του Αντώνη Δ. Παπαγιαννίδη
Δεν θα φθάσουμε στο σημείο να συμμερισθούμε την αίσθηση ότι η επίσημη επίσκεψη του Ρετζέπ Ταγγίπ Ερντογάν στην Αθήνα σε μερικές εβδομάδες – δηλαδή, σε διπλωματικούς χρόνους, «αύριο» - με την πρόσκληση του Έλληνος Προέδρου της Δημοκρατίας που μετέφερε στον Τούρκο ομόλογο (αλλά… τι ομόλογο! ο Τούρκος Πρόεδρος είναι παντοκράτωρ και παντεξουσιαστής στα δικά του, ενώ την εκδοχή του Έλληνος Προέδρου την κρατούμε όσο θεσμικά χλωμή γίνεται) να την έχει μεταφέρει ο Έλληνας ΥΠΕΞ-άνθρωπος-ορχήστρα Νίκος Κοτζιάς, μεθοδεύθηκε και προωθείται έτσι, αστραπιαία, με υποβολέα την Ουάσιγκτων. Όπου βρέθηκε ο Αλέξης Τσίπρας όχι μόνο με τον Πάνο Καμμένο (όθεν ο θόρυβος περί τα F-16, και η επιμελημένη σιγή περί την Σούδα), αλλά και με τον Ν. Κοτζιά. με επίδοση λίστας των τουρκικών παραβιάσεων στον Αμερικανό Αντιπρόεδρο Μάικ Πένς, αλλά και με αναφορά των Ελληνοτουρκικών στην συνάντηση Τσίπρα-Τραμπ.
Υπεραπλουστεύοντας ως συνήθως τα πράγματα, θεωρήσαμε στην Ελληνική δημόσια συζήτηση ότι κάποιου είδους αναβαθμισμένη «ομπρέλα» αποκτήθηκε πλέον μετά την επίσκεψη στις ΗΠΑ/μετά τις δηλώσεις περί στρατηγικής σχέσης των δυο χωρών κοκ. Και ότι η ευρύτερη αναβάθμιση του ρόλου της Ελλάδας στην περιοχή, πέρα από την γενική αναταραχή που συνεχίζεται σ’ εκείνο που κάποτε ήταν η Εγγύς Ανατολή και που εμπλέκει σε διπρόσωπους ρόλους την γείτονα Τουρκία, είναι μια αναβάθμιση εδραζόμενη στην διατάραξη των σχέσεων των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ με την Άγκυρα. Από τις οξείες δηλώσεις Ερντογάν μέχρι τις εναλλαγές συμμαχιών και αντιπαραθέσεων στα σύνορα Τουρκίας-Συρίας, από τα ερωτηματικά πάνω από την μεγα-Βάση του Ιντσιρλικ και μέχρι την ιστορία της δίωξης των ασφαλιτών του Ερντογάν για επιθέσεις κατά πολιτών επί Αμερικανικού εδάφους.
Εδώ όμως, θέλει λίγο περισσότερη προσοχή – και είμαστε βέβαιοι ότι ο Νίκος Κοτζιάς αυτό το έχει διδάξει στον Αλέξη Τσίπρα (και ας έχει πέσει κάποια ψύχρα στις σχέσεις μετά την λίγο πολύ «εκδίωξη» του Γιώργου Τσίπρα από το ΥΠΕΞ με πρωτοβουλία του υπουργού, και με προσγείωσή του στο Μαξίμου…). Μπορεί για παράδειγμα, ο πρώην σύμβουλος του Τραμπ και πάντα έχων το ούς του Προέδρου Στηβ Μπάννον να έδωσε την ατάκα «Αναμφίβολα δεν είναι πιο επικίνδυνη η Τουρκία από το Ιράν. Είναι πολύ πιο επικίνδυνη!» (δεν είναι άλλωστε τυχαίο που ο – πάντα ακραίος - Μπαννόν είναι πρώην…). Και μπορεί η ψύχρανση της Ουάσιγκων με την Άγκυρα να είναι πολυεπίπεδη. Όμως όποιος νομίζει ότι οι δεσμοί ΗΠΑ-Τουρκία έχουν διαρραγεί , ζει σε γεωπολιτικά φαντασιακό κόσμο! Ομοίως όποιος θαρρεί ότι ο αυταρχισμός Ερντογάν προβληματίζει – αληθινά όμως – την Δύση.
Αυτό που οι Αμερικανοί μας είπαν και αυτήν την φορά είναι ότι ανησυχούν για την περιοχή, συν ότι θα πρέπει να τα βρούμε/να τα βρίσκουμε με την γείτονα. Σ’ ετούτο λοιπόν είναι που ανταποκρίνεται η προωθούμενη επίσκεψη Ερντογάν – συν η 5η συνάντηση του Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας Ελλάδας-Τουρκίας (τον Φεβρουάριο, στην Θεσσαλονίκη: στην 4η συνάντηση στην Σμύρνη είχε παίξει ρόλο ο Αλέξης Τσίπρας). Μόνον που επειδή ο Σουλτάνος την έχει μια ελευθεριότητα στην έκφραση – το λέμε ευγενικά… – ας προετοιμάζεται ψυχολογικά η Κυβέρνηση, αλλά και ο Προκόπης Παυλόπουλος για τα όσα θα ακουσθούν επί Ελληνικού εδάφους. Ας θυμηθούν την πρόσφατη επίσκεψη Ερντογάν στην Σερβία – και ο σώου υποδοχής στο Νόβι Παζάρ: θα πάει σ’ εμάς, όπως το 2004, στην Θράκη; Και ας θυμηθεί ειδικά ο Νίκος Κοτζιάς το μπαράζ παραβιάσεων και … απαγορεύσεων προς την Ελληνική πλευρά από την Τουρκία την δεύτερη μέρα της πρόσφατης επίσκεψής του στην γείτονα.
Α, ναι, και οι δημοσιογράφοι που θα καλύψουν την εδώ παρουσία Ερντογάν ας θυμηθούν πως το 2004 (επι Κώστα Καραμανλή, «κουμπάρου» κλπ.) εκείνος κατσάδιαζε στην συνέντευξη Τύπου όποιον θεωρούσε ότι του αντιπαρατηρούσε - κι ας ήταν είτε «Ευρωισλαμιστής» ή «ισλαμοδημοκράτης», τότε, ακόμη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου