Πέμπτη 31 Ιουλίου 2014

Τι συμβαίνει με την Αργεντινή σήμερα

του Θεόδωρου Κατσανέβα

Η σημερινή μάχη της Αργεντινής με τα κοράκια του χρηαματιστηριακού κεφαλαίου έχει ευρύτερες προεκτάσεις που μας αφορά όλους. Αν τελικά κερδίσουν τα «κοράκια», τότε θα καταστεί αδύνατο το κούρεμα του χρέους όποιων άλλων χωρών όπως η Ελλάδα. Και αυτό μας καθιστά για πάντα μαι «αποικία χρέους», μια χώρα υπόδουλη στις ορέξεις των χειρότερων εκπροσώπων του διεθνούς αρπακτικού καζινο-καπιταλισμού.

Η Αργεντινή, ύστερα από τη στάση πληρωμών που κήρυξε το 2001, την αποδέσμευση του πέσος από το δολάριο και τη στιβαρή και φιλολαϊκή πολιτική των Κίρτσνερ, κατάφερε  να ξανασταθεί στα πόδια της. Αναπτύχθηκε με εντυπωσιακούς ρυθμούς, μείωσε την ανεργία και τη φτώχεια και ως αποτέλεσμα της πολιτικής αυτής, ο Αργεντίνικος λαός επιβραβεύει τους Κίρτσνερ με το να τους εκλέγει σε συνεχείς εκλογικές αναμετρήσεις, παρ’ όλες τις υπονομεύσεις που υφίστανται από το εξωτερικό και το εσωτερικό της χώρας.  Απαλλάχθηκε από τα δάνειά της προς διεθνείς οργανισμούς όπως το ΔΝΤ και η Κεντρική Τράπεζα και αναδιάρθρωσε το μεγαλύτερο μέρος του αρχικού της χρέους της που ανερχόταν τότε σε 90 δισεκατομμύρια δολάρια.


Το 2005, το 92% των κατόχων ομολόγων της Αργεντινής δέχθηκε τους όρους του Μπουένος Αϊρες για ένα κούρεμα της τάξης του 70%. Το υπόλοιπο 8% όμως αρνήθηκε. Πρόκειται για τα επενδυτικά ταμεία που αποκαλούνται «γύπες», επειδή θέτουν στο στόχαστρο χώρες που έχουν γονατίσει. Και από το 8%, το 3% προσέφυγε στα αμερικάνικα δικαστήρια ενάντια στο κούρεμα. Ας σημειωθεί, ότι οι γύπες, τα κοράκια αυτά του διεθνούς χρηματιστηριακού κεφαλαίου, αγόρασαν κρατικά ομόλογα της Αργεντινής σε υποτιμημένες τιμές, αλλά απαιτούν την αποπληρωμή τους στο ακέραιο.

Ειδικότερα, οι Elliot Investment Management και η Aurelius Capital Management κατέχουν 1% των επίμαχων τίτλων και ζητούν την πληρωμή τους στο ακέραιο, μαζί με τους τόκους, ένα ποσό που φτάνει το 1,5 δισεκατομμύριο δολάρια, με κέρδος 1.600% σε σχέση με την αρχική αγορά. Ένα Εφετείο της Νέας Υόρκης τους δικαίωσε το 2013 και η απόφαση που έλαβε το Ανώτατο Δικαστήριο πριν από ένα μήνα επικύρωσε αυτή την καταδίκη.

Ξεκίνησαν τότε οι διαπραγματεύσεις. Και για να ασκήσει πίεση στην Αργεντινή, ένας δικαστής της Νέας Υόρκης απαγόρευσε την πληρωμή της τελευταίας δόσης των 539 εκατομμυρίων δολαρίων προς τους κατόχους «κουρεμένων» ομολόγων, αν πρώτα το Μπουένος Αίρες δεν πληρώσει τους «γύπες».

Αυτό ακριβώς το ποσό, που έχει δοθεί από την Αργεντινή αλλά έχει «παγώσει» στη Νέα Υόρκη και δεν έχει κατά συνέπεια εισπραχθεί από τους πιστωτές της, συνιστά την «τεχνική» χρεοκοπία της χώρας. Το ποσό αυτό φαίνεται γελοίο για μια χώρα, όπως άλλωστε και το 1,5 δισεκατομμύριο που διεκδικούν οι «γύπες». Η Αργεντινή  αρνείται –και πολύ σωστά- να υποχωρήσει και απαιτεί από τα επενδυτικά ταμεία να δεχθούν το ίδιο «κούρεμα» με τους υπόλοιπους. «Τους προσφέρουμε ένα κέρδος 300%, αλλά θέλουν παραπάνω», δήλωσε ο Κισιλόφ.

Γεγονός είναι ότι, αν η Αργεντινή υποχωρήσει στις εξωφρενικές απαιτήσεις της Elliot και της Aurelius, τότε και οι υπόλοιποι δανειστές της να διεκδικούσαν εκ των υστέρων ολόκληρη την αξία των ομολόγων. Αυτό αφορά ποσό άνω των 100 δις. δολαρίων. Και όπως είναι αντιληπτό, κάτι τέτοιο, θα έχει αλυσιδωτές επιπτώσεις όχι μόνο στην Αργεντινή αλλά και σε ολόκληρο το δυτικό κόσμο που καταδειναστέυεται από τα αρπακτικά του καζινο-καπιταλισμού.

Η μάχη της Αργεντινής αφορά όλο τον κόσμο

Το τονίζουμε και πάλι. Η  μάχη που δίνει η Αργεντινή, αφορά όλους μας, όλο τον κόσμο. Βρίσκεται στο κέντρο της σύγκρουσης ανάμεσα στο καζινο-καπιταλισμό, όπως εκφράζεται με την επικράτηση του χρηματιστηριακού κεφαλαίου που συγκεντρώνει δέκα φορές μεγαλύτερο διεθνή τζίρο απο ότι το πραγματικό κεφάλαιο. Με άλλα λόγια, τα χρηματιστηριακά κόλπα των διεθνών κερδοσκόπων-ορνέων, οργιάζουν ασύστολα σε βάρος του πραγματικού μόχθου της παγκόσμιας οικονομίας.

Αρωγός τους στην ευτελή αυτή δραστηριότητα είναι η κατάργηση από την κυβέρνηση του Μπιλ Κλίντον και τον επικεφαλής της FED Άλαν Γκρίσπαν,  του νόμου Glass Steagal. Ο ιστορικός αυτός νόμος που είχε καθιερώσει στη δεκαετία του 1930, ο εμπνευμένος Π΄ροεδρος των ΗΠΑ Φραγκλίνος Ρούσβελτ, διαχώριζε τις εμπορικές απο τις επενδυτικές τράπεζες και δεν επέτρεπε στις δεύτερες να χρησιμοποιούν τις τραπεζικές καταθέσεις για χρηματιστηριακά κόλπα, ενώ επέβαλλε δημοσιονομικούς ελέγχους στην όλη λειτουργία του τραπεζικού συστήματος και της διακίνησης μάυρου χρήματος. 

Ο έτερος σύμμαχος του χρηματιστηριακού κεφαίου είναι οι εξωχώριες εταιρείες ( off-shore), που έχουν αναπτυχθεί αλματωδώς τα τελευταία χρόνια, λειτουργούν διάσπαρτα σε όλο τον κόσμο και επιτρέπουν στο μαύρο χρήμα και το μαύρο κεφάλαιο να κρύβεται επιμελώς στους φορολογικούς παράδεισους. Οι εξωχώριες εταιρείες  φυσικά λειτουργούν όχι απλώς με την ανοχή, αλλά με την προτροπή του σύγχρονου καζίνου- καπιταλισμού των αρπακτικών, τα οποία κατ' επέκταση ευθύνονται για την παγκόσμια οικονομική κρίση και ειδικότερα για την τεράστια διόγκωση των εισοδηματικών διαφορών.

Η Αργεντινή σήμερα απειλείται απο τα κοράκια, τα λεγόμενα αρπακτικά  του χρηματιστηριακού κεφαλαίου και ειδικότερα απο το 8% των πιστωτών της, που δε δέχτηκε τη ρύθμιση του κουρέματος των χρεών της, την οποία αποδέχτηκε το υπόλοιπο 92%. Ένας "δικαστής" στη Νέα Υόρκη, γνωμάτευσε ότι η Αργεντινή πρέπει να πληρώσει στο ακέραιο, στο αρχικό χρέος δηλ.,  όχι μόνο αυτό που αφορά το 8% των αρπακτικών, αλλά και των υπολοίπων που δέχτηκαν τη διευθέτηση του 2002. 

Ο "εκλαμπρότατος" αυτός κύριος που προφανώς παίζει το παιχνίδι των αρπακτικών, με την αγαστή σύμπνοια των δυτικών κυβερνήσεων, έφυγε για ...διακοπές και έδωσε διορία μέχρι τις 30 Ιουλίου στην Αργεντινή για να διευθετήσει τις υποχρεώσεις της, διαφορετικά δε θα είναι σε θέση να αποπληρώσει άλλους πιστωτές. Σύμφωνα με την απόφαση του, έχει μπλοκαριστεί η πληρωμή σε δολάρια, θεωρώντας παράνομη την αναδιάρθρωση του χρέους ! Όρισε μάλιστα και διαμεσολαβητή που έχει αναλάβει τις διαπραγματεύσεις μεταξύ της Αργεντινής και των  «αρπακτικών».

Επισημαίνουν και πάλι ότι, Η κυβέρνηση των Κίρτσνερ που ψηφίζεται απο τον Αργεντίνικο λαό συνεχώς επι 12 χρόνια, προχώρησε σε αναδιάρθρωση του χρέους της το 2002. Το 92% των πιστωτών δέχτηκαν το κούρεμα. Το 8% αρνήθηκε να συμμετάσχει και από αυτούς μόλις το 1% κατέφυγε στο αμερικανικό δικαστήριο, για να λάβει το σύνολο των χρημάτων συν τον τόκο. Το ποσό αυτό φτάνει το 1,5 δισεκατομμύριο δολάρια.

Η κυβέρνηση, όπως ήταν φυσικό, ήρθε σε σύγκρουση με τα αρπακτικά και επιχείρησε να αποπληρώσει μόνο τους επενδυτές που δέχτηκαν την αναδιάρθρωση. Το αμερικανικό δικαστήριο μπλόκαρε τις πληρωμές επιμένοντας  ότι, η Αργεντινή πρέπει να αντιμετωπίζει επί ίσοις όροις όλους τους πιστωτές. Δηλαδή, κατά την εξωφρενική αυτή δικαστική απόφαση, η Αργεντινή δεν μπορεί να πληρώσει ούτε τους πιστωτές που συμφώνησαν για την αναδιάρθρωση και το κούρεμα του χρέους!  Αυτό είναι και το μεγάλο παιχνίδι που παίζεται όχι μόνο σε βάρος της Αργεντινής αλλά και όλων των καταχρεωμένων χερών διεθνώς όπως η Ελλάδα.

Το Μπουένος Άιρες  ευλόγως κατήγγειλε τα αρπακτικά των hedge funds τονίζοντας ότι, συμπεριφέρονται σαν «όρνεα», καθώς επιδιώκουν να αποκομίσουν κέρδη από χρέος που αγόρασαν σε εξευτελιστικές τιμές μετά τη χρεοκοπία της χώρας το 2001. «Πιθανώς αυτό θα μας ωθήσει σε μια τεχνητή χρεοκοπία που απειλεί την Αργεντινή με οικονομική κρίση. Οδηγεί τους πολίτες μας σε ένα χρέος που θα διπλασιαστεί και δεν πρόκειται να το δεχτούμε» δήλωσε ο υπουργός Οικονομικών της Αργεντινής.

Ελπίζουμε η Αργεντινή,αν και έχασε το παγκόσμιο κύπελο στα σημεία, να κερδίσει την πιο σημαντική μάχη απέναντι στα αρπακτικά του διεθνούς καζινο-καπιταλισμού. Ελπιδοφόρο είναι το γεγονός ότι, το Χρηματιστήριό της σημειώνει εξαιρετικές επιδόσεις τον τελευταίο καιρό, γεγονός που δεν μπορεί να μην ενισχύει τις ελπιδοφόρες προοπτικές της για το άμεσο μέλλον. Και ας πάψουν πια τα παπαγαλάκια να φοβίζουν τον κόσμο  με τη γνωστή επωδό, πως αν φύγουμε απο το ευρώ, όπως έκανε η Αργεντινή που έφυγε απο το δολάριο το 2002, θα καταστραφούμε. 

Η Αργεντινή κάθε άλλο παρά καταστράφηκε. Χωρίς να έχουν λυθεί όλα τα προβλήματα φυσικά, η οικονομική της καταάσταση είναι πολύ καλύτεη σπο πριν, όπως δείχνουν περίτρανα τα οικονομικά της στοιχεία. Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά που αναγνωρίζουν και δημοσιέυουν διεθνείς οργανισμοί, η μέση ανάπτυξή της απο το 2002 είναι πάνω από 7% ετησίως. Και το σημαντικότερο : αρμόδιοι να κρίνουν είναι οι ίδιοι οι 45 εκ. Αργεντίνοι. Οι οποίοι συνεχώς για  13 ολόκληρα χρόνια ψηφίζουν δαγκωτό την ίδια πολιτική της κυβέρνησης των Κίρτσνερ, παρ' όλην την τεράστια υπονόμευση απο το εξωτερικό και το εσωτερικό της χώρας που υφίστανται.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου