Δυο βέργες σπάνε πιο δύσκολα από μια

analyst

Είναι μια μάχη η οποία ξεκίνησε πριν 200 χρόνια περίπου. Τότε που μετά από έναν αιματηρό αγώνα γεννήθηκε το σύγχρονο Ελληνικό κράτος. Τότε ήταν που τα πρώτα πολιτικά ανελεύθερα κόμματα εμφανιστήκαν στην Ελλάδα. Τότε ξεκίνησε ταυτόχρονα η χειραφέτηση του Ελληνικού λαού.

Άποψη

– του Γεωργίου Μιχαήλ*

Σιγά σιγά, χωρίς να το καταλάβει κανείς, τα πολιτικά κόμματα άρχισαν να εξουσιάζουν την ζωή των Ελλήνων σε όλους τους τομείς. Συνεχίζουν δε δυστυχώς να το κάνουν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο μέχρι σήμερα.

Η δε αλλαγή του τρόπου ζωής των ανθρώπων συνέβαλε πάντα, από τότε μέχρι σήμερα, στην προσπάθεια των πολιτικών κομμάτων να ελέγξουν την δραστηριότητα των πολιτών. Πολιτικά κόμματα τα οποία αρχικά κατευθύνονταν από τις λεγόμενες μεγάλες δυνάμεις της εποχής. Δηλαδή, τα πιο ισχυρά κράτη της Ευρώπης τα οποία δυστυχώς συνεχίζουν, έως και σήμερα, να κατευθύνουν με τον ίδιο τρόπο τα Ελληνικά πολιτικά κόμματα. Με την διάφορα, ότι τα ισχυρά κράτη της Ευρώπης είναι ενωμένα, φαινομενικά τουλάχιστον, κάτω από την ΕΕ.

Και φυσικά, εφόσον τα πολιτικά κόμματα τα οποία κυβερνούν την Ελλάδα δεν είναι ελεύθερα, δεν μπορεί να είναι ελεύθερος και ο πληθυσμός της χώρας. Ακόμα χειρότερα, όταν πίσω από τα πολιτικά κόμματα της Ελλάδας κρύβονται ξένοι ηγέτες, πως είναι δυνατόν να ενδιαφέρονται έστω και ελάχιστα για τις ζωές των Ελλήνων και για το έθνος μας;

Το συμφέρον τους και μόνο κοιτούν, αυτός είναι ο μοναδικός και παντοτινός τους στόχος τους! Συμφέρον, το οποίο θα εξυπηρετήσουν με οποιοδήποτε κόστος και επάνω από τις πλάτες μας. Και ο τρόπος με τον οποίο το καταφέρνουν αυτό είναι απλός. Δια μέσου του κάθε πολιτικού κόμματος, σπέρνουν διαφορές και διχόνοια μεταξύ των πολιτών. Αρχικά οι διαφορές αυτές συνδέονταν με τις χώρες οι οποίες υποστήριζαν τα πολιτικά κόμματα: Αγγλία, Γαλλία και Ρωσία.

Στην συνέχεια, εστιάζονταν στον διαχωρισμό των Ελλήνων σε τάξεις και αργότερα στα λεγόμενα πολιτικά φρονήματα. Τελευταία, ανακάλυψαν την οικονομία και την σωτηρία της Ελλάδας δια μέσου των «μνημονίων». Όλα δημιουργήματα των κόμματων, από τα οποία κανένα δεν πίστεψε πραγματικά σε αυτό το οποίο φαινόταν ότι πρέσβευε και πρεσβεύει.

Οι πολίτες ωστόσο πίστεψαν. Και ο ένας πολίτης στράφηκε εναντίον του αλλού. Κατευθυνόμενος από τα πολιτικά κόμματα, με μοναδικό νικητή οποιονδήποτε άλλον, εκτός από τους ιδίους τους πολίτες. Εκείνοι ήταν ωστόσο αυτοί που αγωνίστηκαν. Και οι πολίτες ανέμεναν και αναμένουν ένα και μόνο αγαθό. Την ελευθερία. Γι αυτήν αγωνίστηκαν και γι αυτήν αγωνίζονται όπως και εάν την βαφτίζουν διαχρονικά. Σήμερα ονομάζεται έξοδος από τα μνημόνια και οικονομική ανάπτυξη.

Και υποστηρίζει το ένα πολιτικό κόμμα, πως ναι, γνωρίζει τον τρόπο εξόδου της Ελλάδας από την κρίση. Κερδίζει τις εκλογές και δυο χρόνια αργότερα τις χάνει γιατί είναι πολιτικά σκλαβωμένο και δεν μπορεί να εφαρμόσει αυτά που πρέπει, αλλά εφαρμόζει αυτά που το προστάζουν. Και έρχεται ένα άλλο πολιτικό κόμμα και λέει “εγώ θα σας σώσω και οργανώνει ακόμα και δημοψήφισμα”. Και ψηφίζει ο κόσμος και φωνάζει μέσα από τις κάλπες “σώσε μας επιτέλους”. Αλλά μόνον αυτό δεν έκανε.

Γιατί η δουλειά του είναι η εξαπάτηση των πολιτών για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα της ΕΕ και τίποτε άλλο. Εκεί στηρίζονται και στηρίζονταν όλοι “οι πολιτικοί ηγέτες της Ελλάδας”. Στο ασυνείδητο και στα ανθρωπινά πάθη. Διασπούν την ενότητα των ανθρώπων μέσα στην χώρα για να μπορούν να τους ελέγχουν.

Επιδιώκουν οτιδήποτε άλλο εκτός από τον συντονισμό όλων των εθνικών δυνάμεων για την επίτευξη ενός και μόνο στόχου, ο οποίος θα έπρεπε να είναι η «βελτίωση της ζωής μας». Και φτάνουμε σήμερα να μην υπάρχει εθνική οικονομία και ταυτόχρονα να μην υπάρχει μέλλον εντός της Ελλάδας. Γιατί εκείνοι οι οποίοι μπορούν να δημιουργήσουν τις πραγματικές θέσεις εργασίας μεταναστεύουν. Γιατί πλέον δεν υπάρχει κανένα πραγματικό σχέδιο ανάκαμψης.

Γιατί, αντί να επιχειρούν οι άνθρωποι, επιχειρεί το κράτος. Και η κατάσταση αυτή θα συνεχίσει ώσπου να εμφανιστεί κάποιος, πραγματικά από το πουθενά, για να σώσει την πατρίδα. Κάποιος, ο οποίος θα λογαριάζει μόνο το συμφέρον της Ελλάδας και όχι αυτό του πολωτικού κόμματος του.

Κάποιος ηγέτης, ο οποίος δεν θα ανταλλάζει χάρες με τους ηγέτες της ΕΕ. Έως τότε, δυστυχώς ο λαός μας θα συνεχίσει να είναι χαμένος πολιτικά και συναισθηματικά, ανάμεσα σε συνθήματα και υποσχέσεις αιώνια ανεκπλήρωτες. Ωστόσο, σιγά σιγά ο κόσμος αρχίζει να ξυπνάει. Αρχίζει να αντιλαμβάνεται το παιχνίδι που παίζεται πίσω από την πλάτη του.

Γιατί είναι πλέον προφανές το τι συμβαίνει. Ντροπιαστική συμφωνία της κυβέρνησης σε ένα εθνικό θέμα την μια ήμερα, έγκριση του τετάρτου μνημονίου την επομένη. Την μεθεπομένη, έγκριση της κυβέρνησης του σχεδίου της ΕΕ για επαναπατρισμό των προσφύγων στα Ελληνικά νησιά. Και όλοι πλέον αναμένουμε τι θα μας ξημερώσει την επομένη μέρα.

Όσο είμαστε μια βέργα ο καθένας μόνος του αυτή θα είναι η μοίρα μας. Όταν αποφασίσουμε να γίνουμε δυο βέργες τότε θα είναι δύσκολο να μας σπάσουν. Τότε το χτύπημα μπορεί να ανταποδοθεί. Και τότε είμαι περίεργος να δω πως θα δράσουν αυτά τα πολιτικά κόμματα τα οποία έχουν δημεύσει τις ζωές και το μέλλον μας. Πίστη στην Ελλάδα!!!

Πιστή στον πραγματικό φιλελευθερισμό. Αυτό χρειάζεται. Και κατανόηση μεταξύ μας. Δεν είμαστε ετερόκλητος όχλος, ούτε μάζα. Είμαστε ελεύθεροι άνθρωποι στην ψυχή πάνω από όλα. Και αυτό δεν έχει δικαίωμα να μας το στερήσει κανένας.

Πρέπει να πιστέψουμε στις δυνάμεις μας. Αργά ή γρήγορα πρέπει να γίνει αυτό. Αργά ή γρήγορα θα πρέπει να αγωνιστούμε ξανά. Δεν μπορεί να περιμένουμε τα δανεικά της ΕΕαιωνίως.

Και μια έκκληση προς τους νέους. Μείνετε στην Ελλάδα. Μείνετε στην πατρίδα σας. Όσο και εάν προσπάθησαν στα σχολεία και τα πανεπιστήμια να αλλοιώσουν τα συναισθήματα σας για την Ελλάδα, δεν το έχουν καταφέρει.

Μείνετε εδώ και προσπαθήστε με όλες σας τις δυνάμεις και με υπομονή. Έστω και με λιγότερα χρήματα. Κάνοντας ξανά «οικογένειες και παιδιά». Μόνον έτσι μπορεί να χτιστεί ξανά η χώρα που γεννηθήκατε. Και όταν γίνει αυτό, να είστε σίγουροι πως δεν θα θέλετε να ανταλλάξετε αυτό συναίσθημα, ακόμα και εάν σας χαρίσουν όλο το χρυσάφι της γης!!!

*Ο Γεώργιος Μιχαήλ είναι επιχειρηματίας, στέλεχος ναυτιλιακής εταιρείας και συγγραφέας του βιβλίου Πολικός Αστέρας, Αθήνα, εκδόσεις Κύπρης, 2017