Οι συμπτώσεις κάνουν πολύ μεγάλο κακό

Νέα Πολιτική

του Αντώνη Παπαγιαννίδη*

Στην δημόσια ζωή, ακόμη και την πιο ταραγμένη και την περισσότερο φορτωμένη με αντιπαραθετικότητα, ένα μίνιμουμ εμπιστοσύνης είναι απαραίτητο για να λειτουργούμε. Ακόμη και αυτό το μίνιμουμ αρχίζει να εκλείπει – και, το χειρότερο, σ’ αυτήν την έκλειψη κεντρικό ρόλο τείνει να παίζει η Δικαιοσύνη, που κανονικά οφείλει να λειτουργεί ως πυρήνας ακριβώς της εμπιστοσύνης.

Όταν όμως στο προσκήνιο έρχονται και εγκαθίστανται συμπτώσεις – και «συμπτώσεις» – το πράγμα χαλάει ακόμη περισσότερο. Το τελευταίο επεισόδιο που χτίστηκε στο πρόσφατο σήριαλ των συμπτώσεων, είναι εκείνο που έφερε την έρευνα στο σπίτι της Λίνας Στουρνάρα-Νικολοπούλου, της συζύγου του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος – για την δυσάρεστη υπόθεση ΚΕΕΛΠΝΟ – την ίδια μέρα που γινόταν γνωστή η αντίθεση της Τράπεζας της Ελλάδος στον ορισμό Διοίκησης στην Τράπεζα Αττικής – τελευταίο επεισόδιο στην αντιπαράθεση της Κυβέρνησης με τον κεντρικό τραπεζίτη της χώρας. Ανεξάρτητα από το πόσο το μέτωπο ουσίας εκτονώθηκε με την συνάντηση Τσίπρα-Στουρνάρα και τις αντίστοιχες δηλώσεις, ανεξάρτητα από τις «σοβαρές δικονομικές αταξίες» στην έρευνα στο γραφείο της Λίνας Στουρνάρα – η περιγραφή των εν λόγω «αταξιών» από τον δικηγόρο της Σπύρο Μουζακίτη, που είχε χρηματίσει οικονομικός εισαγγελέας κι ο ίδιος (για όσους θυμούνται) κουβαλάει ενδιαφέρον – η χρονική σύμπτωση είναι άσχημη. (Σημειωτέων ότι η αληθινή κρίσιμη στιγμή θα είναι όταν ανέβει στην επιφάνεια το πόρισμα ελέγχου της ΤτΕ για την Τράπεζα Αττικής… Και όταν κριθεί η αύξηση κεφαλαίου της).

Όμως, κι εδώ είναι η ουσία, δεν πρόκειται για την μοναδική περίπτωση σύμπτωσης. Πριν λίγες μέρες είχαμε την παρέμβαση του υπουργού Δικαιοσύνης Νίκου Παρασκευόπουλου στην πειθαρχική δίωξη κατά του Εισαγγελέα Εφετών Ισίδωρου Ντογιάκου (γνωστότερου για τον αποφασιστικό του ρόλο στην δίωξη της Χρυσής Αυγής πριν 3 χρόνια, κατά τα άλλα), με ποινή που χρονικά συνέπεσε με τις εκλογές για την ανάδειξη διοικήσεων στα μεγαλύτερα Δικαστήρια και Εισαγγελίες της χώρας (όπου κεντρική η υποψηφιότητα Ντογιάκου στην Αθήνα). Η υποψηφιότητά του πήγε να αποκλεισθεί τελικά όχι μόνο δεν επετράπη αλλά ο Ισ. Ντογιάκος επανεξελέγη αν και οριακά…

Μια άλλη ομοβροντία συμπτώσεων, αυτή την φορά στην ως εκ του αντικειμένου της λουσμένη στα φώτα των τηλεοπτικών προβολέων αλλά και υπό κυλιόμενη διερεύνηση στο ΣτΕ της νομιμότητάς της υπόθεση των τηλεοπτικών αδειών – κατάθεση εγγυητικής Καλογρίτσα (εκδόσεως Τραπέζης Αττικής) μετά την λήξη ωραρίου του Πρωτοκόλλου, συνολική διακωμώδηση του «Πόθεν Έσχες» , νομοθετική άρση των τελευταίων ψηγμάτων ασυμβίβαστου της ξηλωμένης και αδιέξοδης νομοθεσίας του «βασικού μετόχου» – επίσης δεν κάνει καλό στο κλίμα. Όπως δεν είχε κάνει καλό η σειρά συμπτώσεων κατά την προ καιρού απόπειρα άσκησης προληπτικής λογοκρισίας, με την έφοδο αστυνομικών και της εισαγγελέως βάρδιας στον Σκάι, προκειμένου να συλληφθεί δημοσιογράφος επειδή (επρόκειτο να) παραβεί δικαστική απαγόρευση. Βέβαια εδώ τα πράγματα άπτονται του ιερού Γκράαλ που είναι σήμερα το ποδόσφαιρο, άρα καλύτερα να μην προχωρήσουμε!…

Γενικώς, οι συμπτώσεις κάνουν πολύ μεγάλο κακό. Όταν δε εμπλέκουν την Δικαιοσύνη, κάνουν ακόμη μεγαλύτερο κακό. Σε όλους.

*Συνεργάτης της Νέας Πολιτικής (δημοσιεύθηκε στο kontra news)