Γ. Κοντογιώργης στην εκπομπή του Γ. Καλαρύτη "Εμείς οι Έλληνες" 25/11/19

Ο Ομότιμος Καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης και πρώην Πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου κ. Γιώργος Κοντογιώργης στις 25.11.2019 στον ραδιοφωνικό σταθμό Παραπολιτικά FM 90.1 και στον δημοσιογράφο Λάμπρο Καλαρρύτη.

Κλασικός φιλελευθερισμός

Του David Conway

Ο φιλελευθερισμός είναι μια πολιτική ιδεολογία που διακρίνεται από τις υπόλοιπες ως προς το γεγονός ότι αποδίδει πολύ μεγαλύτερη πολιτική σημασία και αξία στην ανθρώπινη ελευθερία, την οποία και αντιλαμβάνεται ως μια συνθήκη όπου το άτομο υπόκειται σε όσο γίνεται λιγότερους επιβαλλόμενους από άλλους ανθρώπους περιορισμούς. Όλοι οι φιλελεύθεροι συμφωνούν ότι αν δεν υπάρχει κάποιο σύστημα νόμων που να περιορίζει την ισχύ του ενός ατόμου επί του άλλου, τότε οι άνθρωποι θα υφίστανται εσκεμμένους περιορισμούς από τους συνανθρώπους τους. Ομοίως, οι φιλελεύθεροι θεωρούν ότι οι νόμοι που απαγορεύουν αυτούς τους περιορισμούς προάγουν, και δεν καταστέλλουν, την ελευθερία.

Ο φιλελευθερισμός απέκτησε το όνομά του μόλις στις αρχές του 19ου αιώνα, περισσότερο από έναν αιώνα μετά την απαρχή της διαμόρφωσης της ιδεολογίας του. Ο κλασικός φιλελευθερισμός είναι η αρχική εκδοχή της ιδεολογίας αυτής. Έλαβε το επίθετο “κλασικός” μόλις σχετικά πρόσφατα, λόγω της ανάγκης να διακριθεί αυτή η αρχική εκδοχή από άλλες μετέπειτα μορφές φιλελευθερισμού που διαφέρουν σημαντικά απ’ αυτήν.

Η βασική διαφορά μεταξύ του κλασικού φιλελευθερισμού και των άλλων μετέπειτα εκδοχών της φιλελεύθερης ιδεολογίας αφορά τον ρόλο που πρέπει να διαδραματίζει το κράτος στην επίτευξη και τη διατήρηση της ελευθερίας και της δικαιοσύνης. Ο κλασικός φιλελευθερισμός θεωρεί ότι η δικαιοσύνη και η ελευθερία προϋποθέτουν έναν πολύ πιο περιορισμένο ρόλο του κράτους απ’ ό,τι οι σύγχρονες μορφές του φιλελευθερισμού. Πράγματι, πέρα από την παροχή ενός περιορισμένου εύρους αγαθών τα οποία ωφελούν μεν τους πάντες αλλά, όπως πολλοί υποστηρίζουν, η κοινωνία φαίνεται να μην μπορεί να διασφαλίσει πέραν της κρατικής τους παροχής (τα λεγόμενα δημόσια αγαθά όπως οι δρόμοι, τα λιμάνια και, πιο αμφιλεγόμενα, η παροχή ανακούφισης από την εξαθλίωση), ο μόνος ρόλος του κράτος που ο κλασικός φιλελευθερισμός θεωρεί συμβατό με την ανθρώπινη ελευθερία και δικαιοσύνη είναι η παρεμπόδιση του περιορισμού των ατόμων από άλλα άτομα, καθώς και η προστασία της οποιασδήποτε δίκαιης ιδιοκτησίας των ατόμων. Ανάλογα με το συγκείμενο, ο όρος ‘libertarianism’ μπορεί να θεωρηθεί είτε το σύγχρονο όνομα του κλασικού φιλελευθερισμού που υιοθετήθηκε για την αποφυγή σύγχυσης στις χώρες όπου ως φιλελευθερισμός νοείται ευρέως η υποστήριξη εκτεταμένων κρατικών εξουσιών, είτε μια πιο ριζοσπαστική εκδοχή του κλασικού φιλελευθερισμού.

Το πείραμα Ελλάδα.Τρόποι αντίστασης στην νέα Παγκόσμια Δικτατορία.

ESTIA TV

Ο νέος Παγκόσμιος Μεσαίωνας που έρχεται. Πώς δημιουργούν πειθήνια "ρομπότ" και υπηκόους.

ESTIA TV

ΓΕΩΕΛΛΗΝΙΚΑ: Λίβανος - η αναδιάρθρωση στη μέση ανατολή συνεχίζεται

ESTIA TV

Πως "χτίζουν" την Νεοθωμανική Ελλάδα και Ευρώπη. Ιστορική ανάλυση.

ESTIA TV

Χονγκ Κονγκ: Γιατί εξερράγη τελικά η βόμβα των ανισοτήτων;

ardin-rixi

σχέδιο του Adolfo Arranz

Του Βλαντιμίρ Γκαρσίν-Μπερσόν* από το Άρδην τ. 116 που κυκλοφορεί

Η κινεζική πίεση στις ελευθερίες δεν είναι η μόνη αιτία της κινητοποίησης που συγκλονίζει την πόλη-κράτος εδώ και εφτά μήνες. Το Χονγκ Κονγκ είναι ταυτόχρονα μια από τις πιο άνισες περιοχές του κόσμου.

Eίναι μια πόλη γεμάτη πολυτελή καταστήματα, φιλόδοξους ουρανοξύστες και υπερπολυτελή διαμερίσματα. Ένα κορυφαίο χρηματοοικονομικό κέντρο, η πιο ακριβή πόλη στον κόσμο για τους εκπατρισμένους εργαζόμενους, ένας ασιατικός οικονομικός πνεύμονας και η πιο ακριβή αγορά ακινήτων στον πλανήτη.

Το Χονγκ Κονγκ, μια πόλη των υπερθετικών, είναι επίσης, σύμφωνα με το Forbes, η δεύτερη πόλη με τους περισσότερους δισεκατομμυριούχους μετά τη Νέα Υόρκη. Ωστόσο, πίσω από αυτή την εκθαμβωτική επιφάνεια, σύμβολο μιας επεκτεινόμενης Κίνας, υπάρχει μια άλλη, λιγότερο λαμπερή πραγματικότητα: αυτή μιας μεσαίας τάξης στα όρια της ασφυξίας, που δεν μπορεί πλέον να τα βγάλει πέρα και η οποία ανησυχεί για το μέλλον της. Μια κατάσταση που τροφοδοτεί την οργή των διαδηλωτών στους δρόμους του Μαργαριταριού της Ανατολής.

«It’s the economy, stupid». ( «Είναι η οικονομία, ηλίθιε».) Τα λόγια του συμβούλου του Μπιλ Κλίντον, Τζέημς Καρβίλ, θα μπορούσαν να εφαρμοστούν στην άνευ προηγουμένου κινητοποίηση διαδηλωτών στους δρόμους του Χονγκ Κονγκ. Γιατί, πίσω από τα κίνητρα του πολιτικού αγώνα –συμπεριλαμβανομένου του νόμου περί έκδοσης υποδίκων στην Κίνα, ο οποίος ανεστάλη– κρύβονται δεκαετίες απογοήτευσης και οικονομικών δυσχερειών που αισθάνεται ο πληθυσμός.

Ο Τζόκερ και η σήψη μέσα από τον καθρέφτη

ardin-rixi

Του Μάριου Νοβακόπουλου από την Ρήξη φ. 155

Η πρόσφατη ταινία «Τζόκερ» συνάρπασε το κοινό και εξελίσσεται σε μία από τις μεγαλύτερες κινηματογραφικές επιτυχίες της προσφάτου ιστορίας. Η εξαιρετική ερμηνεία του Χοακίν Φίνιξ, η μουσική επένδυση, η καταθλιπτική ατμόσφαιρα της Γκόθαμ (δηλαδή Νέα Υόρκη 1970-80) και η μεταποίηση ενός μύθου των κόμικς σε μία πλήρη ανθρώπινη προσωπικότητα έχουν δικαίως επαινεθεί. Πάρα πολλοί όμως, τόσο κριτικοί και δημοσιογράφοι όσο και το απλό κοινό, έχουν δώσει μεγάλη βάση στα κοινωνικά και πολιτικά μηνύματα της ταινίας.

Το γεγονός ότι πρωταγωνιστεί ένας ψυχικά διαταραγμένος άνθρωπος που καταλήγει στη βία, γενόμενος παραλλήλως το ακούσιο έμβλημα ενός λαϊκού κινήματος, τραυμάτισε πολλές ευαίσθητες χορδές στα κατεστημένα μίντια και τις πολιτιστικές ελίτ. Για να πάρουμε μόνο μερικούς τίτλους από το CNN, η ταινία «δοξάζει έναν δολοφόνο και θα μπορούσε να επηρεάσει παρόμοιες επιθέσεις» και «επικυρώνει την πικρία των λευκών ανδρών που οδήγησε την άνοδο του προέδρου Τραμπ στην εξουσία». 

Αν και δεν δικαιώνεται ηθικά εν τέλει, σίγουρα ο χαρακτήρας του πρωταγωνιστή Άρθουρ Φλεκ παρουσιάζεται με κατανόηση, ιδίως για τα δεινά του. Αυτό, λέγουν ορισμένοι κριτικοί, δίνει ένα ίνδαλμα στις υποτιθέμενες στρατιές μοναχικών, αντικοινωνικών και μισογύνηδων λευκών, νέων ανδρών, που είναι έτοιμοι να προκαλέσουν το επόμενο mass shooting ως τελευταία έξοδο. 

ΓΕΩΕΛΛΗΝΙΚΑ: Η Ελλάς ανήκει στην δύση; ο μύθος καταρρίπτεται

ESTIA TV

Σ.Καλεντερίδης : Ο Έλληνας ΥΠΕΞ , έπρεπε «χθες» να είναι στην Λιβύη

Ο αναλυτής και επικεφαλής του «Ινφογνώμων» Σάββας Καλεντερίδης, μιλώντας σήμερα στον 98.4 εξήγησε γιατί είναι επείγουσας σημασίας το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών να παρέμβει στη κυβέρνηση της Τρίπολης της Λιβύης, υπενθυμίζοντας της πως και η Ελλάδα έχει την δύναμη να επιβάλλει το διεθνές δίκαιο , πριν η συγκεκριμένη κυβέρνηση «οριοθετήσει» υφαλοκρηπίδα με την Τουρκία, γεγονός που όπως είπε αν συμβεί θα είναι στα όρια εθνικής ήττας.

Ο Σάββας Καλεντερίδης, ανέλυσε ακόμη πως σχεδιάζουν την συνεκμετάλλευση σε όλο το Αιγαίο, πως προωθούν την στρατηγική επιλογή της γαλάζιας πατρίδας αλλά και πως επιχειρούν με το ενεργειακό αλλά και το μεταναστευτικό να παγιδέψουν Ελλάδα και Κύπρο την ώρα που οι δικές μας πολιτικές ελίτ δείχνουν να μην αντιλαμβάνονται ότι σταδιακά μετατρεπόμαστε και από τους αποκαλούμενους συμμάχους μας σε χώρο και όχι χώρα με ρόλο στην περιοχή , παρά την γεωπολιτική μας σπουδαιότητα.

Σπύρος Μουστακλής: Ιστορικά Ντοκουμέντα , Συλλογικής Μνήμης

Cretetv Antitheseis


Η συγκλονιστική συνέντευξη της Χριστίνας Μουστακλή – Δημητρακάκη, συζύγου του Ήρωα , Αγωνιστή της Δημοκρατίας και φριχτά βασανισθέντα στο κολαστήριο της ΕΑΤ-ΕΣΑ, τα χρόνια της Χούντας των Συνταγματαρχών και οι αποκαλύψεις με επίκεντρο της εξέγερση στο Πολυτεχνείο τον Νοέμβριο του 1973.

Πως "χτίζουν" την Νεοθωμανική Ελλάδα και Ευρώπη. Ιστορική ανάλυση.

ESTIA TV

Militaire.gr: Ο φωτορεπόρτερ Αριστοτέλης Σαρρηκώστας αφηγείται όσα έζησε στο Πολυτεχνείο

Militaire News


Ο Αριστοτέλης Σαρρηκώστας τη νύχτα του Πολυτεχνείου, ήταν φωτορεπόρτερ του Associated Press. Βρέθηκε κυριολεκτικά στην καρδιά των γεγονότων. Στεκόταν δίπλα στο άρμα μάχης, άκουγε τις συνεννοήσεις του πληρώματος, το είδε να ξεκινά και να ρίχνει την πύλη του Πολυτεχνείου.

Η Δεξιά και η Αριστερά στα χρόνια της παγκοσμιοποίησης

ardin-rixi

Απόσπασμα από την εισαγωγή του Γιώργου Ρακκά στο βιβλίο του Κρίστοφερ Λας, Ποιο είναι το σφάλμα της Δεξιάς; – Γιατί η Αριστερά δεν έχει μέλλον;, που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις Εναλλακτικές Εκδόσεις.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1970, οι ΗΠΑ δοκιμάζονταν από μια βαθιά συστημική κρίση. Το κεϋνσιανό οικονομικό μοντέλο που είχε υιοθετήσει ο αμερικάνικος καπιταλισμός από την εποχή τού New Deal έδειχνε να φτάνει στα όριά του, οι κοινωνικές δαπάνες αυξάνονταν κατακόρυφα, η οικονομία έπασχε από στασιμοπληθωρισμό, ενώ οι μεγάλες αμερικάνικες πόλεις βυθίζονταν στην εγκληματικότητα, τη γκετοποίηση, τις φυλετικές συγκρούσεις.

Ακόμα και αυτή η αμερικάνικη Νέα Αριστερά, που είχε κυριαρχήσει στα πανεπιστήμια και τη νεολαία κατά την προηγούμενη δεκαετία, εκείνη του 1960, βρίσκεται σε κρίση. Το κίνημα απομαζικοποιείται ταχύτατα, ένα μέρος του διαλέγει τον αδιέξοδο ένοπλο δρόμο και συνθλίβεται μέσα σε συνθήκες παρανομίας και κοινωνικής απομόνωσης· ένα άλλο κομμάτι επιλέγει τον αναχωρητισμό, μέσα από τα ναρκωτικά, την ανακάλυψη των ανατολικών θρησκειών και τις «ομάδες αυτεπίγνωσης»· τέλος η πιο δημιουργική συνιστώσα επιλέγει να δραστηριοποιηθεί γύρω από το περιβαλλοντικό ζήτημα – είναι η εποχή που κορυφώνεται η πετρελαϊκή κρίση και δοκιμάζεται ο αμερικανικός υπερκαταναλωτισμός.

Αναπτυξιακό Νομοσχέδιο;

ardin-rixi

Του Νίκου Ντάσιου από την Ρήξη φ. 155

Για ακόμα μια φορά ψηφίστηκε ένα αναπτυξιακό νομοσχέδιο με βασικό αναπτυξιακό κριτήριο τo εργασιακό κόστος, χωρίς να λαμβάνει δηλαδή υπόψη του τις ιδιαίτερες συνθήκες αποικιοποίησης της χώρας, καθώς και το υποκείμενο που μπορεί να επωμιστεί την αναπτυξιακή διαδικασία…

Ακόμα όμως πιο ελλειμματική είναι η στάση των συνδικάτων, που συμπεριφέρονται σαν να μην έχουν επιβληθεί τρία μνημόνια με μόνιμη επιτροπεία, φτωχοποίηση των μεσαίων στρωμάτων και διάλυση των εργασιακών σχέσεων στον ιδιωτικό τομέα. Η επίθεση στις κλαδικές συμβάσεις, των οποίων θα υπερισχύουν οι επιχειρησιακές σε περιπτώσεις κινδύνου πτώχευσης μιας επιχείρησης, αποτελεί ένα γκρίζο σημείο του νομοσχεδίου, δεδομένης της απουσίας ελεγκτικών μηχανισμών που να είναι σε θέση να αξιολογούν την κατάσταση κινδύνου μιας επιχείρησης, ώστε να αποφεύγονται τυχόν αυθαιρεσίες. 

Το δεύτερο επίμαχο ζήτημα που αφορά στο προαπαιτούμενο του 50+1% του αριθμού των εργαζομένων, προκειμένου να ληφθεί απόφαση για απεργία, είναι προφανές ότι αποτελεί χτύπημα στις συνήθεις συνδικαλιστικές πρακτικές υποαντιπροσώπευσης των εργαζομένων στη διαδικασία λήψης αποφάσεων για κινητοποιήσεις στις γενικές συνελεύσεις. Αναφερόμαστε στον δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα, τις τράπεζες και συγκεκριμένους κλάδους των οποίων οι εργαζόμενοι έχουν ακόμα μια μορφή συνδικαλιστικής εκπροσώπησης. Παρά τις δυσκολίες της εφαρμογής του μέτρου των ηλεκτρονικών ψηφοφοριών, οι συνδικαλιστικοί φορείς θα όφειλαν, εφόσον ενδιαφέρονταν για την αντιπροσωπευτικότερη λήψη των αποφάσεων, να συζητήσουν την εφαρμογή ενός τέτοιου μέτρου, για παράδειγμα στα πανελλαδικά σωματεία, ή σε όσα εκπροσωπούν εργαζόμενους με εκ περιτροπής ωράρια. Όμως τα ισχνά δημοκρατικά αντανακλαστικά τους αποδεικνύονται όταν οι γενικές απεργίες με ελάχιστη συμμετοχή οδηγούν σε παράλυση του αστικού ιστού δύο φορές μέσα σε ένα 10μερο και ουδείς ενδιαφέρεται για τον κοινωνικό αντίκτυπο!

«Οδηγίες προς Ναυτιλομένους» ή «Πως Να γράψετε μια διδακτορική διατριβή» του Μιλτιάδη Αναγνώστου

Πως Να γράψετε μια διδακτορ... by Petros Arvanitis on Scribd

Συγγραφή παραπομπών σύμφωνα με το ΤΟ HARVARD REFERENCING SYSTEM

Σκοπός της συγκεκριμένης ενότητας είναι να διευκρινιστεί ο τρόπος με τον οποίο πρέπει να γίνεται παραπομπή στις πηγές που χρησιμοποιούνται για τους σκοπούς μιας  έρευνας ή γραπτής εργασίας.  Ο λόγος ύπαρξης της ενότητας αυτής είναι η ανησυχία όλων των διδασκόντων του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου (ΕΑΠ) για τις πρακτικές πολλών φοιτητών που συχνά αμελούν να δώσουν τα εύσημα σε αυτούς που πραγματικά διεξήγαγαν κάποια έρευνα, χρησιμοποιώντας αυθαίρετα τα στοιχεία τους και παρουσιάζοντας τα ως δικά τους.  Η συγκεκριμένη πρακτική αποτελεί ηθική παρεκτροπή και ονομάζεται «λογοκλοπή» (plagiarism).  Η λογοκλοπή αποτελεί σημαντικό ακαδημαϊκό παράπτωμα αφού ουσιαστικά πρόκειται για μορφή κλοπής πνευματικής ιδιοκτησίας.  Αυτός είναι ο βασικός λόγος της χρήσης παραπομπών που δίνουν λεπτομέρειες για τις πηγές από τις οποίες αντλείται το υλικό που παρουσιάζεται, προσθέτοντας με αυτό τον τρόπο αξιοπιστία στην έρευνα/εργασία.

Επιπρόσθετα, οι παραπομπές επιτρέπουν σε αυτόν που μελετάει την αναφορά μιας έρευνας να εξετάσει τις πηγές της, είτε για να επιβεβαιώσει την ερμηνεία του ερευνητή/φοιτητή είτε γιατί κάποια από αυτές τον ενδιαφέρει προσωπικά. Σημειώστε πως και στην περίπτωση που παραπέμπετε στην πηγή που χρησιμοποιήσατε, δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιείτε εκτενώς αυτούσιο κείμενο από την πηγή αυτή.  Πρέπει δηλαδή να παραφράζετε το κείμενο, διατηρώντας το νόημα ή την ιδέα που επιθυμείτε να συμπεριλάβετε στο κείμενο σας.  Εάν επιθυμείτε να χρησιμοποιήσετε αυτούσιο κείμενο από μια πηγή (π.χ. στην περίπτωση ενός ορισμού), τότε πρέπει να βάλετε το ακριβές κείμενο μέσα σε εισαγωγικά.  Προσοχή: η χρήση αυτούσιου κειμένου από διάφορες πηγές δεν μπορεί να ξεπερνά το 10-15% της έκτασης του κειμένου σας.   

Εποικισμός με το γάντι

ardin-rixi

της Έφης Λαμπροπούλου από την Ρήξη φ. 155 

Οι ελληνικές κυβερνήσεις αντιμετώπισαν το μεταναστευτικό κύμα της δεκαετίας ’90 με αμηχανία. Κι ενώ τα ρεύματα των μεταναστών συνεχίζονταν, επιδόθηκαν σε πυροσβεστικές λύσεις με μαζικές πολιτογραφήσεις/νομιμοποιήσεις (1997, 2001, 2005, 2007). Κατόπιν προχώρησαν σε νομοθετικές αλλαγές για την ιθαγένεια και την εργασία. Σ’ αυτή την πρακτική τα μικροπολιτικά συμφέροντα απέκτησαν σταδιακά πρωταγωνιστικό ρόλο. Ουδέποτε η Ελλάδα έθεσε έναν αριθμό μεταναστών και προσφύγων που θα μπορούσε να δεχθεί, ούτε πέτυχε την επαναπροώθηση/απέλαση των παράνομα εισερχομένων. Ούτε ο πόλεμος στη Συρία και η προσφυγική/μεταναστευτική κρίση του 2015 αποδείχθηκαν ικανοί παράγοντες ώστε να αναγκάσουν την Πολιτεία να αναπτύξει σενάρια δράσης και έναν σχεδιασμό με λιγότερο επαχθείς συνέπειες για τη χώρα.

Αυτό εξάλλου φαίνεται και τώρα με τον διασκορπισμό των μεταναστών και προσφύγων σε δομές σε όλη την Ελλάδα, αν και είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι αυτές θα πολλαπλασιαστούν, αφού η ροή εισερχομένων δεν σταματά. Έτσι, η ελληνική κυβέρνηση υιοθετεί σιωπηρά τις υποδείξεις του εκπροσώπου της Ύπατης Αρμοστείας στην Ελλάδα, και αμφισβητεί η ίδια στην πράξη τις δυνατότητες που διαθέτει από την κοινή δήλωση ΕΕ Τουρκίας του Μαρτίου 2016.

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της εξέλιξης των εισροών και εκροών μεταναστών/προσφύγων, όπως καταγράφονται από την ΕΛ.ΑΣ. και το Λιμενικό, από τον Ιανουάριο 2015 μέχρι τον Δεκέμβριο 2018 εισήλθαν στη χώρα 1.277.770 άτομα και επαναπροωθήθηκαν /απελάθηκαν 71.850 άτομα (5,6%). Σύμφωνα δε με τα στοιχεία της Υπηρεσίας Ασύλου, οι ολοκληρωμένες υποθέσεις μετεγκατάστασης μετά την έκδοση απόφασης αποδοχής από το 2015 μέχρι 30.3.2018, ανέρχονταν σε 22.822. Οι εισελθόντες παράνομα στη χώρα το πρώτο εξάμηνο 2019 ήταν κατά 7,7% λιγότεροι (39.125), από το πρώτο εξάμηνο 2018 (42.416), ενώ οι επιστροφές το 2018 ήταν περισσότερες (7.113) κατά 25% σε σχέση με το 2019 (5.331).

Με βάση το Εθνικό Συντονιστικό Κέντρο Ελέγχου Συνόρων, Μετανάστευσης και Ασύλου, στις 10 Οκτωβρίου 2019 βρίσκονταν στα νησιά 32.120 άτομα και το σχέδιο είναι να αποσυμφορηθούν σε ποσοστό 85% που θα μεταφερθεί στην ενδοχώρα, ενώ καθημερινά συνεχίζουν να έρχονται και άλλα άτομα. Ο υπουργός ΠΡΟ.ΠΟ. κ. Χρυσοχοΐδης ανέφερε στη Βουλή, σε απάντηση ερώτηση βουλευτή της αντιπολίτευσης, ότι, «Σύμφωνα με την αποτύπωση που υπάρχει στις 3 Σεπτεμβρίου 2019, το σύνολο των υπηκόων τρίτων χωρών που διαμένουν σε κλειστές και ανοιχτές δομές, ανέρχονταν σε 66.641 άτομα, εκ των οποίων 25.630 κατανεμήθηκαν στις περιφερειακές Υπηρεσίες της Υπηρεσίας Υποδοχής και Ταυτοποίησης». Παράλληλα, ο κ. Χρυσοχοΐδης, αναφέρει ότι το 7μηνο Ιανουαρίου – Ιουλίου 2019, εντοπίστηκαν να εισέρχονται ή να βρίσκονται παράνομα στη χώρα (και άλλοι;) 49.800 υπήκοοι τρίτων χωρών.

Γεωπολιτική -Οικονομία και Πολιτική Δικαίου

Cretetv Antitheseis



Ο δικηγόρος Ευρωπαϊκών Δικαστηρίων Πέτρος Μηλιαράκης σε μια συνέντευξη εφ όλης της ύλης για τις Παγκόσμιες Εξελίξεις τα Αδιέξοδα της Ε.Ε. και τους κινδύνους για την Ελλάδα.

''ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΩ'' | Ο ύπουλος ρόλος της Τουρκίας και του Ερντογάν στο προσφυγικό

ESTIA TV

''ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΩ'' | Το σύστημα χρηματοδότησης των προσφύγων και ο ρόλος των Μ.Κ.Ο.

ESTIA TV

Θαρσείν χρη

ardin-rixi

του Γιώργου Καραμπελιά από την Ρήξη φ. 155 που κυκλοφορεί.

Άραγε, υπάρχει κάποια δυνατότητα εξόδου της Ελλάδας από την κρίση; Σε ένα μεγάλο αριθμό Ελλήνων πατριωτών – ιδιαίτερα μετά τα τελευταία κατορθώματα του Ερντογάν στη Συρία και τις απειλές του προς τους Έλληνες, σε Ελλάδα και Κύπρο, καθώς και την ανικανότητα της κυβέρνησης να αντιμετωπίσει άμεσα την απειλή εποικισμού που σηματοδοτεί το μεταναστευτικό– κυριαρχεί μια αίσθηση ανημπόριας και παραίτησης.

Ωστόσο, είμαστε υποχρεωμένοι να ελπίζουμε, γιατί διαφορετικά θα καταδικαστούμε, όπως και τόσοι άλλοι, στην απραξία. Γιατί πιστεύουμε πως, έστω από την αρνητική πλευρά, έχει ολοκληρωθεί ένας ιστορικός κύκλος, ο ιστορικός κύκλος της μεταπολίτευσης. Και δεδομένου ότι –δυστυχώς– οι λαοί μαθαίνουν πάντα μέσα από την εμπειρία τους, πιστεύω πως έχουμε χωνέψει το ιστορικό τέλος των ιδεολογιών που ταλανίζουν τους Έλληνες από τον Εμφύλιο και μετά.

Συναφώς, και οι σκυλοκαυγάδες ανάμεσα στην Αριστερά και τη Δεξιά, που με τόση μανία επιδιώκει να διαιωνίζει ο ΣΥΡΙΖΑ, και που αποτελούσαν το ψωμοτύρι της Χρυσής Αυγής, έχουν καταστεί εντελώς ανούσιοι. Εξάλλου, οι νεοεισελθέντες στα σαλόνια της εξουσίας, εκείνοι της Αριστεράς, ξεπέρασαν τους αντιπάλους τους σε χαμέρπεια, πολιτικαντισμό, ξεπούλημα του εθνικού πλούτου, υποταγή στα ξένα συμφέροντα και έτσι έκλεισαν από μόνοι τους τον όποιο ιστορικό ρόλο είχαν.

Υδρογονάνθρακες – Ενεργειακοί Δρόμοι – Ασφάλεια και η Ανθρώπινη Επίδραση στο περιβάλλον του πλανήτη

Καλεσμένος ο Φοίβος Ανδρίτσος, μηχανολόγος-μηχανικός, επικεφαλής Δράσης - ομότιμος ερευνητής στο Κοινό Ερευνητικό Κέντρο (JRC) της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.