Νέα Πολιτική
του Αντώνη Παπαγιαννίδη*
Με μεγάλη αυτοσυγκράτηση τοποθετήθηκε στην Σύνοδο Κορυφής των Ηνωμένων Εθνών για την διαχείριση των μεγάλων μεταναστευτικών μετακινήσεων ο Αλέξης Τσίπρας. Επιχειρώντας να λειτουργήσει ως φωνή της Ελλάδας, ίσως-ίσως και της Ευρώπης (τουλάχιστον μιας ορισμένης Ευρώπης…) απέναντι στην διεθνή κοινότητα.
Μίλησε, ασφαλώς, για τις προκλήσεις μπροστά στις οποίες βρίσκεται η Ελλάδα – με την Υπηρεσία Ασύλου της που δεν υπήρχε ουσιαστικά πριν 3 μόλις χρόνια να έχει να διαχειριστεί τώρα τον τέταρτο μεγαλύτερο αριθμό προσφύγων στην ΕΕ · με το σοκ των βαρκών που ξέβραζαν πέρσι ανά χιλιάδες ανθρώπους στα Ελληνικά νησιά (όχι δε μόνον όταν «έβλεπαν» τα διεθνή κανάλια…)· με το βάρος που χρειάζεται να σηκώσει, οικονομικά, μια χώρα που βρίσκεται σε ακραία οικονομική κρίση. Κυρίως όμως θέλησε να έχει καταθέσει ότι «είτε θα καταφέρουμε να διαχειριστούμε την προσφυγική κρίση συλλογικά, ολοκληρωμένα, είτε θα αποτύχουμε [αλλά] δεν αντιμετωπίζουμε μόνον τον κίνδυνο να αποτύχουμε, αλλά να προδώσουμε και τις αξίες μας στην προσπάθεια αυτή«. Για να τονίσει – στο πλέον παγκόσμιο φόρουμ – ότι «πουθενά δεν είναι πιο ξεκάθαρο αυτό απ’ ό,τι στην Ευρώπη».
Κυριολεκτικά τη ίδια στιγμή, έναν ωκεανό (τον Ατλαντικό) και μια θάλασσα (την Μεσόγειο) πιο ανατολικά, αναφλεγόταν η Λέσβος! Όπου βρέθηκε να γίνεται παρανάλωμα του πυρός το hot spot στην Μόρια, με 15 στρέμματα λιόδεντρα και χαμηλή βλάστηση να καίγονται τριγύρω, με ντουζίνες σκηνές και κάποια κοντέινερ/οικίσκους παρανάλωμα του πυρός, με εκτεταμένες συμπλοκές μεταξύ προσφύγων και μεταναστών, με αναγκαστική απομάκρυνση των ασυνόδευτων ανηλίκων (στον χώρο του πρώην ΠΙΚΠΑ), με επέμβαση των ΜΑΤ. Το πιο επικίνδυνο, με πολλές εκατοντάδες ανθρώπους στους δρόμους, να περιφέρονται αλλόφρονες – ή και επιθετικοί – ανάμεσα σ’ ένα ντόπιο πληθυσμό που τα βιώνει όλα αυτά ως τελευταίο βήμα σ’ ένα αδιέξοδο που διαρκεί μήνες.
Χαρακτηριστικό των ημερών: το πρωί της ίδιας ημέρας, που αργότερα ξέσπασαν οι ταραχές, παραδινόταν στο Μέγαρο Μαξίμου επιστολή της Περιφερειάρχου Βορείου Αιγαίου που προειδοποιούσε για το καζάνι που βράζει – αν ο Πρωθυπουργός τα διαβάζει τα εισερχόμενά του γρήγορα, θα το έπραξε μπροστά στην τηλεόραση με τις φλόγες και τους καπνούς!
Να σημειωθεί ότι ακόμη… έχουμε καλοκαίρι. Φαντασθείτε τις ίδιες σκηνές με βροχές, με κρύο. Να σημειωθεί ότι το πιο «σκληροπυρηνικό» κλίμα δεν ήταν στην Λέσβο, αλλά στην Χίο – εκεί η έκρηξη έγινε νωρίτερα, όμως προς στιγμήν εκτονώθηκε. Να σημειωθεί ότι στην Σάμο (μικρότερος βέβαια ο χώρος), με την άτυπη λειτουργία καθημερινού Συντονιστικού υπό τον Νομάρχη (η «χωρικό Αντιπεριφερειάρχη» όπως έχει μεταμφιεσθεί ονοματολογικά ο ρόλος) και με συμμετοχή όλων των φορέων του νησιού και των κεντρικών υπηρεσιών, κατορθώθηκε να πλαισιωθεί καλύτερα η κατάσταση, με πιο περιορισμένη αίσθηση αδιεξόδου – και με την τουριστική κίνηση μόνον 15% κάτω (ενώ απειλούνταν ένα -60% στο ξεκίνημα).
Το θέμα του συντονισμού, του έγκαιρου και καθημερινού συντονισμού και της πρόγνωσης είναι καίριο. Η παραίτηση του Οδυσσέα Βουδούρη, που τέτοιος ρόλος του είχε ανατεθεί, άφησε πίσω μόνον θόρυβο και καταγγελίες. Εκείνο που χρειάζεται – πέρα από την πείρα και την πολιτική ευαισθησία του Γιάννη Μουζάλα, εννοείται – είναι κάποιος με λειτουργική προσέγγιση, με διαχειριστική λογική. Μας λένε ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συνεισφέρει ο (σήμερα) Γενικός Γραμματέας Πολιτικής Προστασίας, με μακρά θητεία στην Πυροσβεστική αλλά και στην ΕΜΑΚ Γιάννης Καπάκης. Υπήρξε μεν Εκπρόσωπος Τύπου της Πυροσβεστικής αλλά δεν παύει να έχει την προσέγγιση «πρώτης γραμμής» (Βέβαια, ανήκει στους «ΠΡΑΤΤΩ» του Νίκου Κοτζιά, αλλά… δεν του φαίνεται).
Όποιος/ό,τι κι αν επιλεγεί, ας μην αφεθεί «για αργότερα«.
*Συνεργάτης της Νέας Πολιτικής (δημοσιεύθηκε στο kontra news)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου