοσπαστικές ιδέες με ξύλινο λόγο ενώ δεν ξέφυγε ούτε αυτή από το σεχταρισμό που κατατρύχει όλα τα κόμματα του συγκεκριμένου χώρου. Και πάλι όμως οι ψηφοφόροι της θα είναι εκεί για να τη συνετίσουν.
Αυτά τα τρία κόμματα μπορούν να ανατρέψουν τις ισορροπίες όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε ολόκληρη την Ευρώπη. Ο πλανήτης περιμένει με κομμένη την ανάσα την επόμενη κίνηση της Ελλάδας. Αν πει ένα ηχηρό όχι στη δικτατορία των τραπεζών θα πυροδοτήσει αλυσιδωτές αντιδράσεις σε όλη την ευρωπαϊκή περιφέρεια μέσα σε λίγα 24ωρα. Και αυτό δεν αφορά μόνο τις αυριανές εκλογές. Οι κάλπες είναι μια ελάχιστη μάχη σε έναν τεράστιο πόλεμο. Θα σηματοδοτήσουν την κατάρρευση του δικομματισμού και θα δημιουργήσουν τις συνθήκες για να γεννηθεί το καινούργιο.
Δεν θέλω να σας αγχώσω... αλλά γράφετε ιστορία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου